Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν εξαπολύει στα σύνορα του Έβρου μυριάδες Μουσουλμάνους μετανάστες αλλά ευτυχώς απέτυχε χάρις στην άριστα οργανωμένη ελληνική άμυνα και στην έντονη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το ζήτημα έχει αναλυθεί επαρκώς στον δημόσιο λόγο της Ελλάδος. Μέσα στο δικαιολογημένο, όμως, πανδαιμόνιο παραλείπεται μια ακόμη πλευρά αυτής της τουρκικής πολιτικής.
Γράφει: Ν.Ι.Μέρτζος
«ΕΣΤΙΑ»
Ο Πρόεδρος Ερντογάν επιχειρεί να ενσωματώσει ουσιαστικά στην Τουρκία την όμορή της ελληνική Θράκη. Αν πετύχαινε να προσθέσει μυριάδες Μουσουλμάνους μετανάστες στην εκεί μόνιμη ελληνική μουσουλμανική μειονότητα, θα μετέβαλλε την ελληνική Θράκη σε Περιφέρεια Μουσουλμάνων. Και ηγέτης του Ισλάμ είναι αυτός. Οι Έλληνες Θράκες θα μεταβάλλονταν σε μειονότητα, δεν θα είχαν στον ήλιο μοίρα και υπό την κυριαρχία του Ισλάμ θα εγκατέλειπαν σταδιακά την πατρώα γη.
Αυτή είναι μια πτυχή της στρατηγικής που σταθερά ασκεί ο Νεο-Οθωμανισμός. Ήδη κατά τα τελευταία εκατό χρόνια η Άγκυρα έχει επιβάλει σταδιακά ένα «ντε φάκτο» ιδιόρρυθμο καθεστώς ελληνοτουρκικής συγκυριαρχίας σ’ αυτό το ακριτικό κι αδιαίρετο τμήμα της ενιαίας Ελληνικής Επικρατείας. Προς επίτευξη τούτου η Τουρκία, ασκώντας αδιατάρακτη εθνική πολιτική, χειρίζεται αποφασιστικά στο ελληνικό έδαφος την μουσουλμανική μειονότητα την οποία κατά παράβαση των Διεθνών Συνθηκών θεωρεί τουρκική και την ελέγχει με το Γενικό Προξενείο της, με τους Τούρκους δασκάλους, την ηγεσία των τοπικών συλλόγων και πράκτορες.
Όποιος Μουσουλμάνος πολίτης της Ελλάδος παρακούει, εγγράφεται στη μαύρη λίστα. Εξοβελίζεται από την τοπική κλειστή κοινωνία και στην επίσης κλειστή τοπική οικονομία. Δεν έχει είσοδο στην Τουρκία ούτε στα ανώτερα τουρκικά σχολεία και στην διμερή εμπορία. Οι συγγενείς του και οι καταθέσεις του στην Τουρκία υπόκεινται σε δραστικά αντίποινα. Απαξιώνονται οι ελληνικές σπουδές στα μουσουλμανικά σχολεία, ώστε οι απόφοιτοί τους να οδεύουν αναγκαστικά στη Μητέρα Πατρίδα, εκπέμπονται στα ιερά τεμένη εθνικά κηρύγματα αντί για θρησκευτικά και οργανώνονται διαρκείς μαζικές διαμαρτυρίες.
Λειτουργεί ως τοπική τουρκική κυβέρνηση η λεγομένη Ανωτάτη Συμβουλευτική Επιτροπή υπό την προεδρία βουλευτού της Ελλάδος μάλιστα που στην Άγκυρα γίνεται επίσημα δεκτός σαν βουλευτής της Τουρκίας!
Αμήχανοι, ακατάρτιστοι και συχνά έντρομοι διαμορφωτές πολιτικής και κοινής γνώμης στην Αθήνα εμφανίζονται περιοδικά να νοσταλγούν την πολιτική τάχα «φιλίας» της περιόδου Κεμάλ Ατατούρκ-Ελευθερίου Βενιζέλου. Τα γεγονότα, ωστόσο, μαρτυρούν τα αντίθετα.
1ον
Είναι αποδεδειγμένο ότι επί Ελευθερίου Βενιζέλου αυτός ακριβώς ο Κεμάλ σχεδίασε πρώτος, εφήρμοσε πρώτος και κληροδότησε στους επιγόνους του την ιμπεριαλιστική τουρκική πολιτική προς υπονόμευση και μετά απόσπαση της ελληνικής Θράκης. Ως γνωστόν, το 1923 η Συνθήκη της Λωζάνης εξήρεσε από την ανταλλαγή των πληθυσμών τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της ΄Ιμβρου και της Τενέδου και τους Μουσουλμάνους-όχι Τούρκους- της Δυτικής Θράκης όπου ζούσαν Πομάκοι, Τσιγγάνοι, Κιρκάσιοι και τουρκογενείς. Οι τελευταίοι χωρίζονταν σε παλαιότουρκους αντιπάλους του Κεμάλ και νεότουρκους φίλους του. Μετά την κατάργηση του Χαλιφάτου και την επιβολή κοσμικού Κράτους στην Δυτική Θράκη είχε καταφύγει και ο τελευταίος Σεϊχ Ουλ Ισλάμ Μουσταφά Σαμπρή.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος το 1930 απέλασε τον Σεϊχ Ουλ Ισλάμ, τους Κιρκάσιους και τους παλαιότουρκους για να πετύχει το Σύμφωνο Φιλίας με τον Κεμάλ. Ωστόσο, τον είχε προειδοποιήσει έγκαιρα ο φίλος του Κων. Στυλιανόπουλος, διαπρεπής νομομαθής τον οποίον ο ίδιος είχε διορίσει «Επιθεωρητή εθνικών, θρησκευτικών ή γλωσσικών μειοψηφιών» στη Θράκη. Σε δύο απόρρητες εκθέσεις στις 12 Ιουλίου και στις 11 Οκτωβρίου 1929 αναφέρει στον Ελ. Βενιζέλο ότι στη Θράκη *οι κεμαλιστές Μουσουλμάνοι ήσαν οι σκληρότεροι εθνικιστές Τούρκοι, *το Γ. Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή, με εντολές της Άγκυρας και άφθονο χρήμα, οργάνωνε τις μουσουλμανικές θρησκευτικές μειονότητες σε μια κλειστή κι επιθετική τουρκική κοινότητα, *από το 1927 στην Ξάνθη και από το 1928 στην Κομοτηνή εκτελούσε την γραμμή της Άγκυρας η διαρκώς επεκτεινομένη «Ένωση Τουρκικής Νεολαίας», *η μυστική οργάνωση των κεμαλιστών ήταν άρτια, υπό τον Τούρκο Γ. Πρόξενο.
2ον
Το 1952, νέο Σύμφωνο Φιλίας με την Τουρκία. Τη Θράκη, μετά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, επισκέπτεται επίσημα ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Τζελάλ Μπαγιάρ, στενός συνεργάτης του Κεμάλ, μέσα σε πέλαγος τουρκικών σημαιών. Η Ελλάδα ιδρύει και ο Μπαγιάρ εγκαινιάζει στην Κομοτηνή το «Τουρκικόν Γυμνάσιον Τζελάλ Μπαγιάρ». Σήμερα, με ελληνικές δαπάνες και με τουρκική συμμετοχή, λειτουργούν για τα μουσουλμανόπαιδα στη Θράκη 2 Γυμνάσια, 2 Λύκεια, 2 Ιεροσπουδαστήρια και 270 Δημοτικά Σχολεία με 14.000 περίπου μαθητές. Επίσης, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το Ειδικό Παιδαγωγικό Τμήμα για Μουσουλμάνους δασκάλους των σχολείων, το οποίο ανυψώνεται σε Τμήμα Θεολογικών Μουσουλμανικών Σπουδών.
3ον
Ουδέν ή ελάχιστα ασήμαντα θα επετύγχανε η Άγκυρα, αν η Αθήνα υπερασπιζόταν εμπράκτως τις Διεθνείς Συνθήκες και διατηρούσε υπό τον πλήρη έλεγχό της συνεχώς όσα πραγματικά επικρατούν στη Θράκη. Δυστυχώς, αγνοεί. Επί παραδείγματι το 1998 χρειάσθηκαν αλλεπάλληλες δημοσιογραφικές καταγγελίες της εφημερίδας «Το Βήμα» για να διαπιστώσει η ελληνική διοίκηση ότι σε προνομιακά δήθεν «επενδυτικά» προγράμματα στη Θράκη εκταμιεύθηκαν 1.959.000.000 δραχμές με πλαστογραφημένα παραστατικά. Έτσι μόνον διεκόπη η επικείμενη εκταμίευση άλλων 3.800.000.000 δραχμών. Ο πακτωλός αυτός των 6 περίπου δισεκατομμυρίων προοριζόταν για την υποτιθεμένη και συνεχώς διαθρυλουμένη «αναπτυξιακή θωράκιση της Θράκης». Η «θωράκιση» όμως αυτή είναι κοινή κλοπή. Και με κλοπιμαία εις βάρος της Ελλάδος μάλλον δεν ασκείται πολιτική υπέρ της Ελλάδος από την Ελλάδα!!!
Δεν είναι συνεπώς περίεργο ότι μεταξύ τέτοιων κλοπών εκλάπη από τους Τούρκους και η εθνική κυριαρχία της Ελλάδος στην ελληνική Θράκη.