Αν παρατηρήσουμε τα έξι στοιχεία που επηρεάζουν τη θαλάσσια ισχύ[1] μιας χώρας όπως τα εντόπισε ο Μάχαν
α) Η Γεωγραφική θέση,
β) η Φυσική διαμόρφωση,
γ) η Γεωγραφική έκταση,
δ)ο Αριθμός πληθυσμού,
ε) ο Εθνικός χαρακτήρας,
στ) ο Χαρακτήρας κυβέρνησης,
[2] θα δούμε ότι η Ελλάδα έχει σχεδόν όλα τα στοιχεία εκείνα που την κατατάσσουν στα θαλάσσια έθνη.
Γράφει ο Ιωάννης Φουρνάρος
Ηλεκτρονικός Μηχανικός (ΤΕ)
Τα στοιχεία αυτά που έχει η χώρα μας, συσσωρευμένα δεδομένα αιώνων, δεν είναι ένα «συμβόλαιο» στο οποίο μπορούμε να επαναπαυόμαστε στο διεθνές περιβάλλον και που μπορεί να κρατήσει στο διηνεκές. Χωρίς την εμβάθυνση μιας στρατηγικής για την θάλασσα αξιοποιώντας τα μέχρι τώρα δεδομένα, αλλά υπολογίζοντας την σημερινή εποχή και τις παγκόσμιες κινήσεις, το όποιο σημερινό μας πλεονέκτημα αν δεχθούμε ότι υπάρχει, θα καταστεί, αν δεν προσέξουμε, η αχίλλειος πτέρνας μας.
Η σημασία του θαλάσσιου στοιχείου στο περιφερειακό και παγκόσμιο περιβάλλον ασφαλείας και η απόκτηση θαλάσσιας ισχύος σύμφωνα με τους μεγάλους θεωρητικούς της ναυτικής στρατηγικής Μάχαν[3] και Κορμπέτ[4] αποτελούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ισχυροποίηση ενός κράτους στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Για τον θαλάσσιο ζωτικό μας χώρο και την σημασία του παραθέτω τα λόγια του Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του το Στρατηγικό βάθος της Τουρκίας:
«Το Αιγαίο αποτελεί τον σημαντικότερο θαλάσσιο κόμβο της ευρασιατικής ηπείρου στην κατεύθυνση Βορρά – Νότου… Αυτή η θάλασσα – πέρασμα κατέχει μια προσδιοριστική θέση μοναδική στη γεωπολιτική, γεωστρατηγική, γεωοικονομική, γεωπολιτισμική (διεθνή) αλληλεπίδραση… Έχει μια πρώτης τάξεως στρατηγική σημασία όχι μόνο για την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά και για τις παράκτιες χώρες του Εύξεινου Πόντου και για όλες τις παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις που έχουν ανάγκη ενός μεταφορικού και εμπορικού κόμβου… Η Κύπρος, που κατέχει παγκοσμίως κεντρική (γεωστρατηγική) θέση, βρίσκεται, μαζί με την Κρήτη, πάνω σε άξονα όπου τέμνονται (τεράστιας γεωοικονομικής και στρατηγικής σημασίας) θαλάσσιες οδοί… Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατό να έχει αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές, δεν μπορεί να δραστηριοποιηθεί στο διεθνές πεδίο…»
Με βάση την σημασία που έχουν τα θαλάσσια γεωγραφικά και όχι μόνο, σύνορα μας, η κατεύθυνση που θα πρέπει να ακολουθήσουμε, πάνω στον χώρο-χρονικό καμβά της ιστορίας, είναι: η επαναπόκτηση του πλήρους, οικονομικού και στρατιωτικού, ελέγχου επί του διαχρονικού «ζωτικού χώρου» του ελληνισμού, την ισχυρή παρουσία μας στην Ανατολική Μεσόγειο και την εμβάθυνση στους θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους στο χώρο της Ευρασιατικής Ηπείρου.[5]
Η σημασία της θαλάσσιας ισχύος είναι τεράστια για την ασφάλεια, την επιβίωση, την ανάπτυξη και την επικράτηση του Έθνους μας, καθώς αποτελεί, το στρατηγικό βάθος της χώρα μας. Η σημασία της θαλάσσιας ισχύος σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο είναι επίσης και ο δρόμος, της ανασύνταξης, επαναπροσέγγισης, οικονομικής αναπτύξεως και των στόχων του έθνους μας.
Όταν μιλάμε για έθνος θα πρέπει να μιλάμε με ιστορικούς όρους. Βάση αυτού, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι το Ελληνικό έθνος κατέληξε να βρίσκεται με δύο κράτη. Πάνω σε αυτό τον ιστορικό συλλογισμό μπορεί να βασιστεί μια δημιουργική θεωρία για το εθνικό θαλάσσιο στρατηγικό βάθος. Πάνω στα θαλάσσια γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά, γεωοικονομικά, γεωπολιτισμικά, προτερήματα και σημασίες των δύο κρατών αλλά του ενός έθνους. Θα φανεί σε κάποιους υπερβολικό αλλά χωρίς το Αιγαίο δεν υπάρχει Ελλάδα και Κύπρος, χωρίς την Κύπρο δεν υπάρχει Αιγαίο άρα Ελλάδα. Ο χώρος είναι ενιαίος και αδιαίρετος.
Αν για την Τουρκία casus beli είναι τα 12 ναυτικά μίλια, για το Έθνος θα πρέπει να είναι η διάσπαση του θαλάσσιου ενιαίου εθνικού χώρου. Αυτός ο συλλογισμός δεν υπακούει μόνο σε στρατιωτικό επίπεδο. Η ουσιαστική εμβάθυνση των δεσμών των δύο κρατών σε όλα τα επίπεδα και η διοχέτευση της στην στρατηγική του έθνους θα πρέπει να είναι ο σκοπός και ο στόχος.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να δεχθούμε τα λάθη του παρελθόντος και να μιλήσουμε με όρους αλήθειας για την συνέχεια του Ελληνισμού, χωρίς αγκυλώσεις, κοιτάζοντας προς το μέλλον. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν μπορεί να μην δούμε το βάθος της θάλασσας.
Οι πυλώνες που βασίζεται η ναυτική στρατηγική θεωρία είναι
α) Θαλάσσιο περιβάλλον,
β) Εμπορικός στόλος και πολεμικό ναυτικό,
γ) η θαλάσσια διπλωματία
δ) η αμυντική και ναυπηγική βιομηχανία
ε) Τα εξοπλιστικά προγράμματα του πολεμικού ναυτικού
ζ) Το Πολεμικό Ναυτικό. [6]
Πηγές
[1] Η λέξη «θαλάσσιος» (θαλάσσια ισχύς, θαλάσσια στρατηγική) αφορά στον συνδυασμό του θαλασσίου εμπορίου, των υπερθαλάσσιων κτήσεων και της προνομιούχου πρόσβασης στις ξένες αγορές που παράγουν εθνικό πλούτο και μεγαλείο. Βλ σχετικά, Crowl Philip,“Alfred Thayer Mahan: The Naval Historian” στο Makers of Modern Strategy, edited by Peter Paret. , (Oxford: Oxford University Press,1986), 451 και Ηλιόπουλος Ηλίας, (2010),Ιστορία, Γεωγραφία και Στρατηγική της Ναυτικής Ισχύος,Αθήνα, Λιβάνης, 22.
[2]Η Στρατηγική Σκέψη. Από την αρχαιότητα έως σήμερα, Κολιόπουλος Κωνσταντίνος Τ. εκδ. Ποιότητα, κεφ. 12, σελ.184-187)
[3] Mahan Alfred Thayer, The Influence of Sea Power upon History 1660-1783. (Gretna: Pelican, 2003), 22-23
[4] Ο Κόρμπετ στο έργο του «Some Principles of Maritime Strategy» ,Corbett J. (2004)Some Principles of maritime strategy. New York,1911 London: Longmans Green and Co, reprint, Dover publications εξέτασε τη ναυτική στρατηγική ως μέρος της θαλάσσιας στρατηγικής. Με τη θαλάσσια στρατηγική εννοούμε τις αρχές που διέπουν έναν πόλεμο στον οποίο η θάλασσα αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα. Η Ναυτική Στρατηγική είναι μόνο εκείνο το τμήμα της που καθορίζει τις κινήσεις του στόλου όταν η θαλάσσια στρατηγική έχει καθορίσει ποιο ρόλο πρέπει να διαδραματίσει ο στόλος σε σχέση με τη δράση των δυνάμεων ξηράς. Για αυτό το λόγο και ενώ ο Μάχαν αναζητά την απόλυτη κυριαρχία στη θάλασσα με πολλά και μεγάλα πλοία για να την επιτύχει, ο Κόρμπετ αναζητά σχετική κυριαρχία, με έλεγχο των θαλασσίων οδών, χρησιμοποιώντας μικρότερα και ευέλικτα πλοία.
[5] ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΙΣΧΥΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, Ο ΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ,ΛΟΥΚΑΣ Κ. ΙΩΑΝΝΗΣ,1988, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ Α.Ε.
Συνεχίζεται….
Πηγή: Ελεύθερος Αρθρογράφος