Μάλλον δεν θα πρέπει να είμαστε καλά, ή φταίει ο κοροναϊός, βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας το τελευταίο διάστημα.
Η Συρία, ανεξάρτητο κράτος – μέλος του ΟΗΕ επιτέθηκε πριν μερικές μέρες κατά τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων που είχαν εισβάλει στο έδαφος της, πλησίον της πόλεως Ιντλίμπ, στην ομώνυμη περιοχή. Αποτέλεσμα: 39 Τούρκοι στρατιώτες, σύμφωνα με την επίσημη τουρκική ανακοίνωση, ή 100 από ανεπίσημες πηγές, έχασαν την ζωή τους από την αεροπορική επιδρομή και δεκάδες τραυματίστηκαν.
Μέχρι εδώ τα πράγματα φαίνονται ” φυσιολογικά” για ένα ακήρυκτο πόλεμο. Τα περίεργα αρχίζουν να συμβαίνουν αμέσως μετά την συγκεκριμένη επίθεση. Η Τουρκία του Ερντογκάν ζητά την άμεση σύγκληση του Συμβουλίου Μόνιμων Αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ, επικαλούμενη το άρθρο 5 του βορειοατλαντικού Συμφώνου, ζητώντας την άμεση συνδρομή, συμπαράσταση, βοήθεια κ.λ.π. των συμμάχων διότι απειλείται η “ασφάλειά” της.
Παράλληλα ζητά από την ΝΑΤΟ να καταδικάσει την Ρωσία για την συνδρομή που παρέχει στο καθεστώς Άσαντ. Ο Ερντογκάν, όμως, αποφεύγει να κατηγορήσει την Μόσχα, ως υπεύθυνη του θανάτου των στρατιωτών της.
Το δήθεν “βέτο”
Έτσι,οι αναπληρωτές Μόνιμοι Αντιπρόσωποι στο ΝΑΤΟ,την 28/2, ξενυχτούν στις Βρυξέλλες για να συμφωνήσουν σε ένακείμενο που θα ικανοποιεί και θα υποστηρίζει την Τουρκία. Υπέρ του συγκεκριμένου κειμένουφαίνεται ότι πίεζαν ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία και άλλοι… σύμμαχοι και εταίροι μας.
Το κείμενο, τελικώς, μπλοκάρεται, όχι από “βέτο” της Ελλάδας, όπως διαστρεβλωμένα παρουσιάστηκε, για να δώσει προφανώς η κυβέρνηση έναν “ηρωϊκό” τόνο στις αντιδράσεις της, αλλά από τη διαφωνία του Έλληνα αναπληρωτή εκπροσώπου, επειδή δεν μπήκε στο κείμενο η θέση που ήθελε η Αθήνα. Κανένα βέτο δεν μπήκε. Κάτι, άλλωστε, που παραδέχτηκε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέλιος Πέτσας.
Ως γνωστόν, οι αποφάσεις στο ΝΑΤΟ λαμβάνονται με βάση την αρχή της ομοφωνίας. Έτσι, ήταν αδύνατον να βγει ανακοίνωση στήριξης της Τουρκίας.
Ο Έλληνας αναπληρωτής εκπρόσωπος, ειδικότερα, ζήτησε να προστεθεί στο κείμενο υποστήριξης της Τουρκίας ένα σημείο, όπου θα αναφερόταν ότι η Τουρκία υποχρεούται να τηρήσει τη συμφωνία που υπέγραψε με την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2016 για το Μεταναστευτικό.
Βέβαια, μια τέτοια θέση που αφορά υπόθεση της ΕΕ, προφανώς δεν είχε τύχη να μπει στο κείμενο του ΝΑΤΟ. Τουλάχιστον, για τυπικούς λόγους. Άλλο, αν για ουσιαστικούς θα μπορούσαν να πιέσουν οι μεγάλες δυνάμεις για να προστεθεί. Κάτι, όμως, που δεν έκαναν. Εξάλλου, εάν γινόταν αυτό, το πιθανότερο ήταν να το μπλοκάρει η Τουρκία ως κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ.
Ανεξαρτήτως αυτού, η συγκεκριμένη ελληνική θέση, έστω και ως πρόσχημα, ήταν μια θετική κίνηση για να μπλοκαριστεί το κείμενο συμπαράστασης προς την Τουρκία. Πολύ περισσότερο, απεδείχθη ότι μάλλον οι άλλες δυνάμεις που δεν ήθελαν να στηρίξουν την Τουρκία, στην προκειμένη, κρύφτηκαν πίσω από την Ελλάδα.
Κάτι τέτοιο, όμως, δεν μπορεί να διαρκεί για πάντα. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι εδώ και δεκαετίες οι μεγάλες Δυτικές δυνάμεις που δεν ήθελαν -και δεν θέλουν- την Τουρκία να μπει στην ΕΕ ή να αποκτήσει κάποια στενή σχέση, έπαιζαν ακριβώς αυτό το “παιχνιδάκι”. Κρύβονταν πίσω από τις ενστάσεις της Ελλάδας και της Κύπρου, επειδή οι ίδιες δεν θέλουν να χαλάσουν τις σχέσεις τους με την Άγκυρα. Όμως, δεν μπορούν να κρύβονται εσαεί. Από τη στιγμή που η Άγκυρα έχει κάνει κουρελόχαρτο τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για το Μεταναστευτικό, επιβάλλεται να πάρουν ξεκάθαρές θέσεις.
Βέβαια, είναι απορίας άξιον. Άραγε, εάν δέχονταν οι ΝΑΤΟϊκοί να μπει στο κείμενο η ελληνική θέση, η Αθήνα θα προσυπέγραφε το κείμενο συμπαράστασης προς την Τουρκία; Δηλαδή, ένα κείμενο όπου αναγνωρίζεται το δικαίωμα στην Τουρκία να εισβάλλει και να καταλαμβάνει έδαφος ανεξάρτητης χώρας; Της Συρίας. Δηλαδή, θα νομιμοποιούσε η Ελλάδα αντίστοιχες πρακτικές που ακολούθησε η Τουρκία, εισβάλλοντας και καταλαμβάνοντας τη μισή Κύπρο;
Εισβολή και κατοχή
Ας θυμηθούμε, όμως, μερικές βασικές λεπτομέρειες.
Πως βρέθηκαν οι Τούρκοι στρατιώτες στην επαρχία Ιντλίμπ; Αλλά και πιο πριν, στο Αφρίν και στην βορειοανατολική Συρία, στις κουρδικές περιοχές;
Πήραν την άδεια της Συριακής κυβέρνησης; Υπέγραψαν κάποια συμφωνία για να αναπτύξουν στρατιωτικές δυνάμεις στην συγκεκριμένη περιοχή και να εγκαταστήσουν παρατηρητήρια (12) εντός του συριακού εδάφους;
Ναι την πήραν, όχι όμως από την Δαμασκό, αλλά από την Μόσχα και τον Πούτιν.
Ειδικά στην περίπτωση του Αφρίν, η Τουρκία και οι τζιχαντιστές μισθοφόροι (συμπεριλαμβανομένου και του ISIS) επιτέθηκαν και εισέβαλαν, μετά από βομβαρδισμούς από ξηράς και αέρος, εντός του εδάφους της Συρίας.
Η προέλαση ήταν σχετικά εύκολη καθώς οι κυβερνητικές δυνάμεις και οι Κούρδοι μαχητές, υποχώρησαν αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στους εισβολείς. Η Ρωσία, από την πλευρά της, επέτρεψε στα τουρκικά μαχητικά να εισέρχονται εντός του εναέριου χώρου της Συρίας και να βομβαρδίζουν κυβερνητικούς στόχους ανενόχλητα.
Στο Σότσι, το 2018, η Μόσχα και η Άγκυρα συμφώνησαν να μοιράσουν επισήμως το έδαφος της Συρίας. Το Ιντλίμπ και η ομώνυμη επαρχία του θα “παραχωρηθούν” ως “ζώνη αποκλιμάκωσης” του πολέμου στην Τουρκία και στους τζιχαντιστές μισθοφόρους της.
Ήταν η εποχή που ο Πούτιν χρειαζόταν τον Ερντογκάν (αγορά αντιαεροπορικών συστημάτων S-400, σχέσεις ΝΑΤΟ – Τουρκίας) για να εδραιωθεί σε Συρία και δεν του ήταν δύσκολο να πείσει και τον σύμμαχο του, τον Πρόεδρο Άσαντ, να “δεχθεί” τη συμφωνία αυτή. Υπενθυμίζεται ότι η Μόσχα, και μετά το Ιράν, είναι οι μόνοι σύμμαχοι και υποστηρικτές της Συρίας.
Αλλά και κατά την εισβολή στο Αφρίν είχαμε πρόσφυγες και ανθρωπιστική κρίση. Μόνο που στην περίπτωση αυτή οι Σύριοι και οι Κούρδοι πρόσφυγες εγκατέλειπαν τις εστίες τους για να γλυτώσουν από τους Τούρκους και τους μισθοφόρους τους. Αναζητούνται σχετικές καταδικαστικές δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και μεμονωμένων δυτικών ηγετών αλλά δεν ανευρίσκονται.
Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον υποκριτικό να εμφανίζεται σήμερα η ονομαζόμενη “διεθνής κοινότητα” να κόπτεται, δήθεν, για την ανθρωπιστική κρίση που προκαλείται στο Ιντλίμπ, όταν, κατά την τουρκική εισβολή στην επαρχία Αφρίν, σε έδαφος ανεξάρτητης χώρας, της Συρίας, άπαντες σφύριζαν αδιάφορα. Κι’ όλα αυτά, μόνο και μόνο για να χαϊδέψει την Άγκυρα, η οποία αυτή τη φορά, στο Ιντλίμπ, δεν βρήκε ανοικτούς τους ουρανούς για τα μαχητικά αεροσκάφη της, όπως στο Αφρίν, επειδή οι Ρώσοι έκλεισαν, με τα αντιαεροπορικά συστήματα που έχουν αναπτύξει στη Συρία, τον εναέριο χώρο της περιοχής.
Υποκρισία
Και τώρα; Γιατί οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, ο ΟΗΕ και ηγέτες Δυτικών κρατών έσπευσαν να καταδικάσουν την συριακή ενέργεια και να συμπαρασταθούν στους εισβολείς Τούρκους;
Άραγε, η Τουρκία έχει δικαίωμα να εισβάλει στο έδαφος ανεξάρτητης χώρας (το έχει ήδη πράξει στη Κύπρο, το έχει κάνει στο Ιράκ αλλά και στην βορειοανατολική Συρία), να βομβαρδίζει και να σκοτώνει, αλλά η Συρία, όταν επιχειρεί κατά των Τούρκων εισβολέων, είναι εκείνη που θα πρέπει να καταδικάζεται από την Δυτικό – πολιτισμένο και προστάτη του διεθνούς δικαίου- κόσμο;
Η νόμιμη άμυνα είναι αποκλειστικό δικαίωμα της Τουρκίας;
Το διεθνές δίκαιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της Τουρκίας;
Και η ΕΕ και το ΝΑΤΟ σπεύδουν να φανούν αρεστοί στον Σουλτάνο, μήπως και πάρει κάποιο μέτρο, με αποτέλεσμα να χάσουν τις επενδύσεις δισεκατομμυρίων που έχουν στην Τουρκία ή μήπως τους ακυρώσει ή δεν τους επιλέξει σε νέα προγράμματα (αμυντικής βιομηχανίας, διώρυγος Κωνσταντινουπόλεως, κλπ.);
Ντροπή!
Ακάλυπτη η Ελλάδα
Συγχρόνως, για να τιμωρήσει τις χώρες και τους ηγέτες της ΕΕ (γιατί αυτούς αφορά το μέτρο του ανοίγματος των συνόρων) που δεν “προσκύνησαν”, όσο ίσως περίμενε, ή δεν έστειλαν στρατό στη Συρία για να βοηθήσουν την εισβολή και κατοχή της Τουρκίας, ο Ερντογκάν σπεύδει να ανακοινώσει ότι προωθεί τους πρόσφυγες και μετανάστες που έχει στο έδαφος του στην Ευρώπη. Δηλαδή, στην Ελλάδα.
Γιατί στην Βουλγαρία, από την αρχή της κρίσης, από το 2015, οι ροές προσφύγων και μεταναστών είναι μηδενικές. Ένα θέμα που θα πρέπει κάποια στιγμή να εξεταστεί και να διερευνηθεί. Όπως επίσης και τα πολλά πάρε – δώσε του Βούλγαρου πρωθυπουργού με την Άγκυρα. Κάτι που συμβαίνει και αυτές τις ημέρες.
Παράλληλα, ο Ερντογκάν για να δείξει ποσό “εύσπλαχνος” είναι και πόσο “τηρεί” το διεθνές ανθρωπιστικό Δίκαιο, διαθέτει στους μετανάστες και στους πρόσφυγες ακόμα και δωρεάν λεωφορεία για τους μεταφέρουν στον Έβρο. Τους υποδεικνύει, μάλιστα, και τα “μυστικά” περάσματα.
Στις Βρυξέλλες, όμως, σιωπή. Ξενυχτήσαμε στο ΝΑΤΟ, ικανοποιήσαμε την Τουρκία, ε, ας μην το παρατραβάμε τώρα!
Χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες προωθούνται από τον Ερντογκάν στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Ελλάδος. Όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ καλύπτουν την “πορεία των μυρίων”, Τούρκοι επαγγελματίες διακινητές “ζωντανά” στις τηλεοπτικές κάμερες διαφημίζουν το έργο τους, σε συνεργασία με την τουρκική χωροφυλακή και ακτοφυλακή, καθώς και πιθανότατα με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, αλλά οι Βρυξέλλες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (οι αρμόδιοι επίτροποι) δεν φαίνεται να συγκινούνται. Ούτε και τα κράτη μέλη. Γιατί άραγε; Μια χαρά τα βγάζουν οι Έλληνες. Έχουν συνηθίσει από την οκταετία της κρίσης.
Που είναι το εντονότατο ενδιαφέρον ορισμένων κρατών που το 2016 έστειλαν αστυνομικούς στα σύνορα της “Βόρειας Μακεδονίας” (τότε ΠΓΔΜ ) με την Ελλάδα για να τα “ασφαλίσουν” καλύτερα; Τώρα, ούτε και αυτή η FRONTEX δεν αντέδρασε άμεσα, ως θα όφειλε, καθώς βρίσκεται επί “του πεδίου”.
Όταν διάφορες χώρες, για ψύλλου πήδημα, κυριολεκτικά απαιτούν άμεση σύγκληση των οργάνων της ΕΕ, εμείς εδώ στην Αθήνα, γιατί έπρεπε να αφήσουμε να περάσουν μερικά 24ωρα, αφού προηγουμένως μεταφέραμε όλη την ελληνική Αστυνομία στον Έβρο και κινητοποιήσαμε τις Ένοπλες Δυνάμεις, για να ζητήσουμε την έκτακτη σύγκλιση του Συμβουλίου υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ; Κάτι, πάντως, που δέχτηκε ο αρμόδιος Επίτροπος για τις εξωτερικές υποθέσεις της ΕΕ.
Γιατί ο Έλληνας αντιπρόεδρος και Επίτροπος για το Μεταναστευτικό, Μαργαρίτης Σχοινάς, καθυστέρησε επί σειρά ημερών να ζητήσει να συγκληθεί έκτακτο Συμβούλιο υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ; Αν ένας Έλληνας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν κινητοποιηθεί για να υπερασπιστεί τώρα τα συμφέροντα της χώρας του (;), προκειμένου να αντιμετωπισθεί το νέο τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, ένα κράτος μέλος της ΕΕ δηλαδή, πότε θα το κάνει;
Να σημειωθεί ότι μόλις χθες ο Μ.Σχοινάς εμφανίστηκε να γράφει στο twitter του: “Ζητώ το έκτακτο συμβούλιο υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ να συντονίσει τις προσπάθειες στήριξης της Ελλάδας. Αύριο στην Ελλάδα με τρεις Προέδρους σε μια πολύ απτή επίδειξη αλληλεγγύης. Κανείς δεν μπορεί να εκβιάσει ή να εκφοβίσει την ΕΕ”.
Κυβερνητική ατολμία
Τα καθυστερημένα αντανακλαστικά της ΕΕ γεννούν έντονες υποψίες ότι είναι εκ του πονηρού. Η, δε, ελληνική κυβέρνηση, η οποία γνώριζε εδώ και καιρό για τις ραγδαίες εξελίξεις που υπάρχουν στο Ιντλίμπ, και γενικότερα στη Συρία, αλλά και για την πρωτοφανή νευρικότητα της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα, όπως φάνηκε και από τις προκλητικές κινήσεις της με την τουρκολιβυκή συμφωνία, επέδειξε ατολμία, και για μια ακόμη φορά ολιγωρία.
Ο ρωσικός παράγων, ήδη από το τέλος του καλοκαιριού του 2019 είχε αναγάγει την υπόθεση της επαρχίας Ιντλίμπ σε μείζον θέμα (βλέπε τι επισήμαινε το Antinews, κατά την αποστολή του στη Συρία, πέρυσι τον Σεπτέμβριο: Αποστολή στη Συρία: Ισοπεδωμένη Συρία – Η θήκη στο ξίφος της Ρωσίας – Αποστολή στη Συρία: Ερείπια, αίμα και πόνος, το «χαρμάνι» για να ξανακτιστεί η χώρα).
Ήταν εμφανές ότι κάτι σοβαρό θα συμβεί εκεί και ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν ταχύτατα. Κάτι που έγινε αρχικά στη βορειοανατολική Συρία, με την “ελεγχόμενη” (περιορισμένη και αποτυχημένη, στην πραγματικότητα) εισβολή της Τουρκίας εναντίον των Κούρδων, και το θεαματικό άδειασμα που έφαγαν οι τελευταίοι από τους Αμερικανούς. Ακολούθησε η κλιμάκωση στο Ιντλίμπ.
Άραγε, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε λάβει το μήνυμα, όταν ο Τραμπ, εδώ και μήνες, εμφανιζόταν να υποστηρίζει τον Ερντογκάν, να καταγγέλλει τη Μόσχα, και να λέγει ότι στο Ιντλίμπ προκαλείται “ανθρωπιστική” κρίση; Μα, η ίδια η Άγκυρα, ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο φωνασκούσε ότι θα υπάρξει “ανθρωπιστικό” πρόβλημα στο Ιντλίμπ.
Αντί, όμως, η ελληνική κυβέρνηση να κινητοποιηθεί, μήνες πριν, προς πάσα κατεύθυνση, και ιδιαίτερα στην ΕΕ, επισημαίνοντας ότι η Άγκυρα μεθοδεύει τον τορπιλισμό της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας για το Μεταναστευτικό, όπως έμπρακτα κάνει τώρα, προτίμησε να στείλει τα ΜΑΤ στα νησιά. Όπου, ως γνωστόν, έγιναν απίστευτα όργια, με αποτέλεσμα ένα μεγαλειώδες πολιτικό και αστυνομικό φιάσκο. Προτίμησε, επίσης, να ακολουθεί κι’ αυτή την τακτική του κατευνασμού της Άγκυρας, προτείνοντάς την προσφυγή στη Χάγη για τα ελληνοτουρκικά, ακόμα και “συνεκμεταλλεύσεις”.
Για μια ακόμη φορά, όπως και στην περίπτωση του τουρκολιβυκού συμφώνου, η κυβέρνηση πιάστηκε αδιάβαστη και δεν μπόρεσε να προβλέψει τις εξελίξεις. Ενδεχομένως, διότι δεν διαθέτει τους κατάλληλους ανθρώπους στα κρίσιμα πόστα.
Πειθήνιοι στις εντολές των Βρυξελλών
Έτσι, τώρα, δέχεται αδιαμαρτύρητα τον ρόλο του χωροφύλακα που της αναθέτουν οι Βρυξέλλες. Δηλαδή, τον ρόλο που είχαν αναθέσει και πάλι οι Ευρωπαίοι στα Σκόπια, το 2015 και 2016, όταν από την Ειδωμένη προσπαθούσαν να περάσουν πρόσφυγες και μετανάστες για την Ευρώπη.
Το ίδιο δείχνει η ελληνική κυβέρνηση και με τη δέσμευσή της να φτιάξει “κλειστά κέντρα” στα ελληνικά νησιά. Δηλαδή, μόνιμα μεταναστευτικά στρατόπεδα. Κι’ αυτό, διότι η ΕΕ έχει αποδεχτεί τη θέση της Τουρκίας ότι θα δέχεται επιστροφές μεταναστών – προσφύγων μόνο εάν αυτοί είναι από τα νησιά.
Από τη στιγμή, όμως, που έχει δεχτεί να παίζει η Ελλάδα για λογαριασμό της ΕΕ, και ιδιαίτερα του γερμανικού παράγοντα, τον απαράδεκτο ρόλο του “χωροφύλακα” και της “αποθήκης” μεταναστών, έχει πάρει κάποια ανταλλάγματα έναντι; Κι’ αν ναι, ποια είναι αυτά; Πολύ περισσότερο, αντισταθμίζουν το τεράστιο κόστος που θα έχει η χώρα μας για να σηκώσει στις πλάτες της το Μεταναστευτικό;
Σενάρια αποκλιμάκωσης
Έως τώρα, οι απειλές Ερντογκάν είναι περισσότερο λεκτικές. Μένει να διαπιστωθεί, βέβαια, εάν μπλοφάρει, δοκιμάζει τις αντοχές της ΕΕ -και κατ’ επέκταση, της Ελλάδας- ή κυριολεκτεί ότι θα στείλει πάνω από 70.000 μετανάστες στον Έβρο και 150.000 στα νησιά.
Εκτιμάται ότι, τελικώς,εφόσον λάβει η Άγκυρα τα ανταλλάγματα που επιδιώκει από ΕΕ και ΗΠΑ για το Συριακό, και, πολύ πιθανόν, στα ελληνοτουρκικά και στην Κύπρο, θα “αποσύρει” πίσω τους μετανάστες που στέλνει στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Εάν τα λάβει, στη συνέχεια, θα ακολουθήσουν οι “συνηθισμένες”, “τακτικές” ροές μεταναστών που υπάρχουν εδώ και χρόνια. Μέχρι τώρα, πάντως, ΕΕ και ΗΠΑ λεκτικά δείχνουν να στηρίζουν την Άγκυρα.
Πιθανώς, με γνώμονα αυτό το σενάριο, η ΕΕ αποφεύγει να προχωρήσει σε σύγκληση έκτακτης Συνόδου Κορυφής για τα ευρωτουρκικά και το Μεταναστευτικό. Κι’ αυτό, παρ’ ότι η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας έχει πλέον γίνει κενό γράμμα. Είναι εμφανές ότι ουδείς εξ’ αυτών θέλει να αντιπαρατεθεί ανοικτά με την Τουρκία.
Ακόμα χειρότερα, η ελληνική κυβέρνηση ούτε καν για τα μάτια του κόσμου δεν μπαίνει στον κόπο να ζητήσει τη σύγκληση Συνόδου Κορυφής. Αντίθετα, αν και σε κατάσταση πανικού για το τι ξημερώνει η επαύριο, αναλίσκεται σε επικοινωνιακούς χειρισμούς, προκειμένου να δείξει στην κοινή γνώμη της χώρας μας την “αποφασιστικότητά” της, δήθεν, και έτσι να επαναπαυθεί στις δάφνες της ως η κυβέρνηση των “νέων Σκοπίων” της Βαλκανικής.
Μέχρι στιγμής, όλα δείχνουν ότι ο Τ.Ερντογκάν διεξάγει μια στημένη, πλην όμως ελεγχόμενη κρίση. Ωστόσο, η επιφυλακή εκ μέρους της ελληνικής πλευράς είναι επιβεβλημένη. Εξάλλου, η Άγκυρα έχει ακολουθήσει και στο πρόσφατο παρελθόν παρόμοιες πρακτικές. Προ ετών, για παράδειγμα, είχε και πάλι κατευθύνει μερικές εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες στα ελληνοτουρκικά σύνορα, στον Έβρο. Πάλι για να πιέσει την ΕΕ.
Τότε, όμως, επρόκειτο απλώς για ένα μήνυμα του τι είναι εις θέσιν να κάνει. Τώρα, σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά, οπότε καλλιεργούσε την εικόνα ότι από μόνοι τους οι μετανάστες κινητοποιούνταν για να “σπάσουν” τα ελληνικά σύνορα, για πρώτη φορά επίσημα, διά στόματος κυβερνητικών αξιωματούχων της, η Άγκυρα δήλωσε ουσιαστικά ότι δεν ισχύει πλέον η συμφωνία, και ανοίγει τα σύνορα.
Ακόμα πιο σοβαρό είναι ότι δήλωσε πως το κάνει στο όνομα της υπεράσπισης του διεθνούς ανθρωπιστικού Δικαίου (!). Είναι χαρακτηριστική, εξάλλου, η ανάρτηση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, στο twitter: “Κοίτα ποιος μιλάει για διεθνές Δίκαιο”! Κάτι που αποτελούσε ευθεία βολή κατά της ΕΕ και ειδικότερα εναντίον της Ελλάδας.
Σε ρόλο υποτακτικού “συνοριοφύλακα”
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα συμφέρον μετατρεπόμενη σε σάκο του μπόξ της ΕΕ, της Τουρκίας και διεθνών Οργανισμών, όπως ο ΟΗΕ.
Η Ελλάδα, ούτε είναι η χώρα που θα πνίξει ανθρώπους στη θάλασσα ή θα τους πυροβολήσει για να μην περάσουν τα σύνορά της, με συνέπεια να μπει στο στόχαστρο από τους διεθνείς Οργανισμούς, αλλά ούτε και να λειτουργεί ως υποχείριο της ΕΕ που δεν θέλει να χαλάσει τις καρδιές της με τον Ερντογκάν, καθώς και της Τουρκίας η οποία χρησιμοποιεί τις στρατιές των εξαθλιωμένων ανθρώπων ως “όπλο” εξυπηρέτησης των γεωπολιτικών στόχων της.
Ούτε “μπάτε σκύλοι αλέστε κι’ αλεστικά μη δίνετε”, αλλά ούτε και καταπάτηση της ευρωπαϊκής κουλτούρας του ανθρωπισμού που είναι ταυτόσημη με την ιστορική ελληνική κληρονομιά και τον πολιτισμό της, ούτε και καταστρατήγηση του διεθνούς Δικαίου. Η Ελλάδα σήμερα δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ό,τι ήταν τα Σκόπια το 2015.
Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να ξοδεύει τους πολύτιμους -και περιορισμένους- πόρους της, κινητοποιώντας όλο τον μηχανισμό των Ενόπλων Δυνάμεών της, της Αστυνομίας της και συνολικότερα του κρατικού μηχανισμού της.
Κι’ αυτό η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε ήδη, εδώ και καιρό, να το έχει καταστήσει ξεκάθαρο προς τους Ευρωπαίους “εταίρους”, και όχι να άγεται και να φέρεται πίσω από τις επιθυμίες τους και τους “δισταγμούς” τους έναντι του Σουλτάνου.
Ήδη είναι πολύ αργά. Η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί, εκτός από αποικία χρέους, σε υποτακτικό “συνοριοφύλακα” του Βερολίνου και “γιουσουφάκι” του Σουλτανάτου.