Του Κωνσταντίνου Παπαδοπούλου
Eμβρόντητος ο ελληνικός λαός παρακολουθεί τις δραματικές εξελίξεις που παρουσιάζονται από ώρα σε ώρα. Η εισβολή του κορονοϊού στη χώρα θα συνδυαστεί σίγουρα με μεγάλη οικονομική κρίση, όχι μόνο στη χώρα μας αλλα διεθνή. Προχθές είχαμε την πρωτοφανή βουτιά του δείκτη Dow Jones που έχασε 1200 μονάδες. Χθές χάθηκαν 5 τρισεκατομμύρια στα διεθνή χρηματιστήρια! Σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχουμε κλιμάκωση του πολέμου στη Συρία και την απόφαση του Ερντογάν να ανοίξει τα σύνορα και να στείλει τους πρόσφυγες στην Ευρώπη, δηλαδή στην Ελλάδα. Η ανακοίνωση του Τούρκου πρόεδρου ήρθε μάλιστα τη στιγμή που σε Λέσβο και Χίο είχαμε εμφύλια σύγκρουση για το προσφυγικό.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη που ολοφάνερα απώλεσε τον έλεγχο με την απαράδεκτη κίνηση της να στείλει τα ματ να εισβάλλουν σε Λέσβο και Χίο, δεν πείθει κανένα πλέον ότι μπορεί να αντιμετωπίσει μια απείρως δυσκολότερη και πιο σύνθετη κρίση. Πλέον η προσφυγική πίεση θα είναι διπλή, από τα νησιά και τον Έβρο. Ο Ερντογάν έχει σκοπό να συγκεντρώσει 1.000.000 μετανάστες και πρόσφυγες στην Αδριανούπολη (με Τζιχαντιστές ανάμεσα τους) και να τους στείλει να περάσουν τον Έβρο.
Το καλύτερο που μπορεί να κάνει ο πρωθυπουργός για να σώσει την παρτίδα σε αυτή τη δύσκολη περίσταση είναι να φωνάξει τους πολιτικούς αρχηγούς και να συμφωνήσουν σε, προσωρινή έστω, κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα είναι οι πολιτικές συγκρούσεις. Ακόμη και η Εξεταστική για τη Novartis και το ρόλο Παπαγγελόπουλου πρέπει να παγώσει προσωρινά για να μην τροφοδοτείται η πολιτική αντιπαράθεση.
Η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας θα πρέπει να εκπονήσει σχέδιο για να αντιμετωπίσει και μια τέταρτη σοβαρή απειλή. Την κατάρρευση της τουρκικής λίρας που θα οδηγήσει σε χάος την Τουρκία και ενδεχομένως στην πτώση του Ερντογάν. Είναι φανερό ότι η λίρα δεν μπορεί να κρατηθεί με τις τελευταίες εξελίξεις. Πέρα από τον πόλεμο που αγριεύει στη Συρία με πολλές απωλειες Τούρκων, τη λίρα θα κλονίσει και η σίγουρη εμφάνιση του κορονοϊού στην γείτονα χώρα (ίσως είναι ήδη εκεί αλλά δεν ανακοινώνεται). Αλλά και ο σίγουρος πόλεμος των αγορών προς τον Τούρκο πρόεδρο από τη στιγμή που η οργάνωση Open Society του Τζορτζ Σόρος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την Τουρκία προχθές μετά από τις εμπρηστικές δηλώσεις του Ερντογάν για το ρόλο του κερδοσκόπου επενδυτή στην αποσταθεροποίηση της χώρας του τα τελευταία χρόνια.
Τόσο μεγάλες προκλήσεις φυσικά η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να τις αντιμετωπίσει μόνη της. Θα χρειαστεί η Ενωμένη Ευρώπη,αν θέλει να επιβιώσει και η ίδια, να θωρακιστεί απέναντι στο τσουνάμι που έρχεται. Θα πρέπει να πάρει σοβαρά μέτρα κατ’ αρχήν για να εμποδίσει την οικονομική κρίση. Και επειδή δεν θα έχει την διάθεση να ασχοληθεί και με τη νέα προσφυγική κρίση ας δώσει τουλάχιστον στην Ελλάδα τη συγκατάθεση να ασφαλίσει τα σύνορα της χωρίς να εμποδίζεται από τις ευρωπαικές συνθήκες.
Και κάτι ακόμη, αν στο προσφυγικό ζήσουμε αντίστοιχες μέρες του 2015 που ξέσπασε το κύμα προσφύγων από το Χαλέπι,χωρίς όμως να υπάρχουν ανοιχτά σύνορα προς την Ευρώπη αυτή τη φορά, τότε η Ελλάδα επιβάλλεται να αλλάξει στάση. Πρέπει να διεκδικήσει από τους ευρωπαικούς θεσμούς όχι μόνο το προσωρινό πάγωμα της υποχρέωσης των ψηλών πλεονασμάτων αλλά ενδεχομένως και το πάγωμα των δόσεων του χρέους. Μέχρι να λήξει η προσφυγική κρίση και να αποκατασταθούν οι ζημιές στη χώρα από την επιδημία του κορονοϊού και της συνακόλουθης οικονομικής κρίσης. Εννοείται κιόλας ότι πρέπει να αναβληθούν επ’ αόριστον και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
Επικεφαλής αυτής της κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ούτε ο Αλέξης Τσίπρας. Χρειάζεται οι δυο τους να καταλήξουν σε πρόσωπο κοινής αποδοχής. Αυτό το πρόσωπο, που θα κληθεί να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη κρίση στη χώρα επί μεταπολίτευσης, θα πρέπει να είναι ένας μπαρουτοκαπνισμένος έμπειρος πολιτικός που να σέβονται οι ξένοι ηγέτες.
Έχω την εντύπωση πως η καλύτερη δυνατή επιλογή θα ήταν αυτή του Κώστα Καραμανλή γιατί θα μπορούσε αφενός να συμφωνήσει στο πρόσωπο του ο ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου διαθέτειόλη την εμπειρία και τη διεθνή αναγνώριση για να πετύχει στα καθήκοντα του. Επιπλέον έχει από το παρελθόν τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τον Πούτιν που εδώ και καιρό είναι ο ηγέτης που κάνει κουμάντο στη Μέση Ανατολή και μέσω της συμμάχου του Συρίας και στην Ανατολική Μεσόγειο. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ο Καραμανλής έχει αδιαπραγμάτευτες θέσεις στο ζήτημα της εθνικής κυριαρχίαςτης χώρας μας και δεν θα βάλει νερό στο κρασί του.
Οι στιγμές είναι ιστορικές και η όποια κυβέρνηση κληθεί να τις διαχειριστεί πρέπει να πάρει τις πιο δύσκολες αποφάσεις. Αποφάσεις που θα κρίνουν το μέλλον και την υπόσταση μας σαν κράτος και χώρα. Και αυτή τη μάχη θα πρέπει να την δώσουμε ενωμένοι σαν λαός.