03-17-2008 Ο πρέσβης της Ελλάδας στις ΗΠΑ Αλέξανδρος Μαλλιάς μιλά στη GreekNews για τις εξελίξεις στο Μακεδονικό
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.- Του ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΖΟΥΠΑΝΙΩΤΗ
Μέρος της αποκαλυπτικής συνέντευξης του πρέσβη της Ελλάδος Α.Μαλλιά για τις διαπραγματευσεις στην ονοματοδοσία των Σκοπίων.
Ερ. Είχατε τελευταία πολλές συναντήσεις με την Ομογένεια, για τα εθνικά θέματα, με αιχμή το μακεδονικό. Απομένουν 3-4 κρίσιμες εβδομάδες και θα ήθελα να μου πείτε πως βλέπετε αυτή τη φορά την ενεργητικότητα της Ομογένειας κι αν αυτή τη φορά μπορούμε να νικήσουμε.
Απ. Κανείς δεν δίδει μάχη για να τη χάσει. Δίνουμε τη μάχη για να την κερδίσουμε. Θέλω να επαναλάβω κάτι το οποίο ελέχθη και από τον πρωθυπουργό και την υπουργό Εξωτερικών. Στις σχέσεις μας με την π. Γ.Δ.Μ. δεν θέλουμε να υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Θέλουμε μίαν έντιμη και δίκαιη λύση. Η Ελλάδα ακολούθησε πολιτική στήριξης του νεοσύστατου κράτους, και οικονομικά και πολιτικά και διπλωματικά στην βαθιά του κρίση του 2001. Τη στήριξε επίσης στην πορεία της στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Η θέση μας είναι συνεπής και ειλικρινείς.
Κάναμε επίσης πολλά βήματα χωρίς να έχουμε ανταπόκριση. Απ’ εκεί και πέρα έφτασε η στιγμή για την Ελλάδα να τραβήξει κόκκινη γραμμή. Είπαμε μέχρι εδώ.
Αυτό που βλέπω τους τελευταίους μήνες, στις επισκέψεις μου σε διάφορα κέντρα της Ομογένειας στις ΗΠΑ είναι ανακούφιση, γιατί βλέπουν ότι η Ελλάδα έχει θέσει ένα καθαρό πλαίσιο.
Ερ. Ομως δεν αποδέχονται τον όρο Μακεδονία και το έχουν εκφράσει και με επιστολές στην ελληνική πολιτική ηγεσία.
Απ. Εχω συναντήσει τα στελέχη των ομογενειακών οργανώσεων, διατηρώ προσωπικές και φιλικές σχέσεις με όλους και σέβομαι τις θέσεις του καθενός. Ζούμε σε μία πολύ ευαίσθητη περιοχή και δεν αντιμετωπίζουμε μόνο το θέμα της FYROM. Υπάρχει και το θέμα του Κοσόβου. Η Ελλάδα λαμβάνει τις θέσεις της με αίσθημα ευθύνης και ρεαλισμού. Η κυβέρνηση έκανε ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός και διά στόματος της υπουργού Εξωτερικών στη διάρκεια της συζήτησης των προγραμματικών θέσεων της κυβέρνησης στη Βουλή ανέφερε ότι το ζητούμενο είναι μία διεθνής λύση έναντι όλων. Γενικής αποδοχής διεθνώς, με έναν επιθετικό προσδιορισμό, που επιθυμούμε να είναι γεωγραφικός.
Η θέση αυτή σημαίνει στην πραγματικότητα μία ανατροπή της μίας γραμμής που είχαν όλες οι κυβερνήσεις.
Να σας πω ακόμη ένα βήμα, γιατί θέλω να είμαι έντιμος και ειλικρινής και μ’ εσάς και τους αναγνώστες σας. Είναι γεγονός ότι όλες οι κυβερνήσεις, από το 1992 μέχρι σήμερα, έχουν διαπραγματευθεί σύνθετες ονομασίες. Ακόμη κι η προσωρινή ονομασία π. Γ.Δ.Μ. περιέχει τον όρο Μακεδονία. Το 1993 δεν δεχθήκαμε το όνομα Republica Novamakedonia, που ήταν στην πρόταση συνθήκης των Βανς – Οουεν, αντιπροτείναμε όμως γραπτώς τη λέξη «Σλαβομακεδονία». Αντιλαμβάνομαι ότι το «Σλάβο» έχει βαρύτητα, αλλά και το «Μακεδονία» δεν στερείται. Μετέπειτα όλες οι κυβερνήσεις διαπραγματευθήκαμε το συνθετικό «Μακεδονία».
Αυτή τη στιγμή, το χαρακτηριστικό της ελληνικής θέσης έχει τρεις παραμέτρους:
Πρώτον, τραβήξαμε την κόκκινη γραμμή σ’ ότι αφορά τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Εάν δεν βρεθεί αμοιβαίως αποδεκτή λύση με τα χαρακτηριστικά που προανέφερα, η Ελλάδα δεν μπορεί να συναινέσει και δεν θα συναινέσει στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς την πΔΓΜ.
Δεύτερον, η πΓΔΜ και ιδιαίτερα η σημερινή κυβέρνηση των Σκοπίων θα πρέπει να παύσει την ανθελληνική προπαγάνδα, με όλες τις γελοιότητες που κάνει με μετονομασίες αεροδρομίων και απειλές αντιμέτρων κατά της Ελλάδας. Ολα αυτά τα αγάλματα του Μ. Αλεξάνδρου και του Φιλίππου που στήνουν, πέραν του ότι αποτελούν προσβολή προς την πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας, δείχνει και έλλειψη αυτοπεποίθησης από μέρους τους και αφέλεια.
Είναι βέβαιο ότι η αναγνώριση από μέρους των ΗΠΑ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» δεν έλαβε υπόψη τα ελληνικά συμφέροντα και δυσκόλεψε σε πολύ μεγάλο βαθμό την πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών με τον κ. Νίμιτς
Εδωσε επίσης λάθος μήνυμα στη σημερινή άπειρη ηγεσία των Σκοπών, αφού η ενέργεια των ΗΠΑ ερμηνεύτηκε ως άνευ όρων στήριξη σ’ όλες τις ενέργειές τους. Νομίζω το λάθος αυτό μήνυμα η αμερικανική κυβέρνηση προσπαθεί να κλονίσει ή και να ανατρέψει.
Εμείς θέλουμε να προχωρήσουμε χέρι – χέρι με τη γειτονική χώρα κι αν βρεθεί λύση στο θέμα του ονόματος, με τις παραμέτρους που σας περιέγραψα, η Ελλάδα είναι σε θέση να οδηγήσει τη χώρα αυτή στο ΝΑΤΟ, στις 2 Απριλίου και να στηρίξει κατά προτεραιότητα την ενταξιακή της πορεία στην Ε.Ε.
Ερ. Εχετε υπηρετήσει στις ΗΠΑ το 1992, είστε και τώρα μαζί μας. Θα ήθελα να επιχειρούσατε μία σύγκριση της Ομογένειας τότε και τώρα, από απόψεως οργάνωσης, μαχητικότητας και αποτελεσματικότητας.
Απ. Η μαχητικότητα έχει ενισχυθεί και η αποτελεσματικότητα επίσης. Γνωρίζετε ότι είμαι αιρετικός στις απόψεις μου στο ερώτημα «υπάρχει ή δεν υπάρχει ελληνικό λόμπι». Δεν έχετε παρά να κάνετε μία επίσκεψη στο Λευκό Οίκο, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ή σε οποιαδήποτε αμερικανική αρχή και να υποβάλλεται την ίδια ερώτηση. Θα εισπράξετε την απάντηση ότι υπάρχει.
Για μένα που εκπροσωπώ την Ελλάδα στις ΗΠΑ, η δύναμη του Ελληνισμού των τριών εκατομμυρίων είναι το ισχυρό μου έρεισμα. Το ότι υπάρχουν πολλοί σύλλογοι κι όχι ένας δεν μειώνει το γεγονός της ύπαρξης μιας ισχυρής κοινότητας τριών εκατομμυρίων, της οποίας η εμβέλεια στην πολιτική, στις επιστήμες, στα γράμματα, στα μέσα ενημέρωσης και στις τέχνες είναι εκατονταπλάσια της αριθμητικής της δύναμης. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Εγώ από τη θέση μου ξεπερνώ το επίπεδο των προσώπων και ζητώ τη στήριξη στα θέματα. Οταν όλες οι οργανώσεις και τα πρόσωπα συγκλίνουν στην προώθηση των θεμάτων, μου είναι αδιάφορο αν υπάρχουν ενστάσεις, αμφισβητήσεις ή διαφωνίες για τα πρόσωπα. Κι αυτό επιτυγχάνεται, αλλά θέλει πίστη στο στόχο.
Και σας απαντώ στο αρχικό σας ερώτημα, θέλει πίστη ότι δίνουμε διπλωματικές μάχες για να τις κερδίζουμε. Το γεγονός ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα ψήφισμα στη Βουλή την οποία έχουν συγκηδεμονεύσει 112 βουλευτές και αφορά τις σχέσεις Ελλάδας – πΔΓΜ (που δεν είναι στα κρίσιμα θέματα προτεραιότητα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής) και ανάλογο ψήφισμα στη Γερουσία συγκηδεμονεύει ο πρόεδρος της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων Τζο Μπάιντεν, η Ολυμπία Σνόου κι ο προεδρικός υποψήφιος Μπάρακ Ομπάμα, κάτι σημαίνει. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της δουλειάς της πρεσβείας μας ή ενός πρέσβη, αλλά αποτέλεσμα της δύναμης που αντλεί η εκπροσώπηση της Ελλάδας από την Ομογένεια και τους οργανωμένους και μη ομογενειακούς φορείς.