Του Πάρι Καρβουνόπουλου
Όποιος φορολογούμενος πολίτης διαβάσει ότι η Ελλάδα των μνημονίων συζητά τον εκσυγχρονισμό 85 αεροσκαφών F-16,με κόστος 1,1 δις ευρώ και ζητά πληροφορίες από τη Γαλλία για την αγορά δύο φρεγατών Fremm με εκτιμώμενο κόστος 1,2 δις ευρώ δεν θα σκεφτεί ούτε πως βγήκαμε από την κρίση, ούτε πως «ήρθε η ανάπτυξη»!
Το πιθανότερο είναι είτε να χαμογελάσει πικρά, είτε να εκνευριστεί. Οι εξοπλισμοί στην Ελλάδα είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία και δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε και να υπενθυμίσουμε το γιατί. Το θυμόμαστε και το… πληρώνουμε ακόμη. Όχι μεταφορικά αλλά κυριολεκτικά.
Έχουμε γράψει κι άλλες φορές ότι το χειρότερο που συνέβη δεν είναι ότι πληρώσαμε πολλά για τον εξοπλισμό της χώρας όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Το χειρότερο είναι ότι από ένα σημείο και μετά και ειδικά τη περίοδο των κυβερνήσεων Σημίτη αγοράζαμε…ότι να ΄ναι, χωρίς κανένα σχέδιο και στόχο. Χωρίς καμία απολύτως ανησυχία για το πως αυτά που αγοράζαμε θα δουλεύουν!
Έτσι φθάσαμε σήμερα να ΄χουμε τόσα όπλα , νέα σ΄ ότι αφορά στην «ηλικία» τους, αλλά «άκαπνα»! Δεν είναι μια ή δύο οι περιπτώσεις. Είναι πολλές και η αντιμετώπισή τους ήρθε στη χειρότερη δυνατή στιγμή, από άποψη οικονομική.
Όμως το μεγαλύτερο θέμα με τους εξοπλισμούς στην Ελλάδα δεν είναι το οικονομικό. Το πρωταρχικό θέμα είναι ότι κάνουμε αγορές αποσπασματικά κοιτώντας μόνο το σήμερα. Όταν αγοράζεις όπλα θα πρέπει να σκέφτεσαι την επόμενη 20ετία. Τουλάχιστον…
Αν λοιπόν ο εκσυγχρονισμός των F-16 ,αλλά και το ενδιαφέρον για την απόκτηση δύο τουλάχιστον φρεγατών Fremm, γίνεται μ΄ αυτή τη λογική κι αν αυτές οι κινήσεις εντάσσονται σ΄ ένα σχέδιο για το πως πιστεύουμε ότι πρέπει να «χτίσουμε» το οπλοστάσιό μας καλώς γίνονται. Το οικονομικό θέμα θα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί αλλά λύσεις μπορούν να βρεθούν. Αρκεί και οι «έξω» να καταλάβουν ότι αυτά που ήξεραν, τελείωσαν! Οι προκαταβολές 70 και 80% “πέθαναν” και όποιος θέλει να πουλήσει στην Ελλάδα, θα πρέπει να το κάνει με λογική. Θα πάρει ίσως λίγο καιρό να το καταλάβουν οι «έξω» και αυτό προϋποθέτει ότι θα το πιστέψουν και οι… μέσα. Οι δικοί μας πολιτικοί δηλαδή.
Εδώ είναι το άλλο μεγάλο πρόβλημα. Για να μπορέσει η χώρα να εξοπλιστεί σοβαρά και όσο το δυνατόν φθηνότερα,θα πρέπει ο σχεδιασμός που προαναφέραμε να ΄χει την έγκριση και στήριξη όλων των πολιτικών-κομματικών δυνάμεων. Τα όσα πρόσφατα ζήσαμε δεν μπορούν να μας κάνουν ιδιαίτερα αισιόδοξους, αλλά αν δεν καταλάβουν άπαντες ότι χωρίς συνεννόηση δουλειά δεν γίνεται, τότε θα την πατάμε διαρκώς στο θέμα των εξοπλισμών.
Για να επανέλθουμε στα δύο συγκεκριμένα μεγάλα και ακριβά προγράμματα των F-16 και των φρεγατών Fremm που είδαν το φως της δημοσιότητας. Αν υπάρξουν οι κατάλληλοι και… ευέλικτοι τρόποι αποπληρωμής τους, τότε ναι η χώρα μπορεί να ανταποκριθεί. Τα 100 εκατομμύρια ετησίως που είχαν συζητηθεί αρχικά για τον εκσυγχρονισμό των F-16 είναι κάτι που το αντέχουμε. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για τις γαλλικές φρεγάτες. Αν όμως επιστρέψουμε στους τρόπου πληρωμών της δεκαετίας του ΄90, τότε δικαιολογημένα οι αναγνώστες θα γελάνε μ΄ όσα διαβάζουν περί εξοπλιστικών αγορών στα χρόνια των μνημονίων.
Πηγή militaire. gr