Πρωτόγνωρη και μουδιασμένη είναι η αντίδραση του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου της Ελλάδας για την επίθεση της Τουρκίας σε βάρος των Κούρδων της Συρίας και της τουρκικής προκλητικότητας συνολικά.
Η κυβέρνηση παραμένει αμήχανη απέναντι στις εξελίξεις που απειλούν με ανάφλεξη την ευρύτερη περιοχή, είναι απούσα διπλωματικά και χωρίς κάποια σαφή εθνική στρατηγική. Την ίδια ώρα, από τον Πρωθυπουργό μέχρι τα τελευταία στελέχη της ΝΔ, όλοι εμφανίζονται ιδιαίτερα ενδοτικοί, έχοντας ξεχάσει τις εθνικοπατριωτικές κορώνες και αποφεύγοντας ακόμη και τη συζήτηση για κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας.
Αλλά και τα ΜΜΕ που συντριπτικά στηρίζουν την κυβέρνηση, εμφανίζουν μια εντυπωσιακά απόμακρη στάση από τις πολεμικές επιχειρήσεις, τη βαρβαρότητα της εισβολής, τους νεκρούς αμάχους και τις τραγικές επιπτώσεις. Κάποιες υπερβολές, δε, έχουν φτάσει να αντιστρέφουν την εικόνα παρουσιάζοντας την Τουρκία ως θύμα των Κούρδων, προκαλώντας τη γελοιοποίηση των γεγονότων. Εκτός από τις εθνικιστικές κορώνες όμως έχουν εξαφανιστεί από τα ΜΜΕ όλης της χώρας και οι κάθε λογής “τουρκοφάγοι”: Στρατηγικοί αναλυτές, Διεθνολόγοι, Καθηγητές, Απόστρατοι, συγκαλυμμένοι και απροκάλυπτοι εθνικιστές, που έχτισαν καριέρες πουλώντας “αντιτουρκισμό”.
Και αν το θέμα της Συρίας, δεν έχει άμεση χωρική συνάφεια, το μείζον για τη χώρα είναι ότι ο ανεξέλεγκτός -πια- Ερντογάν, είναι αυτός που απειλεί ευθέως τα ελληνικά συμφέροντα, όχι απλώς με τις συνήθεις “προκλήσεις” αλλά με γεωτρήσεις και πραγματική επιθετικότητα που συνιστά ευθεία απειλή της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας και εγκυμονεί κινδύνους στον ορίζοντα. Ταυτόχρονα, δικαιώνεται η στρατηγική που χαράχτηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση για πολυδιάσταση εξωτερική πολιτική και συμμαχίες στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο, με στόχο την απομόνωση του πραγματικού κινδύνου για τη χώρα, την Τουρκία του Ερντογάν. Μόνο που τότε η αντιπολίτευση φρόντιζε να δημαγωγεί, με φόντο τα εθνικά θέματα.
Ο συντηρητικός χώρος που πότισε τη χώρα με την εθνικιστική εμμονή του ετεροκαθορισμού απέναντι σε οτιδήποτε σχετίζεται με την Τουρκία, τώρα στα δύσκολα, εμφανίζεται “άφωνος” απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα. Τη στιγμή ακριβώς που πρέπει να περιοριστεί με κάθε τρόπο ο επεκτατισμός του Ερντογάν, οι “πατριώτες” έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους.
Περίεργα πράγματα…