Γράφει ο Χρήστος Γκίμτσας
Το έγκλημα άρχισε με την απριλιανή δικτατορία, και τελείωσε με την προδοσία της Μεγαλονήσου που έδωσε την ευκαιρία στην Τουρκία , με την εισβολή, να πατήσει το πόδι της στο νησί. Το γνωρίζουν και οι πέτρες ακόμα πως όλα αυτά έγιναν με την οργάνωση και καθοδήγηση πρακτόρων των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Η κατοχή του 33% του κυπριακού εδάφους, ήταν το δώρο που είχαν υποσχεθεί οι Αμερικανοί στην αναβαθμισμένη στην περίοδο του ψυχρού πολέμου, Τουρκία. Δώρο που παραδόθηκε δια χειρός Κίσινγκερ.
Μετά την λεγόμενη αποκατάσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Τρίτης κατά σειράν, αντί να υπάρξει εθνικός συναγερμός μπροστά στον αναδυόμενο και ορατό με γυμνό οφθαλμό τουρκικό κίνδυνο, οι Έλληνες πολιτικοί, ακολούθησαν πολιτική εξευμενισμού του κινδύνου, της αδιαφορίας και στρουθοκαμηλισμού. Ίσως πίστευαν και ότι βρισκόμαστε κάτω από την σωτήρια προστασία του Μεγάλου Αδελφού. Ο προπάτορας της Ν.Δ. Κ. Καραμανλής δήλωσε (14/8/1974) ότι ‘’Η Κύπρος κείται μακράν’’ για να ασχοληθεί κανείς μ’ αυτήν . Μάλλον δεν είχε καταλάβει πως δεν ‘’ήταν μακράν η Κύπρος ‘’ αλλά το δικό του πολιτικό βλέμμα ήταν μικρής εμβέλειας. Και να μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος τρία χρόνια μετά (1977) υποστήριξε ότι ΄΄ ανήκουμε εις την Δύσιν’’. Και βέβαια αν επεκτείνουμε την Δύση , πέρα από την Ευρώπη, αισίως φτάνουμε στις ακτές των ΗΠΑ.
Μ’ αυτόν λοιπόν τον δογματισμό , ξεκαθαρίστηκε σε ποιόν ανήκει ιδιοκτησιακά η Ελλάδα. Από την εισβολή στην Μεγαλόνησο και μετά, η Τουρκία, ποτέ δεν έκρυψε τους στόχους της. Δηλαδή την αμφισβήτηση της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας, των Ελληνικών χορικών υδάτων και του εναέριου χώρου, να ζητά τον αφοπλισμό των νησιών , και να επιδιώκει την διαμόρφωση γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο. Και προκειμένου να ελέγξει τα αντανακλαστικά των Ελλήνων , μέσα στα άλλα, έστειλε και δύο σαπιοκάραβα, δήθεν για έρευνα υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, το ΧΟΡΑ (1976, πρωθυπουργός ο Κ. Καραμανλής) και το ΣΙΣΜΙΚ (1987 πρωθυπουργός ο Α. Παπανδρέου).
Ιστορική αλλά και αναποτελεσματική έμεινε η φράση του Α. Παπανδρέου ’’ Βυθίσατε το ΧΟΡΑ’’ ενώ στην περίπτωση του ΣΙΣΜΙΚ η Τουρκία απειλήθηκε με σύρραξη αν το πλοίο παραβίαζε τα Ελληνικά χωρικά ύδατα. Γεγονός που την οδήγησε σε αναδίπλωση. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε πως ο Ανδρ. Παπανδρέου σε επιστολή του στον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή ανέφερε πως «…συνηθίζουμε να εναποθέτουμε την τύχη του Έθνους στην Ουάσινγκτον και το ΝΑΤΟ, σ’ αυτούς που είναι υπεύθυνοι της συμφοράς…» (2/10/1975) .O ίδιος είχε υποστηρίξει ότι «Ο αστυνόμος που διάλεξε η Αμερική για το Αιγαίο, ήταν η Τουρκία». Και όταν η Ελλάδα προσπάθησε να επεκτείνει την υφαλοκρηπίδα στα 12 μίλια όπως έχει το δικαίωμα, προσέκρουσε στο Casus Belli των Τούρκων , με αποτέλεσμα την αναδίπλωση και την ‘’αυτοσυγκράτηση’’. Και βέβαια όλα αυτά κάτω από την αφανή εποπτεία και παρέμβαση των ΗΠΑ.
Ο επόμενος πρωθυπουργός που έλαχε να διαχειριστεί τις Ελληνο –Τουρκικές σχέσεις ήταν ο Κ. Σημίτης. Είναι ο άνθρωπος που μέλλει να μείνει στην ιστορία, με τους χειρισμούς του στην υπόθεση των Ιμίων. Που αντί να δείξει εθνική αποφασιστικότητα, κρύφτηκε πίσω από τους Αμερικανούς , ζητώντας βοήθεια και μεσολάβηση, προκειμένου να αποφευχθεί σύρραξη, πράγμα που έγινε. Ο αποτέλεσμα είναι γνωστό: Η καθιέρωση της πολιτικής των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο.
Ο ίδιος πρωθυπουργός χρεώνεται την εξευτελιστική για την Ελλάδα παράδοση του Κούρδου ηγέτη Οτσαλάν , στην Τουρκική ΜΙΤ, όπως χρεώνεται και το ότι εμπιστεύτηκε τον εκσυγχρονισμό και ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας των Ε.Δ. σε δύο υπουργούς, που και οι δύο βρίσκονται σήμερα φυλακή ως κοινοί κλέφτες . Για να φτάσουμε στους πιο σύγχρονους πολιτικούς.
Ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος, εκλέχτηκε πρωθυπουργός με σύνθημα την ‘’επανίδρυση του κράτους και την συντριβή των εθνικών νταβατζήδων’’, ως προϋποθέσεις για την ανασύνταξη του έθνους προφανώς. Έμεινε στα συνθήματα και αποχώρησε αφού επί των ημερών του αυξήθηκε υπέρμετρα το εξωτερικό χρέος της χώρας.
Ο Γ. Παπανδρέου, που ακολούθησε, πήγε μέχρι το Καστελόριζο και γεμάτος αισιοδοξία, μας ανακοίνωσε την είσοδο του ΔΝΤ στην χώρα για την σωτηρία της, και στην συνέχεια, ουσιαστικά, καθαιρέθηκε από το ίδιο του το κόμμα, από την πρωθυπουργία.
Επί των ημερών του Α. Σαμαρά και του Α. Τσίπρα, η Ελλάδα δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το καταμετρά τις καθημερινές παραβιάσεις των Τούρκων σε αέρα και θάλασσα και τις εμπλοκές των μαχητικών μας, να ‘’κρατάμε την ψυχραιμία’’, να δηλώνουμε πως είμαστε έτοιμοι για αποτροπή και να παρακολουθούμε τις αποβάσεις της Τουρκίας στην υφαλοκρηπίδα της Κύπρου που ‘’κείται μακράν’’. Να θεωρούμε αστείο τον χάρτη της «γαλάζιας πατρίδας» που επιδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία οι πολιτικοί της γείτονος με το μισό αιγαίο μέσα, αγνοώντας τα όρια της Ελληνικής επικράτειας με πρώτο και καλύτερο το κρίσιμο Καστελόριζο, και να επεκτείνουν την υφαλοκρηπίδα τους μέχρι εκεί που ‘’γουστάρουν’’. Και εμείς να κουνάμε σαν αντίδοτο σε όλα αυτά το διεθνές δίκαιο και να προστρέχουμε στην συμπαράσταση ‘’φίλων και συμμάχων’’ ιδίως του υπερατλαντικού, περιμένοντας μία καλή κουβέντα από τον Πομπέο, αφού διαχρονικά καταφέραμε να απαξιώσουμε την πολεμική μας βιομηχανία και να αναστείλουμε τον εκσυγχρονισμό των Ε.Δ. Αλήθεια ο τρόπος που προδόθηκαν αυτές τις ημέρες οι Κούρδοι , προβλημάτισαν κανέναν;
Ο διάβολος χορεύει στο Αιγαίο αυτό τον καιρό και εμείς τον εξορκίζουμε κρατώντας για θυμιατό την συμφωνία της Λωζάννης. Μία συνθήκη που είναι σίγουρο πως οι λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις, έχουν αποφασίσει την αναθεώρησή της ,υπέρ της Τουρκίας. Η νέα συρρίκνωση της πατρίδας είναι προ των πυλών είτε διπλωματικά είτε ένοπλα και κανείς δεν θα βρεθεί να απολογηθεί γι’ αυτό.
Christos.gim@gmail.com
Υ.Γ. αν αυτό το σημείωμα πρέπει να καταλήγει σε κάτι αισιόδοξο, αυτό είναι, πως πρέπει με ραγδαίο τρόπο να προβούμε στην με κάθε τρόπο την ενίσχυση των αμυντικών – αποτρεπτικών μηχανισμών της χώρας και την ενσωμάτωση στην εθνική συνείδηση το αυτονόητο: Ότι ο εχθρός είναι ante portas , όσο και αν αυτό προκαλεί ρίγη στην ραχοκοκαλιά μας.