Tης Κατερίνας Πάντα.
Δυστυχώς , η ταφόπλακα της Μακεδονίας ξεκινησε ιστορικά απο τον «Σκοπιανοφάγο» Σαμαρά & τους συν αυτώ, γνωρίζοντες και μη.
Ας δούμε με ψυχραιμία τα γεγονότα.
1. Στις 2 Δεκεμβρίου 1991: ο Σαμαράς ως ΥΠΕΞ υπογράφει τον περίφημο «Κανονισμό 3567» στο συμβούλιο υπουργών εξωτερικών της τότε ΕΟΚ που αναγνωρίζει το νεοσύστατο κράτος των Σκοπίων ως Δημοκρατία της Μακεδονίας, μετά τη διάλυση της τέως Γιουγκοσλαβίας, χωρίς να επιβάλλει συγκεκριμένους όρους προφύλαξης της ιστορικής μας κληρονομιάς. 2 χρόνια μετά το 1993 παραιτήθηκε ρίχνοντας στάχτη στα μάτια όλων.
Είχε προηγηθεί χρόνια πριν, το 1959, η αναγνώριση από τη Κυβέρνηση Καραμανλή με το όνομα Μακεδονία για το συγκεκριμένο ομόσπονδο κρατίδιο της τέως Γιουγκοσλαβίας του Τίτο.
2. Στις 7 Απριλίου 1993: Ομόφωνη αναγνώριση με την συμμετοχή της Ελλάδας επί κυβέρνησης Μητσοτάκη της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) από το Σ.Α. του ΟΗΕ.
3. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1995: Ενδιάμεση Συμφωνία Ελλάδας-ΠΓΔΜ, με μεσολαβητή τον Αμερικανό διπλωμάτη Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ επί κυβέρνησης Παπανδρέου. Οπου συμφωνούμε μεταξύ άλλων στην εγκατάλειψη κάθε μορφής Βέτο για το όνομα στην ένταξη της ΠΓΔΜ στα Διεθνή Φόρα συμπεριλαμβανομένου του ΝΑΤΟ.
4. 3 Απριλίου 2008: «Ατυπο» ελληνικό βέτο στο Βουκουρέστι κατά της εισδοχής της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ για στάχτη στα μάτια, ενώ γνώριζαν ότι είχαν ήδη παραχωρήσει το δικαίωμα του Βέτο & η υπόθεση σώθηκε λόγω άρνησης της Γαλλίας στην εισδοχή.
5. Φυσικά στις 15 Δεκεμβρίου 2011, καταδίκη της Ελλάδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας με το βέτο στο Βουκουρέστι:
«Σε σαφή καταδίκη της Ελλάδος (με ψήφους 15 έναντι μιας) για παραβίαση του Αρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας με αφορμή τη στάση της στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2008 προχώρησε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Συγκεκριμένα, και όσον αφορά στο Αρθρο 11, παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, το Δικαστήριο θεώρησε ότι η πρόβλεψη του κειμένου ότι η Ελλάδα δεν θα φέρει αντίρρηση (objection) στην είσοδο των Σκοπίων σε διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς εφόσον η χώρα αποπειράται να εισέλθει με το προσωρινό της όνομα πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ) έχει ευρεία ερμηνεία.»
6. Σήμερα: 140 χώρες την αναγνώρισαν επισήμως ως Δημοκρατία της Μακεδονίας & οι υπόλοιπες ως ΠΓΔΜ.
Υπάρχει ήδη ντε φάκτο αναγνώριση.
Τι δεν λέγονταν ανοιχτά απο τότε
Αυτό που δεν λέγανε ανοιχτά τότε & με μισόλογα τώρα, αλλά το προωθούσαν επισήμως, ήταν η σύνθετη ονομασία για όλες τις χρήσεις με συνταγματική αναθεώρηση για το Σκοπιανό από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Καραμανλή το 2007, αλλά και νωρίτερα επί Κ. Μητσοτάκη.
Ολες οι κυβερνήσεις έκτοτε την πρόβαλαν σαν την επίσημη ελληνική θέση στην ιστοσελίδα του υπουργείου Εξωτερικών.
Επί κυβέρνησης Σαμαρά η συγκεκριμένη θέση προβλήθηκε από δύο υπουργούς Εξωτερικών του Σαμαρά σε διεθνή φόρα και στον ΟΗΕ συνολικά 5 φορές.
Προς τι οι κομματικές αντιδράσεις τώρα?
Ποιόν ρώτησε ο Κ. Μητσοτάκης από όσους συμμετείχαν στα συλλαλητήρια του 92 που ξεσήκωσαν μια ολόκληρη Ελλάδα & έδωσε το σύνθετο Μακεδονία χωρίς όρους στα Σκόπια το 93, επιτρέποντας τα να ενταχθούν στον ΟΗΕ?
Ποιόν ρώτησε ο Παπούλιας το 1995 με την ενδιάμεση συμφωνία που & σ’αυτήν δεν γίνεται καμία νύξη απαγόρευσης να αυτοπροσδιορίζονται οι Σκοπιανοί ως σκέτοι Μακεδόνες με προέλευση Μακεδονική?
Ποιόν ρώτησε όταν υπέγραψε το άρθρο 11 που απαγορεύει κάθε προσφυγή στο Διεθνές δικαστήριο της Χάγης για το θέμα του ονόματος?
Ποιόν ρώτησαν όταν πολύ αργότερα έκαναν αποδεκτό το διαβατήριο τους στην Ελλάδα, με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας?
Κανείς δεν ρώτησε ποτέ κανέναν, διότι η συνεχής στείρα άρνηση λόγω πολιτικού κόστους, κατέληγε πάντα στο τέλος σε διπλωματικές ήττες.
Επί της ουσίας τους ενδιέφερε η πολιτική καρέκλα μαζί με τα ψηφαλάκια, οχι η πατρίδα.
Πως μπορούμε να μη κάνουμε εύλογες διαπιστώσεις, όταν η Μακεδονία παραδίδονταν συστηματικά τότε?
Ποιός είναι ο κίνδυνος:
ΔΕΝ έχουμε κανένα δικαίωμα βάσει καταδικαστικής απόφασης του δικαστηρίου της Χάγης για το βέτο μας το 2008, να τους εμποδίσουμε να ενταχθούν με το προσωρινό όνομα FYROM-ΠΓΔΜ στο NATO η σε όλα τα διεθνή φόρα, & το συγκεκριμένο όνομα να καταλήξει μόνιμο, με άλυτα τη γλώσσα και τις ιστορικές μας καταβολές..
Με όλο τον κόσμο να συνεχίσει να τους αποκαλεί Μακεδονία εφ’όσον δεν βρεθεί τελικό κοινώς αποδεκτό όνομα, ούτε να χρειαστεί να αλλάξουν το συνταγματικό τους όνομα, αν τα υπόλοιπα ισχυρά κράτη το αποδεχτούν ως έχει.
Καλύτερη συμφωνία;
Γιατί ως πότε νομίζουν κάποιοι, ότι τα συμφέροντα τους στη περιοχή θα μας περιμένουν, όταν μιλάνε γενικώς & αορίστως (υπεκφεύγοντας βεβαίως), για μια «καλύτερη συμφωνία στο μέλλον»?
Γνωρίζουν άραγε τις μελλοντικές συνθήκες? Η απλά δεν σηκώνουν το βάρος της αντιπολιτευτικής ήττας μιας πιθανής καλής συμφωνίας?
Τα συλλαλητήρια δεν μεταβάλλουν την ουσία. Απλά δίνουν πάτημα σε ορισμένους υπερεθνικιστές & επαγγελματίες της πολιτικής καρέκλας να «ξεσπαθώσουν» ενώ ξέρουν & τον απλό λαό να ακολουθεί, χωρίς να ξέρει.
Λυπάμαι αλλά είτε πούμε ναι, είτε όχι, η πραγματικότητα παραμένει το ίδιο σκληρή.
Ούτε η δικαστική απόφαση αλλάζει, ούτε οι υπογραφές μας που είναι ήδη εκεί από το 59, το 91, το 93, το 95…., ούτε τα γεγονότα.
Απλά τώρα μας κάνουν τη χάρη οι ΗΠΑ σε μια επίδειξη συμμαχικής «αβρότητας» φυσικά για ίδια οφέλη στη περιοχή, να μας «ρωτήσουν», οι δικοί μας πολιτικοί κάνουν πως τους πιστεύουν παλεύοντας για την όποια καλύτερη δυνατή λύση & ο λαός απληροφόρητος ως συνήθως.
Το κυρίαρχο πρόβλημα μας αυτή τη στιγμή είναι ο προσδιορισμός -εθνότητα-προέλευση-γλώσσα- των Σκοπιανών.
Oυσιαστικά ζητάμε να μην αυτοπροσδιορίζονται ως σκέτοι Μακεδόνες με ότι αυτό περιέχει. Γιατί εδώ φτάσαμε….
Δυστυχώς, η Μακεδονία δεν είναι μόνο μια & Ελληνική. Σύμφωνα με τη συνθήκη του Βουκουρεστίου η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας διαμοιράστηκε ως εξής:
Το 51% του εδάφους της πήρε η Ελλάδα, το 39% η Σερβία (σημερινή ΠΓΔΜ), το 9,5% πήρε η Βουλγαρία κι ένα 0,5% του εδάφους πέρασε στην Αλβανία. .
Ελληνική Μακεδονία πλην του ανωτέρω ποσοστού, είναι οι ιστορικές παρακαταθήκες της αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας μαζί με την γλώσσα, που ΔΕΝ τις παραχωρούμε σε κανέναν.
Γιατί οι συμφωνίες Σαμαρά-Μητσοτάκη-Παπούλια έβαλαν ταφόπλακα
Είναι σε όλους γνωστό ότι μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα ιστορικά δεν υφίστανται σε ότι αφορά τα Σκόπια. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα λογοτεχνικό έργο στη «μακεδονική» γλώσσα ακόμα και τον 19ο αιώνα, όπως και αντίστοιχες αναφορές σε «μακεδονικό» έθνος. Γι’αυτό θεωρώ ότι οι προηγούμενες συμφωνίες ήταν καταστροφικές. Γιατί δεν έδωσαν βάρος στο ζήτημα της εθνότητας- προέλευσης-γλώσσας, που τους επέτρεψε να τους αναγνωρίζει όλος ο κόσμος ως «Μακεδόνες» με προέλευση «Μακεδονική». Ως συνέπεια συνεχών η σκόπιμων δικών μας λαθών & παραλείψεων, όλοι πλέον θεωρούν λογικό ένας «Μακεδόνας» με «Μακεδονική» προέλευση που του την εξασφαλίζει η γεωγραφική του θέση χωρίς άλλους περιορισμούς, να είναι από τη χώρα που όλοι σήμερα αποκαλούν Μακεδονία, πλην ημών.
Εκτός λοιπόν αν καταφέρουμε να αρπάξουμε την ευκαιρία για να διαγράψουμε τους αλυτρωτισμούς τους μέσω καλύτερων όρων νέας συμφωνίας, γιατί ο γεωγραφικός προσδιορισμός είναι από καιρό χαμένος, η να ρίξουμε τους ίδιους στη παγίδα της πλήρους άρνησης που θα βρει τους πάντες απέναντί τους, τίποτε άλλο δεν μπορούμε να αλλάξουμε.
Συμπέρασμα
Η υφιστάμενη κατάσταση, είναι ακόμη χειρότερη για εμάς.
Λαός που ξεχνά ακόμη και τα γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας του, είναι καταδικασμένος να τα ξαναζήσει.
Ολα αυτά, εν μέσω υποκριτικών παρακινήσεων σε συλλαλητήρια, ελληνικών σημαιών, μακεδονομάχων, καβαλάρηδων, εθνικά υπερήφανων τσαρουχοφόρων τροπαιοφόρων, παραμυθάκια της θείας Λένας για το πόπολο, παπάδων, καραγκιόζηδων με πανοπλίες κλπ κλπ.
Εμείς ως γραφικοί, συνεχίζουμε από εκεί που σταματήσαμε, σήμερα που μας δίνεται ίσως η μοναδική ευκαιρία να διορθώσουμε κάτι από τα λάθη του παρελθόντος, τώρα που οι διεθνείς συγκυρίες είναι περισσότερο ευνοικές παρά ποτέ, εκτός και αν θέλουμε να δούμε τα όνειρα περί μουσουλμανικού τόξου του Ερντογάν να ευδοκιμήσουν στα Βαλκάνια & τον Αλβανικό μεγαλοιδεατισμό να επανέρχεται. .
Κάποιοι ξύπνησαν με 27 χρόνια καθυστέρηση, νομίζοντας ότι το 1992 είναι το ίδιο με το 2018.
Κάποιοι νομίζουν ότι οι διεθνείς ενυπόγραφες συμφωνίες αίρονται με ένα κλικ & ότι η εξωτερική πολιτική γίνεται με συλλαλητήρια, κραυγές, μικροκομματισμούς γραφικότητες & υπερεθνικισμούς, μόνο που πάντα στο τέλος καταλήγουν να καπηλεύονται τον αγνό πολίτη, η σε εθνικές τραγωδίες & διχασμούς.
Δεν φταίνε οι Σκοπιανοί που κάνουν τη δουλειά τους ψάχνοντας για ταυτότητα έστω και πλαστή για να κρατηθούν. Εμείς φταίμε που τους επιτρέψαμε να φτάσουν ως εδώ.
Διότι εκείνο που απαιτείται τώρα από εμάς είναι γνώση της ιστορίας, στάθμιση των συμφωνιών, ψύχραιμη ανάλυση των σημερινών γεωπολιτικών συσχετισμών, δυνατές διεθνείς συμμαχίες & διαπραγματεύσεις σύμφωνα με τα δικά μας συμφέροντα χωρίς λαικίστικους εθνικισμούς & μικροκομματικούς αλληθωρισμούς που περίσσεψαν.
Όσο για τους απέναντι, το μπαλάκι της απόφασης μετά τους Ελληνικούς όρους και με πίεση της διεθνούς κοινότητας, βρίσκεται πλέον στα χέρια της πΓΔΜ και θα πρέπει να τ’ αλλάξουν όλα!