Λουκάς Καβακόπουλος
– Εθνικό θέμα είναι η υπογεννητικότητα των Ελλήνων. Μεγάλο και σπουδαίο μάλιστα – χανόμαστε.
– Εθνικό θέμα είναι η ανεπάρκεια της Παιδείας και της Εκπαίδευσης των Ελλήνων. Η εκπαίδευσή μας είναι ιδιαίτερα ανεπαρκής και παράγει δυστυχώς ανθρώπους χαμηλού γνωστικού επιπέδου – ενώ οι καλύτεροι οδηγούνται στη φυγή, εξαιτία του επόμενου εθνικού θέματος.
– Εθνικό θέμα είναι η αδιαφορία για τον Πολιτισμό. Γιατί το “έθνος” και ο Πολιτισμός του, είναι πράγματα αλληλένδετα.
Ο Πολιτισμός, και η πρόταση ζωής που παράγεται από αυτόν, είναι που παράγει τους επιτυχημένους επαγγελματίες και επιχειρηματίες, τους σοβαρούς πολιτικούς και τους προοδευτικούς επιστήμονες.
Ο Πολιτισμός είναι που σου μαθαίνει να είσαι καλός άνθρωπος και να προσφέρεις στους γύρω σου και στον εαυτό σου.
Στην Ελλάδα αντίθετα, ο μέσος Έλληνας έχει ακουστά πχ για τον Αριστοτέλη και την Ορθοδοξία, μαλώνει για αυτά και νιώθει ανώτερος “που είναι δικά του”, αλλά ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ από τα διδάγματά τους στην πράξη – να μη πω ότι εφαρμόζει μόνο τα αντίθετα – αν τα γνωρίζει βέβαια και ποια είναι!
Είναι λοιπόν σοβαρό εθνικό θέμα η αδιαφορία μας για τον Πολιτισμό μας, τον οποίο σέβονται στο εξωτερικό ίσως πολύ περισσότερο από εμάς.
– Εθνικό θέμα είναι η έλλειψη επιχειρηματικότητας και δημιουργικότητας- ένας λαός υπάλληλων δεν είναι ένας λαός ηγετών. Αν δεν δημιουργήσουμε επιχειρήσεις και δίκτυα και δεν ανοίξουμε “δρόμους”, είμαστε εξ ορισμού δεμένοι στο άρμα άλλων.
– Εθνικό θέμα είναι η έλλειψη πραγματικής επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου. Δεν χρειάζεται νομίζω να εξηγήσω το γιατί…
– Εθνικό θέμα είναι η απόδοση δικαιοσύνης, από μια καθαρή και ξεκάθαρα ανεπηρέαστη δικαστική αρχή. Γιατί χωρίς δικαιοσύνη, έχουμε ζούγκλα και όχι κράτος και έθνος.
Αυτά είναι τα εθνικά θέματα που καίνε άμεσα την Ελλάδα, αλλά για αυτά δυστυχώς δεν βλέπω πολλούς να φωνάζουν, αν και θα έπρεπε.
Το θέμα της Ονομασίας των Σκοπίων, τώρα, το οποίο πολλοί αναφέρουν ως “κυρίαρχο εθνικό θέμα”… επιτρέψτε μου να έχω μια διαφωνία εδώ, είναι φυσικά εθνικό και σημαντικό, αλλά νομίζω ότι θα έπρεπε να μας ανησυχεί πολύ λιγότερο από τα προηγούμενα.
ΓΙατί χωρίς τα προηγούμενα, τι νόημα έχει να λέμε ότι κάτι είναι “Ελληνικό”;
Τι νόημα έχει να λέει κάποιος ότι είναι “Έλληνας”, ενώ είναι αμόρφωτος, αγενής, δεν σέβεται τον συμπολίτη του, δεν έχει παιδεία, είναι αδιάφορος για τα πάντα, είναι απάνθρωπος;
Τι “Έλληνας” είναι κάποιους που δεν έχει δηλαδή πάρει τίποτα ούτε από τη Δημοκρατία, ούτε από την Επιστήμη, ούτε από τη Λογοτεχνία μας, ούτε από το “Αγαπάτε Αλλήλους” της Ορθοδοξίας;
Αυτά τα στοιχεία είναι εξάλλου αυτά που έφεραν την Ελλάδα στο φως. Τι είναι η Ελλάδα και ο Ελληνισμός, αν δεν είναι τα παραπάνω;
Θα μου επιτρέψετε λοιπόν, φίλοι μου, να θεωρώ σοβαρούς Έλληνες μόνο εκείνους που θέτουν σοβαρές προτεραιότητες.
Όσο για το θέμα της Ονομασίας των Σκοπίων, αν είχαμε τα παραπάνω στοιχεία που αναφέρω, αν είχαμε δηλ Επιστημονική γνώση, Σεβασμό προς το Συμπολίτη μας, Επιχειρηματική Οργάνωση – θα ήταν ξεκάθαρο ότι το ζήτημα με τα Σκόπια, είναι ζήτημα ιδιοκτησίας – ζήτημα δίκαιης χρήσης, και ζήτημα “κατοχύρωσης” και προστασίας αυτής της ιδιοκτησίας.
Και όπως ένα γνωστό trademark δεν γίνεται να παραχωρηθεί χωρίς σημαντικές προϋποθέσεις και ανταλλάγματα, το ίδιο θα αντιλαμβανόμασταν, από την πρώτη στιγμή, για το όνομα της Μακεδονίας.