Τι για «θεωρίες συνωμοσίας» είπαν, τι για «σκευωρίες» είπαν, τι για «αποκυήματα φαντασίας» οίμωζαν, που κι εμείς κάποια στιγμή νιώσαμε άβολα, μήπως τους αδικήσαμε τους καημένους, βρε παιδί μου
Κι ω του θαύματος! Τον Σόρος περιμέναμε να απαντήσει, τον Γιώργο Παπανδρέου μας έστειλε!
Ξαφνικά, όλοι ξέχασαν, ότι ο Παπανδρέου είναι αυτός που άνοιξε την κερκόπορτα στο ΔΝΤ, που οι Αγορές έκαναν πάρτυ σορτάροντας τα Ελληνικά όμολογα (σκουπίδια τα έλεγαν), που πλαστογράφησαν τα στατιστικά κι φράση «Greek statistics» είναι πλέον διεθνής όρος παρατυπίας εγγράφων, που συκοφαντούσε τους Ελληνες στα διεθνή ΜΜΕ ως τεμπέληδες και διεφθερμένους, που οι τελεσιδικα καταδικασμένοι υπουργοί του έκρυβαν στικάκια πλούσιων λαμόγιων, την ώρα που έκοβαν μισθούς και συντάξεις κι οδηγούσαν 30% των Ελλήνων στην ανεργία κι αυτοκτονία.
Ας τους θυμίσουμε εμείς τι εστί το Γιώργος Παπανδρέου και Τζωρτζ Σόρος:
- ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2009 Ενας από τους συμβούλους ήταν κι ο Goerge Soros. Γνωστός ακόμη και τότε για το σορτάρισμα κατά της Αγγλικής οικονομία το 1992 (www.telegraph.co.uk/) Στις 7 εκείνου του μήνα Επισκέπτεται τον ΓΑΠ ο Σορος (kathimerini.gr) (tovima.gr)
- ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009
- Στις 8 Δεκεμβρίου 2009 ο διεθνής οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings προχωρά στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας σε «ΒΒΒ+» από «Α-».
- Στις 10 Δεκεμβρίου 2009, τρείς μέρες μετά, η Τράπεζα της Ελλάδος αποφάσισε να μην επιβάλλονται κυρώσεις σε όποιον κερδοσκόπο δεν έδινε τα ομόλογα στον αγοραστή τους μετά τη λήξη των δέκα ημερών! Αρχισε το Σορτάρισμα!
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά με τον Γιώργο Παπανδρέου στο Καστελόριζο τον Μαϊο του 2010 να μας ανακοινώνει την έλευση του ΔΝΤ κι άρχισε ο Γολγοθάς του Ελληνικού λαού, που έκλεισε τον Αύγουστο του 2018.
Για να εξηγήσουμε και τον λόγο που ο πρώην πρωθυπουργός σπεύδει να καλύψει την Συμφωνία των Πρεσπών και τον Νίκο Κότζια, να θυμίσουμε για την ιστορία, ότι οι σχέσεις του Γιώργου Παπανδρέου με τον πρωην ΥΠΕΞ του ΣΥΡΙΖΑ, χάνονται στο παρελθόν. Πιο σημαδιακό είναι όταν το 2009 στην κυβέρνηση Σόρος, συγγνώμη Παπανδρέου, ήταν γνωστό στους δημοσιογραφικούς κύκλους, ότι προορίζεται για ΥΠΕΞ ο Νίκος Κοτζίας, ο οποίος τότε απέρριψε την πρόταση του ΠΑΣΟΚ και τελικά επιλέγει ο Δημήτρης Δρούτσας
Μετά από 10 χρόνια «πυρηνικού ολέθρου» της Ελλάδας, αν κάποιον πρέπει να εμπιστευτούμε για το πόσο ωφέλιμη για την Ελλάδα, είναι η Συμφωνία των Πρεσπών, είναι ο Γιώργος Παπανδρέου. Τον εμπιστευτήκαμε το 2009, γιατί όχι και το 2019;
Διαφωνείτε;
Ας διαβάσουμε και την συνέντευξη του στην EFSYN:
Σε μια παρέμβαση που θα συζητηθεί, ο Γιώργος Παπανδρέου απαντά στα ερωτήματα της «Εφ.Συν.» και παίρνει θέση για τα μεγάλα ζητήματα της επικαιρότητας, τη Συμφωνία των Πρεσπών και τις σχέσεις Κεντροαριστεράς-ΣΥΡΙΖΑ, ενώ αναφέρεται στην υποψηφιότητά του στις εκλογές
• Μετά το διαζύγιο με τους ΑΝ.ΕΛΛ., ο πρωθυπουργός ζήτησε και έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, σχηματίζοντας μια νέα πλειοψηφία που στηρίζει την κυβέρνηση. Κατά τη γνώμη σας, εξασφαλίζεται η πολιτική νομιμοποίηση να συνεχίσει τη θητεία της ή αντιθέτως θα ήταν προτιμότερο να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές;
Η χρονιά αυτή είναι εκλογική. Δυστυχώς, η πολιτική ζωή του τόπου ταλανίζεται από διλήμματα αχρείαστα και πολλές φορές καταστροφικά. Επιτέλους, ας σταματήσει αυτός ο αποπροσανατολισμός του κόσμου. Είμαι βέβαιος ότι η εμπειρία της κρίσης κάνει κάθε Ελληνα να φοβάται μην ξαναζήσουμε κάτι τέτοιο.
Το κατανοώ, γιατί βρέθηκα μπροστά σε πρωτόγνωρα διακυβεύματα, της εξόδου μας από το ευρώ, της άτακτης χρεοκοπίας της χώρας, των καταστροφικών επιπτώσεων που θα είχαν αυτά στον μέσο και φτωχότερο Ελληνα πολίτη. Και χαίρομαι ιδιαίτερα που ακόμα και ο κ. Τσίπρας αναγκάστηκε, πολύ αργά, να παραδεχτεί ότι μπροστά στο δίλημμα συμφωνία με τους δανειστές ή καταστροφή επέλεξε το πρώτο. Αντιλήφθηκε τη θέση μου όταν βρέθηκα σε μια τέτοια κρίσιμη επιλογή, κόντρα στις αυταπάτες του και την εύκολη ρητορική του από την αρχή της κρίσης.
Ας βγούμε λοιπόν από τις επικίνδυνες ακροβασίες της πολιτικής ή κυβερνητικής μάχης για επιβίωση κι ας αναρωτηθούμε: Εχει ξεφύγει οριστικά η Ελλάδα από τον κίνδυνο; Εχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού; Εχει καταπολεμηθεί η γραφειοκρατία; Εχει θωρακιστεί η Δικαιοσύνη ώστε να λειτουργεί χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις αλλά και αποτελεσματικά για όλους – χωρίς εξαιρέσεις;
Υπάρχουν κίνητρα αλλά και κλίμα για επενδύσεις; Πώς πρωτοπορούμε στην πράσινη βιώσιμη ανάπτυξη; Πώς θα βελτιωθεί η παιδεία ώστε να μην παράγει ανέργους ή μετανάστες; Γιατί νοσεί το σύστημα υγείας ενώ έχουμε αριθμό γιατρών πάνω από τον μέσο όρο της Ε.Ε.; Στα δύσκολα αυτά ερωτήματα η κυβέρνηση δεν τολμά. Δεν συγκρούεται με κατεστημένα. Δεν φέρνει προοδευτικές προτάσεις. Εχει πορευθεί μέχρι τώρα με το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Η δε αξιωματική αντιπολίτευση μοιάζει να ακολουθεί τις παλιές συνταγές της Δεξιάς που είδαμε πού μας οδήγησαν. Το ζήτημα είναι αν η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, έχουν σκοπό να αλλάξουν στάση και να συνειδητοποιήσουν τις πραγματικές προκλήσεις και τα διακυβεύματα που έχουμε μπροστά μας, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Και αν επιτέλους, είναι σε θέση να αποδεχθούν ότι το μείζον πρόβλημα είναι να αναμετρηθούμε με τις παθογένειες του πελατειακού πολιτικο-οικονομικού συστήματος. Καμία από τις δύο πολιτικές δυνάμεις που σήμερα ερίζουν για ένα αδειανό πουκάμισο, δεν συζητά για τα αυτονόητα. Το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι ποιος θα μοιραστεί την εξουσία, αλλά πώς θα αλλάξουμε τις δομές εξουσίας για να υπηρετήσουμε τον ελληνικό λαό. Με διαφάνεια, λογοδοσία, σεβασμό στους κόπους του και ισονομία.
Γιατί δεν το κάνουν; Ισως, γιατί φοβούνται ότι θα έρθουν αντιμέτωποι με ό,τι χρειάζονται κάθε φορά για να μπορούν να οδηγηθούν σε μια εξουσία την οποία θα νέμονται αντί να αλλάξουν. Δυστυχώς, είναι και οι δυο τους μέρος της κρίσης που βιώνουμε. Συνέβαλαν καθοριστικά, η κάθε πλευρά με τον τρόπο της, να οδηγηθούμε στην κρίση, αλλά και να βαθύνουν οι πληγές από την κρίση. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο που και οι δύο κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεπλύνουν τις αμαρτίες των κυβερνήσεων Καραμανλή. Τους βοηθά να αποκρύψουν τις υπόγειες διαδρομές που τους συνδέουν.
• Η κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τον Πάνο Καμμένο και το κόμμα του έχει επικριθεί σφοδρότατα από τον προοδευτικό κόσμο ως μια συμμαχία οξύμωρη και αντιφατική. Η πρόσφατη ολοκλήρωσή της πιστεύετε ότι διευκολύνει ένα ενδεχόμενο έναρξης διαλόγου για τη διερεύνηση τυχόν προγραμματικών συγκλίσεων Αριστεράς-Κεντροαριστεράς;
Ολοκλήρωση; Πραγματικό διαζύγιο δεν φαίνεται να υπάρχει όταν συνοδεύεται από την παραμονή σχεδόν όλων των άλλων στελεχών από τους ΑΝ.ΕΛΛ. Οι έπαινοι από τον Αλέξη Τσίπρα για τον Πάνο Καμμένο και αντιστρόφως είναι λόγω ιδεολογικής γειτνίασης; Γι’ αυτό ανέφερα πριν ότι το δόγμα της κυβέρνησης είναι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα σχιζοφρενικής κυβέρνησης, όπου όταν ο ένας εταίρος μιλούσε για ειρήνη και συνεργασία με τους γείτονες, ο άλλος έκανε βόλτες με στολές παραλλαγής. Η ακροδεξιά, εθνικιστική, λαϊκιστική αντίληψη του Πάνου Καμμένου και επικίνδυνη για τη χώρα είναι και δεν μπορεί να έχει θέση στη δημοκρατική Αριστερά. Γι’ αυτό, το θέμα δεν είναι αν αυτή η συμμαχία έχει πάψει να υπάρχει. Το θέμα είναι αν έχει αλλάξει η νοοτροπία που οδήγησε σε αυτή τη συμμαχία.
Ο ίδιος έχω διαχρονικά μιλήσει για διάλογο μεταξύ των αριστερών και δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας. Αυτή την ευκαιρία την έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν αντί ενός παρόμοιου διαλόγου το 2015 παντρεύτηκε με ένα κόμμα ακροδεξιό για να εδραιωθεί στην εξουσία. Τώρα θυμήθηκαν τον διάλογο; Επειδή έρχονται εκλογές; Θεωρώ ότι η αποστροφή πολλών για την πολιτική ή και η δυσπιστία για τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία μας, πηγάζει από μια αντίληψη που βάζει την κατάκτηση της εξουσίας πάνω από αρχές και αξίες, οι οποίες πρέπει να αποτελούν τη βάση για έναν σοβαρό διάλογο.
• Ο Αλέξης Τσίπρας την περασμένη Κυριακή από το Μέγαρο Μουσικής απηύθυνε προσκλητήριο για ένα προοδευτικό μέτωπο ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και τον εθνικισμό. Πώς το αξιολογείτε;
Σαφώς χρειάζεται ένα ευρύ μέτωπο ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και τον εθνικισμό. Το έχω πει εδώ και πολύ καιρό, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Ομως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μόνο παρόν, έχει και παρελθόν. Εχει δείξει στην πράξη, όχι στα λόγια, το εάν είναι ή όχι προοδευτική δύναμη.
Ο κ. Καμμένος στα τέσσερα χρόνια του γάμου με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ευθύνη για την άνοδο του εθνικισμού; Πόσο πειστική είναι μια πρόταση για κοινό μέτωπο από κάποιους που, όταν η χώρα χρειαζόταν συναινέσεις για να μη χρεοκοπήσει, επικροτούσαν τους παρακρατικούς, τους νεοφιλελεύθερους της Δεξιάς, τους εθνικιστές της Χρυσής Αυγής και έβγαιναν μαζί τους στις πλατείες; Ζητούσαν να καεί η Βουλή. Πόσο είναι πειστική μια τέτοια πρόταση από κάποιους που δεν έβαλαν πλάτη στις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που προωθήσαμε το 2010-11, αλλά ούτε και τις προχώρησαν ως κυβέρνηση;
• Θεωρείτε ότι αποτελεί ένα πρώτο βήμα για να ξεπεραστεί η καχυποψία της Κεντροαριστεράς προς τον ΣΥΡΙΖΑ η αναγνώριση των μεγάλων ευθυνών του Κώστα Καραμανλή εκ μέρους του πρωθυπουργού στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη;
Ο κ. Τσίπρας απέδωσε στην πρόσφατη συνέντευξή του διαφορετικές αλλά μεγάλες ευθύνες και στον εμπρηστή και στον πυροσβέστη. Ας ζητήσουν πρώτα συγγνώμη από τον κ. Γεωργίου, που τον διαπομπεύουν επειδή κάνοντας σωστά τη δουλειά του αποκάλυψε τις αλχημείες του κ. Καραμανλή που μας χαντάκωσαν. Το κακό είναι ότι, ενώ η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη από τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, περισσεύουν η υποκρισία και η σκοπιμότητα.
Και το πρόβλημα είναι πως σε αυτή τη διελκυστίνδα είναι εγκλωβισμένοι πολλοί προοδευτικοί πολίτες, αλλά και άλλοι, που αηδιασμένοι επιλέγουν πρόσκαιρα τη φυγή στο σπίτι τους. Ωστόσο, με αφετηρία μια δίκαιη και σωστή αποτίμηση της τελευταίας δεκαετίας, καλώ όλους τους ενεργούς πολίτες που ακόμα νοιάζονται, να αφήσουν στην άκρη ό,τι τους πίκρανε και να ξαναπιάσουμε όλοι μαζί το νήμα της αλλαγής της χώρας από εκεί που το αφήσαμε.
• Ποια είναι η άποψή σας στην πιθανότητα το Κίνημα Αλλαγής να συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ.; Εξακολουθεί να ισχύει η αρνητική θέση που είχατε διατυπώσει όταν συμφωνούσατε να λάβετε μέρος στις διαδικασίες ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς;
Υπάρχουν δύο ενστάσεις τις οποίες θέλω να διατυπώσω στην ερώτηση που μου θέτετε. Η πρώτη, ουδέποτε έθεσα τέτοιο όρο. Γιατί είναι αυτονόητο ότι στρατηγικός αντίπαλος της παράταξής μας είναι η συντήρηση και η Δεξιά. Επομένως, θέμα συγκυβέρνησης με τη Δεξιά δεν τίθεται. Η δεύτερη είναι ότι στόχος μας, κατά την άποψή μου, είναι να μην εγκλωβιστούμε σε μια συζήτηση γύρω από τις πιθανές μελλοντικές κυβερνητικές συμμαχίες του Κινήματος Αλλαγής. Δεν είμαστε και δεν πρέπει να είμαστε κόμμα-μπαλαντέρ, χωρίς ταυτότητα, που μπορεί να κολλήσει οπουδήποτε.
Και μια διευκρίνιση, επειδή διάφοροι καλοθελητές σπεύδουν κάθε φορά να το επισημάνουν. Η κυβέρνηση συνεργασίας που ακολούθησε την πτώση της κυβέρνησής μου συμπεριέλαβε όλες τις δυνάμεις που δέχτηκαν να συνεργαστούν. Εγώ ζήτησα τη συμμετοχή όλων για να μη διακινδυνεύσουμε την υλοποίηση των αποφάσεων της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών και την πορεία της χώρας.
Οσον αφορά δε τη συμμετοχή του ΛΑΟΣ, αυτό ήταν απαίτηση του κ. Σαμαρά. Με αυτά τα δεδομένα τώρα, θέλω να επαναλάβω την πάγια θέση μου. Το σημαντικό είναι να προσπαθήσουμε σκληρά, με αυτοκριτική διάθεση αλλά και πάθος να φτιάξουμε τη μεγάλη προοδευτική παράταξη που μας αξίζει. Που θα πατάξει τον πελατειασμό, θα δημιουργήσει ένα κράτος σύγχρονο και λειτουργικό, θα καταπολεμήσει τις ανισότητες, θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα.
Σκόπιμη και η εθνική συνεννόηση. Αλλά και η συζήτηση περί εθνικής συνεννόησης θα αποκτήσει περιεχόμενο αν τα θέματα είναι πολύ συγκεκριμένα και δεν αναιρούν τις ιδεολογικές διαφορές. Η αλλαγή της χώρας είναι το διακύβευμα για μια βιώσιμη πορεία. Για να μην ξαναζήσουμε μια κρίση. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε με το Κίνημα Αλλαγής και γι’ αυτό επισημαίνουμε την επιτακτική ανάγκη αλλαγής πορείας, για τον ελληνικό λαό και τη χώρα.
• Μέσα στον μήνα, η Βουλή θα κληθεί να αποφασίσει για την τύχη της Συμφωνίας των Πρεσπών. Με δήλωσή σας τον Ιούνιο του 2018 την είχατε χαρακτηρίσει μια ισορροπημένη συμφωνία, συμπληρώνοντας ότι η συγκυρία αποτελεί πραγματική ευκαιρία. Τι πιστεύετε; Θα κερδίσει η χώρα αυτή την ευκαιρία με την έγκρισή της από το ελληνικό Κοινοβούλιο ή θα την κλοτσήσουμε ίσως για πάντα;
Το Μακεδονικό είναι ένα θέμα που έχω παρακολουθήσει από την εποχή του Ανδρέα με την Ενδιάμεση Συμφωνία, αλλά και άμεσα, από την εμπειρία μου ως υπουργού Εξωτερικών και πρωθυπουργού. Γνωρίζω καλά τις δυσκολίες και τις παγίδες μιας διαπραγμάτευσης. Είναι ένα θέμα που για να το κατανοήσει κανείς πρέπει να γνωρίζει καλά Ιστορία.
Να γνωρίζει πώς έγινε η ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους αλλά και τι συνέβη στον Εμφύλιο. Οπως είπατε, η γνώμη μου για τη συγκεκριμένη συμφωνία είναι γνωστή, την έχω διατυπώσει πολύ καθαρά εδώ και μήνες στο Πολιτικό Συμβούλιο του Κινήματος Αλλαγής.
Παρά ταύτα, κανείς, νομίζω, δεν θα διαφωνήσει ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα αν η κυβέρνηση είχε προσπαθήσει από την αρχή να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα κλίμα εθνικής συνεννόησης και ότι αυτό θα είχε βοηθήσει ουσιαστικά τη διαπραγμάτευση σε κάποια λεπτά ζητήματα. Η πρόσφατη ρηματική διακοίνωση της άλλης πλευράς δείχνει ότι η κριτική και οι πιέσεις που ασκήθηκαν, όπως και από το Κίνημα Αλλαγής, συνέβαλαν προς αυτή την κατεύθυνση.
Επιτρέψετε μου λοιπόν να αναφερθώ σε ένα ευρύτερο ζήτημα χειρισμού. Η πρώτη έγνοια μας θα έπρεπε να είναι η αποφυγή ενός διχασμού γύρω από ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής. Σε αυτή την περίπτωση, το Μακεδονικό. Εργαλειοποίηση ενός δύσκολου ζητήματος, υπό το πρίσμα της προώθησης κομματικών συμφερόντων, έχει υπάρξει και στο παρελθόν, με καταστροφικές επιπτώσεις για τον ελληνικό λαό και τη χώρα. Δυστυχώς, το ίδιο διαφαίνεται και σήμερα.
Θυμίζω ότι γύρω από τα ζητήματα με την Τουρκία, που είχαν διαιρέσει τη χώρα πολλές φορές, καταφέραμε ως κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, και προσωπικά ως ΥΠΕΞ, να διαμορφώσουμε μια εθνική στρατηγική που υιοθετήθηκε στην πράξη από κάθε επόμενη κυβέρνηση. Αυτό θα έπρεπε και σήμερα να είχε γίνει για το Μακεδονικό. Θα είναι αντιπαραγωγικό και πολύ βλαπτικό για τη χώρα αν το θέμα αυτό γίνει το επίκεντρο των επόμενων βουλευτικών εκλογών.
Αν πορευτούμε προς τις εκλογές σε ένα κλίμα διχασμού και αλληλοκατηγοριών για το ποιοι είναι πατριώτες και ποιοι μειοδότες θα είναι καταστροφή. Ας συνειδητοποιήσουμε τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια και πόσο κόστισαν στον ελληνικό λαό παρόμοιοι διχασμοί, όπως για παράδειγμα η πόλωση γύρω από το θέμα της οικονομικής κρίσης. Ας δούμε επιτέλους ότι πρωτεύον είναι να προσπαθήσουμε και να κοπιάσουμε για να έχουμε κατ’ αρχάς εμείς τον πρώτο λόγο για το μέλλον της χώρας μας.
Δεύτερη έγνοια μας -αυτήν την προσέγγιση πάντα προσπαθώ να κάνω-, να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα. Τη διεθνή συγκυρία, τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και σε αυτό το πλαίσιο, τις δικές μας κινήσεις. Στην ευρύτερη περιοχή μας, οι εξελίξεις εγκυμονούν πολλούς κινδύνους για τα συμφέροντα της χώρας. Απαιτείται προσεκτική ανάλυση, μεγάλη προσοχή και νηφαλιότητα. Επίσης, τον Μάιο θα έχουμε κρίσιμες ευρωεκλογές. Ας συζητήσουμε επιτέλους τα μεγάλα θέματα της περιοχής και της Ευρώπης, που μας αφορούν άμεσα.
Και κάτι ακόμη. Οταν το 2003 ως υπουργός Εξωτερικών προώθησα την ατζέντα της Θεσσαλονίκης που έδωσε για πρώτη φορά ευρωπαϊκή προοπτική στις χώρες των Βαλκανίων, είχα ένα όραμα. Οτι μέσα από τη συνύπαρξη στο κοινό ευρωπαϊκό σπίτι, μέσα από την οικονομική συνεργασία, το κοινό συμφέρον για ανάπτυξη, καθαρό περιβάλλον, εμπόριο, τουρισμό, θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε στην ευρύτερη περιοχή μας έναν χώρο σταθερότητας και ευημερίας που θα αποφέρει πολλά οφέλη στην Ελλάδα.
Που θα κάνει την Ελλάδα πραγματικά πιο ισχυρή. Εχουν περάσει τόσα χρόνια κι είμαστε ακόμα στα πρώτα βήματα. Στο χέρι μας είναι να πρωταγωνιστήσουμε σε μια τέτοια προσπάθεια με ενότητα, διάλογο και σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις.
• Η ανακοίνωση της υποψηφιότητάς σας στις εθνικές εκλογές με το Κίνημα Αλλαγής παραμένει σε εκκρεμότητα. Τι σημαίνει για έναν Παπανδρέου να είναι υποψήφιος στον Νομό Αχαΐας;
Το έχω πει πολλές φορές: Η Αχαΐα δεν είναι για μένα απλά μια εκλογική περιφέρεια, είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου, μια πατρίδα αγώνων.