Της Φανουλας Αργυρου
Ιστορικό το άρθρο του συνάδελφου στον «Φ» 2.3.24 Γιώργου Καλλινίκου, «Το φιάσκο των αθλίων» Αντί να τον συλλάβουν του έδωσαν διαβατήριο!»
Ο λόγος για την υπόθεση του Τ/κ δικηγόρου σφετεριστή η οποία «εμφανίζει όλα εκείνα τα στοιχεία, που δικαιολογούν πλήρως την τολμηρή τοποθέτηση του πρώην προέδρου του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, Χρίστου Κληρίδη, ότι όλο το σκηνικό ήταν στημένο…» έγραψε ο συνάδελφος και συνέχισε και κατέγραψε όλες τις αθλιότητες που ακολουθήθηκαν από το νόμιμο κράτος με τον Τ/κ να μπαινοβγαίνει ανενόχλητος από τα κατεχόμενα στα ελεύθερα για χρόνια και να συλληφθεί τελικά στην Ιταλία!…
Το θεωρώ ΙΣΤΟΡΙΚΟ καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται σε όλη της την τραγωδία της ανικανότητας του νόμιμου κράτους. Ακριβώς γιατί το ίδιο έκανε και ο πρώτος πρόεδρος της πρώτης κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Αρχ. Μακάριος το 1968!
Αφού έδωσε την συγκατάθεσή του για την απομάκρυνση της Ελληνικής Μεραρχίας που ήταν τουρκικό και βρετανικό αίτημα, (την έδωσε στον Αμερικανό πρέσβη στη Λευκωσία, όταν τον ρώτησε αν συμφωνούσε και είπε ναι, αλλά δεν θα το έλεγε δημοσίως φοβούμενος να μην αποκαλεστεί προδότης, καλύτερα να την απομάκρυνε η ελληνική (χουντική) κυβέρνηση) έστειλε καινούργιο διαβατήριο στον Ραούφ Ντενκτάς στην Άγκυρα όπου είχε καταφύγει μετά το τουρκικό πραξικόπημα το 1963/64 για ανατροπή της ΚΔ. Αντί να τον δικάσουν τον έφερε πίσω επίσημα με καινούργιο διαβατήριο και έτσι ξεκίνησαν τις ενδοκοινοτικές συνομιλίες 1968-74!
Η ιδέα για ενδοκοινοτικές συνομιλίες υποστηριζόταν από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τη βρετανική κυβέρνηση. Στις 13 Μαρτίου 1968 ο Γλαύκος Κληρίδης είπε στον βρετανό ΄Υπ. Αρμοστή, ότι ο Μακάριος είχε εξουσιοδοτήσει τον Γενικό Εισαγγελέα (Κρ. Τορναρίτη) ο οποίος είχε φύγει την προηγούμενη για Λονδίνο, Στρασβούργο και Βιέννη, να έχει επαφές με τον R. Denktash με την ελπίδα ότι αυτό θα βοηθούσε στην έναρξη των απευθείας συνομιλιών, μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Στόχος ήταν η διακοπή του ελληνο-τουρκικού διαλόγου.
Στις 8 Απριλίου 1968 η βρετανική «Guardian» έγραψε ότι « ο Μακάριος έστειλε νέο διαβατήριο στον Ντενκτάς». Ο αρχιτρομοκράτης δεν θα επέστρεφε παράνομα στην Κύπρο, τον καλούσε επίσημα η Κυπριακή Δημοκρατία. Όλες οι κατηγορίες εναντίον του μπήκαν κατά μέρος και αντί να δικαστεί ορίστηκε αντιπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων στις δικοινοτικές διαπραγματεύσεις.
Να σημειωθεί ότι η κυπριακή κυβέρνηση από το 1964 θεωρούσε τον Ραούφ Ντενκτάς προδότη της πατρίδας του, πράκτορα ξένων δυνάμεων και ένοχο εγκλημάτων. (Δηλώσεις υπ. Εξωτερικών Σπύρου Κυπριανού 5.8.1965). Ο Ντενκτάς είχε διαφύγει στην Τουρκία τον Ιανουάριο του 1964 και συνελήφθη από την ελληνοκυπριακή αστυνομία κατά τη διάρκεια της μυστικής καθόδου του στην Κύπρο, σε ακτή της περιοχής Καρπασίας το 1967. Αντί με τη σύλληψή του να δικαστεί για τα εγκλήματα εναντίον του κράτους για τα οποία είχε κατηγορηθεί, τον Νοέμβριο του 1967 βοηθήθηκε από τον Γλ. Κληρίδη και την κυβέρνηση Μακαρίου να διαφύγει στην Τουρκία. Τη διαφυγή του απαίτησε η Τουρκία μέσω των Βρετανών. ( Αναφορές στα βιβλία μου « Top Secret» 2004, και «Διζωνική vs Δημοκρατία» 2019 και στο βιβλίο του Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη «Ραούφ Ντενκτάς», 2003).