Η ανάγκη της Τουρκίας για πολεμικά αεροσκάφη θα συνεχίσει να είναι θέμα ετών και όχι μηνών, γράφει τούρκικο δημοσίευμα.
Συνεχίζει:
Θα συζητηθεί ακόμα κι αν αγοράσουμε F-16 από τις ΗΠΑ και θα συνεχίσουμε να μιλάμε ακόμα κι αν η Γερμανία εγκρίνει το Eurofighter Typhoon και μπει στη χρήση των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (TAF).
Γιατί το δικό μας πολεμικό αεροσκάφος KAAN, το πότε θα ενταχθείς στις Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις θα είναι πάντα στο προσκήνιο.
Ακόμα κι αν αναπτυχθούν ασύμμετρες στρατηγικές με το Kızılelma της Baykar, το οποίο θα ξεχωρίσει με την αποτελεσματικότητά του αέρος-αέρος, και το ANKA 3 της TAI, του οποίου η αποστολή ορίζεται ως αέρος-εδάφους και μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (UAV) με τζετ, το θέμα των νέων πολεμικών αεροσκαφών θα παραμείνουν στην ατζέντα μας τα επόμενα χρόνια.
Σύμφωνα με σχέδια, όταν το Kızılelma και το ANKA 3 χρησιμοποιούνται μαζί, προσπαθούν να φτάσουν σε επίπεδα που μπορούν να καλύψουν το κενό ενός F-16, αλλά δυστυχώς, εάν δεν έχουμε μαχητικό αεροσκάφος στην ίδια κατηγορία, είναι δύσκολο να καλυφθεί αυτό το κενό.
Η Ελλάδα έχει στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ αλλά έχει ποικιλία αεροσκαφών…
Από την άλλη πλευρά, μέχρι να αναλάβει καθήκοντα το εθνικό μας μαχητικό αεροσκάφος 5ης γενιάς KAAN, θα υποφέρουμε από τις δυσκολίες δέσμευσης με μία μόνο χώρα λόγω των υπολογισμών κόστους της τουρκικής αεροπορίας των Ενόπλων Δυνάμεων.
Αν και η Ελλάδα έχει πολύ πιο στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ από την Τουρκία, έχει μια ποικιλία μοντέλων και χωρών προέλευσης για τα μαχητικά της.
Δεδομένου ότι οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ δεν είναι όπως το Ισραήλ και η έκταση της συμμαχίας ποικίλλει ανάλογα με την κατάσταση, θα είμαστε πιο προσεκτικοί, έστω και αργά, για τα προβλήματα που προκαλεί η εξάρτηση από μια μόνο πηγή.
Όταν το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπέβαλε «Αίτηση για Πληροφορίες» το 2005 και στη συνέχεια προκήρυξε διαγωνισμό, δόθηκε η ευκαιρία να διαφοροποιηθεί ο στόλος των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων με το Eurofighter Typhoon, που παράγεται από κοινού από Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία.
Μάλιστα, η κοινή χρήση όλων των πηγαίων κωδικών προσφέρθηκε στην Τουρκία και μας ζητήθηκε να γίνουμε συνεργάτης στο έργο. Στελέχη της εταιρείας μας επισκέφτηκαν εκείνη την εποχή και εξήγησαν λεπτομερώς αυτό το θέμα.
Να πάρουμε το «μάθημα»
Αν η Τουρκία είχε πει «ναι» σε αυτή την προσφορά εκείνη την εποχή, θα υπήρχε η ευκαιρία για μεταφορά τεχνολογίας.
Ωστόσο, λόγω αμερικανικής κατασκευής πολεμικών αεροσκαφών στον στόλο και τα λόμπι των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, αγοράστηκαν ξανά F-16 και το Eurofighter Typhoon δεν έγινε ευπρόσδεκτο.
Το ενδεχόμενο προσέγγισης με την Ευρώπη από αέρος έκλεισε καθώς η Τουρκία κράτησε αποστάσεις από το Eurofighter.
Έτσι, αφενός συνεχίσαμε τη συνεργασία μας με το πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F-35, για το οποίο οι ΗΠΑ δεν μοιράζονται τους πηγαίους κωδικούς, και αφετέρου αυξήσαμε την εξάρτησή μας στο επόμενο επίπεδο παραγγέλνοντας νέα F- 16 αεροσκάφη. Ας ελπίσουμε ότι έχει αντληθεί ένα μάθημα από τα προβλήματα που αντιμετωπίστηκαν με τις ΗΠΑ την περασμένη περίοδο.
Ωστόσο, δεν πρέπει να υποτιμάται η επιρροή των λόμπι στην πολιτική και στρατιωτική γραφειοκρατία στην αμυντική βιομηχανία.
Η αγορά έτοιμων προϊόντων από το εξωτερικό και η διασφάλιση της συνέχειας των υπαρχόντων εισαγομένων προϊόντων στα τοπικά, εθνικά μας προϊόντα που αναδεικνύουμε με υπερηφάνεια δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είναι ανάδειξη προϊόντων των οποίων σημαντικά εξαρτήματα εισάγονται από το εξωτερικό.
Φαίνεται αδύνατο ένα πραγματικά τοπικό και εθνικό προϊόν να πάρει από μόνο του τη θέση του στην αγορά και να μπει στο απόθεμα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Εάν μια εταιρεία από τον ιδιωτικό τομέα έχει αναπτύξει ένα επιτυχημένο προϊόν, σίγουρα θα μπλοκαριστεί από άλλες εταιρείες των οποίων είναι τα εξαρτήματα.
Έγραψα για ένα παράδειγμα από το Havelsan στο παρελθόν. Για παράδειγμα, γνωρίζω ότι η Aselsan έδωσε τριπλάσια τιμή σε μια εταιρεία αμυντικής βιομηχανίας που ζήτησε ένα προϊόν να χρησιμοποιηθεί σε όχημα πλατφόρμας, καθιστώντας αυτό το προϊόν μη ανταγωνιστικό.
Εξ όσων γνωρίζω, η ίδια εταιρεία αγόρασε το ίδιο προϊόν από το εξωτερικό για το ένα τρίτο της τιμής και στη συνέχεια ανέπτυξε ένα καλύτερο με χαμηλότερο κόστος.
Ιστορίες όπως η παραπάνω είναι άφθονες στον κλάδο. Ο λόγος είναι απλός: Η Προεδρία των Αμυντικών Βιομηχανιών (SSB) και οι δημόσιες, ημιδημόσιες και ιδρύματα είναι πολύ κοντά.
Σε ένα τέτοιο τοπίο της Τουρκίας, σύμφωνα με τις τελευταίες δηλώσεις πηγών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, συζητείται το θέμα της προμήθειας Eurofighter μεταξύ των δύο υπουργείων.
Η χώρα κλειδί όσον αφορά την προσφορά είναι η Αγγλία.
Έχουμε αίτημα να αγοράσουμε το κορυφαίο μοντέλο του Eurofighter, αλλά το άλλο μέρος φαίνεται να διαπραγματεύεται και για αυτό το θέμα.
Θέλουμε συνολικά 40 αεροσκάφη, 20 σε πρώτη φάση. Αναφέρεται επίσης ότι οι πρώτες 20 μονάδες μπορεί να είναι η παλιά παραλλαγή που είναι διαθέσιμη.
Από την άλλη, οι διαπραγματεύσεις με τις ΗΠΑ συνεχίζονται.
Η Τουρκία δίνει και πάλι προτεραιότητα στην προμήθεια F-16. Ναι, η ποικιλομορφία του στόλου σημαίνει κόστος, αλλά τα χρήματα μπορεί να μην λύσουν τα προβλήματα που προκαλούνται από την εξάρτηση από μία μόνο πηγή.
Επομένως, η στρατηγική πρέπει να είναι καλά σχεδιασμένη.
Ζητήθηκε από την Τουρκία να είναι ο πέμπτος εταίρος του Eurofighter Typhoon, γνωστό ως έργο τεσσάρων χωρών, αλλά αρνηθήκαμε.
Τώρα προσπαθούμε να πείσουμε την άλλη πλευρά.
Δεν είμαστε σε καμία περίπτωση δυνατοί για τα F-16 και το Eurofighter. Από όποια πλευρά κι αν αγοράσουμε, η τιμή αγοράς θα είναι λίγο βαριά.
Τα 8 πιο ακριβά μαχητικά αεροσκάφη σε τιμές καταλόγου (εκατομμύρια δολάρια)
| 1 | Lockheed Martin F-35 | 177 |
| 2 | Lockheed Martin F-22 Raptor | 143 |
| 3 | Eurofighter Typhoon | 124 |
| 4 | Boeing F-15EX | 117 |
| 5 | Dassault Rafale | 115 |
| 6 | Saab JAS 39E/F Gripen | 85 |
| 7 | Boeing F/A-18E/F Super Hornet | 66,9 |
| 8 | Lockheed Martin F-16 Block 70/72 | 63 |
Aerotime
—