Της Κρινιώς Καλογερίδου
Είναι αποκαρδιωτικά θλιβερό, έναν αιώνα μετά, να διαπιστώνουμε περίλυποι ότι η Μακεδονία έπεσε θύμα ιστορικών συγκυριών και παραϊστορικών προκλήσεων που φτάνουν μέχρι την εποχή μας. Συγκυριών και προκλήσεων που εκδηλώθηκαν στα Βαλκάνια πότε με το πρόσωπο του βουλγαρικού αλυτρωτισμού (πολιορκητικό κριό της τσαρικής Ρωσίας, 1850-1924) και πότε του ”Μακεδονικού” (το πλαστό πρόσωπο των Σλάβων ψευτο”Μακεδόνων”, 1991 και εντεύθεν).
Των ”Μακεδόνων”-ειρηνοποιών, απογόνων του Σλαβικού φύλου που εγκαταστάθηκε στα βόρεια σύνορά μας τον 7ο-8ο αιώνα (μετά από άδεια του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ηράκλειου), για να εκδηλώσει σταδιακά επί 70 χρόνια τον υστερόβουλο και ανιστόρητο εθνικισμό του παραχαράσσοντας την ελληνική ιστορία με σκοπό να φτιάξει την ανύπαρκτη δική του.
Έτσι έγινε και εμφανίστηκαν οι Σκοπιανοί ως μόνοι γνήσιοι ”Μακεδόνες”, απευθείας απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου (κι ας ήρθαν στη Βαλκανική 1000 χρόνια μετά απ’ αυτόν), με καταγωγή από την αρχαία Μακεδονία, την οποία οικειοποιήθηκαν – σύμφωνα με την προπαγάνδα τους – οι ”κατακτητές” Έλληνες…
Έτσι έγινε και δημιούργησαν τον μύθο περί ”μακεδονικής ταυτότητας” τον οποίο κρατούν ζωντανό και μετά την απαράδεκτη ”Συμφωνία των Πρεσπών” (2018), η οποία τους έδωσε αυτό που ζητούσαν: ιθαγένεια-εθνότητα και ”μακεδονική” γλώσσα, για να… έχουν τη δυνατότητα να μετασχηματίσουν το κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων σε έθνος… ”μακεδονικό”.
Ένα έθνος-κράτος που έχει προοπτική να επεκταθεί μελλοντικά νότια, σε βάρος της μίας και μοναδικής ελληνικής Μακεδονίας (η ύπαρξη τριών Μακεδονιών – της Βαρντάρσκα, του Πιρίν και της Αιγαιακής – στηρίζεται σε ένα κυνικό ιστορικό ψέμα που δυστυχώς υιοθέτησαν και δικοί μας αυτοδιοικητικοί και πολιτικοί, όπως οι Μπουτάρης-Μπακογιάννη αντίστοιχα).΄
Ένα έθνος-κράτος που σχηματίστηκε με δική μας υπογραφή (12 Ιουνίου 2018) δια χειρός Τσίπρα παγιδεύοντάς μας στον ύπουλο γεωγραφικό προσδιορισμό ”Βόρεια”, ο οποίος δημιουργεί συνειρμούς… εξυπηρέτησης των αλυτρωτικών σχεδίων των βορείων γειτόνων μας.
Γιατί μη μου πείτε ότι οι αριστεροδεξιοί που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι οι Σκοπιανοί – δια των γνωστών μεθόδων προπαγάνδας και ιστορικής πλαστογράφησης – δε θα ζητήσουν κάποια στιγμή να διεκδικήσουν την ενοποίηση της ”Βόρειας Μακεδονίας” (πρώην Βαρντάρσκα και ΠΓΔΜ) που τους χαρίσαμε επιπόλαια με την ”Νότια Μακεδονία” των αλυτρωτικών τους ονείρων.
Μη μου πείτε ότι δεν θα κοιτάξουν να εκμεταλλευτούν τις επαίσχυντες εκχωρήσεις μας στη γλώσσα και την ”μακεδονική” ιθαγένεια-εθνότητα, για να στηρίξουν την κρατική και εθνολογική τους υπόσταση με το βλέμμα στραμμένο στα όρια του αρχαίου βασιλείου της Μακεδονίας τα οποία εκτείνονταν απ’ τη Βόρεια Ελλάδα μέχρι τη θέση που βρίσκεται σήμερα το ξεχασμένο για πολλούς από μας Μοναστήρι (τόπος εγκατάστασης χιλιάδων Ελλήνων πολιτικών προσφύγων απ’ την εποχή του Εμφυλίου).
Δυστυχώς για μας, υποτιμήσαμε το γεγονός ότι η πολυετής χρήση του όρου ”Μακεδονία” και των παραγώγων του το κατέστησε κρατικό όνομα με ιστορικά χαρακτηριστικά τα οποία θα ήταν αδύνατο να απαλείψει ο γεωγραφικός προσδιορισμός ”Βόρεια”.
Θα ήταν αδύνατο, επίσης, να ”σβηστεί” – χάριν της ”Βόρειας Μακεδονίας” – και ο αλυτρωτισμός (”Μακεδονισμός”) των κατοίκων της, οι οποίοι – βομβαρδισμένοι απ’ την σκοπιανή προπαγάνδα τόσα χρόνια – μεγάλωσαν με τα ψέματα ως ”Μακεδόνες” και τα αποδέχτηκαν ως αληθινά.
Αποδέχτηκαν ως αληθινά τα παραμύθια που τους πούλησαν οι εκάστοτε ηγεσίες τους κλέβοντας κομμάτια αφήγησης απ’ τη δική μας ιστορία, την ιστορία της Ελλάδας των κλασικών χρόνων και του Ελληνισμού.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν να βρισκόμαστε σήμερα – τρεισήμισι χρόνια μετά την υπογραφή της ”εθνικά ασύμφορης” ”Συμφωνίας των Πρεσπών” (όπως την είχε χαρακτηρίσει προεκλογικά ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργός, για να την επικυρώσει μετεκλογικά διαψεύδοντας τον χαρακτηρισμό του — σε πολύ δυσμενή θέση.
Κι αυτό γιατί σ’ όλο αυτό το διάστημα οι Σκοπιανοί δεν έπαψαν να διακινούν εθνοτικά, κρατικά και γλωσσικά το όνομα ”Μακεδονία” και τα παράγωγά του, έχοντας πάντα σαν κύριο στόχο να καταστήσουν ανενεργή διεθνώς την ιστορική σχέση του όρου με την Ελλάδα, έτσι που – όταν ακούει κάποιος ξένος αυτόν – να τον συνδέει συνειρμικά με το κράτος των Σκοπίων και όχι την ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας…
Έπειτα, μετά τη συντριπτική ήττα που υπέστη στις αυτοδιοικητικές εκλογές στα Σκόπια το κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SDSM) του Ζόραν Ζάεφ και τη δήλωση παραίτησή του απ’ την πρωθυπουργία (χωρίς παρέμβαση στήριξης από Αμερική και Γερμανία για λόγους, έστω, εδραίωσης της περιφερειακής σταθερότητας στην εύθραυστη περιοχή), έρχεται με φόρα στην εξουσία ο αρχηγός του VMRO Χρίστιαν Μίτσκοσκι ο οποίος δεν φαίνεται να φοβίζει την Βαυαροκρατούμενη Ευρώπη.
Κι αυτό είναι δυστύχημα για μας, γιατί – μπορεί μεν το εθνικιστικό κόμμα να δέχεται ως πραγματικότητα τη ”Συμφωνία των Πρεσπών” – ωστόσο δεν την έχει αναγνωρίσει ως τώρα εμμένοντας στην απόρριψη του γεωγραφικού προσδιορισμού ”Βόρεια” και την ονοματοδοσία της χώρας του ως σκέτη ”Μακεδονία”.
Από την πλευρά μας, τώρα – έχοντας χάσει το ένα απ’ τα δύο μέσα πίεσης προς τα Σκόπια για πιστή τήρηση των όσων υπέγραψαν, απ’ τη στιγμή που μπήκαν ήδη στο ΝΑΤΟ και δεν γίνεται να αποπεμφθούν – κρεμόμαστε από την ελπίδα να τα εμποδίσουμε να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πέραν αυτού, δεν γνωρίζω αν η ελληνική κυβέρνηση έχει την ετοιμότητα να αντιμετωπίσει την κατάσταση σε περίπτωση πρωθυπουργοποίησης του Μίτσκοσκι, ο οποίος – σημειωτέον – σε περίπτωση νίκης του, θα ηγείται κυβέρνησης συνεργασίας με άξονα το VMRO-DPMNE (τα μέλη του οποίου – όπως και η ηγεσία του – αποκαλούν τη χώρα τους ”Δημοκρατία της Μακεδονίας” ).
Δεν γνωρίζω, επίσης, κατά πόσο θα ασκηθούν έξωθεν πιέσεις (αν και τις θεωρώ πολύ πιθανές) για περαιτέρω ανοχή εκ μέρους μας στον διασυρμό του ονόματος της Μακεδονίας δια της επίσημης ένταξης των Σκοπίων στην Ενωμένη Ευρώπη με φερετζέ την νέα ονοματολογία ”Βόρεια Μακεδονία” (κάτι για το οποίο είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι θα ασκήσει ”βέτο”, σαν πρωθυπουργός, προκειμένου να εμποδίσει την ένταξή τους σ’ αυτήν).
Ένταξη δια της τεθλασμένης… εξαπάτησης, γιατί η πραγματικότητα δείχνει πως απ’ την πρώτη στιγμή της εκλογής του εθνικιστή Μίτσκοσκι (ο οποίος έχει – εκτός από την πολιτική στήριξη δύο Αλβανικών κομμάτων, του ”Αλβανική Συμμαχία – Εναλλακτική” και του ”BESΑ”, και τη στήριξη του Σκοπιανού Εθνικιστικού Αριστερού κόμματος ”Levica”) θα πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων ο επιθετικός προσδιορισμός.
Θα πεταχτεί με εμάς, το πιο πιθανό, να τηρούμε σιγή ιχθύος καθ’ υπόδειξη του Αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, που μας θύμισε πρόσφατα την ”ανάγκη να μείνει ζωντανή η ενταξιακή διαδικασία για τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία”….
Σ’ αυτό το διάστημα, εντωμεταξύ, παραμένει ενεργή η πολιτική και εδαφική (αποσταθεροποιητική σε κάθε περίπτωση) διαμάχη μεταξύ Κοσόβου – Σερβίας, η Αλβανία συνεχίζει να προωθεί τα μεγαλοϊδεατικά της σχέδια με τη στήριξη της Τουρκίας και η Ελλάδα μεταβάλλεται τάχιστα σε χώρα-αποικία των ΗΠΑ περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας με πιθανό ενδεχόμενο να καλωσορίσει για χάρη τους τα Σκόπια στην ΕΕ ως (Βόρεια) ”Μακεδονία”…
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)