Χαμός χθες το βράδυ με τη διαρροή της είδησης ότι η ελληνική πλευρά προχώρησε στην αποστολή της “Επιστολής Αιτήματος” (LoR: Letter of Request) στις ΗΠΑ. Πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη στο πρόγραμμα των φρεγατών, καθώς από διαδικαστικής απόψεως, όπως προβλέπεται στις διακρατικές συμβάσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η αποστολή του εγγράφου συνιστά εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για να ανοίξει η αμερικανική πλευρά επισήμως τα χαρτιά της.
Θυμίζουμε ότι το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ ακύρωσε όλες τις παραγγελίες για την συγκεκριμένη φρεγάτα, εκτός όσες ήδη πρόλαβε να παραλάβει και ψάχνει κορόιδα να βγάλει την χασούρα. Τα πλοία που έχουν παραλάβει οι ΗΠΑ έχουν σοβαρά προβλήματα στο σύστημα πρόωσης, κάτι που τα έχει βγάλει εκτός δράσης, ενώ ως προς την Ελλάδα, στο τομέα της αεράμυνας είναι ίδια με τις Φρεγάτες MEKO που ήδη έχουμε, δηλαδή μια τρύπα στο νερό, καθώς το πρόβλημα μας είναι η αεράμυνα, ενώ είναι χειρότερα από όλα τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο γιατί δεν έχει καν σοναρ
Σύμφωνα με το αμυντικό ιστότοπο defence-point.gr η ελληνική πλευρά δεν πρόσθεσε στην “Επιστολή Αιτήματος” την προοπτική “Επιστολής Προσφοράς – Αποδοχής” (LOA: Letter of Offer and Acceptance) στις ΗΠΑ, δηλαδή τη διαπραγμάτευση των δυο μερών με προοπτική κατάληξης σε συμφωνία και επίσημη αποδοχή της. Ο λόγος είναι ότι με τον τρόπο αυτό μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν αναλαμβάνουν οποιαδήποτε δέσμευση.
Την ίδια στιγμή εγείρεται θέμα συμπεριφοράς απέναντι στους υπόλοιπους υποψηφίους προμηθευτές. Ναι, η αποστολή LoR δεν συμπεριλαμβάνεται στις διαδικασίες τους, καθώς μόνο με τις ΗΠΑ μπορεί να υπάρξει διακρατική συμφωνία που τονίζει εδώ και καιρό η πολιτική ηγεσία, παριστάνοντας ότι δεν αντιλαμβάνεται πως έτσι περιγράφει τον τελικό νικητή.
Εάν επιθυμούσε η ελληνική πλευρά να μην αναλάβει δέσμευση, θα μπορούσε να ζητήσει από τους Αμερικανούς να επικαιροποιήσουν την απάντηση στην Επιστολή Αιτήματος για Πληροφορίες (LoI: Letter of Information) που είχαν λάβει στα τέλη του 2019 και έκανε επισήμως λόγο για τις MMSC της Lockheed Martin.
Κατά συνέπεια, η αποστολή LoR στις Ηνωμένες Πολιτείες, ΣΥΝΙΣΤΑ ΑΝΑΛΗΨΗ ΚΑΠΟΙΑΣ ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ από την ελληνική πλευρά, καθώς θα κληθεί να διαπραγματευθεί με την αμερικανική επί της απάντησης που θα λάβει. Η ελληνική πλευρά θέτει στους Αμερικανούς περιθώριο 60 ημερών για να απαντήσουν. Δηλαδή, με απλά λόγια… Καλό Πάσχα.
Περιμένει κανείς να πει η Ελλάδα στις ΗΠΑ “δεν ικανοποιεί” χωρίς Arleigh Burke και να λήξει τη διαδικασία; Αν είχαμε τέτοια πρόθεση γιατί δεν ετίθετο απο την πλευρά μας ως προϋπόθεση συνέχισης της συζήτησης η αποδέσμευση του συγκεκριμένου τύπου για ενδιάμεση λύση για να υπάρξει διαπραγμάτευση για τις MMSC; Διότι θα συνιστούσε επί της ουσίας “αξιολόγηση” του οπλικού συστήματος;
Διότι τελικά αυτό που όλοι δείχνουν να κατανοούν, είναι ότι πίσω από τη διαδικασία που επελέγη, κρύβεται η επιθυμία νομιμοποίησης της όποιας επιλογής στο επίπεδο της αποκαλούμενης ως “εξοπλιστικής διπλωματίας“. Του περίφημου “γεωπολιτικού παράγοντα“. Η στάθμιση του οποίου στις σοβαρές χώρες δεν μπορεί να είναι απεριόριστη ως παράγοντα που θα συνυπολογιστεί στην τελική απόφαση.
Το ενδιαφέρον πλέον επικεντρώνεται στο αν στους δυο μήνες που ακολουθούν, η αμερικανική απάντηση θα συμπεριλαμβάνει τη δυνατότητα παραλαβής αντιτορπιλικών κατευθυνομένων βλημάτων Arleigh Burke, το οποίο θα αποτελούσε μια πιο σοβαρή βάση στο να ξεκινήσει συζήτηση για τα περεταίρω. Για την κατάληξη σε μια συμφωνία για μια ικανοποιητική διαμόρφωση της βασικής πρότασης.
Για να μην αγοράσει ένα πλοίο που ουδέποτε “συγκίνησε” το Πολεμικό Ναυτικό, μαζί με “αέρα κοπανιστό“. Δηλαδή υποσχέσεις και θεωρία για τα τηλεοπτικά κανάλια. Όχι την αρένα με τα θηρία. Δηλαδή το σύγχρονο -πάντα- άναρχο διεθνές σύστημα (υπό την έννοια της απουσίας αρχής επιβολής του διεθνούς δικαίου), που τυγχάνει να βρίσκεται σε φάση εκ νέου καθορισμού περιφερειακών αλλά και πλανητικών ισορροπιών.