Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Ο γαλαντόμος υπουργός εργασίας κ. Γιάννης Βρούτσης, επί διημέρου, υποστηριζόμενος από την πλειοψηφία του Τύπου, ηλεκτρονικού και έντυπου, προσπαθεί να μας πείσει πως διορθώνει την αδικία του νόμου Κατρούγκαλου, με τον οποίο ψαλιδίστηκαν οι επικουρικές συντάξεις σε 1.250.000 συνταξιούχους.
Οι διθυραμβικοί τίτλοι των φιλικών προς τον κ. Βρούτση μέσων ενημέρωσης, είναι σαν copy paste. «Από τις 2 Ιουνίου αυξήσεις σε 250.000 επικουρικές συντάξεις».
Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ας δούμε όμως και την άλλη όψη του Ιανού. Πρόκειται για τους συνταξιούχους που είχαν κάνει προσφυγή στα δικαστήρια και δικαιώθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Αυτοί και μόνο αυτοί, θα δουν στους λογαριασμούς τους να κατατίθενται αναδρομικά τα ποσά της περικοπής από τον συνταξιοκτόνο νόμο Κατρούγκαλου. Φυσικά και δεν πρόκειται για καμία πολιτική απόφαση του κ. Βρούτση, ούτε για καμιά αύξηση που αποφάσισε να δώσει. Πρόκειται για απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας, την οποία οφείλει και να εφαρμόσει στο ακέραιο και μάλιστα άμεσα ο υπουργός εργασίας.
Αν θέλει να είναι γαλαντόμος, όπως επιδιώκει να φανεί, καπηλευόμενος μια δικαστική απόφαση, ας βάλει το χέρι βαθιά στα ταμεία του κράτους και ας δώσει αναδρομικά τα όσα έχουν περικοπεί κι από τους άλλους 1.000.000 συνταξιούχους, τους οποίους πετσόκοψε ο νόμος Κατρούγκαλου και δεν έκαναν προσφυγή οι άνθρωποι στα δικαστήρια, γιατί δεν άντεχαν το οικονομικό βάρος μιας δικαστικής διαμάχης με το κράτος.
Γι’ αυτούς, προ μηνός απορρίφθηκε πανηγυρικά από το υπουργείο εργασίας και τον κ. Βρούτση, μια πρόταση που είχε πέσει στο τραπέζι για να επιστραφούν και σ’ αυτούς τα χρήματα που τους άρπαξαν μ’ εκείνο τον περιβόητο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, που εξαφάνιζε στην ουσία τις επικουρικές συντάξεις.
Ας αφήσει λοιπόν τις μεγαλοστομίες ο κ. Βρούτσης κι ας πει την αλήθεια, ότι ενεργεί πιεζόμενος από την απόφαση του ΣτΕ κι έτσι θα επιστρέψει αναδρομικά τα όσα κέρδισαν στα δικαστήρια οι συνταξιούχοι και θα δουν στις επικουρικές τους συντάξεις να επιστρέφουν όσα τους άρπαξαν με έναν εντελώς άδικο νόμο, για τον οποίο κανείς δεν πρέπει να καμαρώνει. Ούτε αυτός που τον ψήφισε, αλλά ούτε κι αυτός που δεν τον ακύρωσε και συνεχίζει να τον εφαρμόζει.