Η ΓΕΣΕΒΕ προειδοποιεί ότι μπορεί να χαθούν άμεσα 250.000 θέσεις εργασίας, ότι μία στις επτά επιχειρήσεις, σε λιανεμπόριο και εστίαση, δηλώνει πως ενδεχομένως δεν θα μπορέσει να επαναλειτουργήσει μετά το lockdown, και πως τουλάχιστον μία στις οκτώ επιχειρήσεις θα προχωρήσει σε περικοπές προσωπικού.
Τα στοιχεία της «Εργάνης» έδειξαν ότι ο Απρίλιος έκλεισε με απώλεια 41.350 θέσεων εργασίας, ενώ σε ετήσια βάση οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν ξεπέρασαν τις 100.000. Αλλοι 500.000 εργαζόμενοι στον κλάδο του τουρισμού παραμένουν μετέωροι, ένα στα τρία μεγάλα ξενοδοχεία προειδοποιούν ότι πιθανώς δεν θα ανοίξουν μετά την πανδημία, και οι εκτιμήσεις όλων των αναλυτών συγκλίνουν στο ότι θα είναι επιτυχία εάν τα τουριστικά έσοδα συγκρατηθούν στο 30% του περσινού τζίρου.
Την ίδια ώρα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού προειδοποιεί πως ο τζίρος του κλάδου διεθνώς θα υποστεί καθίζηση κατά 80%, η ελληνική κυβέρνηση ωστόσο δεν έχει δώσει μέχρι στιγμής το παραμικρό στίγμα και πλαίσιο σχεδίου για την στήριξη του τομέα που προσφέρει σχεδόν το 30% του ΑΕΠ της χώρας. Αντ’ αυτού, ο αρμόδιος υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης περιοδεύει απλώς από κανάλι σε κανάλι, πότε για να δηλώσει ότι θα κατακλύσουν την χώρα τουρίστες εφοδιασμένοι με «υγειονομικά διαβατήρια» και πότε για να προαναγγείλει αφίξεις επισκεπτών οι οποίοι προηγουμένως θα έχουν υποβληθεί σε μοριακά τεστ στα αεροδρόμια των χωρών προέλευσής τους. Το σενάριό του είναι εξαιρετικό, με μοναδικό πρόβλημα ότι δεν το γνωρίζουν οι… χώρες προέλευσης.
Και τα ευφάνταστα σενάρια Θεοχάρη όμως, και οι δραματικοί αριθμοί από την αγορά εργασίας και τους επαγγελματοβιοτέχνες έρχονται να πιστοποιήσουν τον αποσπασπασματικό, έως ερασιτεχνικό, τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση διαχειρίζεται μια από τις χειρότερες και οξύτερες οικονομικές κρίσεις στην παγκόσμια ιστορία.
Αυτή η διαχείριση την φέρνει πλέον αντιμέτωπη με ανοιχτά κοινωνικά μέτωπα και διαφορετικές επαγγελματικές τάξεις – από τους καλλιτέχνες και τους εργαζόμενους στον χώρο του πολιτισμού που κυριολεκτικά αντιμετωπίζονται ως ανύπαρκτοι, έως τους αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους και επαγγελματίες της εστίασης και του τουρισμού.
Οι κλιμακούμενες αντιδράσεις των συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων έχουν προκαλέσει μεν ανησυχία στο κυβερνητικό επιτελείο, στην τελική αποτίμηση όμως που γίνεται είτε το πολιτικό τους κόστος δεν φαίνεται να αξιολογείται σοβαρά, είτε κρίνεται πως τα δημόσια ταμεία δεν αντέχουν την ουσιαστική στήριξή τους. Ως εκ τούτου, τα μέτρα ανακούφισης εξαντλούνται σε επιδοματικού και αποσπασματικού χαρακτήρα ενισχύσεις, την ώρα που το μείζον πρόβλημα και ζητούμενο είναι η ρευστότητα για να κινηθεί η αγορά.
Η πίεση, κυρίως από την πλευρά των επαγγελματιών της εστίασης και του τουρισμού, οδήγησε χθες τον υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα να υποσχεθεί, αορίστως, κάποιες μειώσεις φόρων – στο μέτρο που το επιτρέπει ο δημοσιονομικός χώρος -, όμως τίποτα συγκεκριμένο δεν προκύπτει ακόμη από τον κυβερνητικό σχεδιασμό. Είναι ενδεικτικό, δε, ότι ακόμη και η πρωτοβουλία του Αδωνι Γεωργιάδη για επιτάχυνση της επαναλειτουργίας των καταστημάτων εστίασης, νωρίτερα από την 1η Ιουνίου που προβλέπει το επίσημο χρονοδιάγραμμα, μπήκε χθες στον «πάγο» με εντολή Μαξίμου.
Σε ικανή μερίδα, άλλωστε, του τεχνκρατικού οικονομικού επιτελείου του Μαξίμου επικρατεί η άποψη πως η κρίση μπορεί να είναι και «ευκαιρία επιχειρηματικής εξυγίανσης». Και πως δίνει την δυνατότητα για ένα νέο μοντέλο οικονομίας και αγοράς στο οποίο θα επιβιώσουν οι «ισχυρές και υγιείς» επιχειρήσεις, ακόμα κι εάν αυτό συνεπάγεται τον οικονομικό θάνατο δεκάδων χιλιάδων μικρομεσαίων και αυτοαπασχολούμενων.
Αυτό το μοντέλο υπηρετεί και το επίμαχο σχόλιο του υφυπουργού Οικονομικών Γιώργου Ζαββού ότι «δεν θα κατευθυνθεί ρευστότητα στις επιχειρήσεις ζόμπι» – ένα σχόλιο, το οποίο ήδη βρήκε αντίκρυσμα στην άρνηση των τραπεζών να χορηγήσουν τα ευνοϊκά δάνεια που είχε εξαγγείλει πανηγυρικά η κυβέρνηση σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που δεν διέθεταν είτε ισόποσες καταθέσεις είτε εμπράγματες εγγυήσεις.