Οι δύο κόσμοι που υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη και κατά καιρούς αναδύονται στην επιφάνεια: Από τη μία δουλειές και εμπόριο, από την άλλη σημαίες ευκαιρίας.
Δύο γεγονότα με αντιδιαμετρικά μηνύματα και αντίθετους συμβολισμούς συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη τις τελευταίες ημέρες.
Από τη μία ο Σύνδεσμος Εξαγωγέων – ΣΕΒΕ, που παρά το ιδιαίτερο κλίμα των ημερών στα ελληνοτουρκικά και το θερμόμετρο να ανεβαίνει στον Έβρο και τα νησιά, οργάνωσε κανονικά την εκδήλωση υπογραφής Μνημονίου Συνεργασίας με το DEIK, το Συμβούλιο Εξωτερικών Οικονομικών Σχέσεων της Τουρκίας (δείτε εδώ).
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης -και με θέα το λιμάνι- επιχειρηματίες από τις δύο πλευρές συζήτησαν για δουλειές και προοπτικές. Έκαναν λόγο για αμοιβαία κατανόηση. Για ειρήνη και φιλία.
Από την άλλη ταξιδιωτικό γραφείο της Θεσσαλονίκης ενημέρωσε ότι σταματάει τις εκδρομές για την Κωνσταντινούπολη και την Τουρκία γενικότερα (δείτε εδώ). Στη σχετική ανακοίνωση, μάλιστα, οι υπεύθυνοι του πρακτορείου εξηγούν τους λόγους για τους οποίους το προσωπικό του πρακτορείου θα παρακινεί τον κόσμο να μην επισκέπτεται τη συγκεκριμένη χώρα. «Η πολιτική του κράτους της Τουρκίας είναι μονίμως να δημιουργεί προβλήματα τόσο στην χώρα μας όσο και στον εισερχόμενο τουρισμό με διάφορους τρόπους ..!! Εμείς δεν θα επιδοτούμε την πολιτική αυτή ..!! Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε ως υπερήφανοι Έλληνες και προς τιμήν όλων όσων αυτές τις μέρες βρίσκονται στον Έβρο και στα ελληνικά νησιά».
Είναι σαφές ότι τα δύο γεγονότα αναδεικνύουν τους δύο κόσμους που υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη και κατά καιρούς αναδύονται στην επιφάνεια με διάφορες αφορμές. Από τη μία έχουμε όσους πιστεύουν ότι η οικονομία, το εμπόριο, οι επιχειρήσεις συνιστούν διαχρονικά μια διεθνή γλώσσα επικοινωνίας ανθρώπων, λαών και κρατών. Ειδικά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, την οποία διανύουμε, η ελεύθερη και με κανόνες διακίνηση ανθρώπων, εμπορευμάτων και κεφαλαίων είναι βασικά στοιχεία της ανάπτυξης. Ασφαλώς οι πολιτικές καταστάσεις παίζουν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις, αλλά σε πολλές περιπτώσεις είναι τα οικονομικά συμφέροντα που επηρεάζουν –όταν δεν καθορίζουν- τις πολιτικές αποφάσεις.
Από την άλλη υπάρχουν και αυτοί που επενδύουν σε «σημαίες ευκαιρίας», δηλαδή σε γεγονότα και καταστάσεις που έχουν πρόσκαιρη επίδραση στο θυμικό των πολιτών – πελατών. Είναι η περίπτωση του ταξιδιωτικού γραφείου της Θεσσαλονίκης, το οποίο λειτουργώντας περίπου σαν υπουργείο Εξωτερικών εξέδωσε «ταξιδιωτική οδηγία» σε πομπώδες και αυστηρό ύφος. Σε κείμενο με υπερβολική χρήση θαυμαστικών –ή μήπως αυτοθαυμαστικών; Κάποιοι στην πιάτσα εκτιμούν ότι το κάνει εκ του ασφαλούς. Είτε διότι η Τουρκία και η Κωνσταντινούπολη δεν είναι το συγκριτικό επαγγελματικό του πλεονέκτημα, είτε διότι διέβλεψε ότι έτσι κι αλλιώς το επόμενο διάστημα οι Έλληνες θα αποφύγουν να ταξιδέψουν στην Τουρκία για λόγους αναψυχής. Άλλωστε και η Κωνσταντινούπολη και τα παράλια και η Καππαδοκία και η υπόλοιπη Τουρκία θα βρίσκεται εκεί όταν θα ηρεμήσουν τα πράγματα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ένταση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία οδηγεί σε ακραίες αντιδράσεις. Μπορεί να έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια, αλλά όσοι έζησαν τα γεγονότα με τον προπηλακισμό Ελλήνων και Τούρκων επιχειρηματιών στο ΕΒΕΘ από έξαλλους «πατριώτες», τα θυμούνται καλά. Το απογοητευτικό είναι ότι παρά τις εμπειρίες που υπάρχουν από εκείνη τη μαύρη μέρα για τη Θεσσαλονίκη, κάποιοι στην πόλη εξακολουθούν να προσπαθούν να τοκίζουν στα ταπεινά ένστικτα των ανθρώπων. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, που υποδέχεται χιλιάδες Τούρκους επισκέπτες κάθε χρόνο, τέτοιου τύπου αντιδράσεις είναι ανεξήγητες. Ίσως μόνο το ίδιο συμφέρον και η ανάγκη προβολής να τις εξηγούν. Αλλά και πάλι, δεν είναι υπερβολικό το μάρκετινγκ να επιβάλει τόσο καθοριστικές κινήσεις και τόσο βαριές δηλώσεις; Όλοι οι νοήμονες αναγνωρίζουν ότι απόψεις του στιλ «δεν ταξιδεύω στην Τουρκία επειδή τα λεφτά μου γίνονται σφαίρες στα όπλα των Τούρκων», που είναι πολύ παλιές, δεν πείθουν ούτε τα μικρά παιδιά. Πρώτον, διότι ακόμη κι αν κανένας δεν ταξίδευε στην Τουρκία σφαίρες στα όπλα θα υπήρχαν και δεύτερον, διότι εάν αυτή η απλουστευτική λογική γενικευθεί, ακολουθεί χάος. Ποιος ξέρει που καταλήγουν τα λεφτά που πληρώνει οποιοδήποτε, οπουδήποτε, οποτεδήποτε για οτιδήποτε; Για παράδειγμα ποιος ελέγχει εάν τα χρήματα που ξοδεύουν οι Έλληνες επισκέπτες στα Σκόπια τροφοδοτούν ανθελληνική προπαγάνδα; Και τι νόημα θα είχε για τον κάθε Τούρκο επισκέπτη των ξενοδοχείων της Θεσσαλονίκης να αναρωτιέται εάν τυχόν τα χρήματά του γίνονται μέρος του φράχτη στον Έβρο, που σήμερα συγκρατεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στη δική του χώρα;
Κάτι που οφείλουμε να μάθουμε σε αυτή τη χώρα –και στη Θεσσαλονίκη ασφαλώς- είναι να κάνει ο καθένας τη δουλειά του. Οποιοδήποτε ταξιδιωτικό γραφείο μπορεί να οργανώνει τις εκδρομές που επιλέγει και να τις διαφημίζει αναλόγως. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ασκεί εξωτερική πολιτική. Με αυτά τα δεδομένα θα σταθούμε στην πρωτοβουλία του ΣΕΒΕ και των επιχειρηματιών που την Τρίτη το απόγευμα βρέθηκαν στον 7ο όροφο του ξενοδοχείου Mediterranean Palace. Μια δημιουργική προσέγγιση στη δουλειά τους, που έχει σκοπό –όπως κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα- να δημιουργήσει πλούτο και κέρδη και ως εκ τούτου να τροφοδοτήσει με φόρους τα δημόσια ταμεία, να χρηματοδοτήσει επενδύσεις, να αυξήσει την απασχόληση. Μια θετική πρωτοβουλία χωρίς αποκλεισμούς και ανέξοδες κορώνες. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη με εμπορική και επιχειρηματική παράδοση 23 και κάτι αιώνων που σήμερα αγωνίζεται να επανακτήσει ένα μέρος από τον χαμένο κοσμοπολιτισμό της, δε χωρούν αφορισμοί. Ούτε, ασφαλώς, φαρισαϊσμοί.
Γιώργος Μητράκης
voria.gr