Τελικά το μεγάλο crash test για τους τραπεζοϋπαλλήλους είναι μπροστά μας; Και ο Αρμαγεδδών που θα σαρώσει το κλάδο των τραπεζικών υπαλλήλων έρχεται το 2020- 2021;
Η απάντηση είναι «ναι».
Οι τράπεζες έχουν μπει σε νέα λογική λειτουργίας, το παραδοσιακό banking έχει πεθάνει. Και αυτή είναι μία αλήθεια που την ακούμε όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα από τους τραπεζίτες.
Το παραδοσιακό banking έχει πεθάνει.
Και μαζί του πέθαναν τα βιβλιάρια καταθέσεων, αυτά που κάθε μήνα οι συνταξιούχοι έσπευδαν στα γκισέ για να τα ενημερώσουν.
Σήμερα τα βιβλιάρια έχουν αντικατασταθεί από τις κάρτες μετρητών.
Και τα γκισέ έχουν λιγοστέψει απελπιστικά. Έχουν αντικατασταθεί από τα αυτόματα μηχανήματα πληρωμών, ενημέρωσης, καταθέσεων…
Οι τράπεζες όχι απλά βαδίζουν, αλλά… τρέχουν σύμφωνα με τους νέους κανόνες της ψηφιακής εποχής.
Και είναι παράλληλα δέσμιες των δεσμεύσεων τους απέναντι στον Ευρωπαίο επόπτη ότι θα διασφαλίσουν έσοδα και κέρδη, ότι θα γίνουν πιο ανταγωνιστικές και ότι θα μειώσουν τα λειτουργικά κόστη. Ένας λοιπόν τρόπος για να περιορίσουν τα κόστη είναι να κλείσουν καταστήματα, να συγχωνεύσουν μονάδες του δικτύου, να απομακρύνουν προσωπικό….
Οι τραπεζοϋπάλληλοι που μέσα στα χρόνια της βαθιάς ύφεσης και της μεγάλης κρίσης ήταν απολύτως προστατευμένοι νοιώθουν τώρα να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και πως πρέπει να αποχαιρετήσουν την εποχή των προνομίων.
Ακόμα ωστόσο υπάρχει η ασφάλεια της εθελούσιας εξόδου. Προγράμματα που δίνουν αποζημιώσεις με bonus για να εγκαταλείψουν όσοι το δυνατόν περισσότεροι το πόστο τους και να πάνε σπίτι τους.
Βέβαια τα bonus σήμερα είναι σημαντικά πετσοκομμένα. Για παράδειγμα στις αρχές της 10ετίας ένας διευθυντής έφευγε από την τράπεζα εθελοντικά και ο λογαριασμός του αυξανόταν κατά 350.000 με 400.000 ευρώ. Σήμερα αυτά δεν υπάρχουν. Υπό όρους και προϋποθέσεις το μάξιμουμ των αποζημιώσεων φτάνει τις 160.000 με 170.000 ευρώ μεικτά…
Ωστόσο δεν είναι αυτό το θέμα, εκείνο που φοβούνται, που «τρέμουν» στην κυριολεξία οι τραπεζοϋπάλληλοι, όπως και ο συνδικαλιστικός τους φορέας είναι μην βρεθούν ξαφνικά μπροστά στο φάσμα της απόλυσης….
Διότι είπαμε, όταν σύμπας ο ιδιωτικός τομέας ταρακουνήθηκε και βρέθηκε αντιμέτωπος με τη Σκύλα και τη Χάρυβδη της βαθιάς ύφεσης, όταν εργαζόμενοι (εξαιρουμένων των δημοσίων υπαλλήλων) έχασαν δεδουλευμένα και αποζημιώσεις ετών, οι τραπεζοϋπάλληλοι είχαν όλα τα προνόμια διασφαλισμένα και η μοναδική απώλεια που μέτρησαν τα προηγούμενα χρόνια είναι ότι δεν πήραν αυξήσεις…