Όλοι οι “νεοφιλελεύθεροι” ας διαβάσουν προσεκτικά το άρθρο του Ρουμπινί για το Bitcoin και την φιλοσοφία πίσω του και ας αναλογιστούν σε τι τελικά πιστεύουν και οι ίδιοι.
Έχουμε πλέον το απτό παράδειγμα, την πορεία του πρώτου “μη ελεγχόμενου” και “ελεύθερου από κρατική παρέμβαση” νομισματικού συστήματος, τη γιγάντωσή του (έφτασε τα τρισεκατομμύρια δολάρια σε αξία), την παγκόσμια εξάπλωσή του, τη συγκέντρωσή του στις πιο αρνητικές και αδίστακτες ομάδες ατόμων, και την εξελισσόμενη πτώση του. Νομίζω ότι όλα αυτά αποδεικνύουν πλήρως αυτά που πάντα τονίζαμε μερικοί:
Ότι η μη-ύπαρξη κανονισμών και ελέγχων, οδηγεί πάντα η δύναμη να μεταφερθεί από τους πολλούς στους λίγους, στους χειρότερους “εξουσιαστές” και στις πιο παράνομες οργανώσεις.
To bitcoin είναι μια απτή απόδειξη οικονομίας χωρίς κανόνες και ως τέτοιο πρέπει να το καταλάβουμε. Θεωρώ πολύ κακό τρόπο σκέψης σήμερα να το αντιμετωπίζουμε ως ένα “επενδυτικό παιχνίδι” και όχι ως ένα εναλλακτικό και μη-ελεγχόμενο από αρχές νόμισμα, ενώ ως τέτοιο είχε εξαρχής προωθηθεί.
Ας αφήσουμε τις ιδεοληψίες μας στην άκρη, και ας το δούμε πραγματικά, ως ένα παράδειγμα μικρής έκτασης (που δεν ήταν τελικά καθόλου μικρή) για το πώς εξελίσσεται οποιαδήποτε μη κοινωνικά ελεγχόμενη οικονομία.
Τα νομίσματα ΔΕΝ μπορούν να ιδωθούν ξεχωριστά από το κοινωνικό σύστημα στο οποίο λειτουργούν και υπόκεινται αναγκαστικά στους περιορισμούς που τα κοιν συστήματα θέτουν.
Είναι το ίδιο ανόητο να αποδίδεις αξία σε κάτι που δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση, όπως κάνει ο κομμουνισμός, με το να δίνεις αξία σε οποιοδήποτε “οικονομικό μέγεθος” που δεν ακουμπά σε κοινωνικές δομές (που το διαπραγματεύονται, άρα θέτουν και τα όριά του), όπως προσπαθεί να κάνει ο νεοφιλελευθερισμός.
Το μυστικό πίσω από όλα αυτά, είναι ότι με την παρούσα λογική, όποιος ελέγχει το μεγαλύτερο κομμάτι της οικονομίας, στην ουσία ελέγχει το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Αυτό όμως είναι εξ ορισμού φαύλο και επικίνδυνο, γιατί το “μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας” δεν μπορεί να είναι κάποιες μεμονομένες οντότητες (άτομα, εταιρείες ή τράπεζες) αλλά το …σύνολο της κοινωνίας, δηλαδή οι άνθρωποι που την αποτελούν.
Οι δομές οργάνωσης (κράτη κλπ) και οι νόμοι (regulations κλπ), δεν είναι δηλαδή “το κακό”, όπως θέλουν να πιστεύουν οι νεοφιλελεύθεροι, αλλά η μη ύπαρξή τους.
Το Bitcoin προωθήθηκε ως εναλλακτικό νόμισμα που “θα εξολοθρεύσει τα κακά κράτη που με περιορισμούς μας στερούν τη δυνατότητα να γίνουμε όλοι πλούσιοι” (άπειρα κείμενα γράφτηκαν για αυτό).
Τώρα που αποτυγχάνει παταγωδώς, έγινε ξαφνικά “μια επενδυτική πρόταση, που τι να κάνουμε απέτυχε”.
Εγώ θεωρώ ότι η παραπάνω δικαιολογία είναι παραπλανητική (για να μη πω πρόστυχη). Στην πραγματικότητα έχουμε ένα παράδειγμα “εις άτοπον απαγωγής”. Και το άτοπο είναι η αρχική ιδέα, πως “μπορεί να υπάρχει νόμισμα (οικονομία) χωρίς ισορροπίες από πίσω του”.
Εγώ επιμένω: Η οικονομία είναι απλά ο οικονομικός καθρέφτης της κοινωνικής δομής του συνόλου ανθρώπων που τη χρησιμοποιούν, και ο τρόπος που λειτουργεί περιγράφει απλώς τον τρόπο που λειτουργεί αυτή η ομάδα.
Αν δεν υπάρχει μηχανισμός προστασίας των πολλών, δεν έχουμε κοινωνία, αλλά μια αυτοκαταστροφική ζούγκλα.
Οι μηχανισμοί (τα regulations που στην Ελλάδα μεταφράζουμε ως περιορισμούς) είναι ένδειξη ότι έχουμε προσπάθειες οργάνωσης και αντιμετώπισης προβλημάτων. Οι περιορισμοί, επιβάλλουν και εξασφαλίζουν την ισχύ του νομίσματος, και δημιουργούν θεσμικές προστασίες απέναντι σε ακρότητες.
Όπως γράφει και ο Ρουμπινί, “For example, a small group of companies – mostly located in such “bastions of democracy” as Russia, Georgia and China – control between two-thirds and three-quarters of all crypto-mining activity and all routinely jack up transaction costs to increase their fat profit margins. Apparently, blockchain fanatics would have us put our faith in an anonymous cartel subject to no rule of law, rather than trust central banks and regulated financial intermediaries.”
Ελπίζω οι “άριστοι” να έχουν τις απαραίτητες γνώσεις Αγγλικών και δυνατότητα κατανόησης κειμένου, για να το διαβάσουν…