Του Γιώργου Χ. Παπαγεωργίου
Οι ασάφειες που υπάρχουν για την “επόμενη μέρα”του μνημονίου στην Ελλάδα είναι αρκετές και συνδέονται με πολλές παραμέτρους, όπως κατ’ εξοχήν οι αποφάσεις που αναμένεται να ληφθούν για το χρέος. Είναι λογικό, λοιπόν, μέσα στο”κενό”αυτό να προκύπτουν τριβές όπως η ένταση που υπήρξε στο τελευταίο Eurogroup ανάμεσα στον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι.
Η αφορμή ήταν οι πλειστηριασμοί, οι οποίοι δεν έχουν προχωρήσει όσο θέλει η ΕΚΤ. Είναι φυσικό η κυβέρνηση να καθυστερεί όσο μπορεί το θέμα, αφού αποτελεί ένα μεγάλο αγκάθι, το οποίο”τσιμπάει”από όπου κι αν το πιάσει.
Εάν προχωρήσει τους πλειστηριασμούς οι κοινωνικές και πολιτικές πιέσεις θα είναι σημαντικές, αφού το”δίχτυ ασφαλείας”που υπάρχει για την προστασία της πρώτης κατοικίας είναι πολύ περιορισμένο και ανεπαρκές.
Εάν δεν προχωρήσει τους πλειστηριασμούς, οι τράπεζες δεν θα μπορέσουν να εισπράξουν και θα παραμείνουν υπό την πίεση των κόκκινων δανείων, με αποτέλεσμα να ρισκάρουν νέα ανακεφαλαιοποίηση, οπότε η ΕΚΤ θα συνεχίσει τις πιέσεις πιέσεις σε όλα τα πεδία.
Υπάρχουν επίσης πολλών ειδών συμφέροντα, εγχώρια και ξένα, τα οποία έχουν επενδύσει στους πλειστηριασμούς και την πώληση των δανείων, καθώς προσδοκούν ότι από τη διαδικασία αυτή θα αποκομίσουν μεγάλα κέρδη επωφελούμενα από την εκποίηση «κοψοχρονιά» ακινήτων και κάθε είδους περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν σε ιδιώτες και επιχειρήσεις.
Δεν υπάρχει εύκολη λύση για τους πλειστηριασμούς, όπως διαπιστώνει η κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί να διασκεδάσει το πρόβλημα, εστιάζοντας στους στρατηγικούς κακοπληρωτές, οι οποίοι όμως δεν είναι οι μόνοι που κινδυνεύουν.
Δεν είναι, όμως μόνον οι πλειστηριασμοί.
Οι τράπεζες στην Ελλάδα βρίσκονται σε ασταθή ισορροπία και όσο το πλαίσιο της επόμενης μέρας δεν ξεκαθαρίζει υπάρχει μια αβεβαιότητα και γιαυτές.
Χωρίς κάποιο πρόγραμμα, η ΕΚΤ δεν θα μπορεί να δανείζει τις τράπεζες με χαμηλό επιτόκιο γιαυτό και αρχικά η κεντρική τράπεζα υποστήριζε την χορήγηση προληπτικής γραμμής πίστωσης.
Το σχέδιο αυτό όμως έχει πρακτικά εγκαταλειφθεί, διότι δεν το θέλουν ούτε οι δανειστές, οι οποίοι έχουν σκοπό να”διαφημίσουν”σε όλο τον πλανήτη την έξοδο της χώρας από τις αγορές, για δικούς τους λόγους.
Ήδη οι συζητήσεις στο παρασκήνιο για τη δημιουργία ενός υβριδικού προγράμματος, το οποίο θα συνδυάζει την ελάφρυνση του χρέους με την υλοποίηση των μέτρων που έχουν ήδη αποφασισθεί για τον προϋπολογισμό και με τους ρυθμούς ανάπτυξης.
Το ερώτημα λοιπόν είναι σε ποιο καθεστώς θα βρεθούν οι τράπεζες οι οποίες, εάν συνεχιστεί η αστάθεια στις αγορές ομολόγων, θα έχουν ένα πρόσθετο παράγοντα αβεβαιότητας.
Η κυβέρνηση σχεδιάζει να δημιουργήσει ένα «απόθεμα μετρητών» για να υποστηρίξει την έξοδό της στις αγορές, το οποίο εφόσον”παρκαριστεί” στις τράπεζες μπορεί να τις διευκολύνει να αντιμετωπίσουν κι εκείνες τις αβεβαιότητες της επόμενης ημέρας.