Το – ανομολόγητο – κατενάτσιο ΔΝΤ και Σόιμπλε κρατά σε ομηρία την αξιολόγηση και, μαζί, και την ελληνική κυβέρνηση θέτοντας υπό αίρεση ένα ακόμη χρονοδιάγραμμα για την επίτευξη της τεχνικής συμφωνίας.
Κυβερνητικές πηγές εξακολουθούν να βλέπουν εξελίξεις έως το Eurogroup της Παρασκευής στη Μάλτα, εάν δεν υπάρξει ωστόσο απόφαση εντός της ημέρας για άμεση επιστροφή του κουαρτέτου στην Αθήνα δεν υπάρχουν και ουσιαστικά περιθώρια για κλείσιμο του staff level agreement έως τις 7 Απριλίου.
Τα προσχήματα του ΔΝΤ
Ως επόμενος σταθμός, όπως εμμέσως έδειξε και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, προβάλει ένα έκτακτο Eurogroup στα τέλη Απριλίου, ενώ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός επέμεινε το Σάββατο ότι θα υπάρξουν θετικές εξελίξεις εντός του μήνα. Ωστόσο, τα πάντα θα εξαρτηθούν από τις πραγματικές προθέσεις του ΔΝΤ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και το κατά πόσο αυτές θα ξεκαθαρίσουν στην εαρινή σύνοδο του Ταμείου, από τις 21 έως τις 23 Απριλίου στην Ουάσιγκτον.
Στην κυβέρνηση, μετά και την τελευταία εμπλοκή, υπάρχει πλέον η πεποίθηση ότι το ΔΝΤ, με τη σιωπηλή συνδρομή του συστήματος Σόιμπλε, χρησιμοποιούν συνεχή προσχήματα για να καθυστερήσουν την τεχνική συμφωνία και να μην τεθεί άμεσα στο τραπέζι το θέμα του χρέους.
Το βασικό «αγκάθι» παραμένει η απαίτηση του Ταμείου για εφ΄άπαξ περικοπές στις συντάξεις το 2019 και όχι σε ορίζοντα διετίας. Στο Μαξίμου, ωστόσο, έχει παγιωθεί η εκτίμηση ότι πρόκειται απλώς για ένα ακόμη πρόσχημα για να… πάει το παιχνίδι στις καθυστερήσεις.
Το «κρυφτό» για το χρέος
«Εάν κλείσει το τεχνικό σκέλος της αξιολόγησης, τότε θα βρεθούν οι δυό τους ενώπιος ενωπίω», λέει χαρακτηριστικά κυβερνητική πηγή προσθέτοντας: «Θα είναι ο Σόιμπλε απέναντι στο ΔΝΤ και το ΔΝΤ απέναντι στο Σόιμπλε. Και θα πρέπει να πουν τι σκοπεύουν να κάνουν με το χρέος».
Κατά τις ίδιες πηγές, στην πράξη το ΔΝΤ και το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών προβάλλοντας συνεχώς νέες απαιτήσεις πετούν το μπαλάκι των καθυστερήσεων στην ελληνική πλευρά επιδιώκοντας να μεταθέσουν τις αποφάσεις για το χρέος μετά τις γερμανικές εκλογές. Υπενθυμίζουν, δε, και το πρόσφατο δημοσίευμα του Spiegel με βάση το οποίο Λαγκάρντ και Μέρκελ συμφώνησαν στο Βερολίνο να σπρώξουν σιωπηλά το ζήτημα του χρέους σε μετεκλογικό, και λιγότερο θερμό, για την γερμανίδα καγκελάριο πολιτικό χρόνο.
Ο όρος που θέτει ο Τσίπρας
Υπό αυτά τα δεδομένα, δεν είναι καθόλου τυχαίο το χθεσινό μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος με τη δήλωσή του στο «Εθνος» έθεσε ως όρο για την εφαρμογή της όποιας συμφωνίας να υπάρξει λύση για το χρέος: «Θα κλείσει η συμφωνία, θα ψηφίσουμε μέτρα και αντίμετρα, τα οποία θα εφαρμοστούν μετά το 2019 – και αυτό μόνον εάν, εν τω μεταξύ, υπάρχουν ουσιαστικά μέτρα για το χρέος κι έχουν αρχίσουν να εφαρμόζονται», ήταν το καθαρό μήνυμα του πρωθυπουργού.
Αυτό το μήνυμα, σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο Αλέξης Τσίπρας προτίθεται να το επικοινωνήσει με εξίσου σαφή τρόπο και στις επικοινωνίες που θα έχει τα επόμενα 24ωρα με παράγοντες της ευρωπαϊκής ηγεσίας, ενώ καθοριστική θεωρείται και η συνάντηση που θα έχει με τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τυσκ μεθαύριο Τετάρτη, εδώ στην Αθήνα.
Η πίεση της Κομισιόν και το «κακό σενάριο»
Στην προσπάθεια ανάταξης δε της δυναμικής για άμεση συμφωνία, η κυβέρνηση ποντάρει και στην πίεση που – επιβεβαιωμένα – ασκεί η πλευρά της Κομισιόν στους εκπροσώπους των άλλων θεσμών. Η Επιτροπή, κατά πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, έχει επισημάνει αρμοδίως ότι η ελληνική πλευρά έχει ουσιαστικά εξαντλήσει τα περιθώρια συμβιβασμού και πιέζει το Βερολίνο και το Ταμείο για να κλείσει άμεσα η τεχνική συμφωνία.
Ενδεικτική, άλλωστε, για το πώς ζυγίζονται οι συσχετισμοί στους κόλπους των δανειστών ήταν και η χθεσινή τοποθέτηση του κυβερνητικού εκπροσώπου. «Η ελληνική κυβέρνηση», είπε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, «δίνει έναν πολύ μεγάλο αγώνα και πολλές φορές υπάρχουν καθυστερήσεις με προσχήματα , κατά κύριο λόγο από το ΔΝΤ… Όμως, το ΔΝΤ και ο κ. Σόιμπλε δεν είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι του παιχνιδιού».
Οι οιωνοί ανατροπής αυτής της κυριαρχίας παραμένουν και η βάση της κυβερνητικής αισιοδοξίας για κλείσιμο του τεχνικού deal εντός του Απριλίου.
Εάν όμως οι πολιτικές πιέσεις δεν αποδώσουν και η αισιοδοξία δεν επιβεβαιωθεί καραδοκεί το κακό σενάριο. Το οποίο οδηγεί σε «σπάσιμο» της συμφωνίας στα δύο – δηλαδή, κλείσιμο της αξιολόγησης τον Μάιο ή τον Ιούνιο, εκταμίευση της αναγκαίας δόσης του Ιουλίου, και παραπομπή του θέματος του χρέους και των πλεονασμάτων μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Μια τέτοια εκδοχή ουσιαστικά ακυρώνει κάθε προοπτική ένταξης της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ και τινάζει στον αέρα τον εθνικό, στρατηγικό σχεδιασμό για έξοδο στις αγορές εντός του 2017…