Με ”τυμπανοκρουσίες”, εκνευριστικά επαναλαμβανόμενες, οι ”εκδιδόμενες” –δαπάνες εμφανών αλλά και αφανών κρατικών ενισχύσεων- προβάλουν τις ”αυξήσεις” που η ”γενναιοδωρία” της κυβέρνησης προβλέπει για μισθωτούς ή συνταξιούχους. Αλλά η ”γενναιοδωρία” αυτή θυμίζει το γνωστό λαϊκό απόφθεγμα: ”να σε κάψω Γιάννη μου να σ’ αλείψω λάδι”.
Ο παρατιθέμενος πίνακας είναι από το εκκαθαριστικό του περασμένου Δεκεμβρίου συνταξιούχου πτυχιούχου με 39 χρόνια 2 μήνες και 17 ημέρες ασφαλισμένης εργασίας. Όπως φαίνεται στην πρώτη στήλη η προ φόρου σύνταξη ήταν 1676,12€. Μετά την αφαίρεση της κράτησης 4% για την υγειονομική περίθαλψη 1609,12. Με δεδομένο ότι τότε υπήρχαν τα δώρα –για να θυμόμαστε οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι- σε ετήσια βάση το εισόδημα προ φόρου ήταν 1609,12Χ14=22527,68. Ύστερα από τις αλλεπάλληλες ”ληστείες” των νόμων Ν.3863/10, Ν.3865/10, Ν.4024/11, Ν.4051/12 και Ν.4093/12 των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου το αντίστοιχο ετήσιο διαμορφώθηκε 1294,78χ12=15537,36. Τουτέστιν η ”ληστεία” των δύο πρώτων μνημονίων ανήλθε, για τον συγκεκριμένο συνταξιούχο, σε 6990,32€ ή 31%.
Μετά το ”λεφτά υπάρχουν” του ΠΑΣΟΚ –εννοούσαν μάλλον στις τσέπες εργαζομένων και συνταξιούχων- ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ για να ”ταπεινώσει” τα δύο πρώτα μνημόνια υπογράφοντας ένα τρίτο. Με τον νόμο Ν.4387/16 οι συντάξεις υπέστησαν νέα ληστεία. Όπως φαίνεται στην δεύτερη στήλη του πίνακα η σύνταξη μετά την προσαρμογή στο νέο, κοντύτερο, κρεβάτι του Προκρούστη απέμεινε στα 1083,17€. Το ετήσιο προ φόρου εισόδημα μειώθηκε έτι περαιτέρω κατά 2539,32€. Η συνολική μείωση, από την μακρινή προ μνημονίων εποχή του 2009, ανήλθε στο ποσό των 9529,64€ ή σε ποσοστό 42,3%. Η κατάσταση ελάχιστα βελτιώθηκε από το επιφανειακό λίφτινγκ του 2020. Τέλος αυτή δεν είναι η πλήρης εικόνα αφού αν προστεθεί η αύξηση της φορολογίας εισοδήματος, η επιβολή νέων φόρων (ΕΝΦΙΑ, κ.λπ.), η αύξηση του ΦΠΑ και γενικά η άνοδος του κόστους ζωής η απώλεια πραγματικού εισοδήματος αγγίζει αν δεν ξεπερνά το 50%. Η μείωση του Ν.4387/16 παρέμεινε ως ”προσωρινή προσωπική διαφορά” για τους παλιούς συνταξιούχους ενώ, για την συντριπτική πλειοψηφία τους, οι αυξήσεις δεν έχουν πρακτικό αποτέλεσμα. Για αυτούς διαφημίζεται το Χριστουγεννιάτικο φιλοδώρημα των 100 ή 200€!
Αλλά και για τους μισθωτούς τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Το 2001, τελευταία χρονιά της δραχμής, ένας εκπαιδευτικός με 21 χρόνια προϋπηρεσία είχε καθαρές διαθέσιμες αποδοχές, μετά την αφαίρεση κρατήσεων και φόρου, 4.804.000 ή -αν τις μετατρέψουμε σε ευρώ και τις αναγάγουμε σε δωδεκάμηνη βάση- 1175€ τον μήνα. Το 2009 οι αποδοχές αυτές, για έναν αντίστοιχο εκπαιδευτικό, είχαν ανέλθει στα 1637€ ανταποκρινόμενες, εν μέρει, στην αύξηση του κόστους ζωής. Σήμερα, 22 χρόνια μετά το 2001 και ενώ το κόστος για τα βασικά αγαθά έχει πολλαπλασιαστεί, ο αντίστοιχος μισθός είναι 1180€. Θα ήταν χρήσιμο κάποιος υπουργός ή μια επίσημη αρχή να μας ενημερώσει για την αύξηση του κόστους διατροφής αυτά τα 22 χρόνια. Και ενώ αυτή είναι η κατάσταση που βιώνουν όσοι επισκέπτονται τα σουπερ μάρκετ, από βιοτική ανάγκη και όχι επικοινωνιακή σκοπιμότητα, τα ανηρτημένα στα περίπτερα φερέφωνα έχουν καταντήσει εκνευριστικά διαφημίζοντας μέρα παρά μέρα το ”γενναίο φιλοδώρημα” του 3%.