Γραφει ο Βασίλης Βιλιάρδος απο το analyst.gr
Οι «επιδόσεις» της ΝΔ, ο μύθος των ξένων επενδύσεων, το μαξιλάρι ασφαλείας, η επενδυτική βαθμίδα, η τραγωδία του τουρισμού, φόροι και ισοζύγιο, η οικονομική πολιτική της συμφοράς, τα 10 παγκόσμια ρεκόρ της Ελλάδας, το όραμα μας για την Ελλάδα, η φοροληστεία και το ισοζύγιο, καθώς επίσης το διακύβευμα των εκλογών
Οι «επιδόσεις» της ΝΔ
Δημόσιο χρέος +44 δις, Ιδιωτικό χρέος +40 δις, Εξωτερικό χρέος +137 δις, Εμπορικό έλλειμμα 2022 στα 38,3 δις, Έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών 20,1 δις, Έλλειμμα προϋπολογισμού σε 3 χρόνια 40 δις. Ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας: στην 47η θέση μεταξύ 63 χωρών και στην 22η της ΕΕ των 26.
Κυβερνητική αποτελεσματικότητα: πέσαμε στην 55η θέση μεταξύ 63 χωρών.
Αγοραστική δύναμη: πλην 7,4% κατά ΟΟΣΑ ή πλην 6,7% κατά Κομισιόν.
Κατά κεφαλήν εισόδημα: Τρίτη χειρότερη στην ΕΕ.
Ενεργειακή φτώχεια: Τρίτη χειρότερη στην ΕΕ. Πραγματικό ΑΕΠ αύξηση μόλις κατά 8,28 δις € από το 2019, παρά τα 50 δις € με δανεικά που στηρίχθηκε η κατανάλωση. Κρατικό χρέος 400 δις € / πραγματικό ΑΕΠ 192 δις στο 208%.
Ρυθμός ανάπτυξης, Γιαννίτσης: «Για να ξαναπιάσουμε το ΑΕΠ του 2019, ξοδέψαμε 55 δις €, δηλαδή το 33% του ΑΕΠ μίας χρονιάς. Εκτός αυτού, η οικονομική μεγέθυνση συνδέεται με ένα ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου αυξήθηκε κατά 60%. Δεν είναι δυνατόν να μετατρέπουμε αυτήν την τραγική κατάσταση σε υμνολόγιο».
Κρατικές εγγυήσεις, Προβόπουλος: «Η κυβέρνηση επιμένει να εξαιρεί τις εγγυήσεις του δημοσίου από το χρέος – ενώ ανέρχονται κάπου στο 10% του ΑΕΠ (στο 15% τελικά). Ως εκ τούτου, ο λόγος χρέους/ΑΕΠ, ακόμη και αν αφαιρέσει κανείς τα περιβόητα διαθέσιμα, θα είναι στο 190%»
Ο μύθος των ξένων επενδύσεων
ΤτΕ: «Η άνοδος των άμεσων ξένων επενδύσεων (ΑΞΕ) τα έτη 2021/2022, οφείλεται κυρίως στην ολοκλήρωση προγραμματισμένων ιδιωτικοποιήσεων – όπως της πώλησης του ΔΕΔΔΗΕ (με σταθερή ετήσια απόδοση 8%, σαν να είναι ομόλογο, ενώ έχει ήδη οδηγήσει στην αύξηση των λογαριασμών του!), της ΔΕΠΑ και της πρώτης δόσης που εισπράχθηκε για το Ελληνικό.
Οι ΑΞΕ κατευθύνονται κυρίως σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και εξαγορές – δευτερευόντως σε επενδύσεις σε ακίνητα, μεταξύ των οποίων σε μεγάλο βαθμό σε αυτά που συνδέονται με το πρόγραμμα Golden Visa.
Οι επενδύσεις με σκοπό τη δημιουργία νέων άμεσων παραγωγικών επιχειρήσεων ή νέων εγκαταστάσεων, παραμένουν ακόμη σε πολύ χαμηλά επίπεδα και δεν παρουσιάζουν αξιόλογη ανοδική τάση…. Το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος ανήλθε το 2022 στα 547,7 δις € ή στο 262,8% του ΑΕΠ».
Όσον αφορά το πού έχει καταντήσει η Ελλάδα από την πλευρά του ΑΕΠ, φαίνεται από τη σύγκριση της με ορισμένες πρώην κομμουνιστικές χώρες– επίσης όμως σε σχέση με το Ισραήλ που έχει περί το 1/6 της δικής μας έκτασης και λιγότερο πληθυσμό, με το μισό να είναι έρημος.
Το μαξιλάρι ασφαλείας
Σύμφωνα με τον απερχόμενο υπουργό οικονομικών, τα ταμειακά διαθέσιμα του κεντρικού κράτους στα τέλη του 2014, ήταν στα 2,6 δις € – ενώ τα ταμειακά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, στα 13,4 δις €. Επομένως, συνολικά στα 16 δις € – γεγονός που σημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέλαβε άδεια ταμεία, όπως ισχυρίσθηκε τότε.
Απλά δεν ήξερε να χρησιμοποιήσει τα ταμειακά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης – κάτι που έμαθε αργότερα. Τον Αύγουστο τώρα του 2017, το τότε υπουργείο οικονομικών άνοιξε έναν ειδικό λογαριασμό στην ΤτΕ, με τον τίτλο «Ελληνικό δημόσιο, λογαριασμός δημιουργίας αποθεματικού προσόδων, από τις αγορές κεφαλαίου» – έχοντας υποχρεωθεί από την Τρόικα και με στόχο να αποτελέσει ένα μαξιλάρι ασφαλείας.
Το μαξιλάρι ασφαλείας ήταν ύψους 15,7 δις € – εκ των οποίων τα 9 δις € από τη δόση του ESM, τα 3 δις € από εκδόσεις ομολόγων και τα 3,7 δις € από τα υπερπλεονάσματα. Το σύνολο τώρα των 15,7 δις € κλειδώθηκε από την Τρόικα και δεν επιτρεπόταν να αγγιχθεί.
Περαιτέρω, τα συνολικά ταμειακά διαθέσιμα του κεντρικού κράτους και φορέων της Γενικής Κυβέρνησης τον Ιούλιο του 2019, όπου άλλαξε η κυβέρνηση, ανέρχονταν στα 27 δις €, συν το μαξιλάρι ασφαλείας – σύμφωνα ξανά με τον απερχόμενο υπουργό οικονομικών.
Συμπερασματικά λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε συνολικά 27 δις € συν 15,7 δις € – δηλαδή 42,7 δις €. Επομένως 26,7 δις € περισσότερα, από τα 16 δις € που του παρέδωσε η ΝΔ. Τέλος, τα ταμειακά διαθέσιμα του κεντρικού κράτους στις αρχές του 2023 ήταν 2,3 δις €, των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης 17,5 δις €, προστέθηκαν τα SDR του ΔΝΤ ύψους 1 δις € και παρέμενε φυσικά το κλειδωμένο μαξιλάρι των 15,7 δις € – οπότε συνολικά ήταν 36,5 δις €. Επομένως λιγότερα κατά 6,2 δις € από αυτά που παρέλαβε η ΝΔ από το ΣΥΡΙΖΑ.
Επενδυτική βαθμίδα
Από οικονομικής πλευράς, δεν δικαιούμαστε σε καμία περίπτωση την επενδυτική βαθμίδα – αφού όλοι ανεξαιρέτως οι δείκτες της οικονομίας μας είναι στο κόκκινο. Εν τούτοις, θα μας τη δώσουν σύντομα – με πιθανότερη την DBRS, όπως συνέβη με την Πορτογαλία. Γιατί;
Επειδή η ΕΚΤ δέχεται τα κρατικά μας ομόλογα ως εγγύηση, χωρίς επενδυτική βαθμίδα, χαριστικά και εκτός των κανόνων της – τελευταία με τη δικαιολογία της πανδημίας. Προφανώς όμως δεν μπορεί να τα δέχεται στο διηνεκές, ειδικά εάν επανέλθει σε ισχύ το σύμφωνο σταθερότητας – εκτός εάν μας επιβληθεί ένα νέο επίσημο μνημόνιο, ως αντάλλαγμα (ανεπίσημα μας επιβλήθηκε ήδη από την Κομισιόν).
Επομένως, εάν δεν πάρουμε την επενδυτική βαθμίδα, δεν θα μπορούμε να εκδίδουμε ομόλογα και θα χρεοκοπήσουμε – κάτι που δεν συμφέρει κανέναν, ειδικά αυτούς που λεηλατούν την πατρίδα μας και προωθούν τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου (όπου δεν χρειάζεται να έχει η ΝΔ 180 βουλευτές, αφού σίγουρα θα συμφωνήσει το ΠΑΣΟΚ).
Η τραγωδία του τουρισμού
Τα τουριστικά μας έσοδα το 2022 ήταν περί τα 17,6 δις € – λιγότερα από αυτά του 2019, όπου είχαν φτάσει στα 18,2 δις €. Εάν δε αφαιρεθεί ο πληθωρισμός, ήταν της τάξης των 16 δις € – οπότε περίπου 14% χαμηλότερα. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με δημοσιευμένες δηλώσεις του προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, τα έξοδα τους αυξήθηκαν κατά 40% το 2022, σε σχέση με το 2019 – οπότε η κερδοφορία των ξενοδοχείων έχει καταρρεύσει και θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε κόκκινα δάνεια.
Μία κυβέρνηση βέβαια που ενδιαφέρεται μόνο για το τζίρο (ΑΕΠ) και όχι για τα κέρδη (πλεονάσματα), αδυνατεί να το καταλάβει – σημειώνοντας πως το πραγματικό μας ΑΕΠ το 2022 αυξήθηκε μεν κατά 9 δις € σχέση με το 2019, αλλά με κόστος άνω των 50 δις € που σπαταλήθηκαν με δανεικά. Δηλαδή, για κάθε 100 € έξοδα με δανεικά, «πετύχαμε» αύξηση του τζίρου κατά 18 € – με τεράστιες ζημίες. Ο ορισμός της ανοησίας!
Από την άλλη πλευρά, το 2022 προστέθηκαν στην Ελλάδα 35.000 νέες ξενοδοχειακές κλίνες ή το 5% των συνολικών, σε 5άστερα και 4άστερα ξενοδοχεία – όταν στην Ευρώπη μειώθηκαν περισσότερο από 5% κατά μέσον όρο. Η συνολική επένδυση δε σε πολυτελή νέα ξενοδοχεία, ήταν της τάξης των 5,2 δις € – χωρίς όμως να αποφέρει αποτελέσματα, αφού τα έσοδα του 2022 ήταν χαμηλότερα του 2019, ενώ τα έξοδα πολύ υψηλότερα.
Τα μέσα έσοδα λοιπόν ανά ξενοδοχειακή κλίνη μειώθηκαν τραγικά το 2022, σε σχέση με το 2019 – ενώ η απόδοση τους κατέρρευσε, λόγω της ανόδου των εξόδων, εκτιμώμενη στο -50% σε σχέση με το 2019. Επομένως, το 2022 είχαμε ως τουριστικά έσοδα, ποσά που ήταν πολύ χαμηλότερα από ένα βιώσιμο κόστος λειτουργίας των ξενοδοχείων – ενώ το 2023 δεν φαίνεται καθόλου αισιόδοξο.
Κάποια στιγμή πάντως θα πληρώσουμε πολύ ακριβά τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού που δεν συνδέθηκε ποτέ με την εγχώρια παραγωγή – με αποτέλεσμα να εισάγουμε πάνω από το 80% των αναγκών του, αυξάνοντας τραγικά τα δίδυμα ελλείμματα των ισοζυγίων μας. Θλιβερό! (Έρχονται πολλοί, αλλά αφήνουν λίγα, πηγή).
Φόροι και ισοζύγιο
Διατηρώντας τους ίδιους φορολογικούς συντελεστές, όπως η ΝΔ, στις υψηλότερες τιμές, στην ουσία αυξάνεις τους φόρους – για παράδειγμα, όταν ο 24% ΦΠΑ στην τιμή των 10 € είναι 2,40 €, στην τιμή των 20 € είναι 4,80 €. Επίσης, όταν μειώνεις τον ΕΝΦΙΑ αλλά αυξάνεις τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων ή φορολογείς με τεκμήρια (δεν συμβαίνει σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ), απλά κοροϊδεύεις – ενώ έτσι εξαθλιώνονται η μεσαία και η χαμηλότερη τάξη.
Οι βασικές υποχρεώσεις μίας κυβέρνησης είναι να έχει πλεονάσματα το κράτος για να μη χρεώνεται, να μειώνει τους φόρους και να βελτιώνει την ανταποδοτικότητα τους – κάτι που δεν απαιτεί θαύματα, αλλά απλά εξορθολογισμό και την παραγωγή πλούτου, με την υιοθέτηση ενός σωστού οικονομικού μοντέλου.
Πρώτη προτεραιότητα οφείλει να είναι ένα ισοσκελισμένο εμπορικό ισοζύγιο που θα αύξανε αυτόματα το ΑΕΠ, αφού αποτελεί τον τέταρτο συντελεστή του (ΑΕΠ = Κατανάλωση + Ιδιωτικές επενδύσεις + Δημόσιες δαπάνες + Εμπορικό ισοζύγιο) – ενώ στην Ελλάδα το 2022 ήταν αρνητικό, στα -38,3 δις € ή στο 20% περίπου του ΑΕΠ, μειώνοντας το αντίστοιχα!
Οικονομική πολιτική της συμφοράς
Η πολιτική κατεύθυνση που επιλέγει ένα κράτος είναι πολύ απλή:
(α) υψηλοί φόροι με ισχυρό κοινωνικό κράτος και με αρκετές επιχειρήσεις στην ιδιοκτησία του, έτσι ώστε να παράγουν κέρδη για να προσφέρουν κοινωφελείς υπηρεσίες στους Πολίτες ή/και να στηρίζουν τα δημόσια έσοδα του – κάτι που είναι προς το συμφέρον των εισοδηματικά αδυνάμων
(β) χαμηλοί φόροι με μικρό κοινωνικό κράτος και με τις επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα – κάτι που εξυπηρετεί κυρίως τα ισχυρά εισοδηματικά στρώματα και
(γ) μία ενδιάμεση κατάσταση, μέσω της οποίας ισορροπούν οι κοινωνικές ομάδες.
Η πρώτη κατεύθυνση απαιτεί αποτελεσματικό δημόσιο και υψηλά επίπεδα παιδείας της κοινωνίας – ενώ όσον αφορά τη δεύτερη, έχει διαψευσθεί ο πατέρας του φιλελευθερισμού, ο Adam Smith, κατά τον οποίο οι πλούσιοι θα στήριζαν κατά κάποιον τρόπο με ένα μέρος των υπερβαλλόντων περιουσιακών τους στοιχείων τους φτωχούς (trickle down effect).
Ως εκ τούτου θεωρείται πιο ρεαλιστική η τρίτη κατεύθυνση – αν και η επίτευξη ισορροπίας είναι μία πολύ δύσκολη άσκηση. Στα πλαίσια αυτά συμπεραίνει κανείς πολύ εύκολα πως η Ελλάδα δεν ακολουθεί καμία ορθολογική οικονομική πολιτική – αφού έχει υψηλούς φόρους χωρίς να είναι ανταποδοτικοί (οπότε δίνεται κίνητρο στους Πολίτες να φοροδιαφεύγουν), συρρικνώνει το κοινωνικό κράτος, ξεπουλάει τις μονοπωλιακές ή κερδοφόρες επιχειρήσεις της και στρέφει τη μία κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης.
Με τον τρόπο αυτό εξυπηρετεί μόνο τις ξένες δυνάμεις κατοχής – οι οποίες έχουν στόχο την υφαρπαγή των περιουσιακών της στοιχείων, οπότε την αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος. Τέλος, όσον αφορά το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων, όταν ευρίσκεται στα επίπεδα του 2001, παρά τον πληθωρισμό έκτοτε, αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη της οικονομικής πολιτικής της συμφοράς – η οποία δυστυχώς όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά επιδεινώνεται
Τα 10 παγκόσμια ρεκόρ της Ελλάδας
(1) Η μοναδική χώρα στην παγκόσμια ιστορία που οδηγήθηκε στο ΔΝΤ με γεμάτα δημόσια ταμεία (ΠΑΣΟΚ 2010, πάνω από 25 δις € σύμφωνα με το ΔΝΤ στα ταμεία τότε των οργανισμών του δημοσίου – τα οποία σήμερα είναι κατατεθειμένα στην ΤτΕ, αποτελούν μέρος του «μαξιλαριού» και χρησιμοποιούνται στα repos).
(2) Η μοναδική χώρα στην παγκόσμια ιστορία που υποθήκευσε ολόκληρη τη δημόσια περιουσία της, αφού χρεοκόπησε εκούσια με το PSI (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ 2012, για να διασώσουν τις ευρωπαϊκές τράπεζες – με μείωση του χρέους της μόλις κατά 51,3 δις €, όταν μόνο την τριετία 2019/2022 αυξήθηκε το δημόσιο χρέος της κατά 44 δις € και το ιδιωτικό κατά 40 δις €).
(3) Η μοναδική χώρα στην παγκόσμια ιστορία που υπέγραψε τρία διαδοχικά μνημόνια (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) – πολλές ένα, δύο 2 μνημόνια και μόνο η Ελλάδα τρία.
(4) Η μοναδική χώρα στην παγκόσμια ιστορία που μεταβίβασε τη δημόσια περιουσία της στο Υπερταμείο των ξένων για έναν αιώνα και μάλιστα χωρίς καμία εκτίμηση της αξίας της (ΣΥΡΙΖΑ 2016, προϋπόθεση του τρίτου μνημονίου).
(5) Η μοναδική χώρα στην παγκόσμια ιστορία που το υπουργείο οικονομικών της δεν ελέγχει την Εφορία (ΣΥΡΙΖΑ 2016 με την ίδρυση της ανεξάρτητης ΑΑΔΕ, προϋπόθεση του τρίτου μνημονίου).
(6) Η μοναδική χώρα στην παγκόσμια ιστορία που οι φορολογούμενοι στήριξαν τις τράπεζες πέντε φορές (τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις περί τα 44 δις, αναβαλλόμενος φόρος 17 δις, πρόγραμμα Ηρακλής 23 δις), αφελληνίζοντας τες παρ’ όλα αυτά – με επί πλέον δώρο το hive down.
(7) Η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που θεσμοθέτησε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς (ΣΥΡΙΖΑ 2017) – ενώ είναι επίσης η μοναδική στην ΕΕ, χωρίς επενδυτική βαθμίδα και χωρίς Συνταγματικό Δικαστήριο.
(8) Η μοναδική χώρα που έχει αμετανόητους υπουργούς (ανάπτυξης κλπ.) που «επαίρονται», επειδή υπέγραψαν μνημόνια – όταν ακόμη και το ΔΝΤ έχει παραδεχθεί πως ήταν αποτυχημένα (πολλαπλασιαστής κλπ.), ενώ έχουν καταστρέψει ολοσχερώς την εγχώρια οικονομία, το σύστημα Υγείας, το συνταξιοδοτικό κλπ., καθιστώντας την Ελλάδα προτεκτοράτο.
(9) Η μοναδική χώρα που οι εργαζόμενοι της αποδέχθηκαν την ονομαστική μείωση των μισθών και των συντάξεων τους (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ)
(10) Η μοναδική χώρα που οι Πολίτες της ψηφίζουν μετά από τόσες τραγωδίες τα ίδια πολιτικά κόμματα που τους χρεοκόπησαν (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ) – όταν ακόμη και στην Τουρκία εξαφανίσθηκαν τα κόμματα που την οδήγησαν στο ΔΝΤ (2001).
Το όραμα μας για την Ελλάδα
Επιθυμούμε μία Ελλάδα εθνικά κυρίαρχη και υπερήφανη – γνωρίζοντας πως χωρίς την ανάκτηση της οικονομικής μας ανεξαρτησίας, δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία. Μία Ελλάδα που θα παρέχει ασφάλεια, αξιοπρέπεια, αξιοκρατία και μελλοντικές προοπτικές στους Έλληνες – χωρίς τα οποία κανένα έθνος δεν επιβιώνει μακροπρόθεσμα.
Επομένως, βασικός μας στόχος οφείλει να είναι η αλλαγή του χρεοκοπημένου παραγωγικού μοντέλου της χώρας μας, έτσι ώστε να μην στηρίζεται μόνο στον τριτογενή τομέα – στο εμπόριο, στις υπηρεσίες και στη μονοκαλλιέργεια του φθηνού τουρισμού που υπερβαίνουν το 80% του ΑΕΠ μας.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να πάψουμε να ζούμε με δανεικά υποθηκεύοντας το μέλλον μας σε δανειστές – να παράγουμε πλούτο και να σταθούμε στα πόδια μας, στηρίζοντας τον ισχνό πρωτογενή μας τομέα (τη γεωργία, τη κτηνοτροφία και την αλιεία), καθώς επίσης τον αδύναμο δευτερογενή, με κέντρο βάρους τη μεταποίηση, την υψηλή τεχνολογία και τη βιομηχανία, ειδικά την αμυντική.
Με απλά λόγια, μπορούμε και πρέπει να παραχθεί πραγματικός πλούτος, μεταξύ άλλων συνδέοντας έναν τουρισμό υψηλής προστιθέμενης αξίας, με την κατανάλωση εγχωρίων προϊόντων – αφού χωρίς παραγωγή πλούτου, θα συνεχίσουμε να βυθιζόμαστε στο σπιράλ της παρακμής. Παράλληλα, μέσα από αυτήν την αλλαγή, θα πρέπει να αξιοποιηθούν οι νέοι μορφωμένοι Έλληνες που φεύγουν στο εξωτερικό – κλιμακώνοντας το δημογραφικό μας πρόβλημα.
Να αξιοποιηθούν όλοι αυτοί που εγκαταλείπουν την Ελλάδα – όχι μόνο για την αναζήτηση μίας θέσης εργασίας αλλά, επιπλέον, επειδή δεν υπάρχουν οι συνθήκες για να υπηρετήσουν την επιστήμη τους, να εκπληρώσουν τα όνειρά τους, να δημιουργήσουν οικογένεια και να ολοκληρωθούν ως άνθρωποι.
Τέλος, πρέπει να επιλυθεί το πρόβλημα του υπέρογκου ιδιωτικού χρέους (πάνω από 406 δις €), το οποίο στραγγαλίζει την εγχώρια ανάπτυξη – κυρίως των κόκκινων δανείων, με τη διάσωση της πρώτης κατοικίας των Ελλήνων που είναι εύκολα εφικτή και όχι απλά την προστασία της.
Η φοροληστεία και το ισοζύγιο
Η λέξη «φόρος» είναι εξοργιστική για τους Έλληνες – εύλογα, μετά από 12 χρόνια φοροληστείας των μνημονίων, ενώ η ανταποδοτικότητα τους είναι μηδενική. Μία φοροληστεία που συνεχίζεται, αφού η ΝΔ διατήρησε τους ίδιους φορολογικούς συντελεστές, όπως τον ΦΠΑ, στις αυξημένες λόγω του πληθωρισμού τιμές – με αποτέλεσμα κρατικά υπερέσοδα της τάξης των 5 δις € που συνεχίζουν να αυξάνονται. Δεν κατάργησε καν τα ληστρικά τεκμήρια που εφαρμόζονται μόνο στην Ελλάδα, μείωσε μεν το συντελεστή του ΕΝΦΙΑ αλλά αύξησε τις αντικειμενικές αξίες, επανέφερε το τέλος χαρτοσήμου 2,4% στα δάνεια, διατήρησε την επαίσχυντη προκαταβολή φόρου κοκ.
Το πιο αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα είναι ο «flat tax» 15% που προτείνουμε, σε συνδυασμό με το σύστημα εσόδων/εξόδων – όπου θα φορολογείται μόνο ότι απομένει, αφού αφαιρεθούν όλα τα έξοδα των Πολιτών. Δεν θα επιβαρύνει δε καθόλου τα δημόσια έσοδα, αφού θα μηδενισθεί η φοροδιαφυγή – επειδή όλοι θα παίρνουν αποδείξεις, για όλα τους τα έξοδα.
Όσον αφορά τους οικονομικούς δείκτες της Ελλάδας, είναι όλοι στο βαθύ κόκκινο – με πιο επικίνδυνο το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (συμπεριλαμβάνει το εμπορικό έλλειμμα και τα τουριστικά έσοδα) που ξεπέρασε τα 20 δις € το 2022. Σημαίνει πως εκρέουν περισσότερα χρήματα στο εξωτερικό, από όσα εισρέουν – ενώ αυξάνει το εξωτερικό μας χρέος. Αφορά επίσης τη σχέση αποταμιεύσεων και επενδύσεων – με δυσμενή επακόλουθα για τις επενδύσεις, για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας που εξαρτάται από αυτές, για τους μισθούς των εργαζομένων που εξαρτώνται από την ανταγωνιστικότητα, οπότε από τις επενδύσεις κοκ.
Επειδή τώρα η ΝΔ ισχυρίζεται πως το έλλειμμα οφείλεται στις αυξημένες τιμές της ενέργειας και στον Putin, το αντίστοιχο ισοζύγιο της Πορτογαλίας ή της Ισπανίας τη διαψεύδει – αφού η Ισπανία είχε πλεονάσματα, η Πορτογαλία ελλείμματα μόλις -1%, -0,8% και -1,3% τα έτη 2020, 21 και 22, ενώ η Ελλάδα -6,6%, -6,8% και -9,7%! Επομένως, η ΝΔ έχει την εντύπωση πως απευθύνεται σε ανόητους – οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν πως χωρίς παραγωγή πλούτου και με υψηλή φορολόγηση, καμία χώρα δεν έχει μέλλον.
Το διακύβευμα των εκλογών
Μάλιστα. Καταφέραμε να εγκατασταθεί και στην Ελλάδα το σύστημα που οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι – με την έγκριση ποσοστού 41% των ψηφοφόρων. Να εγκρίνουν επί πλέον οι Πολίτες με την ψήφο τους τα εξής:
(α) την κυριαρχία των κερδοσκοπικών funds, των κορακιών που κατάσχουν και πλειστηριάζουν τα σπίτια τους, (β) το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, (γ) τον αφελληνισμό της χώρας με την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της, καθώς επίσης (δ) την αντικατάσταση των Ελλήνων εργαζομένων με φθηνούς μετανάστες που πιέζουν τους μισθούς τους και μετατρέπουν την ελληνική κοινωνία σε πολυπολιτισμική.
Η εξέλιξη των καταθέσεων που η ΝΔ θριαμβολογεί για την αύξηση τους, από 179,97 δις € το 2021 στα 191,87 δις € το 2022, εύλογα μετά την αύξηση του χρέους κατά 44 δις € με δανεικά, τεκμηριώνει το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ φτωχών και πλουσίων – αφού το 84,9% των καταθετών έχουν αποταμιεύσεις κάτω από 5.000 € και συνολικά 12,46 δις €, ενώ το 0,7% πάνω από 100.000 € και συνολικά 80,79 δις €!
Αυτό ήταν το διακύβευμα των εκλογών της 21ης Μαΐου για την εγχώρια πολιτική και οικονομική ελίτ, το οποίο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία – με τη βοήθεια του αμερικανικού πολιτικού marketing, της χειραγώγησης των ΜΜΕ και της επιδοματικής πολιτικής με δανεικά που θα πληρώσουμε πανάκριβα εμείς και τα παιδιά μας.
Η λύση
Η Ελλάδα είναι μια πολύ πλούσια χώρα – οπότε μπορεί να καταφέρει θαύματα. Χρειάζεται όμως 6 βασικά πράγματα – συν μια ικανή κυβέρνηση που να μπορεί να τα εφαρμόσει:
(1) Αλλαγή του οικονομικού της μοντέλου – με έμφαση στον πρωτογενή τομέα (μόλις 3,92% του ΑΕΠ σήμερα), στη μεταποίηση, στη βιομηχανία και στην υψηλή τεχνολογία.
(2) Σύνδεση του τουρισμού με την εγχώρια παραγωγή – για να σταματήσει η μονοκαλλιέργεια του και το εμπορικό έλλειμμα/τρεχουσών.
(3) Έναν σωστό Ισολογισμό του κράτους – για να γνωρίζουμε τι έχουμε και όχι μόνο πόσα οφείλουμε.
(4) Φθηνή ενέργεια – με τη χρησιμοποίηση των αποθεμάτων λιγνίτη, με εξορύξεις, με ηλιακή ενέργεια, με γεωθερμία κλπ.
(5) Ένα σωστό, γρήγορο και αποτελεσματικό δικαστικό σύστημα.
(6) Κάθαρση του πολιτικού συστήματος – όπως η Τουρκία το 2001.