Γιώργος Καπόπουλος
Η εθνική περιχαράκωση της Γερμανίας αιφνιδίασε για ακόμα μία φορά τους εταίρους της που πίστευαν ή παρίσταναν ότι πιστεύουν πως το Βερολίνο έκανε το αποφασιστικό βήμα εγκατάλειψης της ευρωπαϊκής ακινησίας αποδεχόμενη την ίδρυση του Ταμείου Ανάκαμψης, το οποίο στόχευε να αντιμετωπίσει τις παρενέργειες της πανδημίας.
Ηδη από το 2008, την επόμενη μέρα της έναρξης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και κυρίως την έναρξη της κρίσης στην ευρωζώνη την άνοιξη του 2010, κύριο μέλημα του Βερολίνου ήταν ο πλήρης έλεγχος της Ε.Ε. – ευρωζώνης με εργαλείο την άτεγκτη εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας.
Από το 2010 μέχρι σήμερα με τον πλήρη έλεγχο της ευρωζώνης η Γερμανία αύξησε, αν δεν πολλαπλασίασε, το ήδη σημαντικό προβάδισμα ισχύος έναντι των εταίρων της που είχε κατοχυρώσει με την ενοποίηση των δύο γερμανικών κρατών το 1990.
Σήμερα όσοι πίστεψαν ότι το Ταμείο Ανάκαμψης είναι μια έμμεση αποδοχή από το Βερολίνο του κοινού δανεισμού και της μεταφοράς πόρων βλέπουν το Βερολίνο όχι μόνο να μην εγκαταλείπει το «Η Γερμανία υπεράνω όλων», αλλά να περιχαρακώνεται σε μια εθνική αναδίπλωση που συμπυκνώνεται στη φράση « Η Γερμανία απέναντι όλων».
Αν δεν υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις τότε η ρήξη με τη Γαλλία του Μακρόν και την Ιταλία της Μελόνι είναι αναπόφευκτη, με τη σύμπλευση της Γερμανίας με τους Φειδωλούς του Βορρά να προβάλλει ως μονόδρομος.
Με τη θηριώδη ενίσχυση των 200 δισ. ευρώ στην οικονομία της η Γερμανία προχωρά σε αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στη Γαλλία και την Ιταλία και απειλεί ευθέως να ενισχύσει το προβάδισμά της στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς και ισορροπίες.
Ετσι η προσδοκία ότι μέσα από τις κρίσεις η Ευρώπη θα ανακτήσει την προωθητική δυναμική της κινδυνεύει να διαψευστεί για πολλοστή φορά και να επιβεβαιωθεί για ακόμα μία φορά η εθνική περιχαράκωση του Βερολίνου. Η έκρηξη της πρώτης μετά το 1945 πολεμικής σύγκρουσης στην Ευρώπη όχι μόνο δεν έδωσε στη Γερμανία το κίνητρο να στοιχηθεί με τους εταίρους της στην Ε.Ε., αλλά βάθυνε την τάφρο της εθνικής περιχαράκωσης.
Τι διαμηνύει η Γερμανία σήμερα με τη στάση της;
Πολύ απλά όταν βλέπει ότι απειλείται μια Γερμανία υπεράνω όλων στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς δεν διστάζει να υιοθετήσει μια περιχαράκωση έναντι όλων των εταίρων της. Αν μη τι άλλο, για πρώτη φορά μετά το 2010 η μία μετά την άλλη χώρες-μέλη της Ε.Ε. αποδέχονται την ύπαρξη γερμανικού προβλήματος.