Ένα οικονομικό έγκλημα σε βάρος των πολλών, του… λαουτζίκου, της… «φύρας» κατά πολλούς από τους ολιγάρχες, εξελίσσεται τα τελευταία 3 χρόνια, με τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη να φαίνεται ότι κάτω από τις «μύτες» των πολιτών -και με τη βοήθεια, βεβαίως βεβαίως, των μεγάλων συστημικών Μέσων Ενημέρωσης, που βάζουν «κάτω από το χαλί» τα μεγάλα προβλήματα- κατάφερε να πετύχει το «colpo grosso»: Να «ιδιωτικοποιήσει» το δημόσιο χρήμα και με τους δρεπανηφόρους για τα εισοδήματα της μεγάλης πλειονότητας του κοινωνικού συνόλου έμμεσους φόρους, να αδειάζει τις τσέπες των μη εχόντων και να γεμίζει τους λογαριασμούς των ημετέρων.
Ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ, μέσα στα 3 χρόνια της διακυβέρνησής τους, επί της ουσίας επεδίωξαν -και πέτυχαν- να «ιδιωτικοποιήσουν», όχι μόνο ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας (βλ. ΔΕΗ) αλλά και τον δημόσιο κορβανά. Μετέτρεψαν τον κρατικό προϋπολογισμό σε μια «δεξαμενή» χρήματος που γεμίζει εξαϋλώνοντας τα πενιχρά εισοδήματα των πολλών, για να αυξάνονται κατακόρυφα τα έσοδα συγκεκριμένων, ολίγων φίλιων προς την κυβέρνηση προφανώς, επιχειρηματικών συμφερόντων.
Πώς το πέτυχαν αυτό; Μέσω της διατήρησης των έμμεσων φόρων (π.χ., του ΦΠΑ και των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης) σε δραματικά υψηλά για τους μη έχοντες, επίπεδα, ακόμη και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που οι τιμές στην ενέργεια, στα καύσιμα και στα βασικά καταναλωτικά αγαθά αυξάνονται διαρκώς. Πολύ απλά, με την αδιανόητη επιβάρυνση των πολλών στηρίχθηκαν και κατά τον ίδιο τρόπο εξακολουθούν να στηρίζονται τα κρατικά έσοδα τα οποία, εντέχνως στη συνέχεια (ένα μεγάλο ποσοστό τους για την ακρίβεια) «ιδιωτικοποιείται» καταλήγοντας στους λογαριασμούς ημετέρων αυξάνοντας τα υπερκέρδη τους.
Ραγδαία επιβάρυνση από έμμεσους φόρους σε σχέση με το 2021
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μέσα από την ανάλυση των στοιχείων εκτέλεσης του τρέχοντος προϋπολογισμού προκύπτει ότι από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Αύγουστο του 2022 οι πολίτες πλήρωσαν συνολικά 20,36 δισ. ευρώ για φόρους επί αγαθών και υπηρεσιών, δηλαδή περίπου 3,5 δισ. ευρώ περισσότερα σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα του 2021 (είχαν καταβάλλει, πέρυσι, το πρώτο οκτάμηνο 16,91 δισ. ευρώ). Ανά κατηγορία έμμεσου φόρου, οι πολίτες (με το βάρος να πέφτει στους μη έχοντες, δεδομένου ότι ένας ολιγάρχης δε θα στεναχωρηθεί και πολύ αν γεμίσει τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων του με τη βενζίνη, για παράδειγμα, να είναι στα 2 ή και περισσότερα ευρώ το λίτρο) κατέβαλαν τα εξής:
- 13,9 δισ. ευρώ σε ΦΠΑ από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Αύγουστο 202 2022, από 11,1 δισ. ευρώ το πρώτο οκτάμηνο του 2021 (+2.8 δισ. ευρώ).
- 10,75 δισ. ευρώ για φόρο εισοδήματος από 8,66 δισ. ευρώ πέρυσι (+2,09 δισ. ευρώ).
- 4,5 δισ. ευρώ σε Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης από 4,2 δισ. ευρώ πέρυσι (+285 εκατ. ευρώ).
- 208 εκατ. ευρώ σε φόρους με μορφή χαρτοσήμου από 179 εκατ. ευρώ, πέρυσι (+29 εκατ. ευρώ).
Επιδόματα για τη «φύρα» – Χρυσάφι για τους ολιγάρχες
Τι γίνονται τα υπέρ – έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού; Ένα μεγάλο μέρος τους οδηγείται, με προφανή την πολιτική πρόθεση της κυβέρνησης, στα χέρια ολιγαρχών μέσω των… κοινωνικών επιδομάτων.
Γιατί; Η κυβέρνηση δεν επιλέγει να περιορίσει την ακρίβεια στην ενέργεια, στα καύσιμα και στα βασικά καταναλωτικά αγαθά, παρά δίνει επιδόματα (π.χ. «energy pass» και «fuel pass») τα οποία ενισχύουν επί της ουσίας το πρωτοφανές «κύμα» αυξήσεων στις τιμές ενώ, παράλληλα, διογκώνουν το δημόσιο χρέος δημιουργώντας από τώρα έναν «καυτό λογαριασμό» τον οποίο θα κληθούν οι Έλληνες πολίτες να πληρώσουν τα επόμενα χρόνια. Επί της ουσίας, με την ασκούμενη πολιτική, τα χρήματα που συγκεντρώνει το Κράτος -και- από τους έμμεσους φόρους, μετατρέπονται σε επιδόματα τα οποία «τροφοδοτούν» τα υπερκέρδη από τους, π.χ., «καυτούς» λογαριασμούς ενέργειας. Τα οφέλη απολαμβάνουν κάποιοι ολιγάρχες από συγκεκριμένους χώρους της οικονομίας, χωρίς να δέχονται την οποιαδήποτε πίεση σε σχέση με το ζητούμενο, δηλαδή τη συγκράτηση των τιμών.
Έτσι, είναι σαν να αδειάζουν και οι δύο «τσέπες» των φορολογουμένων. Τόσο λόγω της ακρίβειας αδειάζει η «τσέπη» από την οποία καλύπτουν τις τρέχουσες δαπάνες τους, όσο και η άλλη από την οποία πληρώνουν τους εκρηκτικούς έμμεσους φόρους αλλά και τους άμεσους. Μοιάζει σαν να εφαρμόζεται μια τακτική στη βάση της ρήσης… «τα δικά μας, δικά μας και τα δικά σας… δικά μας», με το δημόσιο χρήμα να έχει περάσει σε φάση πλήρους… «ιδιωτικοποίησης».