H ραγδαία αύξηση στις τιμές των καυσίμων έχει προκαλέσει έντονο πονοκέφαλο στις κυβερνήσεις που εξετάζουν ακόμη και την μείωση των ορίων ταχύτητας με στόχο την μείωση της καταναλώσης.
Ακόμη μεγαλύτερο είναι το βάρος που πρέπει να σηκώσουν οι καταναλωτές που με την αμόλυβδη στα 2,40 ευρώ/λίτρο φοβούνται να πλησιάσουν το πρατήριο καυσίμων.
Η μεγάλη ζήτηση για καύσιμα και η εξάρτηση από τις χώρες-ρυθμιστές των τιμών προκαλεί αλυσιδωτά τις αυξήσεις, για τις οποίες δεν φταίνε μονάχα οι υπερβολικοί φόροι των κρατών. Μάλιστα πολλές κυβερνήσεις ανάμεσα τους -η γαλλική και η ελληνική- προχώρησαν σε μικρή κάλυψη της πρόσφατης αύξησης. Ενδεικτικά, στη Γαλλία υπάρχει έκπτωση 0,16 λεπτών για όλους ανά λίτρο, ενώ στην Ελλάδα 0,22 λεπτά/λίτρο με εισοδηματικά κριτήρια.
Πολλά είναι τα μέτρα που μελετούν οι ειδικοί έτσι ώστε να εκτονωθεί το πρόβλημα, έστω και σε ένα κάποιο βαθμό. Η ζήτηση θα μπορούσε να μειωθεί σε περίπτωση που όλα τα όρια ταχύτητας μειωθούν για παράδειγμα κατά 10 χλμ./ώρα στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους της Ευρώπης. Η εξάρτηση από τις εταιρείες πετρελαίου θα μειωθεί και μαζί ενδεχομένως πέσει και η τιμή αγοράς σε υποφερτά νούμερα.
Το ζητούμενο όμως δεν είναι μονάχα αυτό. Από το 1990 μέχρι το 2008, οι παγκόσμιες μεταφορές ήταν ο μοναδικός κλάδος που έδειξε άνοδο στην εκπομπή ρύπων (CO2 κατά κύριο λόγο) που επιβαρύνουν το περιβάλλον μέσω του φαινόμενου του θερμοκηπίου. Σε ποσοστό 25% περισσότερο CO2 εκτέθηκε στο περιβάλλον, κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει για το καλό του κλίματος τα επόμενα χρόνια.
Η υβριδική τεχνολογία φάνηκε να αποτελεί προσωρινά λύση, για να έρθει η ώρα των ηλεκτρικών αυτοκινήτων που εισέρχονται -κυρίως στην αγορά της Ευρώπης- με μεγάλη ταχύτητα. Επειδή όμως τα αποτελέσματα όλων αυτών θα αργήσουν να φανούν στην πράξη, τα κράτη μελετούν την άμεση και δραστική λύση των ορίων ταχύτητας που λέγαμε προηγουμένως.
Η μελέτη που βασίζεται σε προσομοιωτή, έλαβε υπόψη της τους μεγαλύτερους αυτοκινητόδρομους της Ευρώπης και τη συχνότητα με την οποία κινούνται τα οχήματα. Στη Γερμανία για παράδειγμα υπάρχει ακόμη και δρόμος χωρίς όριο ταχύτητας, ενώ στην Ιταλία δύο αυτοκινητόδρομοι έχουν όριο 150 χλμ./ώρα.
Η έρευνα θεώρησε πως ο μέσος Ευρωπαίος οδηγεί αυτοκίνητο τεχνολογίας Euro 4 από 1.400 μέχρι 2.000 κ.εκ. (στην περίπτωση diesel ή αμόλυβδης), ενώ μελέτησε ακόμη και το σενάριο οι οδηγοί να τηρούν ή όχι τα όρια ταχύτητας. Σύμφωνα με αυτή τη μελέτη (πρόγραμμα Artemis 130) θα μπορούσε να εξοικονομηθεί καύσιμο σε ποσοστό 12-18% αν τα όρια στους μεγάλους δρόμους πέσουν κατά 10 χλμ./ώρα. Το 12% αφορά τα αυτοκίνητα με κινητήρα diesel και το 18% αυτά με κινητήρα βενζίνης.
Η έρευνα είχε και ένα πιο ρεαλιστικό σενάριο, το Artemis 120, σύμφωνα με το οποίο οι οδηγοί δεν τηρούν ακριβώς τα όρια ταχύτητας (αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα). Σε αυτή την εκδοχή το κέρδος πέφτει σε 2-3% σε κατανάλωση καυσίμου-άρα και σε εκπομπή CO2. Το κέρδος ακόμη και σε αυτή την περίπτωση δεν είναι αμελητέο, όμως μας οδηγεί σε ένα βασικό συμπέρασμα: Ότι η οικολογική συμπεριφορά του κάθε οδηγού είναι αυτή που παίζει πιο βασικό ρόλο σε σχέση με τους νόμους.
Αν ο καθένας μας δηλαδή θέσει ατομικά όρια και σκεφτεί πριν πατήσει περισσότερο το γκάζι ή πριν αγοράσει ένα αυτοκίνητο παλαιάς τεχνολογίας τις συνέπειες για την τσέπη και το περιβάλλον. Και επειδή η θετική πρωτοβουλία δεν είναι προσόν του πολύ κόσμου, μάλλον θα πρέπει οι κυβερνήσεις να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους αν θέλουν να εξασφαλιστούν φυσικοί πόροι για μερικές ακόμη δεκαετίες.