Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε σε όσους παρατηρητικούς πρόσεξαν κάτι το φαινομενικά «τυχαίο», σε τηλεδιάσκεψη που πραγματοποίησε ο πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης: Επάνω στο γραφείο του βρισκόταν ένα βιβλίο με τον τίτλο “Covid-19: The Great Reset” το οποίο θεωρείται -και είναι- η «Βίβλος» του δεύτερου κύματος της νέας παγκοσμιοποίησης μετά τον κορωνοϊό.
Ένα βιβλίο που εξηγεί γιατί όσα φαινομενικά απίστευτα συμβαίνουν αυτή την στιγμή στον πλανήτη με αφορμή έναν ιό που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια γρίπη υψηλής φονικότητας σε μεγάλες ηλικίες ατόμων από υποκείμενα νοσήματα, έστω υψηλής μεταδοτικότητας, δεν είναι τίποτε λιγότερο από την προετοιμασία για μια Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Σύμφωνα με το… επίσημο σενάριο, λοιπόν, ο φακός «έπιασε τυχαία» επάνω στο γραφείο του πρωθυπουργού, το βιβλίο η «Μεγάλη Επαναφορά» ή η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» που έχουν γράψει οι Klaus Schwab και Thierry Malleret ανώτερα στελέχη του διεθνιστικού Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF).
Η έμμεση αυτή «δήλωση» του πρωθυπουργού, δείχνει ότι ο Κ.Μητσοτάκης να θέλει να δείξει ποιο είναι το μέλλον που επιλέγει και ο ίδιος, προφανώς ενστερνιζόμενος το νέο δόγμα της, πριν και της μετά, κορωνοϊού εποχής, όπου σύμφωνα με τους εμπνευστές του σχεδίου η πανδημία μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αιτία για την «μεγάλη παγκόσμια μεταρρύθμιση».
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να αντιληφθεί κάποιος τους σκοπούς του σχεδιασμού αυτού: Δημιουργία οικονομικής ασφυξίας και κατάρρευσης προκειμένου ο κόσμος να οδηγηθεί σε ένα νέο «οικονομικό μοντέλο» άκρατης παγκοσμιοποίησης, μιλώντας για «νέα εποχή», ως συνέχεια της «νέας παγκόσμιας τάξης» που είχε εγκαινιάσει ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος το 1990.
Έτσι το “Great Reset” θα γίνει αφορμή για να δούμε κινήσεις μεγάλων παγκόσμιων θεσμών, όπως είναι η Τριμερής Επιτροπή, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και η Ευρωπαϊκή Ένωση να «μεταρρυθμίζονται» και να «μεταρρυθμίζουν» άλλους, ενίοτε και δια απειλών.
Άλλωστε ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει πως «το 2021 πρέπει να είναι η χρονιά της ‘μεγάλης επανεκκίνησης».
H «Μεγάλη επανεκκίνηση» είναι ένας όρος που ακούγεται συνέχεια τον τελευταίο καιρό και αφορά τον νέο κόσμο που θα διαμορφωθεί μετά την πανδημία του κορωνοϊού.
Όμως τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας θέλουν να χρησιμοποιήσουν αυτή την «επανεκκίνηση» για να επιβάλλουν την ατζέντα τους που δεν είναι άλλη από την κατάργηση των εθνών και την επιβολή «παγκόσμιων κανόνων» και φυσικά μια επίσης «παγκόσμια επιδημία» θα ήταν η καλύτερη ευκαιρία για το ξεκίνημα της «νέας» αυτής «εποχής».
Φυσικά εχθρός της «νέας εποχής» σύμφωνα με την επιχειρηματολογία των συγγραφέων του βιβλίου θα είναι η άνοδος του εθνικισμού και του προστατευτισμού κάτι που θα αποτελέσει αποτελεί τροχοπέδη στην αναζήτηση της «Μεγάλης Επανεκκίνησης».
Οι Schwab και Malleret όμως θέλουν να προχωρήσουν περαιτέρω. Ο στόχος τους είναι ότι η ανοιχτή έκθεση των αδυναμιών στις υπάρχουσες παγκόσμιες δομές «μπορεί να μας αναγκάσει να δράσουμε γρηγορότερα αντικαθιστώντας αποτυχημένους θεσμούς, διαδικασίες και κανόνες με νέους που ταιριάζουν καλύτερα στις τρέχουσες και μελλοντικές ανάγκες», δηλαδή όπως οι ίδιοι και οι ελίτ που αντιπροσωπεύουν θεωρούν την αντικατάσταση των κανόνων (εθνικές νομοθεσίες) και των διαδικασιών.
Έτσι επιθυμούν παγκόσμιο μετασχηματισμό όπου τα συστήματα και η εποχή του αλγορίθμου θα υπερισχύσουν των πολιτικών θεσμών.
Ένα πράγμα που οι συγγραφείς αναφέρουν με απόλυτη σαφήνεια είναι ότι ποτέ μπορεί ο κόσμος δεν θα επιστρέψει στο φυσιολογικό. Ή ακόμα καλύτερα, δεν θα αφεθούν να επιστρέψει στο φυσιολογικό.
Η άποψή τους είναι ότι πριν από την εμφάνιση του Covid-19, επικράτησε μια «ψευδαίσθηση κανονικότητας».
Η κατάσταση τώρα είναι ότι ο ιός «σηματοδοτεί ένα θεμελιώδες σημείο καμπής στην παγκόσμια πορεία μας». Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα «μεγέθυνε τα ρήγματα που πλήττουν τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας».
Λες και δεν ήταν ήδη προφανές, οι συγγραφείς σπεύδουν να επιβεβαιώνουν στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου τους ότι το πρόγραμμα «Αειφόρου Ανάπτυξης» (“Sustainable Development”) της Ατζέντας 2030 του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είναι συνυφασμένο με το “Great Reset”. Αυτό είναι προφανές κατά τη μελέτη της μονάδας Στρατηγικής Νοημοσύνης του WEF. Η αειφόρος ανάπτυξη και η μεγάλη επαναφορά συμβαδίζουν.
Για να εφαρμοστεί επιτυχώς η Agenda 2030, οι Schwab και Malleret προσφέρουν μια εναλλακτική λύση για το ενδεχόμενο να μην μπορέσουν να συνεργαστούν οι χώρες. Όπως μπορείτε να περιμένετε, περιστρέφεται γύρω από τη “συνεργασία” και τη “κοινή δράση”.
Στα μάτια τους, χωρίς αυτά δεν μπορεί να σημειωθεί καμία πρόοδος. Ο Covid-19 προσφέρει την ευκαιρία να «ενσωματώσει μεγαλύτερη κοινωνική ισότητα και βιωσιμότητα στην ανάκαμψη». Και, ουσιαστικά, αυτό «θα επιταχύνει και όχι θα καθυστερήσει την πρόοδο προς τους στόχους της Αειφόρου Ανάπτυξης του 2030».
Αλλά δεν τελειώνει απλώς με την πλήρη εφαρμογή της Ατζέντας 2030. Οι Schwab και Malleret θέλουν να προχωρήσουν περαιτέρω. Ο στόχος τους είναι ότι η ανοιχτή έκθεση των αδυναμιών στις υπάρχουσες παγκόσμιες δομές «μπορεί να μας αναγκάσει να δράσουμε γρηγορότερα αντικαθιστώντας αποτυχημένους θεσμούς, διαδικασίες και κανόνες με νέους που ταιριάζουν καλύτερα στις τρέχουσες και μελλοντικές ανάγκες».
Για να ενισχύσουν τη σημασία αυτής της δήλωσης, οι συγγραφείς δηλώνουν ότι αυτό και μόνο είναι η ουσία της Μεγάλης Επανεκκίνησης. Αυτό που φαίνεται να αναζητούν είναι ο παγκόσμιος μετασχηματισμός όπου τα συστήματα και η εποχή του αλγορίθμου υπερισχύουν των πολιτικών θεσμών.
Αρχίζουμε ήδη να βλέπουμε κινήσεις μεγάλων παγκόσμιων θεσμών, όπως είναι η Τριμερής Επιτροπή, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και η Ευρωπαϊκή Ένωση να «μεταρρυθμίζουν» και «να αναζωογονούν» τόσο το έργο τους όσο και το ποιος θα αποτελεί μέλος τους. Ο Covid-19 έχει αναμφίβολα ενισχύσει το χέρι των παγκόσμιων σχεδιαστών και την προσπάθειά τους για «μεταρρύθμιση».
Όταν δημοσιεύθηκε το «Covid-19: The Great Reset», συνοδεύτηκε από ένα άρθρο που γράφτηκε από τους Schwab και Malleret. Με την ονομασία «Η κληρονομιά του COVID-19: Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορείτε να κάνετε το Great Reset να λειτουργήσει σωστά», δήλωσαν ξεκάθαρα ότι όχι μόνο πολλά πράγματα αλλάζουν για πάντα, αλλά «τα χειρότερα της πανδημίας δεν έχουν έρθει ακόμη»:
«Θα ασχολούμαστε με την επιρροή της («πανδημίας») για πολλά χρόνια, και πολλά πράγματα θα αλλάξουν για πάντα. Έχει προκαλέσει (και θα συνεχίσει να προκαλεί) οικονομική αναστάτωση μνημειακών διαστάσεων»
Πράγματι, καμία βιομηχανία ή επιχείρηση δεν θα είναι σε θέση να αποφύγει τον αντίκτυπο των μελλοντικών αλλαγών. Είτε θα προσαρμόζονται ώστε να ταιριάζουν με την ατζέντα του Great Reset (υποθέτοντας ότι έχουν τους πόρους για να το κάνουν), είτε δεν θα επιβιώσουν.
Σύμφωνα με τoυς Schwab & Malleret, «εκατομμύρια εταιρείες κινδυνεύουν να εξαφανιστούν», ενώ μόνο «μερικές», π.χ. «εταιρικοί μονόλιθοι», θα είναι αρκετά ισχυροί για να αντέχουν στη διαταραχή. Είναι οι μικρότερες εταιρείες σας και οι ανεξάρτητες επιχειρήσεις σας που είναι αντιμέτωπες με την καταστροφή, ανοίγοντας την πόρτα σε μια νέα εποχή συγχωνεύσεων και εξαγορών που θα διαβρώσουν περαιτέρω την επιλογή και τον ανταγωνισμό των καταναλωτών.
Οι Schwab και Malleret μας λένε ότι τα χειρότερα από την πανδημία δεν έχουν έρθει ακόμη και από οικονομικής απόψεως, δεν θα τους αμφισβητήσουμε. Αλλά ας δούμε το θέμα της υγείας για λίγο.
Τα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο καλύπτοντας το θέμα του Covid-19 τον χαρακτήρισαν ως έναν «θανατηφόρο ιό που σκοτώνει με ατιμωρησία και χωρίς το αντίδοτο ενός εμβολίου θα μπορούσε να καταβροχθίσει ολόκληρες κοινότητες».
Είναι εκπληκτικό, αλλά οι συγγραφείς προσφέρουν μια λογική βασισμένη σε γεγονότα.
Παραδέχονται ότι ο Covid-19 είναι «μία από τις λιγότερο θανατηφόρες πανδημίες τα τελευταία 2000 χρόνια», και αν δεν κάνουμε κάτι απρόβλεπτο «οι συνέπειες του ιού θα είναι ήπιες σε σύγκριση με προηγούμενες πανδημίες».
Κατά τη στιγμή της έκδοσης του βιβλίου, το 0,006% του παγκόσμιου πληθυσμού αναφέρθηκε ότι πέθανε από Covid-19. Αλλά ακόμη και αυτό το χαμηλό ποσοστό δεν είναι απολύτως ακριβές.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, ο τρόπος υπολογισμού του ποσοστού των θανάτων σήμαινε ότι τα άτομα που είχαν διαγνωστεί με τον ιό και στη συνέχεια υπέκυψαν σε κάποιο ατύχημα εντός 28 ημερών από το τεστ θα έχουν ως αιτία θανάτου τους το Covid-19.
Για να παραθέσω τον καθηγητή Yoon Loke, από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας και τον καθηγητή Carl Heneghan, από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης:«Όποιος έχει κάνει τετ COVID και βγήκε θετικό, αλλά αργότερα πέθανε σε μεταγενέστερη ημερομηνία από οποιαδήποτε αιτία θα συμπεριληφθεί στα στοιχεία θανάτου από COVID”.
Οι Schwab και Malleret δεν μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαροι όταν γράφουν ότι ο Covid-19 «δεν αποτελεί υπαρξιακή απειλή ή σοκ που θα αφήσει το αποτύπωμά του στον παγκόσμιο πληθυσμό για δεκαετίες». Όπως η ισπανική γρίπη και το HIV / AIDS, που έχουν μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας.
Δεν ήταν μια ανεξέλεγκτη εξάπλωση του Covid-19 που προκάλεσε τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να κλείσουν τις εθνικές τους οικονομίες, αλλά η μοντελοποίηση δεδομένων από τεχνοκράτες που δεν είναι υπόλογοι πουθενά, όπως ο Neil Ferguson του Imperial College London που προέβλεπε ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διατρέχουν άμεσο κίνδυνο θανάτου χωρίς την επιβολή των κοινωνικών περιορισμών, τους οποίους πλέον γνωρίζουμε ότι είναι ένας συνδυασμός μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης και lockdown.
Όταν οι Schwab και Malleret μιλούν για το Covid-19 ότι αφήνει το αποτύπωμά του στον κόσμο, η αλήθεια είναι ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν στο όνομα του Covid-19 έχουν προκαλέσει εκτεταμένη οικονομική καταστροφή και όχι ο ίδιος ο ιός. Αυτή η διάκριση είναι εκείνη που τα συστημικά MME αρνούνται να προβάλουν.
Συνοπτικά, εάν θέλουμε να βασιστούμε σε αυτά που λένε οι συγγραφείς, τότε η άνοδος του εθνικισμού και του προστατευτισμού εξ αιτίας του Covid-19 αποτελεί τροχοπέδη στην αναζήτηση της «Μεγάλης Επανεκκίνησης».
Οι πολυπόθητοι στόχοι της Αειφόρου Ανάπτυξης θα μπορούσαν ακόμη και να διακυβευτούν εάν τα έθνη επιδείξουν εσωστρέφεια.
Η Γενική Διευθύντρια του ΔΝΤ είπε ότι ο κόσμος έχει μια επιλογή μεταξύ του “Great Reset” ή του “Great Reversal” (το “Great Reversal” – ως «η Μεγάλη Ανατροπή» ή «το Μεγάλο Πισωγύρισμα» – είναι «περισσότερη φτώχεια, περισσότερο κατακερματισμός και λιγότερο εμπόριο»).
Η κλίμακα της “αλλαγής” που απαιτούν οι παγκοσμιοποιητές μέσω του οχήματος της Μεγάλης Επανεκκίνησης, η οποία εξ ορισμού είναι παγκόσμιας φύσης, κατά τη γνώμη μου απαιτεί την εντατικοποίηση των κινήσεων στις οποίες πρέπει να προβούν οι εκπρόσωπο της σημερινής παγκόσμιας τάξης ώστε να θέσουν τα θεμέλια για τη νέα παγκόσμια τάξη.
Το παλιό πρέπει να ανοίξει δρόμο για το νέο. Και η μόνη μέθοδος για το πώς αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί είναι με το να προμοτάρουν με κάθε τρόπο την αλληλεξάρτηση.
Οι συνεχείς κρίσεις προσφέρουν πολλές ευκαιρίες στους παγκόσμιους σχεδιαστές.
Οι πιθανότητες για αμφισβητούμενες εκλογές στις ΗΠΑ, επερχόμενο Brexit χωρίς συμφωνία ΕΕ-Βρετανίας και οι προειδοποιήσεις για τον «εθνικισμό εμβολίων» είναι τρεις πιθανότητες που, αν τεθούν σε εφαρμογή, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και να χρησιμοποιηθούν για την προώθηση της αιτίας για μια Μεγάλη Επανεκκίνηση. Θα έλεγα ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα ζητούν «συνεργασία και κοινή δράση» όσο θα γίνονται όλο και πιο απελπισμένοι…
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ευρεία διαμαρτυρία για «αλλαγή». Αλλά έρχεται η ώρα. Είτε θα γίνει στο όνομα της Ατζέντας 2030 (γνωστής και ως Αειφόρος Ανάπτυξη), ή της Πράσινης Νέας Συμφωνίας ή της Μεγάλης Επανεκκίνησης, το αποτέλεσμα, σε μεγάλο βαθμό θα είναι το ίδιο – η υποταγή μια για πάντα της εθνικής κυριαρχίας κάθε κράτους σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση.