Καφετέριες, πλατείες, παιδικές χαρές και λοιπές εστίες συναθροίσεων γνώρισαν μεγάλες πιένες την Παρασκευή, όπως ήδη γνωρίζουμε όλοι.
Αρχή τριημέρου με ηλιοφάνεια, καλοδεχούμενος ο κορωνοϊός, κολλήσαμε άδεια στο ΣΚ, τα σχολεία έκλεισαν, ευκαιρία για τσάρκα υπό οποιαδήποτε μορφή σκέφτηκε ένα καταθλιπτικά μεγάλο ποσοστό Ελλήνων. Τι σημασία έχει αν στην Ιταλία βιώνουν μια κανονική εθνική τραγωδία με πάνω από 1000 νεκρούς μόνο το τελευταίο δεκαήμερο; Τι σημασία έχει αν οι εργαζόμενοι στα εκεί νοσοκομεία περιγράφουν με πολεμικούς όρους την απόλυτη κατάρρευση του συστήματος υγείας, καταφεύγοντας σε δραματικές εκκλήσεις συμμόρφωσης στην οδηγία «μένουμε σπίτι» για να μην θεριέψει και στις άλλες χώρες το κακό (που τους βρήκε);
Εδώ έχουμε ανάγκη να… ξεσκάσουμε από την πρώτη ημέρα λήψης των έκτακτων μέτρων, αδιαφορώντας για όλους και για όλα. Για τις ευπαθείς ομάδες που με μαθηματική βεβαιότητα θα πάρουμε στο λαιμό μας, για τους γιατρούς και νοσηλευτές που νομοτελειακά θα εμπλακούν σε μια άνιση μάχη, παλεύοντας σε αρκετές περιπτώσεις για την ίδια τη ζωή τους.
Ένα όργιο ανευθυνότητας σε περίοδο εθνικής δοκιμασίας. Το τελευταίο που θα δικαιούται να υποστηρίξει ο καθένας αύριο, μεθαύριο είναι ότι δεν ήξερε. Και το πρώτο που θα κάνει (αν διαθέτει έστω τσίπα ευθυκρισίας) να μετανιώσει που αντί για συνείδηση και συναίσθηση της κατάστασης είχε άχυρα στο κεφάλι του την ώρα που χρειαζόταν και η δική του συνεισφορά στην αποτελεσματική διαχείριση της κρίσης. Τότε όμως θα είναι αργά…
«Φύγετε από τις καταφετέριες, θα γίνουμε Ιταλία. Υπάρχει ένα τμήμα της κοινωνίας μας το οποίο κοιμάται κυριολεκτικά και πρέπει να ξυπνήσει», αναγκάστηκε να χτυπήσει του… κουφού την πόρτα ο δήμαρχος Λαρισαίων Απόστολος Καλογιάννης, το πρωί της Παρασκευής. Στη Σπάρτη πλήθος κόσμου βγήκε στους δρόμους για να φωτογραφήσει και να ζητήσει αυτόγραφο από τον «Λεωνίδα» λαμπαδηδρόμο Τζέραρντ Μπάτλερ, αναγκάζοντας την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή να ματαιώσει το υπόλοιπο πρόγραμμα της λαμπαδηδρομίας επί ελληνικού εδάφους, αντιλαμβανόμενη ότι δεν θα έπρεπε καν να το είχε ξεκινήσει.
Δεν τρέχει τίποτα παιδιά, συνεχίστε κανονικά το πρόγραμμά σας. Τα φουσκώνουν επιστήμονες και Μ.Μ.Ε., γρίπη είναι, θα περάσει. Άλλωστε δεν πλήττει τους νεότερους και υγιείς, γιατί να χαλάσετε εσείς τη ζαχαρένια σας;
Αυτό το τμήμα της κοινωνίας μας που παραμένει κοιμώμενο για λόγους που ποτέ δεν θα καταφέρει να εξηγήσει ούτε σε όσους ζημιώνει με τη στάση του (ούτε καν στον καθρέφτη του) σε λίγο καιρό, ίσως πρέπει εδώ και τώρα να ξυπνήσει με άλλο τρόπο. Με το «σοκ» μιας ανακοίνωσης για τον πραγματικό αριθμό κρουσμάτων στην Ελλάδα, καθότι είναι σαφές πια ότι υπάρχουν μιλούνια ανεγκέφαλοι που πιστεύουν ότι ο κίνδυνος παραμένει εκτός των πυλών και επειδή εμείς είμαστε πιο ωραίοι και πιο έξυπνοι από τους Ιταλούς δεν θα περάσει κιόλας εντός.
Στην πραγματικότητα η συμφορά είναι δίπλα μας. Μόνο τα 73 νέα κρούσματα της Παρασκευής και ο υπολογισμός των πραγματικών τέτοιων (που κάνει λόγο για τετραψήφιο νούμερο) έχουν φέρει ήδη στα όρια του το εθνικό σύστημα υγείας. Είναι να αναρωτιέσαι πια αν η ψυχραιμία που συστήνουν οι Αρχές είναι προτιμότερη από τον πανικό. Αν ο πανικός σημαίνει ότι άπαντες θα βγαίνουν από τα σπίτια τους μόνο για τα απολύτως απαραίτητα, η απάντηση είναι ξεκάθαρα «όχι».
Δυστυχώς, αν συνεχιστεί το υπαίθριο πάρτι ηλιθίων, κάποιοι θα συνειδητοποιήσουν πολύ αργά, πιθανότατα απελπιστικά αργά, ότι όταν έστελναν να ρωτήσουν για ποιον χτυπάει η καμπάνα, ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ τους είχε δώσει ήδη την απάντηση. Χτυπούσε ήδη και για αυτούς…