Τέσσερα καλοκαίρια πίσω είχα συναντηθεί τυχαία σε ένα roof garden στην πλατεία Συντάγματος με έναν αρθρογράφο μιας γνωστής εφημερίδας, γνώριμο από τα φοιτητικά χρόνια. Τέλειωνε στο laptop ένα οικονομικό άρθρο, ωστόσο μπόρεσε να μου αφιερώσει μερικά λεπτά για να ανταλλάξουμε τα πιο βασικά μας νέα και μια μεγάλη του πίκρα και απογοήτευση.
«Ξέρεις, δούλεψα για αυτό το άρθρο 3 μέρες. Κατέβασα πόσα βιβλία από τα ράφια και έμεινα ώρες στο ίντερνετ να ψάχνω.». Διέκοψε λιγάκι, μου έδειξε με το βλέμμα το σμάρι των ανθρώπων κάτω στο πλακόστρωτο και τους πέριξ δρόμους και -με θυμό μάλλον- αναφώνησε: «Αμφιβάλω αν διαβάσουν το άρθρο μου χίλιοι από δαύτους, αλλά αν βγει ο …(γνωστός Έλληνας τραγουδιστής) και πει μια …λακία, η μισή Ελλάδα θα το κάνει θέσφατο».
Για να είμαι ειλικρινής, το θεώρησα τότε λιγάκι «ναρκισσιστικό» και δεν του έδωσα σημασία σαν γεγονός, αλλά το συγκράτησα. Έκτοτε το έχω επιβεβαιώσει πολλές φορές. Για να μην πω ότι είναι κανόνας.
Βγαίνει ο κάθε ανίδεος και αγεωγράφητος τραγουδιστής, ηθοποιός, αστέρας του γυαλιού και πετάει μια κοτσάνα και αυτομάτως τα κανάλια και τα ΜΜΕ είναι πρόθυμα να αναπαράγουν την κάθε μπαρούφα που θα ακουστεί. Και ξαφνικά, κάποιος που έπαιξε σε καμιά δεκαριά ταινίες και έγινε γνωστός γιατί μας χάρισε λίγο γέλιο ή κάποιες καλές ερμηνείες, γίνεται ο πανεπιστήμονας και πετά στην άκρη άτομα που ξόδεψαν ζωές ολάκερες στην απόκτηση της γνώσης.
Τονίζω εδώ πως δεν αμφισβητώ το γεγονός ότι τραγουδιστές, ηθοποιοί και λοιποί αστέρες της τηλεόρασης έχουν άποψη και ασφαλώς είναι αξιόλογα άτομα, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να αντιληφθώ το λόγο για τον οποίο ο λόγος τους είναι τόσο ιδιαίτερα σημαντικός που θα πρέπει να μεταδοθεί, να λάβει δημοσιότητα και να θεωρηθεί θέσφατο.
Έχω γνωρίσει απλούς καθημερινούς ανθρώπους που τα λόγια τους μαρτυρούν πολύ περισσότερη σοφία, και όμως οι δηλώσεις τους περιορίζονται σε ένα κύκλο λιγοστών ατόμων.
Αναλογιστείτε το λίγο και σεις. Μήπως άθελά σας χαρίζετε κλικ και ακροαματικότητες σε ιστοσελίδες, εκπομπές και αναρτήσεις που διδάσκουν τη μετριότητα. Μήπως φταίμε εγώ και σεις για την κατεύθυνση που δίνουμε στα ΜΜΕ και για τον δρόμο που τα βάζουμε να βαδίζουν;
Όχι λοιπόν! Δεν θα σχολιάσω αυτά που είπε ο κάθε τραγουδιστής και ο κάθε ηθοποιός και ο κάθε διάττων αστέρας των ΜΜΕ και της blogοσφαιρας. Δεν θα χαρίσω κλικ σε τέτοιου είδους αναρτήσεις.
Όχι γιατί είμαι ναρκισσιστής και νομίζω ότι ξέρω κάτι παραπάνω. Αλλά γιατί πραγματικά γνωρίζω ότι ξόδεψα πολλά περισσότερα από όλους αυτούς στο να προσπαθώ να μάθω. Και ξέρω σε τι μπορώ να μιλήσω γιατί γνωρίζω και σε τι πρέπει να σωπάσω γιατί αγνοώ.
Και όσο όλοι τούτοι μιλούν για θέματα που αγνοούν, θα τους αγνοώ και γω.
Για να τους αγνοήσουν τελικά και τα ΜΜΕ και να αφήσουν να αναδειχτούν τα άτομα που αξίζει να μιλήσουν.
Φτάνει πια με τη μετριότητα!