Μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά γύρισα σπίτι να ξεκουραστώ. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και χωρίς να το καταλάβω με…πήρε ο ύπνος. Ονειρεύτηκα τον αγαπημένο μου παππού ο οποίος είχε πεθάνει εδώ και 10 χρόνια, ήμασταν λέει στο χωριό και καθόμασταν στην αυλή, αγναντεύοντας την ομορφιά της λίμνης, το κάτασπρο χιόνι επάνω στα βουνά και συζητούσαμε. Κάποια στιγμή γύρισε και μου είπε: «δεν με παίρνεις ούτε τηλέφωνο ούτε έρχεσαι να με δεις».
Εγώ αμέσως πάγωσα και ένιωσα ένα σφίξιμο στη καρδιά μου έντονο… Παππού γιατί το λες αυτό του είπα. Γιατί έχω να νιώσω την παρουσία σου να σε ακούσω ή να σε δώ 4 χρόνια τώρα. Αμέσως πετάχτηκα από το κρεβάτι μου και είπα το όνειρο που είδα σε ένα δικό μου πρόσωπο το οποίο μου είπε να το πω στον ιερέα που εξομολογούμαι.
Έτσι και έκανα την επόμενη μέρα πήγα στον ιερέα και του αφηγήθηκα το όνειρο. Εκείνος μου είπε ότι πρέπει να ανάψω ένα κεράκι για την μνήμη του και ότι δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν φύγει από τη ζωή…