Γράφει η Μαρία Χατζάκη, Αισθητικός Οδοντίατρος.
Η περιοδοντίτιδα είναι προχωρημένη λοίμωξη των ούλων, μικροβιακής αιτιολογίας, που εμφανίζεται συνήθως σε μεγάλες ηλικίες.
Προκαλεί απώλεια της οστικής στήριξης των δοντιών και αν δε σταθεροποιηθεί, καθώς η περιοδοντίτιδα δε θεραπεύεται, τα δόντια αποκτούν κινητικότητα και στο τέλος χάνονται.
Είναι οικογενές νόσημα, δηλαδή κληρονομείται. Πέρα όμως από την κληρονομική προδιάθεση, κύριος αιτιολογικός και επιβαρυντικός παράγοντας της περιοδοντίτιδας είναι η κακή στοματική υγιεινή σε βάθος χρόνου.
Η αμέλεια του βουρτσίσματος των δοντιών και της χρήσης μέσων μεσοδόντιου καθαρισμού, που είναι το οδοντικό νήμα και το μεσοδόντιο βουρτσάκι, έχουν ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση οδοντικής μικροβιακής πλάκας και κατά συνέπεια τον σχηματισμό τρυγίας, δηλαδή πέτρας, στα δόντια και στα ούλα. Όταν η υπερουλική τρυγία δεν απομακρυνθεί και παραμείνει χρόνια, αρχίζει η συσσώρευση της και κάτω από τα ούλα.
Η υποουλική τρυγία προκαλεί χαλάρωση των ούλων και έτσι δημιουργούνται οι περιοδοντικοί θύλακοι, που είναι χαρακτηριστικό της νόσου. Τα ούλα στην πρόσφυσή τους στα δόντια αφήνουν μία σχισμή (χώρο) που ονομάζεται ουλοδοντική σχισμή. Σε υγιή κατάσταση το βάθος είναι 0,5-2 χιλιοστά.
Όταν το βάθος ξεπερνάει τα 3 χιλιοστά, σχηματίζεται ο λεγόμενος θύλακος, που είναι σημάδι περιοδοντίτιδας και ο οποίος όσο βαθαίνει, τόσο πιο προχωρημένη είναι η περιοδοντίτιδα. Άλλοι προδιαθεσικοί παράγοντες της νόσου είναι το κάπνισμα, ασθένειες όπως ο διαβήτης, η λήψη κάποιων φαρμάκων και ορμονικές διαταραχές.
Πολλές φορές π.χ η περιοδοντίτιδα εκδηλώνεται κατά την εμμηνόπαυση. Συνήθως ξεκινά ως ουλίτιδα και μετά την ηλικία των 40 ετών εξελίσσεται σε περιοδοντίτιδα.
Για τη σταθεροποίησή και βελτίωσή της απαιτείται άριστη στοματική υγιεινή με βούρτσισμα δύο φορές ημερησίως, καθώς και χρήση μέσων μεσοδόντιου καθαρισμού κάθε βράδυ.
Επίσης, ζωτικής σημασίας είναι η περιοδοντική θεραπεία από τον οδοντίατρο με τις ριζικές αποξέσεις.
Πρόκειται για μια διαδικασία κατά την οποία ο οδοντίατρος με εργαλεία χειρός απομακρύνει την υποουλική τρυγία, με αποτέλεσμα τη μείωση των θυλάκων.
Η απόξεση θα πρέπει να γίνεται ανά 1-1,5 χρόνο.