Εκτενές αφιέρωμα στα δεινά που βίωσε ο ποντιακός ελληνισμός στην Τουρκία δημοσιεύει η Frankfurter Allgemeine Zeitung στο πολιτιστικό της ένθετο. Ο γερμανός δημοσιογράφος της εφημερίδας της Φρανκφούρτης ταξίδεψε ο ίδιος στη Μαύρη Θάλασσα, στην αλλοτινή πατρίδα της γιαγιάς του και διηγείται την ιστορία της φυγής της τον Αύγουστο του 1917 από την πόλη Ορντού (σ.σ. παλιά ελληνική ονομασία Κοτύωρα).
Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, «ο εκτοπισμός των Ελλήνων του Πόντου από την Τουρκία είναι ένα ελάχιστα γνωστό κεφάλαιο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου». Ο αρθρογράφος περιγράφει τα γεγονότα του Αυγούστου του 1917, όταν δεκάδες ρωσικά πολεμικά πλοία και ρώσοι στρατιώτες άρχισαν να πολιορκούν την πόλη. Όπως επισημαίνει ο δημοσιογράφος, «γινόταν πόλεμος, η Ρωσία πίεζε την Οθωμανική Αυτοκρατορία στη βορειοανατολική της πλευρά. Θεωρούσε εαυτήν προστάτιδα δύναμη των χριστιανικών μειονοτήτων. Οι τούρκοι στρατιωτικοί αντίθετα υποπτεύονταν τους χριστιανούς ως συνεργούς του εχθρού. Με αυτό το πρόσχημα σφαγιάστηκε και εκτοπίστηκε ολόκληρος ο αρμενικός πληθυσμός των ακτών της Μαύρης Θάλασσας το 1915 – και στην Ορντού. Τα άδεια σπίτια των Αρμενίων ήταν μια προειδοποίηση προς τους Έλληνες: ότι θα ήταν οι επόμενοι». Ο φόβος του ελληνικού πληθυσμού της Ορντού ότι θα έχει την ίδια μοίρα ήταν τόσο μεγάλος, επισημαίνει ο αρθρογράφος, ώστε 2.500 άτομα επιβιβάστηκαν στα ρωσικά πολεμικά πλοία για να διαφύγουν. Όπως σημειώνει, «ο κόσμος πληροφορήθηκε μόλις εννιά μήνες αργότερα τη ρωσική επίθεση και την εκκένωση της πόλης από άτομα της ελληνικής μειονότητας. Οι New York Times έγραψαν για τα γεγονότα τον Απρίλιο του 1918. Το σχετικό άρθρο φιλοξενούσε δηλώσεις κατοίκων της Ορντού που είχαν διαφύγει μέχρι και το Μπρούκλιν».
Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τη συστηματική εξόντωση χριστιανών
Το δημοσίευμα αναφέρεται μεταξύ άλλων στη Συνθήκη της Λωζάννης και την αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οποία, όπως σχολιάζει ο αρθρογράφος, «άφησε βαθιά τραύματα σε όσους επλήγησαν. Οι απόγονοι των εκτοπισμένων Ελλήνων του Πόντου αισθάνονται τον πόνο μέχρι σήμερα».
Η FAZ αναφέρεται σε απελάσεις όσων Ελλήνων Ποντίων δεν είχαν επιβιβαστεί στα ρωσικά πλοία και σε αναγκαστικές πορείες θανάτου προς την ενδοχώρα, που προκάλεσαν τον θάνατο πολλών από ασθένειες και εξάντληση. Όπως επισημαίνει το δημοσίευμα, «ήταν η αρχή αυτού που πολλοί ιστορικοί χαρακτηρίζουν στο μεταξύ γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Ολοένα περισσότεροι Έλληνες εκτοπίζονταν από παράκτιες πόλεις με πορείες θανάτου προς την ενδοχώρα, παραστρατιωτικές ομάδες επιτίθεντο σε ελληνικά χωριά σκοτώνοντας τους κατοίκους τους. (…) Η τουρκική κυβέρνηση αρνείται μέχρι σήμερα να αναγνωρίσει τη συστηματική εξόντωση Αρμενίων, Ελλήνων και άλλων χριστιανών. Το ψήφισμα του γερμανικού κοινοβουλίου το 2016 αναγνωρίζει τη γενοκτονία 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων, αλλά η εκτέλεση των Ελλήνων του Πόντου -εκτιμήσεις κάνουν λόγο για έως και 350.000 ανθρώπους- δεν αναφέρεται ρητά. Γίνεται λόγος (σ.σ. στο ψήφισμα) μόνο για «μέλη άλλων χριστιανικών εθνοτικών ομάδων»».
Προσέξτε το Υστερόγραφον…Αποδεικνύει ξεκάθαρα, ποιοι συνέλαβαν την ιδέα και όπλισαν τα χέρια των αιμοβόρων…
Από την εποχή της προωθήσεως των βαρβαρικών φραγκικών φύλων από την περιοχή της Βαλτικής, στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη, μεταξύ 2ου και 6ου αι. μ.Χ., η διαχρονική τους πολεμική, το σύμπλεγμα και το άσβεστο μίσος κατά Βυζαντίου, της Ρωμηοσύνης, αλλά και αργότερα, κατά του νεοελλαδικού κρατιδίου, υπήρξε και παραμένει αμείωτη…
Από την εποχή του βδελυρού Καρλομάγνου, και της παπικής και στρατιωτικής ελίτ που φυλάκισε τους επί τρεις αιώνες (8ος-11ος αι. μ.Χ.) υπηκόους της ορθόδοξης δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στα κάστρα και στα χωριά, μετατρέποντας τους σε βιλάνους και δουλοπάροικους…
Από την εποχή του εκβιαστή της Συνόδου Φερράρας – Φλωρεντίας (1438-39) πάπα Ευγενίου του ‘Δ ο οποίως παρέδωσε αβοήθητους τους Ρωμηούς της Κωνσταντινουπόλεως στους βαρβάρους Αγαρηνούς…
Από την εποχή της αγαστής συνεργασίας Αγαρηνών και των παποπροτεσταντών μισσιοναρίων «ιεραποστόλων» (18ος-19ος αι. μ.Χ) προκειμένου να αλλοτριωθεί το ορθόδοξο φρόνημα των πιστών μαρτυρικών ραγιάδων ορθοδόξων…
Από την εποχή που ο Ιησουίτης Δυφούρ υμνούσε τον οθωμανικό πολιτισμό, υβρίζοντας σκαιότατα τον Ελληνορωμαϊκό Υπερπολιτισμό: “Η μουσουλμανική θρησκεία είναι πολλώ ανωτέρα της θρησκείας των Ορθοδόξων, καθ’ όσον, η των μουσουλμάνων θρησκεία πλησιάζει πολλώ περισσότερον προς την αληθή θρησκείαν, την καθολικήν, παρά η ασεβής Ορθοδοξία, το σύμβολον τούτο του δεσποτισμού.
Μετ’ ου πολύ ο βάρβαρος Κοζάκος θέλει αποκρουσθή δια παντός εις τους πάγους αυτού, τότε θα στρέψωμεν εναντίον των αυθαδών Ελλήνων ουχί πλέον τα όπλα, αλλά την μάστιγα ημών. Εδιδάχθημεν αρκούντως πόσον η ελευθέρωσις των αισχρών τούτων ληστών ην έργον ασύμφορον.
Ω, εάν οι Τούρκοι μη είχον την φιλάνθρωπον μεν, αλλά πολιτικώς πλημμελή αρχήν της ανεξιθρησκείας! Σήμερον ήθελεν υπάρχει ομογένεια μείζων εν τω Οθωμανικώ κράτει, και ήθελεν εκλείψει η ενοχλητική αυτή φυλή των Ελλήνων, ων η ύπαρξις είναι ομοία προς την των σαρκοβόρων και αηδών σκωλήκων.
Ω, εάν οι Τούρκοι μη είχον την φιλάνθρωπον μεν, αλλά πολιτικώς πλημμελή αρχήν της ανεξιθρησκείας! Σήμερον ήθελεν υπάρχει ομογένεια μείζων εν τω Οθωμανικώ κράτει, και ήθελεν εκλείψει η ενοχλητική αυτή φυλή των Ελλήνων, ων η ύπαρξις είναι ομοία προς την των σαρκοβόρων και αηδών σκωλήκων.
Τι σημαίνει Ελλάς; Οι μωρολογιώτατοι μόνον θαμβούνται εις το όνομα τούτο(!). Τι ήσαν οι Έλληνες το πάλαι; Λησταί. Τι είναι η ασεβής φιλολογία των αρχαίων Ελλήνων; Καταγώγιον αισχροτήτων. Αφώμεν πλέον τας ανάνδρους συμπαθείας και εμβλέψωμεν εις τα αληθή συμφέροντα του πολιτισμού. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός οφείλει την αναγέννησιν των γραμμάτων εις τους Άραβας, κλάδον ένδοξον του αθανάτου γένους των Οσμανλί (!!!)”».
Από την εποχή των ληστείων των
αρχαιοτήτων και χειρογράφων μας στις οποίες προέβησαν οι δούκες, οι μαρκήσιοι και οι κόμητες… Αυτοί οι αδυσώπητοι δήθεν «φιλέλληνες» αρχαιοκάπηλοι, οι Κοκερέλ, οι Φόστερ, οι Λινκ, οι Γκουφιέ, οι Έλγιν, οι Χάλλερ και οι Φαβέλ, αυτοί οι νέοι Bέρροι, Σύλλες, Τίτοι και Καλιγούλες, κατά τη διάρκεια της οθωμανικής μας σκλαβιάς…
αρχαιοτήτων και χειρογράφων μας στις οποίες προέβησαν οι δούκες, οι μαρκήσιοι και οι κόμητες… Αυτοί οι αδυσώπητοι δήθεν «φιλέλληνες» αρχαιοκάπηλοι, οι Κοκερέλ, οι Φόστερ, οι Λινκ, οι Γκουφιέ, οι Έλγιν, οι Χάλλερ και οι Φαβέλ, αυτοί οι νέοι Bέρροι, Σύλλες, Τίτοι και Καλιγούλες, κατά τη διάρκεια της οθωμανικής μας σκλαβιάς…
Από την εποχή του Όθωνα και του Άρμανσμπεργκ, που κατέλαβαν ειρηνικά την Ελλάδα ως διαχειριστές των ευρωπαίων δανειστών και δυναστών μας, που οδήγησαν και στο δικαστήριο με την κατηγορία της εθνικής προδοσίας! τους επικίνδυνους ρωμηούς οπλαρχηγούς μας…
Από την εποχή του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897, όταν οι Αυστρογερμανοί (συνεργία των Ιταλών) τορπίλισαν το όραμα του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Μπότσαρη, του Τζαβέλλα, του Χουρμούζη, του Ανδρούτσου κ.α. Την δημιουργία της Ελληνο – Αλβανικής Συνομοσπονδίας, με τους, πάλαι ποτέ, Ρωμανούς αδελφούς μας, τους εξισλαμισμένους Αλβανούς – Αρβανίτες, αυτούς τους παλαιοπελασγούς Ιλλυριούς απογόνους της Ολυμπιάδας, του Αλεξάνδρου, του Πύρρου, του Μέγα Κωνσταντίνου, του Σκεντέρμπεη, του Αθανασίου Διάκου και της Μπουμπουλίνας…
http://www.politistiki.gr”>Νίκος Χρ. Κουκολιάς
O Αναρχισμός είναι ένα ιδεολογικό, πολιτικό & κοινωνικό κίνημα το οποίο αγνοούν παντελώς όσοι πιστεύουν ότι σημαίνει χάος κοινωνικοπολιτικό & τον ταυτίζουν με βομβιστικές, τρομοκρατικές ενέργειες & άλλα παρόμοια. Η σύνδεσή του με τη βία είναι προπαγανδιστικό αστικό εφεύρημα. Παντού & ποτέ οι μεγαλύτεροι στην ιστορία Αναρχικοί δεν αντιμετώπισαν τη βία ως μέσο διεξαγωγής των αγώνων τους.
Η πρώτη αναφορά της λέξης Αναρχία γίνεται στο έργο «Επτά επί Θήβαις» του Αισχύλου (467 π.Χ.), όπου η Αντιγόνη αρνείται να αποδεχτεί τις διαταγές των κρατούντων ν’ αφήσει άθαφτο το πτώμα του αδερφού της Πολυνείκη, ως τιμωρία για τη συμμετοχή του στην επίθεση κατά των Θηβών, λέγοντας: «Ακόμα κι αν κανείς άλλος δεν επιθυμεί να συμμετάσχει στην ταφή, εγώ μόνη μου θα τον θάψω & θ’ αναλάβω τον κίνδυνο που θα μου φέρει η ταφή του αδερφού μου. Δεν ντρέπομαι καθόλου να δράσω ενάντια στη βούληση των κρατού ντω ν (έχουσα άπιστων την αναρχίαν πόλει).
Ο Αναρχισμός ως ξεχωριστή πολιτική ιδεολογία, εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα & -με λίγα λόγια- προωθεί συστηματικά & ανυποχώρητα την αυτοδιαχείριση, εστιάζοντας στην προσωπική ευθύνη που έχει το άτομο για τις πράξεις του απέναντι στις κάθε λογής κοινωνικοπολιτικές ηγεσίες & τα ενεργούμενά τους (στρατό, δυνάμεις καταστολής κ.λπ.).
Ναι, είναι αλήθεια ότι οι Αναρχικοί πιστεύουν σε μια κοινωνική επανάσταση, με ό,τι αυτό σημαίνει & συνεπάγεται.
Τέλος, οι Αναρχικοί είναι πολύ λιγότεροι από όσους υπολογίζουν οι άσχετοι των μαζικών μέσων ενημέρωσης & τα παπαγαλάκια τους.
Από την εποχή της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922, των εκπαιδευτών του στρατού των Νεοτούρκων από τον Λίμαν βον Σάντερες και τον Κολμαρ βον ντερ Γκόλτζ… Τότε, που το πρώτο συγχαρητήριο τηλεγράφημα που έλαβε ο Κεμάλ ήταν από τον Πάπα της Ρώμης, Πίο τον ΙΑ΄…
Από την εποχή της Ναζιστικής Θηριωδίας των 558.000 νεκρών Ελλήνων, των 830.000 ανικάνων για εργασία, των 408.000 κατεστραμμένων κατοικιών, των 3.700 ερειπωμένων χωριών, των κατά 50% κατεστραμμένων βιομηχανιών, των κατά 25% κατεστραμμένων δασών, των κατά 60% κατεστραμμένων γεωργικών υποδομών, του κατά 75% κατεστραμμένου οδικού δικτύου, της κατά 50% κατεστραμμένης μας βιομηχανίας, του κατά 73% κατεστραμμένου μας εμπορικού στόλου και των κατά 100% κατεστραμμένων μας τηλεπικοινωνιών…
Από την εποχή που οι Γερμανοαμερικάνοι, εδώ και δύο αιώνες, «άρμεξαν» κανονικότατα τις οικονομίες και το βιος μας, όπως μόνον αυτοί ξέρουν. Μάς έβαλαν «πανηγυρικώς» στο euro, ασχέτως εάν ακόμα αναμένουμε μια πειστική εξήγηση για την πανύψηλη ισοτιμία των 340,75 δραχμών… Για να μας εγκλωβίσουν ξανά, σήμερα, σε σε μια νέα μακρόχρονη δουλεία πιστωτικών καρτών και δανείων χειρότερη των 1826, 1843, 1860, 1894, 1913 και 1932, τις παρενέργειες της οποίας, τις ζει ήδη «στο πετσί της» η μέση ελληνική οικογένεια.
Ανέκαθεν οι σχέσεις των προαιώνιων εχθρών του Ελληνισμού, Φράγκων και Τούρκων ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΙΣΤΕΣ!!!
ΈΛΛΗΝΑ ΕΛΥΛΗΘΕΝ Η ΩΡΑ ΕΞ ΥΠΝΟΥ ΕΓΕΡΘΗΝΑΙ!
Yστερόγραφον
«(…) Υπάρχουν όμως κάποιες ενοχλητικές μειονότητες στην Οθωμανική αυτοκρατορία που αφενός είναι δραστήριες και έχουν αξιοζήλευτες επιδώσεις στο εμπόριο (άρα είναι ανταγωνιστές τους) και αφ’ ετέρου προσδοκούν με λαχτάρα την ελευθερία τους. Είναι οι Έλληνες και οι Αρμένιοι.
Τα τεράστια οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντα της Γερμανίας στην οθωμανική αυτοκρατορία όμως δεν πρέπει να διαταραχθούν. Γι αυτό μετά τους βαλκανικούς πολέμους οι Γερμανοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να φανατίσουν τις Τουρκικές μάζες κατά των χριστιανών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Σε μια προκήρυξη της η «Γερμανική Τράπεζα της Παλαιστίνης» έγραφε:
«Αν πεινούμε και υποφέρουμε εμείς οι Τούρκοι αιτία είναι οι γκιαούρηδες που κρατούν στα χέρια τους τον πλούτο μας και το εμπόριό μας. «Ως πότε θα ανεχόμαστε τις προκλήσεις τους; Μποϋκοτάρετε τα προϊόντα τους σταματήστε κάθε δοσοληψία μαζί τους. Τι την θέλετε την φιλία τους; Ποιο το όφελός να συναδελφώνεστε και να προσφέρετε με τόση ειλικρίνεια την αγάπη και τον πλούτο σας;» (Συγκινητικό ε;; Όχι για τους ίδιους , αλλά για τους φουκαράδες τους Τούρκους ,παραφράζοντας τη γνωστή , πετυχημένη διαφήμιση).
Το 1911 στο συνέδριο των Νεότουρκων στη Θεσσαλονίκη αποφασίζεται πως:
«η Τουρκία πρέπει να γίνει μωαμεθανική χώρα όπου οι μωαμεθανική θρησκεία και η μωαμεθανική αντίληψη θα κυριαρχούν και κάθε άλλη θρησκευτική προπαγάνδα θα καταπνίγεται. Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να πραγματοποιηθεί η πλήρης οθωμανοποίηση όλων των υπηκόων της αυτοκρατορίας. Είναι ολοκάθαρο ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με την πειθώ άρα πρέπει να χρησιμοποιηθεί εναντίον τους βία. Το δικαίωμα των άλλων εθνοτήτων να έχουν δικές του οργανώσεις θα πρέπει να αποκλεισθεί και κάθε μορφή αποκέντρωσης και Αυτοδιοίκησης θα θεωρείται προδοσία προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία».
Έτσι ξεκινά περισσότερο συστηματικά τη γενοκτονία των μειονοτήτων . Οι Αρμένιοι, οι Χαλδαίοι, οι… Ασσύριοι, οι Έλληνες τη νιώθουν ολοένα και περισσότερο στο πετσί τους. Βέβαια οι Τούρκοι κάνουν αυτό που έκαναν ανέκαθεν με ωμότητα, με σκληρότητα, με τρομοκρατικές σφαγές, καταστροφές αίμα παντού. Ένας «κόκκινος θάνατος» για τους αλλόθρησκους . Όμως οι Γερμανοί συμβουλάτορές τους με κυριότερο τον Γερμανό στρατηγό και αρχιστράτηγο του Τουρκικού Στρατου Λίμαν Φον Σάντερς τους προτείνουν κάτι καλύτερο. «Το λευκό θάνατο», από κοντά και ο πρεσβευτής φον Βαγκενχάιμ ,ο Μπέτμαν –Χολβεγκ υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας ο Βολφ Μέτερνιχ πρέσβης και άλλοι σύμβουλοι και βοηθοί του Σουλτάνου αλλά και των Νεότουρκων φιλογερμανών Εμβέρ μπέη , Ταλαάτ πασά και Τζεμάλ Πασά.
«Σας διαβεβαιώνω ότι οι παγωνιές και το κρύο του χειμώνα, οι βροχές και η μεγάλη υγρασία, ο ήλιος και η τρομερή ζέστη του καλοκαιριού, οι ασθένειες του εξανθηματικού τύφου και της χολέρας, οι κακουχίες και η ασιτία, θα φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα που λογαριάζετε εσείς με το δικό σας σχέδιο, δηλαδή να τους ξεκαθαρίσετε με τις σφαγές»
Και συνεχίζει επιχειρηματολογώντας.
«Με το σύστημα που σας προτείνω, ο θάνατος τους είναι βέβαιος. Επιπλέον, οι γυναίκες τους δεν θα γεννούν και έτσι θα λυθεί το δημογραφικό σας πρόβλημα, ενώ η μισητή και άτιμη ράτσα των Ελλήνων θα ξεκληριστεί και θα χαθεί για πάντα μέσα σε μια γενιά και εσείς θα αποκτήσετε μια συμπαγή τούρκικη ομοιογένεια»
Φοβερός στρατηγός ε; Τίμησε τη στολή και τη χώρα που εκπροσωπούσε!!!
Από κει και πέρα τα γεγονότα είναι λίγο ως πολύ γνωστά. Η μικρή Ελλάδα βέβαια όρθωσε το ανάστημά της και αφού ξεπέρασε παροδικά τον Εθνικό διχασμό στον οποίο πρωταγωνίστησαν οι γερμανόφιλοι Κωνσταντίνος Α, Μεταξάς, Δούσμανης, Γούναρης κ.α. συνέβαλε τα μέγιστα στη νίκη κατά των κεντρικών απολυταρχικών αυτοκρατοριών. Ο Κάιζερ παραιτήθηκε, αλλά οι ολέθριες συμβουλές των απεσταλμένων του δυστυχώς πέτυχαν το σκοπό τους. Βοηθούντος και του Εθνικού διχασμού που επέστρεψε δριμύτερος το Νοέμβρη του 1920 οι Τούρκοι πέτυχαν αυτό που ήθελαν, ξερίζωσαν τον Ελληνισμό από τις πατρογονικές εστίες στη
Μικρά Ασία(…)».
Μικρά Ασία(…)».
New York Times 7 Ιουλίου 1921…
