Η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων είναι μεγάλη και εντυπωσιακή. Η πορεία τους σημαδεύτηκε από πολλά ευτράπελα, αλλά και περίεργα αγωνίσματα. Μπορεί η Ολυμπιακή Επιτροπή να τα επέτρεψε αρχικά, γρήγορα όμως συνειδητοποίησε ότι δεν υπάρχει λόγος ύπαρξής τους και τα αφαίρεσε.
Σκοποβολή σε ζωντανά περιστέρια
Η σκοποβολή σε ζωντανά περιστέρια έγινε μια και μοναδική φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Γαλλίας το 1900. Οι «αθλητές» στόχευαν και πυροβολούσαν τα περιστέρια. Έξι περιστέρια ελευθερώνονταν 27 μέτρα μακριά από τον σκοπευτή. Αν τουλάχιστον 2 περιστέρια κατάφερναν να γλιτώσουν, ο σκοπευτής αποκλείονταν από τον αγώνα.
Συνολικά, σκοτώθηκαν 300 περιστέρια. Το γήπεδο τένις στην Βουλώνη, όπου διεξήχθη ο αγώνας, είχε γεμίσει αίματα και νεκρά περιστέρια. Όποιος σκότωνε τα περισσότερα, θα έβγαινε νικητής. Το έπαθλο ήταν 20 χιλιάδες γαλλικά φράγκα. Νικητής βγήκε τελικά ο Leon de Lunden από το Βέλγιο, σκοτώνοντας 21 περιστέρια.
Η επίσημη έκθεση των Ολυμπιακών Αγώνων, χαρακτήριζε το άθλημα ως «très aristocratique», δηλαδή πολύ αριστοκρατικό. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες που σκοτώθηκαν ζώα σκόπιμα.
Παρά την μεγάλη συμμετοχή που είχε το «άθλημα» με περισσότερους από 200 σκοπευτές, δεν κατάφερε να μπει στη λίστα των ολυμπιακών αγωνισμάτων της Ολυμπιακής Επιτροπής.
Διελκυστίνδα
Δυο αντίπαλες ομάδες τραβούσαν με όλη τους τη δύναμη ένα σκοινί. Όποια ομάδα κατάφερνε να παρασύρει την άλλη προς το μέρος της για τουλάχιστον 2 μέτρα, έβγαινε νικήτρια του αγώνα. Το αγώνισμα έγινε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Γαλλίας το 1900 και αφαιρέθηκε το 1920.
Η κάθε ομάδα είχε από 5-8 μέλη. Αν καμία από τις ομάδες δεν κατάφερνε να διακριθεί, οι διοργανωτές έδιναν ακόμη 5 λεπτά. Αν ακόμη δεν έβγαινε νικητής, η επιτροπή έκρινε ποια από τις δυο ομάδες ήταν καλύτερη.
Υπήρχε και ελληνική συμμετοχή στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σεντ Λούις των Ηνωμένων Πολιτειών το 1904. Η Ελλάδα πήρε την 5η θέση, αφού ηττήθηκε από τις τέσσερις ομάδες των ΗΠΑ.
Αναρρίχηση επί κάλω
Το αγώνισμα εμφανίστηκε πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα το 1896 και οι αθλητές έπρεπε να αναρριχηθούν σε ένα σκοινί 15 μέτρων που κρεμόταν από μια δοκό. Το χρυσό μετάλλιο είχε πάρει ο Έλληνας αθλητής της γυμναστικής, Νικόλαος Ανδριακόπουλος, ενώ το ασημένιο μετάλλιο δόθηκε στον Θωμά Ξενάκη. Στις επόμενες διοργανώσεις, το μήκος του σκοινιού μειώθηκε στα 8 μέτρα. Τελευταία φορά εμφανίστηκε το 1932 στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λος Άντζελες.
Στατικό άλμα εις τριπλούν
Στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρχε άλμα εις μήκος και άλμα εις ύψος, χωρίς οι αθλητές να παίρνουν φόρα. Το 1900 το άθλημα πήγε ένα βήμα παρακάτω και οι αθλητές κλήθηκαν να κάνουν άλμα εις τριπλούν χωρίς να παίρνουν φόρα. Το στατικό άλμα εις τριπλούν συνέχισε να εφαρμόζεται μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912.
Ο Έλληνας αθλητής που διακρίθηκε στα άλματα άνευ φόρας ήταν ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας που κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου το 1908 για το άλμα εις μήκος και το άλμα εις ύψος. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης το 1912 πήρε το χρυσό για το άλμα εις μήκος και το χάλκινο για το άλμα εις ύψος.
Σκοποβολή με παράγγελμα
Αθλητές καλούνταν να πυροβολήσουν μια κούκλα ντυμένη με ανθρώπινα ρούχα από απόσταση 20 -30 μέτρα. Αυτός που είχε καλύτερο στόχο, έπαιρνε το μετάλλιο. Το άθλημα αυτό έγινε μόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 στη Στοκχόλμη, αλλά και στη Μεσολυμπιάδα που έγινε στην Αθήνα το 1906. Το χρυσό μετάλλιο είχε κερδίσει ο Έλληνας, Κωνσταντίνος Σκαρλάτος.
Το άθλημα επανήλθε στις συζητήσεις των μελών της Ολυμπιακής Επιτροπής, όταν το 32% των ψηφοφόρων ψήφισε την επιστροφή του αθλήματος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στο Σίδνεϊ, χωρίς όμως επιτυχία.
[valueforlife.gr]