Οι πόλεις που «απελευθερώνουν» οι δυνάμεις του Ασαντ είναι με όλη τη σημασία των λέξεων «βομβαρδισμένα τοπία». Εξάλλου τόσο οι τζιχαντιστές και οι όποιες δυνάμεις διαθέτει η ένοπλη συριακή αντιπολίτευση, όσο και τα στρατεύματα της Δαμασκού, χρησιμοποιούν στην αντιπαράθεσή τους βαρύ οπλισμό, με αποτέλεσμα να μην έχει μείνει τίποτα όρθιο. Στην καλύτερη περίπτωση τα σπίτια που γλίτωσαν έχουν μετατραπεί σε σουρωτήρια.
Οι περισσότεροι κάτοικοί τους, μετά από σχεδόν μια δεκαετία μακελειού και λουτρού αίματος, για να σώσουν τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους, εγκατέλειψαν τις εστίες τους για άλλες πόλεις της Συρίας, όπου επικρατεί σχετική ηρεμία, ή για το εξωτερικό.
Οταν πλέον κριθεί η μάχη, συνήθως μετά από σφοδρότατες συγκρούσεις, οι λίγοι, έως ελάχιστοι, εναπομείναντες κάτοικοι θα βγουν, ακόμα και μέρα μεσημέρι, σε συνθήκες αφόρητης ζέστης κοντά στους 40-45 βαθμούς Κελσίου, για να σταθούν στην ουρά, προκειμένου να λάβουν την ανθρωπιστική βοήθεια που τους προσφέρουν οι ρωσικές δυνάμεις και η συριακή ερυθρά ημισέληνος.
Αυτή είναι η εικόνα της Χαν Σεϊχούν, στα όρια των επαρχιών Χάμα και Ιντλίμπ, εκεί όπου πλέον έχουν μεταφερθεί σήμερα οι συγκρούσεις στη Συρία μόλις πρόσφατα, όταν η πόλη καταλήφθηκε από δυνάμεις της Δαμασκού.
Για χάρη των καμερών των συριακών τηλεοπτικών σταθμών πολλά παιδιά κρατούσαν πορτρέτα του Ασαντ. Ο οποίος πάντως, με την υποστήριξη των ρωσικών δυνάμεων, έχει καταφέρει να ελέγχει πλέον τα δυο τρίτα της χώρας.
Ωστόσο τα πλακάτ με τον Μπασάρ αλ Ασαντ να χαμογελά δεν μπορούν να κρύψουν την κόπωση παιδιών και γονιών και τον φόβο τους από όλα όσα έζησαν εδώ και χρόνια. Εξουθενωμένοι από την πολύωρη αναμονή για μια σακούλα ανθρωπιστικής βοήθειας και φάρμακα, θα πουν στα γρήγορα την πικρή ιστορία τους και θα τρέξουν να αναζητήσουν λίγο ίσκιο.
Ολοι, την ίδια ιστορία. Θάνατοι των πιο αγαπημένων τους προσώπων.
Πόλεμος και ειρήνη
Την ίδια ώρα πάντως που συνεχίζονται -έστω και σε μειωμένη έκταση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια- οι συγκρούσεις, γίνονται ορισμένα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση της ανοικοδόμησης της Συρίας. Και αυτό είναι κάτι που θέλει να διαφημίσει η Δαμασκός, με στόχο, μεταξύ άλλων, να επιστρέψουν οι πρόσφυγες, αλλά και να δείξει στη διεθνή κοινότητα ότι αυτη είναι που έχει πλέον το πάνω χέρι.
Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, η Δύση εφαρμόζει εμπάργκο κατά του Ασαντ.
Στο Χαλέπι, μία από τις μεγαλύτερες και πλέον αναπτυγμένες πόλεις, οικονομική πρωτεύουσα της Συρίας πριν από τον πόλεμο, η οποία σήμερα είναι υπό τον έλεγχο του Ασαντ, οι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών επιδεικνύουν δύο βιομηχανίες που στήνονται και μάλιστα η μία ήδη παράγει. Πρόκειται για την κλωστοϋφαντουργία αλ Σαϊζάλ.
Κατά τον διευθυντή της, Μπασαμντά Ουαλιμπί, προς το παρόν η παραγωγή είναι μικρή και προορίζεται μόνο για το εσωτερικό της Συρίας. Αλλά και να ήθελαν να στείλουν στο εξωτερικό, όπως λέει, δεν μπορούν λόγω της απομόνωσης της χώρας. Ούτε βέβαια και να κάνουν εισαγωγές υλικών.
Εξάλλου εξαιτίας του εμπάργκο, εξηγεί, συχνά ξεμένουν από καύσιμα, αφού δεν επιτρέπεται σε πολλές περιπτώσεις στα τάνκερ να πιάσουν στα λιμάνια της Συρίας.