Του Κώστα Βενιζέλου
Βήμα προς βήμα και φασούλι-φασούλι θέλει να γεμίζει το σακούλι της η αχόρταγη Τουρκία. Τα θέλει όλα δικά της και επιδιώκει να τα εξασφαλίσει διά της ισχύος. Παλιές δοκιμασμένες πρακτικές, που απέδωσαν διαχρονικά. Κατάφερε η Τουρκία να απαλλαχθεί των ευθυνών της ως κατοχική δύναμη και έχουμε φθάσει σε σημείο, κατά το οποίο πρέπει η υπό κατοχή χώρα να είναι πάντα γενναιόδωρη. Να δίνει μέχρι να χορτάσει το καθεστώς της Άγκυρας και να πετύχει την πλήρη υποταγή της Λευκωσίας.
Τούτο επιβεβαιώνεται από την πορεία των συζητήσεων όλα αυτά τα χρόνια στο πλαίσιο του λεγόμενου δικοινοτικού διαλόγου. Η μεγάλη κατάντια –με διαχρονικές ευθύνες των ηγεσιών στην ελληνική πλευρά– είναι η μετατροπή ενός θέματος εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής σε ζήτημα «συνταγματικών ρυθμίσεων». Αυτή είναι, βέβαια, μια παλιά αμαρτία, την οποία όμως κουβαλούμε τέσσερις και πλέον δεκαετίες.
Στα μικρά και στα μεγάλα ζητήματα, η τουρκική προσέγγιση είναι η ίδια: Θεωρούν και επιμένουν πως είναι όλα δικά τους. Τις προάλλες και όχι για πρώτη φορά, Ελληνοκύπριοι γεωργοί καλλιέργησαν χωράφια στη νεκρή ζώνη στην περιοχή της Δένειας. Κι όταν έφθασε η ώρα να μαζέψουν τη σοδειά τους, μπήκε ο κατοχικός στρατός στην περιοχή και προστατεύοντας Τουρκοκύπριους και έποικους γεωργούς έκλεψαν την παραγωγή των Ελληνοκυπρίων. Η λεπτομέρεια, πέραν της παρανομίας, της παραβίασης και της κλοπής, έγκειται και στο γεγονός ότι άφησαν τους Ελληνοκύπριους να καλλιεργήσουν, να σπείρουν και μετά πήγαν κύριοι και τα άρπαξαν!
Στη ίδια, περίπου, λογική κινούνται και στα ενεργειακά. Στην προκειμένη περίπτωση κινούνται σε δυο πεδία. Διεκδικούν παρανόμως και εκτός λογικής, φυσικό αέριο σε θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Είναι, ισχυρίζονται, δική τους περιοχή! Διεκδικούν και εκ μέρους των Τουρκοκυπρίων, άλλες περιοχές. Ισχυρίζονται πως έχουν οδηγίες από το ψευδοκράτος να αξιοποιήσουν το αέριο νοτίως του νησιού. Αυτό δεν είναι για γέλια, δεν είναι ανέκδοτο, καθώς το διατυπώνουν σε επίσημες επαφές τους. Και βέβαια δεν ακούστηκε καμία φωνή στα κατεχόμενα να αντιδρά.
Προειδοποίηση Λεβέντ
Το γιατί δεν υπήρξε αντίδραση το εξηγεί ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος, Σενέρ Λεβέντ: «Μπορεί να βρουν (οι Ελληνοκύπριοι) πάρα πολλούς υποστηρικτές στην τουρκική πλευρά που θα κάνουν γλυκές κουβέντες μαζί τους για την ομοσπονδία, αλλά δεν μπορούν να βρουν έστω και έναν σύμμαχο κατά των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας. Ακριβώς το αντίθετο. Οι Τουρκοκύπριοι δεν παραπονιούνται καθόλου για τις ενέργειες της Τουρκίας στη θάλασσα. Μάλιστα, νομίζουν ότι αυτό ωφελεί για τη λύση του Κυπριακού. Παρακαλούν να φοβηθεί η ελληνοκυπριακή πλευρά και να παραδοθεί στους τουρκικούς όρους. Εσείς νομίζετε ότι αν τώρα η Τουρκία κάνει απόβαση στην Πάφο, στην τουρκική πλευρά θα βγει κάποιος ειρηνόφιλος που θα το καταδικάσει αυτό;»
Την ίδια ώρα, η Άγκυρα όσο ακούγονται φωνές στις ελεύθερες περιοχές αλλά και στην Αθήνα που προσαρμόζονται στα κελεύσματα της, δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Γιατί οι γνωστοί κύκλοι εκφράζουν και με δυσφορία μάλιστα απόψεις που κλείνουν το μάτι στην κατοχική Τουρκία: «Τι θέλουν και καλλιεργούν τα χωράφια, θέλουν να γίνει κανένα επεισόδιο;» ή «μα γιατί δεν κατανοούν κάποιοι πως δεν μπορούμε να βγάλουμε αέριο εάν δεν θέλει η Τουρκία;».
Όταν, λοιπόν, υπάρχουν τέτοιες απόψεις, που εκφράζονται και από πολιτικούς φορείς που επενδύουν το μέλλον τους (το δικό τους όχι της Κύπρου) στην όποια λύση, γιατί η Τουρκία να μην επιμένει στις επεκτατικές επιδιώξεις της; Εάν η Κυπριακή Δημοκρατία χάσει το παιχνίδι με το φυσικό αέριο, εάν δεν αξιοποιήσει το δικό της, ή το αξιοποιήσει και η κατοχική Τουρκία, τότε χάθηκε. Θα είναι και με δική της σφραγίδα εκλιπούσα. Γι’ αυτό και οι κινήσεις αυτών των ημερών είναι κρίσιμες. Κυρίως ενόψει συνόδων της ΕΕ, καθώς και οι συζητήσεις με παλιούς και νέους ‘συμμάχους’.