Η πολιτική και θρησκευτική του κληρονομιά είναι αμφίβολη και γεμάτη αντιφάσεις, αφήνοντας σκιές που δεν μπορούν να παραβλεφθούν
Η εκδημία του Πάπα Φραγκίσκου και η αναζήτηση του διαδόχου του αποτελούν θέμα παγκόσμιας σημασίας για τους πιστούς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, οι οποίοι αριθμούν περίπου 1,4 δισεκατομμύρια άτομα. Το γεγονός της απώλειας ενός θρησκευτικού ηγέτη, που διαχειρίστηκε την Καθολική Εκκλησία για περισσότερα από δέκα χρόνια, προκαλεί ανησυχία και συζητήσεις σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Ειδικότερα για τους ορθόδοξους χριστιανούς, η εκλογή του νέου Πάπα έχει ιδιαίτερη σημασία, δεδομένων των γεωπολιτικών και θρησκευτικών συνθηκών της περιοχής μας, όπου η απειλή του Ισλάμ και η γεωπολιτική κατάσταση με την Τουρκία καθιστούν τη θρησκευτική ηγεσία ένα κρίσιμο ζήτημα για την προστασία και προώθηση των χριστιανικών αξιών.
Η ελπίδα για έναν διάδοχο του Φραγκίσκου που θα υπερασπιστεί τον χριστιανισμό και τα ιδανικά του, χωρίς να υποκύπτει στις πιέσεις του νεοταξισμού και της παγκοσμιοποίησης, είναι έντονη.
Ο Φραγκίσκος, ως επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας, υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της ΛΟΑΤΚΙ ατζέντας και προώθησε την πολιτική ανοιχτών θυρών για τη μετανάστευση, ζητώντας από τη Δύση να υποδεχθεί μεγάλες ομάδες πληθυσμών από την Ασία και την Αφρική. Αυτές οι πρωτοβουλίες προκάλεσαν αντιδράσεις, ιδιαίτερα σε χώρες που βλέπουν την αυξανόμενη ροή μεταναστών ως απειλή για τις πολιτισμικές τους ταυτότητες και την εθνική τους ασφάλεια.
Παρά τη δημόσια στήριξή του σε κοινωνικά θέματα, ο Φραγκίσκος δεν έδειξε την ίδια γενναιότητα όταν ήρθε η στιγμή να πάρει θέση για την πολιτική καταστολή και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην πατρίδα του, την Αργεντινή, τη δεκαετία του 1970, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα.
Αν και γεννήθηκε στην Αργεντινή και είχε σημαντική θέση στην Εκκλησία της χώρας, ο Πάπας απέφυγε να καταδικάσει τις φρικαλεότητες του καθεστώτος που οδήγησε σε εκτοπισμούς, βασανιστήρια και ανθρωποκτονίες κατά πολιτικών αντιφρονούντων. Η στάση του αυτή απέναντι στη δικτατορική κυβέρνηση της χώρας του παραμένει ένα αμφιλεγόμενο σημείο στην ιστορία του.
Επιπλέον, ο Πάπας Φραγκίσκος υπήρξε υπόλογος για τα σοβαρά σκάνδαλα παιδοφιλίας που συγκλόνισαν τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, τα οποία δεν αφορούσαν μόνο την περίοδο της θητείας του, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια. Αν και επιχείρησε να αναλάβει δράση για την καταπολέμηση της παιδοφιλίας μέσα στην Εκκλησία, η αντίδρασή του συχνά χαρακτηρίστηκε ως ανεπαρκής και υπερβολικά αργή.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η εικόνα του Πάπα Φραγκίσκου, όπως παρουσιάζεται από μερικούς υποστηρικτές του, δεν είναι άμοιρη αμφισβήτησης. Οι «αγιογράφοι» του ενδέχεται να παραλείπουν σημαντικά στοιχεία της θητείας του, δημιουργώντας ένα ηρωικό πορτρέτο που δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα. Η πολιτική και θρησκευτική του κληρονομιά είναι αμφίβολη και γεμάτη αντιφάσεις, αφήνοντας σκιές που δεν μπορούν να παραβλεφθούν.