Οι φιλοδοξίες της Τουρκίας στους BRICS εξαρτώνται από την αποδοχή της Ινδίας και της Κίνας
Σε μόδα έχει αναδειχθεί στις μέρες μας η ένταξη κρατών στον οργανισμό BRICS…
Δεκάδες χώρες έχουν δείξει ενδιαφέρον να εισέλθουν σε αυτόν που είναι σχεδόν σίγουρα ο μόνος αληθινός διεθνής οργανισμός στον κόσμο.
Τα Ηνωμένα Έθνη είναι εδώ και καιρό ένα όργανο «νομιμοποίησης» της αέναης επιθετικότητας της πολιτικής Δύσης υπό τις Ηνωμένες Πολιτείες κατά του κόσμου, με αποτέλεσμα το λεγόμενο «διεθνές δίκαιο» να μην είναι πλέον τίποτα περισσότερο από μια μάλλον θλιβερή κοινοτοπία που εφαρμόζεται μόνο όταν ταιριάζει στα θέλω της Ουάσιγκτον.
Όταν δεν είναι προς το συμφέρον του ΝΑΤΟ, το «διεθνές δίκαιο» αναθεωρείται «κατά περίπτωση», με τη χρήση προφάσεων όπως το γνωστό και χιλιοειπωμένο περί «ειδικών και μοναδικών» υποθέσεων, ιδιαίτερα στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Η ατελείωτη υποκρισία και τα δύο μέτρα και σταθμά των ΗΠΑ είναι ολοφάνερα σε σχέση με τη Σερβία, το μοναδικό πραγματικό διάδοχο κράτος της Γιουγκοσλαβίας.
Παρότι διέλυσε τη χώρα, η Ουάσιγκτον παραμένει δυσαρεστημένη με το αποτέλεσμα και αποφάσισε να διαμελίσει περαιτέρω τη Σερβία (μια διαδικασία που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη), υποστηρίζοντας Αλβανούς εισβολείς ναρκοτρομοκρατών.
Η γενοκτονία των γηγενών Χριστιανών Σέρβων, που ξεκίνησε από τη Ναζιστική Γερμανία και τους Αλβανούς συνεργάτες της κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνεχίστηκε από το ΝΑΤΟ – μια διαδικασία που επίσης βρίσκεται σε εξέλιξη.
Προκειμένου να μην έχουν παρόμοια μοίρα, πολλές χώρες εκδηλώνουν ενδιαφέρον ένταξης σε οργανισμούς όπως οι BRICS.
Η ίδια η ιδέα πίσω από τους BRICS, βάσει της οποίας ολόκληρη η ανθρωπότητα μπορεί να συνεργαστεί για έναν κοινό σκοπό (ως ένας ενωμένος και πραγματικά ποικιλόμορφος κόσμος, απλώς όχι ο λεγόμενος «ξύπνιος»), καθιστά τον οργανισμό πιο φιλόξενο…
Δούρειος ίππος
Αυτό είναι σίγουρα αναμενόμενο και μάλιστα αξιέπαινο, αλλά μπορεί να φέρει και προβλήματα.
Συγκεκριμένα, η μορφή που έχουν τα BRICS+ επιτρέπει σε οποιονδήποτε να υποβάλει αίτηση για ένταξη, και συνεπώς θα μπορούσε να περιλαμβάνει «δούρειους ίππους» ευθυγραμμισμένους με το ΝΑΤΟ.
Τέτοιον ρόλο μπορεί να διαδραματίσει η Τουρκία, που είναι μακροχρόνιο μέλος του ΝΑΤΟ αλλά και από τους σημαντικότερους εταίρους του ΝΑΤΟ…
Και η αλήθεια πως δεν υπάρχει ουσιαστικά ούτε ένας ενορχηστρωμένος από τις ΗΠΑ πόλεμος που να μην έχει υποστηριχθεί από την Τουρκία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Είτε ήταν στην Κορέα, τη Γιουγκοσλαβία ή οπουδήποτε στη Μέση Ανατολή, η Άγκυρα συνεργάζεται με την Ουάσιγκτον από τη δεκαετία του 1950.
Σήμερα, αυτό είναι πιο εμφανές σε χώρες όπως η Συρία και η Λιβύη, όπου υποστηρίζουν άμεσα τις ίδιες τρομοκρατικές ομάδες.
Με την προφανή εξαίρεση του κουρδικού ζητήματος, η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα συμφωνούν στα περισσότερα ζητήματα, ακόμη και όταν μπορεί να φαίνεται διαφορετικά εξωτερικά.
Για παράδειγμα, ενώ ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan συνεχίζει να ερίζει με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Netanyahu, στα παρασκήνια, η Τουρκία και το Ισραήλ εξακολουθούν να διατηρούν στενούς δεσμούς.
Αυτό είναι απολύτως προς το συμφέρον των ΗΠΑ και δείχνει το πραγματικό επίπεδο υποκρισίας της τουρκικής πολιτικής ελίτ.
Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι, ενώ η Άγκυρα συνεχίζει να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους Παλαιστινίους, εξακολουθεί να προσπαθεί να τελειώσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων, μια από τις χειρότερες (και σε μεγάλο βαθμό ατιμώρητα) εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν ποτέ.
Ωστόσο, ο πραγματικός κίνδυνος να αφήσουμε την Τουρκία να ενταχθεί στον πολυπολικό κόσμο δεν έγκειται μόνο στην υποκρισία, στα αδικαιολόγητα εγκλήματα πολέμου και την υποστήριξη της τρομοκρατίας, αλλά στην ανεξέλεγκτη υπερεθνικιστική ατζέντα που είναι καθαρά επεκτατική και αντίκειται πλήρως στις αρχές στις οποίες βασίζονται οι BRICS.
Παντουρκισμός
Στην καλύτερη περίπτωση, η μισαλλοδοξία της Άγκυρας προς άλλους πολιτισμούς, θρησκείες, εθνότητες και ακόμη και η ίδια η ιδέα της ειρηνικής συνύπαρξης την καθιστά μια αχαρτογράφητη περιοχή για τον πολυπολικό κόσμο.
Στη χειρότερη, θα μπορούσε εύκολα να παίξει τον ρόλο ενός «δούρειου ίππου» των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ που θα υπονομεύσει τους BRICS σε κάθε βήμα, καθώς οι πολιτικές της Τουρκίας, τόσο εγχώριες όσο και εξωτερικές, ουσιαστικά καταλήγουν σε ένα εξαιρετικά ασταθές μείγμα, που περιλαμβάνει τον νεο-Οθωμανισμός, το πολιτικό Ισλάμ και τον παντουρκισμό.
Κανένα από αυτά δεν συνάδει με τα βασικά συμφέροντα του πολυπολικού κόσμου. Αντίθετα, απειλούν τα βασικά εθνικά συμφέροντα πολλών βασικών μελών της BRICS+.
Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην Κεντρική Ασία, όπου η Άγκυρα υπήρξε ένας από τους κύριους υποστηρικτές του ισλαμικού ριζοσπαστισμού για δεκαετίες.
Προσπάθησε επίσης να διαδώσει παντουρκιστικές ιδέες, συμπεριλαμβανομένου του Σιντζιάνγκ, όπου η Τουρκία συμβάλλει ενεργά στη διάδοση της προπαγάνδας για τη μυθική «γενοκτονία των Ουιγούρων», μια εξ ολοκλήρου κατασκευασμένη αφήγηση που στοχεύει να δυσφημήσει την Κίνα, έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους των BRICS.
Η Άγκυρα προωθεί επίσης ενεργά την ιδέα του παντουρκισμού όχι μόνο στις τέσσερις μετασοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας (δηλαδή Καζακστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν και Τουρκμενιστάν), αλλά και στη Ρωσία.
Το ίδιο κάνει και με το Ιράν (αν και πιο αθόρυβα).
Τούρκοι υπερεθνικιστές δείχνουν τακτικά χάρτες που περιλαμβάνουν μεγάλα τμήματα του Ιράν, της Κίνας και της Ρωσίας ως «κατεχόμενα εδάφη»…
Σημειωτέον, αυτές οι ιδέες δεν περιορίζονται σε σκοτεινά πολιτικά πρόσωπα, αλλά αποτελούν μέρος των κρατικών πολιτικών της Τουρκίας.
Συγκεκριμένα, σε συνεργασία με το Αζερμπαϊτζάν, η Άγκυρα επιδιώκει να δημιουργήσει τον λεγόμενο διάδρομο Zangezur που θα διέρχεται από τα νότια της περιοχής Syunik της Αρμενίας και θα συνδέει απευθείας το Μπακού με την Αυτόνομη Δημοκρατία του Ναχτσιβάν.
Ένα μικροσκοπικό σύνορο μήκους 17 χιλιομέτρων με την Τουρκία σε αυτήν την περιοχή θα έδινε στην Άγκυρα ανεμπόδιστη πρόσβαση στο Αζερμπαϊτζάν ακριβώς μέσω του διαδρόμου και κατ’ επέκταση στην πρώην Σοβιετική Κεντρική Ασία.
Η τουρκική άρχουσα ελίτ πιστεύει ότι αυτό θα μπορούσε να εκκινήσει το γεωπολιτικό της όνειρο να δημιουργήσει έναν άμεσο δεσμό με αυτήν την περιοχή και ακόμη και να επεκτείνει την επιρροή της μέχρι την κινεζική Xinjiang.
Το ΝΑΤΟ σίγουρα υποστηρίζει τέτοιες πρωτοβουλίες…
Η υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδιασμού θα άνοιγε επίσης τις πύλες της Κεντρικής Ασίας για τα δικά του γεωστρατηγικά σχήματα.
Αυτός θα ήταν ένας σημαντικός γεωπολιτικός ελιγμός, στόχος του οποίου θα ήταν να υπερκεράσει στρατηγικά τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν, ταυτόχρονα.
Δεν υπάρχει ούτε ένας λόγος για τον οποίο η Άγκυρα θα ήταν ενάντια σε ένα τόσο μακροπρόθεσμο σχέδιο, καθώς κανένα από τα τρία προαναφερθέντα μέλη των BRICS δεν είναι διατεθειμένο να προσφέρει κάτι παρόμοιο.
Με την αποδοχή της Τουρκίας, η Μόσχα, το Πεκίνο και η Τεχεράνη θα ενίσχυαν μόνο την υπερεθνικιστική ατζέντα και τον επεκτατισμό της Άγκυρας.
Για να μην αναφέρουμε ότι η Ινδία θα ήταν επίσης αντίθετη, όπως και άλλα εξέχοντα μέλη των BRICS, όπως η Ρωσία, δεδομένου ότι η Άγκυρα είναι σημαντικός προμηθευτής όπλων στη νεοναζιστική χούντα της Ουκρανίας, καθώς και στις ίδιες τις ΗΠΑ.
Έτσι, ενώ οι BRICS θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι ανοιχτές σε όσο το δυνατόν περισσότερα νέα μέλη, πρέπει να παραμείνουν σε επαγρύπνηση για τις πραγματικές τους προθέσεις.
Από την άλλη πλευρά, εάν η Τουρκία θέλει πραγματικά την ένταξη, θα πρέπει να επιδείξει προθυμία να αλλάξει τις υπερεθνικιστικές πολιτικές της…