Στενεύουν τα περιθώρια των επιλογών του Ισραηλινού Μπέντζαμιν Νετανιάχου για τον πόλεμο στην Γάζα μετά τις πολυπληθείς διαδηλώσεις στο Ισραήλ, που τον πιέζουν να προχωρήσει σε συμφωνία κατάπαυσης πυρός για την απελευθέρωση των Ισραηλινών ομήρων.
Αυτό αναφέρει ανάλυση του αμερικανικού δικτύου CNN και του δημοσιογράφου, Νικ Ρόμπερτσον. «Ενισχυμένη από την αυξανόμενη απογοήτευση εν αναμονή του Νετανιάχου να συνάψει συμφωνία με τη Χαμάς για να φέρει πίσω από τη Γάζα τους 101 εναπομείναντες ομήρους, συμπεριλαμβανομένων 35 που πιστεύεται ότι είναι νεκροί, σύμφωνα με τα στοιχεία του γραφείου του Ισραηλινού πρωθυπουργού, είναι η Χαμάς, κατά παράδοξο τρόπο, που φαίνεται να έχει αποφασιστικό λόγο», σημειώνει ο δημοσιογράφος.
Παράλληλα εξηγεί ότι ο ηγέτης της Χαμάς, Γιαχία Σινουάρ εκμεταλλεύεται όποια αδυναμία του Νετανιάχου μπορεί να χειραγωγήσει. «Η πιο ισχυρή είναι η ευαλωτότητα απέναντι στην κοινή γνώμη, καθώς το Ισραήλ ετοιμάζεται να γιορτάσει την επέτειο της επίθεσης της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, κατά την οποία σκοτώθηκαν περίπου 1.200 Ισραηλινοί και άλλοι 250 απήχθησαν και μεταφέρθηκαν στη Γάζα», σημειώνει ο Νικ Ρόμπερτσον.
Αναφέρει ότι πραγματικά οι κινήσεις Σινουάρ έχουν έναν αντίκτυπο στον Ισραηλινό πρωθυπουργού αφού σε αντίθεση με τους Παλαιστίνιους στη Γάζα, οι Ισραηλινοί μπορούν να ξεσηκωθούν για να αμφισβητήσουν την ηγεσία τους. «Οι βραδινές αψιμαχίες μεταξύ των διαδηλωτών και των αρχών την Κυριακή στη συνήθως υπερπλήρη λεωφόρο Ayalon του Τελ Αβίβ με τις οκτώ λωρίδες κυκλοφορίας ήταν μια έκφραση αυτού του γεγονότος», σημειώνει ο δημοσιογράφος.
Ο Νικ Ρόμπερτσον γράφει, όμως, ότι στο παρελθόν έχουν γίνει μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον της διακυβέρνησης Νετανιάχου χωρίς ο Ισραηλινός πρωθυπουργός να χάσει την εξουσία. Ωστόσο τονίζει ότι αυτή την φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά.
«Η διαφορά είναι ότι τώρα, ο (σ.σ. υπουργός Άμυνας Ισραήλ) Γκάλαντ και η χώρα μάχονται σε πολλούς πολέμους: τη Χαμάς στο νότο, έναν επιθετικό εχθρό, τη Χεζμπολάχ, στα βόρεια σύνορά τους, μια φημολογούμενη τρομοκρατική απειλή στη Δυτική Όχθη, για να μην αναφέρουμε την ακόμα απειλή αντιποίνων από το Ιράν για τη δολοφονία ενός ηγέτη της Χαμάς στην Τεχεράνη πριν από ένα μήνα που δεν έχει ξεπληρωθεί», γράφει ο Νικ Ρόμπερτσον.
Στη συνέχεια αναφέρεται στις πιέσεις που ασκούν στον Νετανιάχου οι ακροδεξιοί εθνικιστές, ο υπουργός Ασφαλείας Ιταμάρ Μπεν Γκβίρ και ο υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς, οι οποίοι απειλούν με κατάρρευση τον κυβερνητικό συνασπισμό εάν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός μαλακώσει την στάση του έναντι της Χαμάς.
«Γνωρίζοντας ότι ο χρόνος τους στην κυβέρνηση μπορεί να είναι περιορισμένος, εστιάζουν την επιρροή τους σε πολιτικές, όπως η επέκταση των οικισμών που ενισχύουν τη δική τους βάση. Εάν έριχναν τον Νετανιάχου θα πυροβολούσαν τα πόδια τους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της διακοπής των απεργιών και των διαδηλώσεων», σχολιάζει ο δημοσιογράφος.
Και συνεχίζει: «Τόσα πολλά είναι στον αέρα αυτή την στιγμή. Το σύντομο βιντεοσκοπημένο μήνυμα του Νετανιάχου την Κυριακή, με το οποίο κατηγορεί τη Χαμάς για το θάνατο των έξι και για την καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων για τους ομήρους, είναι ενδεικτικό των προσπαθειών του να οχυρωθεί και να περιορίσει τη ζημιά για τον ίδιο».
«Οι απαράμιλλες ικανότητές του στην πολιτική επιβίωση τον έχουν κρατήσει στο αξίωμά του εν μέσω μεγαλύτερων διαμαρτυριών στο παρελθόν, και λίγοι θα είναι πρόθυμοι να στοιχηματίσουν ότι πρόκειται να παραδεχτεί την ήττα του τώρα. Το ερώτημα είναι, πόσο καιρό μπορεί να αντέξει;», αναρωτιέται ο Νικ Ρόμπερτσον.
«Περισσότερες ημέρες όπως η Κυριακή, με το έθνος στην πυρετώδη διασταύρωση του πόνου, της απογοήτευσης και του θυμού, θα θέσουν υπό αμφισβήτηση τον Νετανιάχου όσο ποτέ άλλοτε», σημειώνει ο δημοσιογράφος.
«Δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τους συνήθεις εχθρούς του, τη φιλελεύθερη αριστερά της χώρας, αλλά και μια μάχη μέχρι θανάτου με τον ηγέτη της Χαμάς, ο οποίος έχει καταστήσει σαφές ότι είναι έτοιμος να εμπλακεί σε στιγμές αφάνταστης βιαιότητας για να πάρει αυτό που θέλει. Για το Ισραήλ, οι προοπτικές είναι δυσοίωνες: οι πιθανότητες μιας καθαρτικής στιγμής απελευθέρωσης των ομήρων εξανεμίζονται, μαζί με την πολιτική μοίρα του Νετανιάχου», καταλήγει ο δημοσιογράφος.