Ο Σουχάιλ Μουτλάκ Αμπού Νάσερ δεν καταγόταν από τον προσφυγικό καταυλισμό Νουσεϊράτ στην κεντρική Λωρίδα της Γάζας (στη φωτογραφία του Reuters/Doaa Rouqa, επάνω, ο πατέρας φυλάει το πόδι του παιδού του που τραυματίστηκε κατά την ισραηλινή επιδρομή στη Νουσεϊράτ, και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Αλ Ακσά).
Ομως, τη στιγμή που ο ισραηλινός στρατός επιτέθηκε στην περιοχή το Σάββατο – ως μέρος μιας επιχείρησης μεγάλης κλίμακας για τη διάσωση τεσσάρων ισραηλινών ομήρων που απήχθησαν στις 7 Οκτωβρίου – ο καταυλισμός ήταν γι’ αυτόν ό,τι πιο οικείο.
«Ακούσαμε ανθρώπους να ουρλιάζουν μέσα στα βομβαρδισμένα σπίτια, εκλιπαρώντας απεγνωσμένα για βοήθεια»
Νουσεϊράτ 08 Ιουνίου 2024: Από εδώ πέρασε ο ισραηλινός στρατός κατά την επιχείρηση διάσωσης των τεσσάρων ισραηλινών ομήρων (φωτογραφία Reuters/Abed Khaled)
Αφού αρχικά εγκαταστάθηκε στην περιοχή τον Νοέμβριο, ο Αμπού Νάσερ, 60 ετών, βίωσε πολλούς επαναλαμβανόμενους εκτοπισμούς, αλλά αυτή η πολύπαθη περιπέτεια τον έφερε αυτήν την άνοιξη πίσω στη Νουσεϊράτ.
Το σπίτι που χρησιμοποιούσε είχε βομβαρδιστεί και καταστραφεί μερικώς, αλλά σκέφτηκε ότι ήταν καλύτερο από τη νάιλον σκηνή στη Ράφα, νότια, όπου θα έπρεπε να ζήσει καθισμένος στο έδαφος.
Το Σάββατο, γύρω στις 11 το πρωί, ο Αμπού Νάσερ στεκόταν δίπλα σ’ ένα παράθυρο στο σπίτι όταν άρχισαν να πέφτουν βροχή οι πύραυλοι στην περιοχή. Ο ένας εξερράγη μόλις 20 μέτρα μακριά.
«Η περιοχή μετατράπηκε σε στάχτη», μου λέει, στη διάρκεια μιας συνέντευξής του την επομένη. «Δεν μπορούσα να βρω τη γυναίκα μου και άρχισα να ουρλιάζω στους γύρω μου για να βεβαιωθώ ότι ήταν ακόμα ζωντανοί», προσθέτει.
Το σκηνικό ήταν φρικτό
Πετάχτηκε έξω, από τον φόβο μήπως βομβαρδίσουν το κτίριο όπου βρισκόταν, και βρέθηκε αντιμέτωπος με μια τεράστια ισραηλινή επίθεση που ξεδιπλωνόταν γύρω του.
Οι δρόμοι γέμισαν από ένα σμήνος τετρακόπτερων drones εξοπλισμένων με φορητά όπλα. Σε κοντινή απόσταση ακούγονταν οι ερπύστριες των τανκς. Επιθετικά ελικόπτερα Apache, κατασκευής ΗΠΑ, υπερίπταντο. Τα κοντινά κτίρια χτυπήθηκαν με πυραύλους.
«Ακούσαμε ανθρώπους να ουρλιάζουν μέσα στα βομβαρδισμένα σπίτια, εκλιπαρώντας απεγνωσμένα για βοήθεια», μου είπε ο Αμπού Νάσερ. «Υπήρχαν μάρτυρες (σκοτωμένοι) και τραυματισμένοι, αλλά δεν μπορούσαμε να τους βοηθήσουμε». Το σκηνικό ήταν φρικτό.
«Ο δρόμος είχε γεμίσει ανθρώπινα μέλη», συνεχίζει, «και πολλοί τραυματίες αιμορραγούσαν χωρίς να μπορούν να τους προσεγγίσουν τ’ ασθενοφόρα». Η χωρίς σταματημό επίθεση στη Νουσεϊράτ κράτησε περίπου 75 λεπτά.
Ο πατέρας θρηνεί πάνω από το νεκρό παιδί του στη Νουσεϊράτ, μετά την επιδρομή του ισραηλινού στρατού
«Η επιχείρηση τελείωσε, αλλά μείναμε στις θέσεις μας για πολλή ώρα, γιατί φοβόμασταν να μετακινηθούμε», περιγράφει ο Αμπού Νάσερ. «Ηταν ένα φρικιαστικό σκηνικό, με τρομακτική διάρκεια, που δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ στη ζωή μου».
«Γιατί το άξιζαν αυτό;»
Καθώς οι ισραηλινές δυνάμεις αποσύρθηκαν με τέσσερις ομήρους, άφησαν πίσω τους τον θάνατο και την καταστροφή.
Οι αρχές στη Γάζα ανακοίνωσαν ότι 274 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 64 παιδιά και 57 γυναίκες, σκοτώθηκαν, περισσότεροι από 400 τραυματίστηκαν, και 89 κατοικημένα σπίτια ή κτίρια κατοικιών βομβαρδίστηκαν κατά τη διάρκεια της επιδρομής.
Δελτίο από το κυβερνητικό γραφείο μέσων ενημέρωσης της Χαμάς στη Γάζα ανέφερε ότι ισραηλινοί στρατιώτες μεταμφιέστηκαν σε εκτοπισμένους κατά τη διεξαγωγή αυτού που αργότερα ονομάστηκε η σφαγή της Νουσεϊράτ.
Η Washington Post επαλήθευσε δύο βίντεο μ’ ένα φορτηγό που έφερε το λογότυπο ενός σαπουνιού για πιάτα και συνοδευόταν από ισραηλινά τανκς — δεν είναι ξεκάθαρο εάν τα πλάνα τραβήχτηκαν πριν ή μετά την επίθεση.
Israeli occupation forces infiltrated the Nuseirat refugee camp today in trucks disguised as humanitarian aid. pic.twitter.com/4jcabCKDHu
— أنس الشريف Anas Al-Sharif (@AnasAlSharif0) June 8, 2024
Ενα άλλο βίντεο που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο δείχνει ένα φορτηγό Mercedes-Benz γεμάτο με τα προς το ζην εφόδια, δεμένα με ιμάντες, – σκηνή βγαλμένη από τα Σταφύλια της Οργής – κάτι που συνηθίζεται στη Γάζα.
— احمد سعيد (@ahmedsaedaqa) June 9, 2024
Αυτόπτης μάρτυρας είπε στην Post ότι περίπου 10 ισραηλινοί στρατιώτες πήδηξαν από το φορτηγό και πυροβόλησαν τον αδελφό του. (Βοηθός του εκπροσώπου των ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων, αντιναυάρχου Ντάνιελ Χαγκάρι, δήλωσε στο The Intercept ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν πολιτικά οχήματα στην επίθεση).
«Γιατί ο κόσμος κοιτάζει σιωπηλά;»
Το νοσοκομείο Μαρτύρων Αλ-Ακσά στην Ντέιρ αλ-Μπάλαχ, το οποίο επισκέφτηκα το Σάββατο, ήταν γεμάτο θύματα από τη Νουσεϊράτ. Τα ασθενοφόρα έφταναν συνεχώς και ουρλιαχτά έπνιγαν τον αέρα.
Στην αίθουσα επειγόντων περιστατικών επικρατούσε χάος όλο το απόγευμα, λέει η Καρίν Χάστερ, νοσοκόμα, οργανώτρια πολιτικής και επόπτρια των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) οι οποίοι βοηθούν στο Αλ Ακσά, σύμφωνα με μήνυμα που έστειλε από τη Γάζα και δημοσιεύτηκε από αυτήν την οργάνωση ιατρικής βοήθειας, γνωστή στα γαλλικά με τα αρχικά MSF.
«Δεν υπάρχει τίποτα, τίποτα απολύτως που να δικαιολογεί αυτό που είδα σήμερα», γράφει η Χάστερ. «Τίποτα».
«Αυτά τα παιδιά — το 3 μηνών, το 7χρονο, τον 12χρονο που πέθανε — τον 25χρονο άνδρα, την 78χρονη γυναίκα, που έχουν όλοι φρικτά τραύματα» προσθέτει.
Breaking: Horrific massacres are being committed by the Israeli army at this moment against the civilian population in the Nuseirat refugee camp. pic.twitter.com/wEqWlxp7B3
— Ramy Abdu| رامي عبده (@RamAbdu) June 8, 2024
Και ρωτάει: «Γιατί τους άξιζε αυτό; Και γιατί ο κόσμος κοιτάζει σιωπηλά; Σε ποιο επίπεδο φρίκης πρέπει να φτάσουμε προτού επιτέλους κάνουμε κάτι, προτού επιτέλους πούμε στο Ισραήλ ότι αυτό δεν γίνεται αποδεκτό;».
« RIEN, absolument rien ne justifie ce que j’ai vu aujourd’hui. »
Karin Huster pic.twitter.com/F7NfiqeXh1— Rim (@psyaumaroc) June 10, 2024
Στον δρόμο για τη Νουσεϊράτ
Πήγαινα στη Νουσεϊράτ όταν ο ισραηλινός στρατός ξεκίνησε την επίθεσή του. Ο πόλεμος ήταν αδυσώπητος για μένα. Οπως ο Αμπού Νάσερ, έχω εκτοπιστεί και μετεγκατασταθεί τρεις φορές κατά τη διάρκειά του. Πιο πρόσφατα, τον Μάιο, έφτασα στην Ντέιρ αλ-Μπάλαχ, μια πόλη στην κεντρική Γάζα.
Οπως, επίσης, πολλοί άλλοι, έχω χάσει αγαπημένα μου πρόσωπα και συναδέλφους. Μία από τις απώλειες, ο σύζυγός μου, ήταν υπόδειγμα για μένα και πολλά περισσότερα. Ηταν συνεργάτης στην εταιρεία παραγωγής μας, πατέρας της κόρης μας και ο έρωτας της ζωής μου.
Σκοτώθηκε από τους Ισραηλινούς τον Οκτώβριο, προφυλάσσοντας εμένα και την κόρη μας όταν το σπίτι μας χτυπήθηκε από δύο πυραύλους. Ηξερα πως έπρεπε να προχωρήσω, να συνεχίσω να καταγράφω ιστορίες.
Κι έτσι, ξεκίνησα στις 8 Ιουνίου με το αυτοκίνητο για να κάνω τη διαδρομή περίπου 5 χιλιομέτρων από την Ντέιρ αλ-Μπάλαχ στη Νουσεϊράτ προκειμένου να πάρω μια συνέντευξη στο πλαίσιο μιας ταινίας που δουλεύουμε.
Σκεφτόμουν μόνο τη μικρή μου κόρη
Η γυναίκα, που θα ήταν το θέμα της συνέντευξής μου, μένει στον καταυλισμό. Καθώς πλησιάζαμε στη Νουσεϊράτ, ένιωσα ανησυχία. Είπα στον οδηγό, «Νιώθω άβολα για να πάω εκεί και σκέφτομαι ν’ ακυρώσω το ταξίδι».
Δεν πρόλαβα. Ξαφνικά, όλα κλιμακώθηκαν ραγδαία. Μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου, είδα τέσσερα πολεμικά ελικόπτερα να πετάνε χαμηλά και να πυροβολούν συνέχεια. Οβίδες πυροβολικού εκρήγνυντο κοντά, απ’ ό,τι φαινόταν χωρίς συγκεκριμένο στόχο. Οι ήχοι των εκρήξεων ήταν αδιάκοποι.
Footage of Israeli artillery shells raining down on the Nuseirat refugee camp today, resulting in the slaughter of hundreds of Palestinians. pic.twitter.com/AMVoNdzuUB
— War Watch (@WarWatchs) June 8, 2024
Σκεφτήκαμε να προχωρήσουμε ή να γυρίσουμε πίσω όταν ένας πύραυλος στόχευσε το σπίτι δίπλα μας και θραύσματα πέρασαν πάνω από τα κεφάλια μας. Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ εκείνη τη στιγμή ήταν η μικρή μου κόρη.
Είχε γίνει ενός έτους, δύο εβδομάδες μετά τη δολοφονία του πατέρα της. Αναρωτήθηκα πώς θα μπορούσε ν’ αντιμετωπίσει και την απώλεια της μητέρας της. Επιστρέψαμε στην Ντέιρ αλ-Μπάλαχ και στο νοσοκομείο Αλ- Ακσά.
«Ολο το φάσμα των πολεμικών τραυμάτων»
Τα νοσοκομεία στη Λωρίδα της Γάζας έχουν επανειλημμένα υποστεί επιθέσεις από τον ισραηλινό στρατό, παρόλο που μερικές φορές χρησίμευαν ως καταφύγια για τους εκτοπισμένους.
Οι εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης έχουν τεθεί υπό συνεχή πολιορκία και έλαβαν επανειλημμένα εντολές εκκένωσης, ενώ ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές σκότωναν ανθρώπους καθώς έφευγαν από τα νοσοκομεία, στην προσπάθειά τους ν’ ακολουθήσουν τις διαταγές.
Ξένοι γιατροί που επέστρεφαν στο Αλ-Ακσά από αποστολές βοήθειας στη Γάζα έκαναν λόγο για ανείπωτη σφαγή. Με στρατιωτικές επιθέσεις και πόρους, όπως τα καύσιμα, υπό πίεση, τα μαιευτήρια δυσκολεύονταν να ξεγεννήσουν τις μητέρες και να κρατήσουν πρόωρα μωρά στη ζωή. Και εκατοντάδες εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας τέθηκαν υπό ισραηλινή κράτηση και έκτοτε εξαφανίστηκαν.
Η Κάριν Χάστερ αναφέρει ότι η στρατιωτική επιχείρηση στην Ντέιρ αλ Μπάλαχ ξεκίνησε γύρω στις 11:30 π.μ.
Aftermath of the location in Nuseirat where hostages were kept.
~ @Saher95755738 pic.twitter.com/5LKMksIE3n— Imtiaz Mahmood (@ImtiazMadmood) June 9, 2024
«Αρχίσαμε ν’ ακούμε πολύ έντονη δραστηριότητα των IDF, πολλούς βομβαρδισμούς, πολλούς πυροβολισμούς, ελικόπτερα», λέει. Σε λίγο, προσθέτει, οι εργαζόμενοι των ΓΧΣ πετάχτηκαν από μια «τεράστια έκρηξη ακριβώς δίπλα από το γραφείο μας, που δεν απέχει πολύ από το Νοσοκομείο Αλ Ακσά».
«Από ακρωτηριασμούς έως εκσπλαχνισμούς…»
Αρχισαν να ετοιμάζουν προμήθειες και σύντομα ο διευθυντής του νοσοκομείου τους απηύθυνε έκκληση για βοήθεια. Νωρίς το απόγευμα, αφού αξιολόγησαν τις συνθήκες ασφαλείας, έφτασαν στα επείγοντα του νοσοκομείου.
«Επικρατούσε, ως συνήθως, πανδαιμόνιο», εξηγεί. «Αλλά προστέθηκε σ’ αυτό των τελευταίων τεσσάρων ημερών, με αποτέλεσμα το απόλυτο χάος στο εσωτερικό του νοσοκομείου».
Το Τμήμα Επειγόντων ήταν «εντελώς γεμάτο με τραυματίες στο πάτωμα που προέρχονταν από τους βομβαρδισμούς στη Νουσεϊράτ» — επρόκειτο για εκατοντάδες τραυματίες.
«Υπήρχαν παιδιά παντού, γυναίκες, άντρες», συνεχίζει η Χάστερ. «Είχαμε όλο το φάσμα των πολεμικών τραυμάτων, από ακρωτηριασμούς έως εκσπλαχνισμούς, έως κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, έως τραυματικές διαταραχές. Κατάγματα και, εννοείται, βαριά εγκαύματα».
«Ούρλιαζαν για τους γονείς τους»
«Παιδιά εντελώς γκρίζα ή κάτασπρα από το σοκ, καμένα, ούρλιαζαν για τους γονείς τους – πολλά από αυτά δεν μιλούσαν επειδή βρίσκονταν σε κατάσταση σοκ», λέει.
🔴⚠️ Children and women came under fire from Apache helicopters and quadcopters. No one can reach to help and evacuate them in the Nuseirat area in the central Gaza Strip.
Ya Allah avenge our brothers, sisters and children in Nuseirat camp and the rest of Gaza. 🇵🇸 #GazaGenocide pic.twitter.com/pPPiI0mPUu
— Majid Freeman (@Majstar7) June 8, 2024
Κάποια στιγμή, κατά την παραμονή μου στο Αλ Ακσά, προκλήθηκε πανικός στην τέντα όπου είχαν εγκατασταθεί τα μέσα ενημέρωσης. Είχε διαδοθεί η είδηση ότι ο ισραηλινός στρατός προειδοποίησε το νοσοκομείο πως θα επιτεθεί — συγκεκριμένα, εναντίον των συγκεντρωμένων δημοσιογράφων.
Είτε επρόκειτο για φήμες είτε όχι, οι IDF (Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις), σε δήλωσή τους στο The Intercept, αρνήθηκαν ότι είχαν διατάξει οποιαδήποτε εκκένωση του νοσοκομείου. Αποφασίσαμε να φύγουμε.
Για να γλιτώσω από το μακελειό της Νουσεϊράτ, κατέφυγα στο Αλ Ακσά, και τώρα αναγκαζόμουν να φύγω και απ’ αυτό. Οι γιατροί και οι οικογένειες των τραυματιών αρνήθηκαν να το εγκαταλείψουν. Η επίθεση δεν έγινε ποτέ.
«Αισθανόμασταν ετοιμοθάνατοι»
Ο Αμπού Νάσερ και η σύζυγός του είχαν εκτοπιστεί για πρώτη φορά τον Νοέμβριο, από το σπίτι τους στο Αλ-Σαφτάουι, στα βόρεια της Γάζας. Εφυγαν με τα πόδια αφού η γειτονιά τους δέχτηκε επίθεση από τον ισραηλινό στρατό.
Βολές πυροβολικού και λευκός φώσφορος, ένα εμπρηστικό όπλο του οποίου η χρήση σε περιοχές αμάχων απαγορεύεται, έπληξαν την περιοχή και ένα καταφύγιο δίπλα από το κτίριό τους καταστράφηκε από ισραηλινή αεροπορική επιδρομή.
Το ταξίδι κατά μήκος μιας ασφαλούς διαδρομής που είχε καθοριστεί από το Ισραήλ, οδήγησε τον Αμπού Νάσερ και τη σύζυγό του περίπου 16 χιλιόμετρα νότια, σ’ ευθεία γραμμή, στον πρώτο τους σταθμό στη Νουσεϊράτ. Ηταν ένα καινούργιο σπίτι, αλλά έμειναν εκεί μόνο ενάμιση μήνα.
This is the aftermath of a massacre.
Palestinian civilians killed by Israel in yesterdays Nuseirat massacre is up to 274 with 698 injured.
Many victims are still under the rubble. pic.twitter.com/wTyF7oTFBw
— Khalissee (@Kahlissee) June 9, 2024
Ο εκτοπισμός έγινε ένα ανεπιθύμητο μοτίβο. Στα τέλη Δεκεμβρίου, ο Αμπού Νάσερ υπάκουσε στις διαταγές εκκένωσης του Ισραήλ για να μετακινηθεί ξανά νότια, αυτή τη φορά καταλήγοντας στη Ράφα, με άλλους περίπου 1,4 εκατομμύρια εσωτερικά εκτοπισμένους Παλαιστίνιους.
Εμειναν σε μια σκηνή στον καταυλισμό του Τελ αλ-Σουλτάν, όχι πολύ μακριά από το κέντρο της Ράφα. Πέντε μήνες αργότερα, τον Μάιο, όταν η Ράφα, με τη σειρά της, απειλήθηκε από τον ισραηλινό στρατό, ο Αμπού Νάσερ έφυγε ξανά, επιστρέφοντας στο βομβαρδισμένο σπίτι του στη Νουσεϊράτ.
«Η σφαγή στις σκηνές»
Ο καταυλισμός Τελ αλ-Σουλτάν στη Ράφα θα γινόταν ο τόπος αυτού που τώρα είναι γνωστός ως «η σφαγή στις σκηνές» — μια από τις ονομασίες που δόθηκαν σε πολλά από τα καταφύγια που άφησε πίσω του ο Αμπού Νάσερ.
Καθώς οι βόμβες έπεφταν το Σάββατο κοντά στο σπίτι του στη Νουσεϊράτ, και ο Αμπού Νάσερ με τη σύζυγό του πετάχτηκαν στον δρόμο και τράπηκαν σε φυγή, σοκαρίστηκε όταν διαπίστωσε με πόσους πολλούς τρόπους θα μπορούσε να πεθάνει: τανκς, επιθετικά ελικόπτερα, οβίδες, βλήματα και, θερίζοντας ανθρώπους στον δρόμο, τα drones με τα φορητά όπλα.
«Οι άνθρωποι μπροστά μας έτρεχαν αλαφιασμένοι για να γλιτώσουν από τα drones», λέει ο Αμπού Νάσερ. «Και κρυφτήκαμε σ’ ένα μέρος όπου δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν». Εμειναν κρυμμένοι πίσω από τις σκάλες για περισσότερο από μία ώρα, μέχρι να καταλαγιάσει η επίθεση.
«Αισθανόμασταν ετοιμοθάνατοι», μου εξομολογήθηκε ο Αμπού Νάσερ, «καθώς περιμέναμε να βομβαρδίσουν το σπίτι πάνω από τα κεφάλια μας».