2ο ΜΕΡΟΣ
3ο Μέρος
4ο Μέρος
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε δεκαετιών – πολύ πριν οι κυβερνήσεις χρησιμοποιήσουν το φόβο του Covid-19 για να συνηθίσουν τους πολίτες τους στην επιτήρηση της βιοασφάλειας μέσω συνεχών μαζικών δοκιμών σε υγιείς ανθρώπους, εντολές εμβολίων και διαβατήρια εμβολίων που αντικαθιστούν τα δικαιώματα των ανθρώπων να συμμετέχουν στην κοινωνία με εξαρτημένες άδειες – ο έλεγχος και η εξάλειψη των ασθενειών μέσω φαρμάκων έγινε σταδιακά ο μοναδικός και απώτερος στόχος της παγκόσμιας πολιτικής δημόσιας υγείας. Το καθαρό νερό, ο τερματισμός του υποσιτισμού, η βελτίωση της παραγωγής και του εφοδιασμού τροφίμων και η εκπαίδευση έχουν σχεδόν παραγκωνιστεί στην επιδίωξη του καθολικού εμβολιασμού.
Γράφοντας για την πολιτική του εμβολιασμού το 2017, ο ειδικός σε θέματα διεθνούς πολιτικής υγείας William Muraskin, αναφέρει:
“ένας ολοκληρωτικός πόλεμος κατά των μικροβίων σχεδιάζεται αυτή τη στιγμή από τους υποστηρικτές της εξάλειψης, οι οποίοι σκοπεύουν να επικρατήσουν ανεξάρτητα από τις επιλογές των κυβερνήσεων των αναπτυσσόμενων χωρών ή των λαών τους”.
Όπως και ο “πόλεμος ή τρομοκρατία”, επρόκειτο για μια έννοια ανοικτού τέλους, διφορούμενη και χρήσιμη για τη δικαιολόγηση μιας σειράς ενεργειών.
Το γεγονός ότι τα εμβόλια έχουν γίνει το όπλο επιλογής της παγκόσμιας υγείας οφείλεται σε δύο σημαίνοντα φιλανθρωπικά ιδρύματα που εργάζονται αμείλικτα για τον υβριστικό στόχο της εξάλειψης των ασθενειών μέσω του καθολικού εμβολιασμού.
Κατά το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, το Ίδρυμα Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς (BMGF) βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του ευρέως αντιληπτού ανθρωπισμού, καλώντας την ανθρωπότητα να “επαναπροσδιορίσει τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα για την καταπολέμηση των ασθενειών” μέσω εμβολίων και επιτήρησης “just-in-time”.
Στην πραγματικότητα, το BMGF δεν είναι παρά ένας νεοεισερχόμενος σε αυτό το μεγάλο παιχνίδι των εμβολίων, ενώνοντας έναν άλλο επιδραστικό ιδιωτικό αμερικανικό οργανισμό, το Ίδρυμα Ροκφέλερ (RF – Rockefeller Foundation), το οποίο έθεσε τις βάσεις γι’ αυτό πριν από χρόνια. Ιδρύθηκε από την οικογένεια του John D Rockefeller, του πρώτου δισεκατομμυριούχου στον κόσμο, ο οποίος έκανε τα χρήματά του μέσω της εταιρείας του Standard Oil, και ο ρόλος του RF στην προώθηση των εμβολίων ανάγεται στις πρωτοποριακές εκστρατείες εξάλειψης ασθενειών κατά του αγκυλόστομου και του κίτρινου πυρετού. Τα θεμέλια γι’ αυτό που έμελλε να γίνει ο πόλεμος κατά των μικροβίων τέθηκαν τις επόμενες δεκαετίες, με το RF να κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς- ασκώντας την επιρροή του μέσω της τοποθέτησης διαχειριστών του RF σε πολυάριθμους διεθνείς οργανισμούς, αποφεύγοντας πάντα το είδος της δημόσιας προσοχής που προσέλκυσε το BMGF, λειτουργώντας σε μεγάλο βαθμό “κάτω από το ραντάρ”.
Στην Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας που συγκάλεσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας το 1978 στην Άλμα Άτα του Καζακστάν, τα κράτη μέλη συμφώνησαν σε ένα ευρύ όραμα για την “Υγεία για Όλους” ως θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο διατυπώθηκε σε μια σαφή διακήρυξη. Αυτό ήταν ένα μανιφέστο για τη βελτίωση της υγείας στον αναπτυσσόμενο κόσμο μέχρι το 2000, με την αύξηση του βιοτικού επιπέδου μέσω του καθαρού νερού, της βελτιωμένης υγιεινής και της διατροφής – τα θεμελιώδη στοιχεία που συμβάλλουν στην καλή υγεία. Σε αυτή την έκκληση για πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, η ανοσοποίηση κατά των κυριότερων μολυσματικών ασθενειών δεν ήταν παρά ένα από τα εργαλεία στο κουτί μαζί με “την εκπαίδευση, την παροχή τροφίμων και τη σωστή διατροφή, την επαρκή παροχή ασφαλούς νερού και βασικών συνθηκών υγιεινής, την υγειονομική περίθαλψη της μητέρας και του παιδιού, συμπεριλαμβανομένου του οικογενειακού προγραμματισμού, την πρόληψη και τον έλεγχο των τοπικά ενδημικών ασθενειών, την κατάλληλη θεραπεία των κοινών ασθενειών και τραυματισμών και την παροχή βασικών φαρμάκων”.
Η διακήρυξη της Άλμα Άτα δυσαρέστησε το Ίδρυμα Ροκφέλερ επειδή το όραμα και η στρατηγική ήταν αντίθετα προς το μοντέλο θεραπείας ή εξάλειψης των ασθενειών που είχε πρωτοστατήσει κατά του αγκυλοσκώληκα, του κίτρινου πυρετού και της ελονοσίας. Το RF συγκάλεσε μια δική του διάσκεψη έξι μήνες αργότερα στο Bellagio της Ιταλίας για να αναπτύξει μια αντί-αντίδραση. Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών των ΗΠΑ, ήταν ένας από τους υπαλλήλους τους, ο Δρ Rafe Henderson, που ενθάρρυνε πρώτος τον ΠΟΥ να υιοθετήσει τα εμβόλια. Το 1977 αποσπάστηκε στον ΠΟΥ για να διευθύνει το Διευρυμένο Πρόγραμμα Εμβολιασμού (EPI).
Μιλώντας στην Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας 30 χρόνια αργότερα, ο Δανός γιατρός και πρώην γενικός διευθυντής του ΠΟΥ Dr. Halfdan Mahler υπενθύμισε στο ακροατήριό του “την υπερβατική ομορφιά και σημασία του ορισμού της υγείας στο Καταστατικό του ΠΟΥ”, την υγεία ως “κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς την απουσία ασθένειας ή αναπηρίας”.
Εξέφρασε τη λύπη του για την ταχεία απώλεια ενδιαφέροντος των δωρητών και τη διαστρέβλωση της ίδιας της ουσίας του οράματος της Άλμα Άτα και της στρατηγικής της πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης “υπό το δυσοίωνο όνομα Επιλεκτική Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, η οποία αντανακλούσε σε μεγάλο βαθμό τις προκαταλήψεις των εθνικών και διεθνών δωρητών και όχι τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των αναπτυσσόμενων χωρών”.
Η Επιλεκτική Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, η αντιπολίτευση του Ιδρύματος Rockefeller στην Άλμα Άτα, γραμμένη από τον Διευθυντή Επιστημών Υγείας του, Δρ Kenneth Warren, ήταν ένα πακέτο “επιστημονικών” λύσεων για την κάλυψη των προβλημάτων υποδομής και του συστήματος. Πίστευαν ότι το “GOBI”, το ακρωνύμιο του Ταμείου Έκτακτης Ανάγκης των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά (Unicef) για τα τέσσερα βασικά μέτρα για τη διατήρηση της υγείας των παιδιών στις αναπτυσσόμενες περιοχές – παρακολούθηση της ανάπτυξης, επανυδάτωση από το στόμα, μητρικός θηλασμός και ανοσοποίηση – θα μπορούσε να μειώσει στο μισό το ποσοστό παιδικής θνησιμότητας στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σύμφωνα με τον Warren, οι επιστημονικές εξελίξεις του GOBI ήταν πιο ρεαλιστικά και οικονομικά αποδοτικά προσωρινά μέτρα.
Ενώ ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ Mahler προσπαθούσε να υλοποιήσει το ευρύτερο πρόγραμμά του “Υγεία για όλους”, το Ίδρυμα Ροκφέλερ ήταν απασχολημένο με την εξεύρεση τρόπου να το παρακάμψει. Ο James P Grant, διαχειριστής του Ιδρύματος Rockefeller και μέλος της εκτελεστικής επιτροπής του, προτάθηκε ως υποψήφιος για τη θέση του εκτελεστικού διευθυντή της Unicef. Ο Grant, που εξυμνήθηκε από τον Bill Gates ως “οραματιστής ηγέτης”, διορίστηκε στη θέση αυτή το 1980 από τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Kurt Waldheim.
Γράφοντας αργότερα για την έναρξη της παγκόσμιας στρατηγικής για την υγεία, ο Dr. Kenneth Warren επικεντρώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στον εμβολιασμό. Εξήγησε πώς τον Μάιο του 1983 ο Jonas Salk, ο εφευρέτης του εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας, ο οποίος διεξήγαγε σθεναρή εκστρατεία υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού καθ’ όλη τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής του, αποκαλώντας τον καθολικό εμβολιασμό των παιδιών κατά των ασθενειών “ηθική δέσμευση”, και ο Robert McNamara, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο οποίος είχε ταχθεί υπέρ της μείωσης του πληθυσμού, υποστηρίζοντας ότι η αύξηση του πληθυσμού ήταν η δεύτερη μετά τον πυρηνικό πόλεμο παγκόσμια απειλή, έπεισαν από κοινού τη Unicef ότι το Διευρυμένο Πρόγραμμα Εμβολιασμού που διηύθυνε ο Rafe Henderson για τον ΠΟΥ έπρεπε να επιταχυνθεί. Ο Warren καταγράφει πώς το 1984 το Ίδρυμα Ροκφέλερ βοήθησε να οργανωθεί μια κοινοπραξία οργανισμών, συμπεριλαμβανομένης της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Προγράμματος Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, για την προώθηση αυτού του στόχου και πώς, μέσα σε έξι χρόνια, επιτεύχθηκε το 80% της ανοσοποίησης (εμβολιασμού).
Ωστόσο, είναι εντυπωσιακό πόσο σπάνια οι εκθέσεις του ΠΟΥ “Υγεία για όλους” εκείνης της εποχής, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αναφέρουν την ανοσοποίηση, ενώ αντίθετα σημειώνουν σταθερά ότι οι ασθένειες στις αναπτυσσόμενες χώρες που προκαλούνται από παράσιτα, έντομα και λοιμώξεις συνδέονται στενά με τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, κυρίως με τον υποσιτισμό ή την οριακή διατροφή και την κακή υδροδότηση. Όταν ο εμβολιασμός αναφέρεται σε αυτές τις εκθέσεις είναι ως “ένα” εργαλείο και όχι ως “το” εργαλείο για την αντιμετώπιση των ασθενειών.
Η προσθήκη της λέξης “καθολικός” πριν από τον εμβολιασμό συνέπεσε με την άφιξη του Grant στη Unicef. Όσο αθώα και αν φαινόταν, η προσθήκη αυτής της μοναδικής προσδιοριστικής λέξης είχε εκτεταμένες επιπτώσεις. Ο καθολικός εμβολιασμός ήταν μια πολιτική επιλογή, και αυτή που προτιμήθηκε από το RF και τους ακόλουθούς του στο CDC.
Δύο χρόνια μετά την έναρξη της θητείας του, ο Grant μετονομάζει την Επιλεκτική Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας του RF σε Επανάσταση Επιβίωσης και Ανάπτυξης των Παιδιών της Unicef.
Φράσεις που παραπέμπουν στην Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο είναι, εκπληκτικά, διάσπαρτες παντού. Σύντομα διαφήμιζε τα εμβόλια ως πρωτοποριακά και χαμηλού κόστους και η προσπάθεια για καθολικό εμβολιασμό άρχισε να γίνεται σοβαρά, με στόχο το 90% των παιδιών στον αναπτυσσόμενο κόσμο να είναι εμβολιασμένα κατά της διφθερίτιδας, του τετάνου, του κοκκύτη (DTP), της πολιομυελίτιδας, της ιλαράς, της παρωτίτιδας, της ερυθράς και της φυματίωσης μέχρι το 1990, χωρίς να έχει σημασία αν τα παιδιά αυτά είχαν καθαρό νερό για να πιουν ή επαρκή τροφή ή υγιεινή.