Ο πόλεμος είναι καταστροφή από κάθε άποψη…
Ήταν ο Vladimir Putin που αρχικά σημείωσε ότι η Δύση είναι πρόθυμη να πολεμήσει τη Ρωσία μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό.
Φαίνεται ότι πλέον αυτό συμβαίνει – η Ουκρανία έχει ξεμείνει από… Ουκρανούς ή τουλάχιστον εξάντλησε αυτούς που είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για τη χώρα τους, διαπιστώνει νέα ανάλυση του Claremont Institute.
Η Ουκρανία έχει έλλειψη νέων, γόνιμων και παραγωγικών.
Όταν η Ρωσία έκανε την εισβολή της στη γείτονά της τον Φεβρουάριο του 2022, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναδείκνυαν ιστορίες για κακοποιούς και δολοφόνους Ρώσους και ηρωικούς Ουκρανούς.
Ο θρύλος του “Φαντάσματος του Κιέβου”, του μυστηριώδους πιλότου που καταστρέφει λεγεώνες ρωσικών μαχητικών αεροπλάνων -που τελικά απομυθοποιήθηκε ως προπαγάνδα- δημιούργησε προσδοκίες για έναν γρήγορο θρίαμβο του αουτσάιντερ.
Πολλοί Ουκρανοί προσφέρθηκαν εθελοντικά τις πρώτες μέρες του πολέμου.
Από τα 6,1 εκατομμύρια που ζουν στο εξωτερικό, κάποιοι επέστρεψαν για να υπερασπιστούν τη χώρα τους.
Ο στρατιωτικός νόμος επιβλήθηκε γρήγορα, απαγορεύοντας σε ικανούς στρατιωτικούς άνδρες να περάσουν τα σύνορα.
Στο ταχέως γερασμένο μετασοβιετικό έθνος, η στρατιωτική ηλικία ορίστηκε από τα 18 έως τα 60.
Αναζητούσαν στρατιώτες
Όπως, αποφεύγοντας τα μέσα ενημέρωσης τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσία, οι New York Times περιέγραφαν δημοφιλή κανάλια του Telegram που ειδοποιούσαν τους συνδρομητές για τοποθεσίες σε πραγματικό χρόνο των αξιωματικών στρατολογίας που έδιναν κλήσεις στους δρόμους των ουκρανικών πόλεων.
Μια ενδιαφέρουσα ανατροπή στα εργαλεία αποφυγής της επιστράτευσης σε πραγματικό χρόνο ήταν μια ανάρτηση του Μαρτίου 2023 σε ένα λογοκριμένο και υπερπατριωτικό κανάλι Kharkiv Live που συνιστούσε αυτόν τον τύπο ομαδικής συνομιλίας σε περισσότερους από μισό εκατομμύριο συνδρομητές του.
Τα εθνικιστικά αισθήματα, όπως αποδείχθηκε, δεν μεταφράζονται απαραίτητα σε προθυμία να πάρουν τα όπλα — ή ακόμα και υποστήριξη μαζικής κινητοποίησης.
Μια πρόσφατη έρευνα διαπίστωσε ότι μόλις το 6% των ερωτηθέντων στο Χάρκοβο σχεδιάζει να καταταγεί εάν η κατάσταση επιδεινωθεί.
Αυτός ο αριθμός είναι ο χαμηλότερος στη χώρα, αλλά και άλλες περιοχές δεν είναι πολύ πίσω.
Το Κίεβο, για παράδειγμα, βρίσκεται στο 12%.
Επειδή αυτή είναι μια δημοσκόπηση εν καιρώ πολέμου που διεξάγεται σε μια χώρα υπό στρατιωτικό νόμο, τα ευρήματα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Διαφθορά
Πριν από λίγες εβδομάδες, ο V. Zelensky αναγνώρισε το πρόβλημα της διαφθοράς στις ένοπλες δυνάμεις και απέλυσε όλους τους περιφερειακούς αρχηγούς στρατολόγησης.
Σκοπεύει να τους αντικαταστήσει με «πολεμιστές που έχουν περάσει από το μέτωπο ή που δεν μπορούν να είναι στα χαρακώματα επειδή έχουν χάσει την υγεία τους, έχουν χάσει τα άκρα τους, αλλά έχουν διατηρήσει την αξιοπρέπειά τους και δεν έχουν κυνισμό».
Είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα, αλλά δημιουργούν υποψίες ότι οι μαχητές που επιστρέφουν είναι αρκετά κυνικοί από πολλές απόψεις, ειδικά όταν πρόκειται για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι επιχειρήσεις στη χώρα τους.
Η παραίτηση της περασμένης εβδομάδας του υπουργού Άμυνας Oleksii Reznikov μετά τα σκάνδαλα στρατιωτικής διαφθοράς που δημοσιοποιήθηκαν ευρέως θα πρέπει να αποτελεί ένδειξη ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από τους αρχηγούς στρατολόγησης.
Η επίσημη εξήγηση του Zelensky ότι η χώρα αναζητά «νέες προσεγγίσεις» ισοδυναμεί με παραδοχή αποτυχίας.
Η Ουκρανία επιμένει τώρα να ανασυντάξει όλους.
Δεδομένου ότι ένας μεγάλος αριθμός ανδρών που ήταν επιλέξιμοι για επιστράτευση διέφυγαν στο εξωτερικό — 163.287 ζουν μόνο στη Γερμανία — πρέπει να εκδοθούν.
Η Πολωνία έχει ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία απέλασης Ουκρανών πίσω στην πατρίδα τους για να γεμίσει τα χαρακώματα.
Επιπλέον, το Υπουργείο Άμυνας ενέκρινε νέους κανόνες επιστράτευσης βάσει των οποίων οι άνδρες που πάσχουν από αναπηρίες που κυμαίνονται από βραδέως εξελισσόμενες διαταραχές του νευρικού συστήματος έως αιμορραγικές παθήσεις είναι πλέον επιλέξιμοι για στρατολόγηση.
Το ηθικό και η αποτελεσματικότητα αυτού του είδους στρατού είναι αμφισβητήσιμα.
Το τέλος
Λίγο πριν το τέλος του πολέμου, οι Ουκρανοί είναι απίθανο να αλλάξουν γνώμη σχετικά με την πορεία τους.
Η Ουκρανία δεν δημοσιοποιεί τα θύματά της, αλλά πολλά βίντεο που κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν εκτεταμένους νέους τάφους κάτω από εθνικές σημαίες.
Η πρόσφατη επίσημη εκτίμηση των ΗΠΑ είναι 70.000 νεκροί και 150.000 έως 200.000 τραυματίες από 5,5 εκατομμύρια άνδρες στρατιωτικής ηλικίας—περισσότεροι νεκροί σε 18 μήνες από ό,τι οι ΗΠΑ έχασαν στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Σύμφωνα με τον Γερμανό ιατρικό προμηθευτή Ottobock, που κατασκευάζει προσθετικά, ο αριθμός των ακρωτηριασμένων ανέρχεται πλέον σε 50.000.
Με χαρακτηριστική γερμανική υποτίμηση, ο Ottobock προσθέτει ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανώς υψηλότερος επειδή χρειάζεται χρόνος για τη διεκπεραίωση των υποθέσεων.
Στο μεταξύ, η Ουκρανία προετοιμάζεται για 1,5 εκατομμύριο άτομα με ειδικές ανάγκες.
Οι εθελοντές που ανταποκρίθηκαν στην κλήση στις αρχές του πολέμου ήταν πιθανότατα ιδεολόγοι και μορφωμένοι.
Αλλά σύμφωνα με τα στοιχεία, οι άνδρες που ξεφεύγουν από το στρατό είναι πλούσιοι και συνδεδεμένοι, μορφωμένοι και ζουν σε μεγάλα πληθυσμιακά κέντρα.
Αυτοί που σύρθηκαν στη μάχη τώρα είναι φτωχοί και αγροτικοί.
Η μεγαλύτερη απώλεια για τη χώρα ήταν η αποχώρηση γυναικών και παιδιών.
Μετά τη φυγή των προσφύγων και την προσάρτηση των νοτιοανατολικών περιοχών, ο πληθυσμός της Ουκρανίας μειώθηκε από 42 σε περίπου 30 εκατομμύρια.
Οι γυναίκες από το Κίεβο και το Χάρκοβο, τις μεγαλύτερες και πιο ανεπτυγμένες πόλεις της Ουκρανίας, είναι πολύ πιθανό να έχουν εγκαταλείψει τη χώρα.
Αυτές οι γυναίκες είναι νεαρές και μεσήλικες και έχουν πτυχία κολεγίου και παιδιά.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας Corriere de la Serra, οι μορφωμένοι πρόσφυγες μπόρεσαν να βρουν δουλειά στο εξωτερικό και τα παιδιά τους σπουδάζουν εκεί.
Μερικές οικογένειες καταρρέουν.
Είναι αμφίβολο ότι αυτές θα επιστρέψουν μετά τον πόλεμο.
Το πιο πιθανό είναι να ενωθούν μαζί τους οι εξίσου καλά μορφωμένοι σύζυγοί τους.
Δεδομένου του πολύ χαμηλού ποσοστού γεννήσεων της Ουκρανίας πριν από τον πόλεμο, η απώλεια εκατομμυρίων παιδιών και γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας μπορεί να είναι καταστροφική.
Το ίδιο και η ζημιά που έχει γίνει στο ουκρανικό χώρο και στην πολιτιστική κληρονομιά, τόσο της Ρωσίας όσο και της Ουκρανίας.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα της Ουκρανίας στον πόλεμο μέχρι στιγμής είναι η μεθοδική διαγραφή κάθε ορατής αναφοράς στον ρωσικό πολιτισμό από το τοπίο της – ξεκινώντας από τα μνημεία του θεμελιώδους Ρώσου ποιητή Αλεξάντερ Πούσκιν και κατεβαίνοντας στη λίστα των λογοτεχνικών και πολιτιστικών προσωπικοτήτων.
Η Ουκρανία έχει μια ιστορική πολεμική παράδοση – η ανδρεία των Κοζάκων είναι θρυλική.
Αλλά η σημερινή Ουκρανία είναι αστική, οι νομάδες κάτοικοι της στέπας δεν υπάρχουν πια.
Πάρα πολλοί χάθηκαν στα χαρακώματα και περαιτέρω απώλειες είναι δύσκολα αποδεκτές από τους απλούς ανθρώπους.
Ένα θετικό αποτέλεσμα για την Ουκρανία είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ακόμη και στο απίθανο σενάριο να χάσει η Ρωσία στο πεδίο της μάχης, καταλήγει το Claremont Institute.
www.bankingnews.gr