Η αρχή για την καθιέρωση της «Συνθήκης Πανδημίας» του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) έγινε σήμερα, καθώς ψηφίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση το παγκόσμιο ψηφιακό πιστοποιητικό.
Η σύσταση ενθαρρύνει τα κράτη μέλη να ενταχθούν, να ακολουθήσουν και να συμμετάσχουν στην περαιτέρω ανάπτυξη του παγκόσμιου δικτύου ψηφιακής πιστοποίησης υγείας του ΠΟΥ. Μέχρι να συνδεθούν τα κράτη μέλη σε αυτό και κατά την περίοδο μέχρι το τέλος του έτους, ενθαρρύνονται να παραμείνουν συνδεδεμένα με την πύλη της ΕΕ (την υπάρχουσα ψηφιακή υποδομή της ΕΕ για την επαλήθευση των πιστοποιητικών)
Κάτι που επί της ουσίας μας επιστρέφει στα πιστοποιητικά Covid-19 που είχαμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και τα οποία λειτουργούσαν μόνο για να ελέγχουν τους πολίτες.
Το παγκόσμιο δίκτυο πιστοποίησης ψηφιακής υγείας του ΠΟΥ θα ενσωματώσει την τεχνολογία που αναπτύχθηκε στα ψηφιακά πιστοποιητικά COVID της ΕΕ.
Σύνδεση με το παγκόσμιο ψηφιακό δίκτυο πιστοποίησης υγείας
Τα κράτη μέλη ενθαρρύνονται να συνδεθούν στο παγκόσμιο δίκτυο ψηφιακής πιστοποίησης υγείας που δημιουργείται από τον ΠΟΥ. Ωστόσο, εναπόκειται στα κράτη μέλη να αποφασίσουν εάν και πότε θα συνδεθούν με αυτό.
Έκδοση και αποδοχή πιστοποιητικών
Μόλις συνδεθούν στο δίκτυο, τα κράτη μέλη ενθαρρύνονται να εκδίδουν και να αποδέχονται πιστοποιητικά COVID-19 συμβατά με τις απαιτήσεις του δικτύου, ιδίως σε περίπτωση που έχει κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία διεθνούς ενδιαφέροντος.
Περαιτέρω εξέλιξη του παγκόσμιου ψηφιακού δικτύου πιστοποίησης υγείας
Τα κράτη μέλη ενθαρρύνονται να ακολουθήσουν και να συμμετάσχουν στην περαιτέρω ανάπτυξη του παγκόσμιου δικτύου πιστοποίησης ψηφιακής υγείας του ΠΟΥ, όπως η πιθανή επέκτασή του σε άλλες ασθένειες πέρα από την COVID-19 ή άλλες χρήσεις στο πλαίσιο της υγείας.
Το συγκεκριμένο ψηφιακό πιστοποιητικό είναι το πρώτο βήμα για την καθιέρωση της «Συνθήκης Πανδημίας» του ΠΟΥ, η οποία περιέχει αναγκαστικές καραντίνες και lockdown, υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, ψηφιακό πιστοποιητικό εμβολιασμού και μετακίνησης.
Οι συμφωνίες θα ενσωματώσουν στο διεθνές δίκαιο μια υπερεθνική προσέγγιση της δημόσιας υγείας από πάνω προς τα κάτω, στην οποία ο ΠΟΥ, ενεργώντας σε ορισμένες περιπτώσεις μέσω της αποκλειστικής διακριτικής ευχέρειας ενός ατόμου, του Γενικού Διευθυντή του εν προκειμένω, θα έχει την εξουσία να επιβάλλει σαρωτικές, νομικά δεσμευτικές οδηγίες στα κράτη μέλη και τους πολίτες τους, που κυμαίνονται από την επιβολή οικονομικών συνεισφορών από μεμονωμένα κράτη, έως την απαίτηση κατασκευής και διεθνούς διαμοιρασμού εμβολίων και άλλων προϊόντων υγείας, έως την απαίτηση παράδοσης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, την παράκαμψη των εθνικών διαδικασιών έγκρισης της ασφάλειας εμβολίων, γονιδιακών θεραπειών, ιατρικών συσκευών και διαγνωστικών, την επιβολή εθνικών, περιφερειακών και παγκόσμιων καραντίνας που θα εμποδίζει τους πολίτες να ταξιδεύουν και θα επιβάλλει ιατρικές εξετάσεις και θεραπείες.
Ένα παγκόσμιο σύστημα για ψηφιακά «πιστοποιητικά υγείας» για την επαλήθευση της κατάστασης των εμβολίων ή των αποτελεσμάτων των εξετάσεων θα καθιερωθεί, θα ενσωματωθεί και θα επεκταθεί ένα δίκτυο βιοεπιτήρησης, σκοπός του οποίου θα είναι ο εντοπισμός ιών και παραλλαγών που προκαλούν ανησυχία – και η παρακολούθηση της εθνικής συμμόρφωσης με τις πολιτικές οδηγίες του ΠΟΥ σε περίπτωση που υπάρχουν.
Για να γίνει επίκληση οποιασδήποτε από αυτές τις σαρωτικές εξουσίες, δεν θα απαιτείται «πραγματική» κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία στην οποία οι άνθρωποι θα υφίστανται μετρήσιμη βλάβη- αντίθετα, θα αρκεί ο ΠΟΥ, ενεργώντας κατά την κρίση του, να έχει εντοπίσει απλώς το «ενδεχόμενο» ενός τέτοιου συμβάντος.