Το χθεσινό διάγγελμα του Ρώσου προέδρου μπορεί να διήρκησε δύο ώρες, ωστόσο, δεν είχε σημαντικές ανακοινώσεις για τον πόλεμο, παρά μόνο την αναστολή της συμμετοχής της Ρωσίας στη συμφωνία Start για τον έλεγχο των πυρηνικών εξοπλισμών.
Προς το τέλος της ομιλίας του, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ισχυρίστηκε ότι η συλλογική Δύση χρησιμοποίησε τη συμφωνία για να προσπαθήσει να επιφέρει μια στρατηγική ήττα στη Ρωσία. Ως εκ τούτου, ανακοίνωσε ότι η Ρωσία αναστέλλει τη συμμετοχή της, αν και τόνισε ότι η αναστολή δεν σημαίνει πλήρη απόσυρση.
Να σημειωθεί ότι η συμφωνία προβλέπει τον περιορισμό των στρατηγικών πυρηνικών κεφαλών που οι ΗΠΑ και η Ρωσία μπορούν να αναπτύξουν.
Την ίδια ώρα, ο Πούτιν υποστήριξε, χωρίς να δώσει στοιχεία, πως ορισμένοι άνθρωποι στην Ουάσιγκτον σκέπτονται την επανάληψη των πυρηνικών δοκιμών. Έτσι κάλεσε το ρωσικό υπουργείο Άμυνας και τη ρωσική υπηρεσία πυρηνικής ενέργειας Rosatom να διασφαλίσουν την ετοιμότητά τους για δοκιμή πυρηνικών όπλων.
Τι μπορεί να σημαίνει όμως η αναστολή της ρωσικής συμμετοχής στη συμφωνία; Σύμφωνα με τους αναλυτές του Ινστιτούτου για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW), ο Ρώσος ηγέτης προχώρησε σε αυτή την ανακοίνωση για να αποσπάσει την προσοχή από τη συνολική έλλειψη ουσίας στην υπόλοιπη ομιλία του. Το αμερικανικό think tank έχει δηλώσει ξανά πως η πυρηνική ρητορική από τη ρωσική πλευρά χρησιμοποιείται αφενός για να αποθαρρύνει την Ουκρανία και τη Δύση, αφετέρου για να αντισταθμίσει τις αποτυχίες του ρωσικού πεδίου μάχης. Ως εκ τούτου, οι αναλυτές εκτιμούν ότι η Ρωσία δεν θα χρησιμοποιήσει πυρηνικό όπλο στην Ουκρανία ή εναντίον του ΝΑΤΟ.
Σχολιάζοντας την υπόλοιπη ομιλία του Ρώσου προέδρου, μεγάλο μέρος της οποίας αφιερώθηκε στη Δύση- την οποία κατηγόρησε για «ατελείωτη ροή κατηγοριών κατά της Ρωσίας» και ότι είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει οποιονδήποτε, τρομοκράτες, Ναζί, «ακόμα και τον ίδιο τον διάβολο», για να πολεμήσει τη Ρωσία-, οι αναλυτές υπογραμμίζουν όσα δεν ειπώθηκαν.
«Ο Πούτιν δεν διατύπωσε συγκεκριμένους στόχους ή προθέσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία, αντίθετα ενίσχυσε αρκετές σταθερές γραμμές στο αφήγημά του σε μια προσπάθεια να κερδίσει περισσότερο χώρο και χρόνο για έναν παρατεταμένο πόλεμο», σημειώνουν χαρακτηριστικά.
Θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει το διάγγελμα για να διατυπώσει νέους στόχους και μέσα για την επίτευξή τους, όπως την ανακοίνωση ενός άλλου επίσημου κύματος μερικής κινητοποίησης, τον επαναπροσδιορισμό της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» (όπως αποκαλεί η Μόσχα τον πόλεμο) ή τη λήψη πρόσθετων μέτρων για την κινητοποίηση της ρωσικής αμυντικής βιομηχανικής βάσης με πιο συγκεκριμένο τρόπο, συνεχίζουν.
«Αντίθετα, ο Πούτιν είπε πολύ λίγα ουσιαστικά, πιθανότατα για να προετοιμάσει το έδαφος για έναν παρατεταμένο πόλεμο στην Ουκρανία, μη διατυπώνοντας συγκεκριμένους χρονικούς στόχους και πλαισιώνοντας τον πόλεμο ως υπαρξιακό για τον ρωσικό εγχώριο πληθυσμό», καταλήγουν.
Σε αντίστοιχο συμπέρασμα καταλήγει το R. Politik υπογραμμίζοντας την έπαρση με την οποία συμπεριφέρεται ο Ρώσος πρόεδρος. Όπως σημειώνει, οι ομιλίες του τελευταία είναι συχνά μακροσκελείς, με πολλές λεπτομέρειες και αναφέρονται σε πολλά ζητήματα, χωρίς όμως να διαθέτουν την παραμικρή σαφήνεια.
«Αυτό δεν συμβαίνει επειδή δεν γνωρίζει, αλλά επειδή δεν θεωρεί απαραίτητο να δώσει εξηγήσεις», αναφέρει προσθέτοντας πως η ομιλία του έμοιαζε να αφορά την «προσωπική, πολιτισμική του σταυροφορία κατά της Δύσης», με την Ουκρανία είναι «απλώς ένα μικρό επεισόδιο, μια μυστική ειδική επιχείρηση για την οποία δεν πρέπει να σχολιάσει».
Για τις ελίτ, όμως, ισχύει το αντίθετο, υπογραμμίζει. «Αυτός ο πόλεμος είναι μια μεγάλη μαύρη τρύπα που τρώει τα πάντα, ενώ ο αγώνας του Πούτιν ενάντια στην ”τρελή” Δύση βρίσκεται κάπου έξω από αυτό το σύμπαν. Αυτοί που πεθαίνουν στην Ουκρανία σήμερα δεν νοιάζονται τι φύλο έχει ο Θεός στον δυτικό κόσμο», συνεχίζει αναφέροντας πως ο Πούτιν διοικεί την χώρα σαν να μην βρίσκεται σε πόλεμο.
Επιδιώκοντας να κρατήσει κρυφά τα στρατιωτικά του σχέδια για την Ουκρανία, «βλάπτει τη φήμη του ισχυρού άνδρα, αφήνοντας τις ελίτ- στρατιώτες, siloviki (ρωσική έκφραση που αναφέρεται στους έμπιστους «φίλους» του Βλαντίμιρ Πούτιν), τεχνοκράτες ή υπερπατριώτες – στο απόλυτο σκοτάδι, χωρίς να κατανοούν πώς να βγουν από αυτό».
Πάντως, σύμφωνα με το R.Politik, οι ρωσικές ελίτ αν και έχουν παραλύσει πολιτικά, αρχίζουν να κοιτάζουν γύρω τους και να αναρωτιούνται, αναφέροντας χαρακτηριστικά τον ιδρυτή της μισθοφορικής οργάνωσης Wagner, Γιεβγκένι Πριγκόζιν, ο οποίος «δείχνει ξεκάθαρα με τη συμπεριφορά του ότι μπορεί κανείς να τολμήσει να πάει πολύ πιο μακριά από όσο φαίνεται».
«Θα πρέπει λοιπόν να περιμένουμε ένα σταδιακό, αργό πολιτικό ”ξεπάγωμα” των ελίτ, όχι με τρόπο που να στραφούν εναντίον του Πούτιν, αλλά περισσότερο με τρόπο που να επιβιών ενώ τον αγνοούν», καταλήγει.
naftemporiki.gr