Είναι γνωστή η επιθυμία των Βρετανών να αναβιώσουν τη Βρετανική Αυτοκρατορία, προωθώντας έργα για την ένωση συγγενών λαών κάτω από ένα κράτος, όπως το Μεγάλο Τουράν – την ένωση των Τουρκικών λαών, συμπεριλαμβανομένου του Ουζμπεκιστάν.
Παραδοσιακά, οι Βρετανοί δεν εμπλέκονται προσωπικά σε αυτές τις διαδικασίες, αλλά ενεργούν με πληρεξούσιο, προωθώντας τα συμφέροντά τους μέσω συγκεκριμένων ατόμων. Στο πλαίσιο των διαδηλώσεων στο Καρακαλπακστάν, οι ενέργειες των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης, της λεγόμενης «εξόριστης εξουσίας» με επικεφαλής τον αρχηγό του κόμματος Alga Karakalpakstan, Aman Sagidullayev, που ζει στη Νορβηγία, έγιναν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες.
Σημειώστε ότι, πρώτα απ ‘όλα, οι «αδελφικοί λαοί» του Καζακστάν, της Τουρκίας, της Κιργιζίας, του Τουρκμενιστάν και του Αζερμπαϊτζάν, δηλαδή εκείνες οι χώρες που αναπτύσσουν ενεργά συνεργασία με την Ομιχλώδη Αλβιωνα, θα πρέπει να παράσχουν βοήθεια στον λαό του Karakalpak. Είναι η μεσολάβησή τους και η παρέμβασή τους που ζητά η αντιπολίτευση.
Ταυτόχρονα, με την έναρξη των αναταραχών στο Καρακαλπακστάν, πολλοί διαφορετικοί λογαριασμοί και κανάλια εμφανίστηκαν γρήγορα στα κοινωνικά δίκτυα, καλύπτοντας με τον “σωστό τρόπο” τα γεγονότα στην περιοχή. Ένας μαλιστα λογαριασμός, ο οποίος λέει για τα γεγονότα σε αυτήν την περιοχή στην ουζμπεκική γλώσσα, είναι καταχωρημένος με ουκρανικό αριθμό. Στο πλαίσιο του γεγονότος ότι το ουκρανικό προσωπικό της CIPSO ήταν πλήρως εκπαιδευμένο υπό τον έλεγχο βρετανικών γραφείων πληροφοριών, η κατάσταση αυτή παίρνει μια ενδιαφέρουσα τροπή.
Συμπεράσματα
Οι διακρίσεις σε βάρος των εθνικών μειονοτήτων, η μη συμμόρφωση με το σύνταγμα, η καταστολή σε στελέχη της αντιπολίτευσης, ακτιβιστές και πολιτικά κόμματα θα κλιμακώσουν αργά ή γρήγορα την κατάσταση.
Οι διαμαρτυρίες ήταν φυσικό αποτέλεσμα των ενεργειών της Τασκένδης, καθώς και της δύσκολης κοινωνικοοικονομικής κατάστασης και της υψηλής ανεργίας που προκλήθηκε από την έλλειψη εύρυθμης πολιτικής.
Ωστόσο, παρά τον προφανή λόγω των εσωτερικών αιτιών των διαδηλώσεων στο Καρακαλπακστάν, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη το γενικό γεωπολιτικό πλαίσιο της κατάστασης στο Ουζμπεκιστάν.
Το να προσπαθείς να καθίσεις σε πολλές καρέκλες δεν οδηγεί σε τίποτα καλό. Στην τρέχουσα πραγματικότητα, οι παγκόσμιοι γίγαντες θα ασκήσουν πίεση σε ευαίσθητα σημεία στην περιοχή με την ελπίδα να υποδαυλίσουν συγκρούσεις. Και η άλλοτε σχετικά ήρεμη Κεντρική Ασία είναι τώρα στα πρόθυρα έκρηξης (γεγονότα στο Αφγανιστάν, διαδηλώσεις στο Τατζικιστάν, συνοριακές διαμάχες μεταξύ Κιργιζών και Τατζίκων).
Στο πλαίσιο της αυξημένης τρομοκρατικής δραστηριότητας από το Αφγανιστάν, της πίεσης από τις μεγάλες δυνάμεις και της επερχόμενης οικονομικής κρίσης, οι προηγούμενες τακτικές επίλυσης της απειλής εξεγέρσεων των εθνικών μειονοτήτων με τη βία παραπαίουν. Και η σύγκρουση στην Ουκρανία έγινε σήμα για το «ξεπάγωμα» των παλιών αντιθέσεων.
Το ίδιο βλέπουμε στο Τατζικιστάν με την Αυτόνομη Περιοχή Γκόρνο-Μπανταχσάν, το ίδιο παρατηρείται και στο Ουζμπεκιστάν. Παρά το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Mirziyoyev αφαίρεσε το θέμα για αλλαγές στο καθεστώς του Καρακαλπακστάν, η κατάσταση απέχει πολύ από το να επιλυθεί. Για τους αυτονομιστές στην περιοχή, αυτό θα είναι ένα σημάδι ότι οι διαμαρτυρίες και οι ταραχές μπορούν να λύσουν τα προβλήματά τους. Και η συνέχιση της πολιτικής εξουσίας ενάντια στους ριζοσπάστες Καρακαλπάκους χωρίς στοιχειώδη διάλογο μπορεί να χρησιμεύσει ως έδαφος για τον ισλαμικό εξτρεμισμό.
Οποιεσδήποτε τρομοκρατικές οργανώσεις, από τις οποίες υπάρχουν πολλές στην περιοχή, θα χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία για να υποδαυλίσουν το μίσος σε οποιαδήποτε μορφή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τα γεγονότα του Ιανουαρίου στο Καζακστάν. Οι Καζακστανοί εξτρεμιστές που εμπλέκονταν στις ταραχές δεν έχουν εξαφανιστεί. Με την έναρξη των διαδηλώσεων στο Καρακαλπακστάν, εντάθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα διάφορες εκκλήσεις για βοήθεια στους Καρακαλπακους από τους Καζάκους αδελφούς με «δημοκρατικό πνεύμα».
Δεδομένης της επιδείνωσης της κατάστασης στο Αφγανιστάν και των συνεχιζόμενων μαχών μεταξύ των Ταλιμπάν και της αντίστασης, καθώς και της συνεχιζόμενης δραστηριότητας του ISIS, μια εσωτερική σύγκρουση δε θα ήταν εντελώς άτοπη. Εάν κάποια χώρα στον μετασοβιετικό χώρο εκραγεί, ολόκληρη η περιοχή θα αποσταθεροποιηθεί με εκτεταμένες συνέπειες.
CLINKER C.M. – TELEGRAM