Η μεταναστευτική κρίση στα σύνορα της Πολωνίας με τη Λευκορωσία λαμβάνει θανατηφόρα διάσταση καθώς αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών μεταναστών που προσπαθούν να διασχίσουν τα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών.
Την Παρασκευή, οι Πολωνοί συνοριοφύλακες δήλωσαν ότι δεν κατάφεραν να επαναφέρουν έναν Ιρακινό που «πιθανότατα» υπέστη καρδιακή προσβολή, αναφέρει το Politico.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, καθώς οι θερμοκρασίες έπεσαν τη νύχτα, εντοπίστηκαν στα σύνορα τα πτώματα τεσσάρων ανθρώπων, τριών ανδρών στην Πολωνία και μιας γυναίκας στη Λευκορωσία.
Όλοι φέρονται να πέθαναν από εξάντληση και υποθερμία.
Οι θάνατοι των τελευταίων ημερών μπορεί να μην είναι οι τελευταίοι καθώς η θερμοκρασία πέφτει και οι μετανάστες εξακολουθούν να παραμένουν εγκλωβισμένοι στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας.
Η κατάσταση στα σύνορα με τους ανθρώπους που προσπαθούν να εισέλθουν στην Πολωνία, οι οποίοι είναι πλέον χιλιάδες το μήνα, είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής που υιοθέτησε ο ηγέτης της Λευκορωσίας Αλεξάντρ Λουκασένκο, η κυβέρνηση του οποίου επιτρέπει στους ανθρώπους να πετάξουν στο Μινσκ από τη Μέση Ανατολή.
Έπειτα φέρεται να τους βοηθάει να φτάσουν στα σύνορα από όπου προσπαθούν να περάσουν στην Πολωνία, τη Λιθουανία και τη Λετονία.
Να σημειωθεί ότι η Πολωνία έχει καταγράψει περισσότερες από 8.000 διελεύσεις φέτος -περίπου 4.100 τον Σεπτέμβριο και 3.500 τον Αύγουστο- σε σύγκριση με μόλις 120 προσπάθειες πέρυσι.
Την Παρασκευή, το αεροδρόμιο στο Μινσκ είχε προγραμματιστεί να δεχτεί 12 πτήσεις από την Τουρκία και μία από τη Συρία.
Οι πτήσεις από το Ιράκ σταμάτησαν τον περασμένο μήνα μετά την πίεση της ΕΕ στη Βαγδάτη.
Ο Λουκασένκο ανταποδίδει τις κυρώσεις που επέβαλε στον ίδιο και το καθεστώς του η ΕΕ, υπογραμμίζει το Politico, προσθέτοντας ότι η Βαρσοβία και οι Βρυξέλλες κατήγγειλαν τις μεταφορές μεταναστών ως «υβριδικό πόλεμο».
Έλλειψη διαφάνειας στην Πολωνία
Οι Βρυξέλλες υποστηρίζουν την Πολωνία και τις άλλες πληγείσες χώρες που προσπαθιούν να ενισχύουν τα σύνορά τους.
Υπάρχει όμως αυξανόμενη ανησυχία για την έλλειψη διαφάνειας στη Βαρσοβία.
Η Πολωνία κήρυξε μάλιστα κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε μια λωρίδα πλάτους 3 χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων από την οποία αποκλείει τους δημοσιογράφους.
Έτσι υπάρχει η ανησυχία ότι οι συνοριακές Αρχές επαναπροωθούν παράνομα τους ανθρώπους και δεν τους αφήνουν να καταθέσουν αιτήσεις ασύλου.
Η Πολωνική Συνοριοφυλακή παραδέχεται ότι οι άνθρωποι γυρίζουν πίσω στη Λευκορωσία.
Με πολλές αντιδράσεις από ακτιβιστικές ομάδες, η κυβέρνηση της Πολωνίας υποστηρίζει ότι απλώς προστατεύει τη χώρα και την ΕΕ από μετανάστες που «οπλίζει» η Λευκορωσία.
Εκτός από την τοποθέτηση ενός νέου φράχτη, η κυβέρνηση έστειλε αυτήν την εβδομάδα άλλους 500 στρατιώτες για να ενισχύσουν τους χιλιάδες που ήδη φυλάσσουν τα σύνορα.
Να σημειωθεί επίσης ότι σε αντίθεση με τη Λιθουανία και τη Λετονία, που επίσης υποδέχονται μετανάστες στα σύνορά τους, η Πολωνία αρνείται τη βοήθεια από τη Frontex.
Η κυβέρνηση της Πολωνίας τείνει να είναι επιφυλακτική αναφορικά με την πολιτική μεταναστεύσεως σε όλη την ΕΕ, και υποστηρίζει ότι μπορεί να φροντίσει μόνη της το πρόβλημα.
At least four people are known to have died trying to cross the Belarus-Poland border in temperatures well below freezing https://t.co/xFEdGIhl7H pic.twitter.com/goaOcLfTcL
— BBC News (World) (@BBCWorld) September 24, 2021
Υβριδικός πόλεμος
O υβριδικός πόλεμος είναι όρος που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Frank Hoffman, για να χαρακτηρίσει ένα φάσμα πρακτικών, όπως κυβερνοεπιθέσεις, διάδοση ψευδών ειδήσεων, άσκηση διπλωματίας και παρέμβαση σε εκλογικές διαδικασίες ή άλλες πρακτικές όπως ο εμπρησμός.
Ο όρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει την ευέλικτη και σύνθετη δυναμική ενός από τα μέλη στον χώρο της μάχης.
Μελετώντας το έργο των φιλοσόφων που ασχολήθηκαν με την προπαγάνδα και τη διακυβέρνηση, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι ο υβριδικός πόλεμος δεν είναι μια νέα έννοια, όπως πολλοί κοινωνικοί ανθρωπολόγοι πιστεύουν σήμερα.
Ο συνδυασμός συμβατικών και παράτυπων μεθόδων δεν είναι καινούργιος και έχει χρησιμοποιηθεί σε όλη την ιστορία.
Ο υβριδικός πόλεμος δεν συνιστά κάτι καινούριο.
Αυτό που είναι καινούριο είναι η «διαπίστωση» ότι στον υβριδικό πόλεμο ο αντίπαλος εφαρμόζει ταυτόχρονα και προσαρμοστικά ένα συγκεκριμένο συνδυασμό αφενός πολιτικών, στρατιωτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πληροφοριακών μέσων και αφετέρου ένα συνδυασμό συμβατικών, ασύμμετρων, καταστροφικών, τρομοκρατικών και εγκληματικών μεθόδων.
Επιπλέον τα κύρια χαρακτηριστικά του υβριδικού πολέμου είναι η συγχώνευση και ο συνδυασμός των μορφών της σύγκρουσης, η βάρβαρη αγριότητα, ο συνεχής αυτοσχεδιασμός, η ασταμάτητη οργανωτική προσαρμογή στις επιχειρησιακές απαιτήσεις, η άνευ προηγουμένου εκμετάλλευση των πληροφοριακών επιχειρήσεων και η πολυδιάστατη επιχειρησιακή διασύνδεση.
Ο υβριδικός πόλεμος είναι πόλεμος ισχύος, επιρροής και ιδεών.
Διεξάγεται ταυτόχρονα στο φυσικό, πνευματικό και ηθικό πεδίο και το προσδιοριστικό του χαρακτηριστικό είναι ότι δίνονται συμβατικές και ασύμμετρες μάχες αλλά και μάχες «επιρροής» χρησιμοποιώντας όλα τα στοιχεία εθνικής ισχύος για την φυσική και πνευματική κάμψη-υποταγή του αντιπάλου και την επιρροή στον τοπικό πληθυσμό και στην διεθνή κοινή γνώμη.
Περισσότερο από ποτέ η διεξαγωγή του πολέμου δεν αποτελεί πλέον ένα τεχνικό πρόβλημα που λύνεται με τεχνικά μέσα.
Η πολιτική, πολιτισμική και ανθρώπινη διάσταση του πολέμου έχουν αποκτήσει καθοριστική σημασία.
Επομένως το πρόβλημα είναι περισσότερο πολιτικό παρά στρατιωτικό και χρήζει ανάλογης αντιμετώπισης.
Η Ρωσία και η Hezbollah αποτελούν παραδείγματα πετυχημένης διεξαγωγής υβριδικού πολέμου από κρατικό και μη κρατικό δρώντα αντίστοιχα, που άλλαξαν την αντίληψη για το περιβάλλον ασφαλείας στην Ευρώπη, δημιουργώντας μία νέα πρόκληση ασφαλείας.
Για την αντιμετώπιση της πρόκλησης αυτής απαιτείται καινοτόμος σκέψη, νέες ιδέες, πειραματισμός και διαρκής προσαρμογή στα νέα δεδομένα διεξαγωγής των υβριδικών επιχειρήσεων.
Ο υβριδικός πόλεμος θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας τρόπος να χαρακτηρίσουμε μορφές συγκρούσεων ή μορφές διεξαγωγής του πολέμου που σε άλλες εποχές είχαν άλλα ονόματα.
Πιο παλιά επικρατούσαν όροι όπως «πόλεμος δια αντιπροσώπων» ή «επιχειρήσεις ψευδούς σημαίας» ή το «διαίρει και βασίλευε».
Στις ημέρες μας ο υβριδικός πόλεμος μπορεί να περιλαμβάνει πολλές μορφές, της πίεσης μίας χώρας σε μία άλλη, που όμως δεν είναι κήρυξη κανονικού πολέμου.
Υποσκάπτεις μια χώρα και την υποσκάπτεις κλιμακωτά.
Μπορείς να ξεκινήσεις με μορφές οικονομικής πίεσης όπως εμπάργκο, μπορεί να είναι κυβερνοπόλεμος, μπορεί να είναι ένας συνδυασμός κυβερνοπολέμου με πληροφοριακό πόλεμο, δηλαδή να συνδυάζει και το προπαγανδιστικό κομμάτι, που μπορούμε να πούμε και ψυχολογικό πόλεμο, εάν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε έναν πιο βαρύ στρατιωτικό όρο.
Ως προπαγάνδα εννοείται να επιχειρήσεις να αλλάξεις τις αντιλήψεις στο κοινό που έχεις στο στόχαστρό σου, με σκοπό να προκαλέσεις αντιδράσεις ή συμπεριφορές, οι οποίες να δημιουργήσουν πρόβλημα στη χώρα αυτή, για παράδειγμα υπόσκαψη της συνοχής της κοινωνίας, αμφισβήτηση των θεσμών, καλλιέργεια θεωριών συνωμοσίας, παραφιλολογία, δημιουργία σκανδάλων.
Σημαντικό κομμάτι του υβριδικού πολέμου είναι και η χρήση παραστρατιωτικών σχηματισμών ή και η χρήση του εγκλήματος και εδώ είναι που ο υβριδικός πόλεμος φέρνει στο προσκήνιο και αναβαθμίζει τη σημασία του ρόλου στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, στην Ελλάδα το είδαμε με τα γεγονότα στον Έβρο, που θα κληθούν να παίξουν οι αστυνομικές Αρχές, τα σώματα ασφαλείας, είτε είναι Αστυνομία, είτε είναι Χωροφυλακή, είτε είναι Λιμενικό.