Μέχρι και πριν από μερικές εβδομάδες, η 34χρονη αστυνομικός Γκουλαφρόζ Εμπτεκάρ (Gulafroz Ebtekar) ήταν πρότυπο για τις γυναίκες του Αφγανιστάν.
Έγραψε ιστορία ως η πρώτη γυναίκα στο Αφγανιστάν που αποφοίτησε από την Aστυνομική Aκαδημία με μεταπτυχιακό.
Στη συνέχεια, έγινε αναπληρώτρια επικεφαλής του εγκληματολογικού στο υπουργείο Εσωτερικών.
Ωστόσο, τα όνειρά της καταστράφηκαν με την επιστροφή των Ταλιμπάν.
Χτυπήθηκε βάναυσα από τους μουτζαχεντίν ενώ προσπαθούσε να φύγει από τη χώρα.
Ομάδα μουτζαχεντίν Ταλιμπάν την αναγνώρισαν έξω από το διεθνές αεροδρόμιο «Χαμίντ Καρζάι» της Καμπούλ, ενώ προσπαθούσε να περάσει για να επιβιβαστεί σε κάποιο αεροπλάνο και την χτύπησαν.
Σε δηλώσεις της στη ρωσική εφημερίδα «Moskovsky Komsomolet», είπε ότι πέρασε πέντε νύχτες έξω από το αεροδρόμιο, προσπαθώντας να εγκαταλείψει τη χώρα.
«Πέρασα πέντε νύχτες στις πύλες του αεροδρομίου της Καμπούλ χωρίς νερό ή ψωμί, υπό βροχή σφαιρών και περικυκλωμένη από τους Ταλιμπάν.
»Είδα θανάτους παιδιών και γυναικών.
»Έστειλα μηνύματα στις πρεσβείες πολλών χωρών για να σώσω τον εαυτό μου και την οικογένειά μου, αλλά χωρίς αποτέλεσμα».
Έφυγε από το αεροδρόμιο και γύρισε σπίτι της.
Εκεί η μητέρα της την ενημέρωσε ότι είχαν περάσει οι Ταλιμπάν από το σπίτι και τη ζητούσαν.
Γύρισε στο αεροδρόμιο, προσπαθώντας ξανά να διαφύγει και εκεί φρουροί των Ταλιμπάν την χτύπησαν με «όπλα και πέτρες».
«Όλα τα λόγια τους συνοδεύτηκαν από χτυπήματα.
»Όταν με χτύπησαν ξανά, δεν μπορούσα να σηκωθώ, δεν μπορούσα να πω ούτε μια λέξη».
«Οι Ταλιμπάν έτσι κάνουν: πρώτα σε χτυπούν, μετά σου επιτρέπουν να κινηθείς.
»Κάνεις ένα ή δύο βήματα και το πληρώνεις. Με χτύπησαν με γροθιές, κλωτσιές, όπλα, ακόμη και πέτρες».
«Δεν έχω τίποτα να φοβηθώ, δεν έχω τίποτα άλλο έτσι κι αλλιώς», είπε.
Εκτός από τη βία από τους Ταλιμπάν, είπε ότι η πίστη της στην ανθρωπότητα κατέρρευσε από τη μεταχείριση των δυτικών στρατευμάτων στο αεροδρόμιο.
Την ρώτησαν πού ήθελε να πάει και τους είπε:
«Δεν έχει σημασία, σε μια ασφαλή χώρα όπου υπάρχει πιθανότητα να επιβιώσουμε».
«Με κοίταξαν και απάντησαν με αυθάδεια: “Εντάξει”.
»Και ζήτησαν από έναν στρατιώτη να μας δείξει το δρόμο.
»Νόμιζα ότι θα μας συνόδευαν σε αεροπλάνο ή θα μας παρείχαν ασφάλεια».
Αρχικά τη συνόδευσαν στο ίδιο σημείο όπου σημειώθηκε η τρομοκρατική επίθεση.
«Δεν θέλαμε να φύγουμε και τότε ο στρατιώτης σήκωσε το όπλο του: “Φύγε από εδώ”.
»Βγήκαμε λοιπόν στο δρόμο. Εκείνη τη στιγμή, δεν ήθελα να ζήσω άλλο».
Η Γκουλαφρόζ Εμπτεκάρ, η οποία πήρε μεταπτυχιακό από κορυφαία αστυνομική ακαδημία στη Ρωσία, επικοινώνησε επίσης με τη Ρωσική Πρεσβεία, αλλά αρνήθηκαν να τη βοηθήσουν επειδή δεν είχε ρωσικό διαβατήριο ή κατοικία.
Είπε στην εφημερίδα: «Ονειρευόμουν να αλλάξω τη ζωή στο Αφγανιστάν.
»Πρώτον, να μπούνε γυναίκες στην Αστυνομία. Και το έκανα.
»Όταν επέστρεψα στην πατρίδα μου, έπιασα δουλειά στο υπουργείο Εσωτερικών και σύντομα πήρα μια αρκετά υψηλή θέση.
»Έγινα αναπληρωτής αρχηγός για ποινικές έρευνες του υπουργείου Εσωτερικών του Αφγανιστάν.
»Μίλησα στην τηλεόραση, μίλησα στα κοινωνικά δίκτυα, πάλεψα ενάντια στον εξτρεμισμό, την τρομοκρατία, υποστήριξα τα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών και πίστευα στο καλύτερο για τη χώρα μας».
Πριν από έξι μήνες, είχε «προειδοποιηθεί» από τους Ταλιμπάν.
Είπε: «Οι Ταλιμπάν μου έγραψαν επιστολές στις οποίες έλεγαν ότι δεν πρέπει να δουλέψω στην Αστυνομία, ότι δεν είχα κανένα δικαίωμα να μιλάω για τα δικαιώματα των γυναικών.
»”Τι είναι τα δικαιώματα των γυναικών; Γιατί δημοσιεύετε τις φωτογραφίες σας στο Facebook και το Instagram;”
»Αυτά είναι τα σχόλια που έλαβα από αυτούς πριν από ένα χρόνο ή έξι μήνες. Και τώρα είναι στην εξουσία».
Προειδοποίησε: «Νομίζω ότι οι Ταλιμπάν δεν θα αλλάξουν ποτέ.
»Δεν θα συμφωνήσουν μια γυναίκα να εργάζεται, να συμμετέχει στον δημόσιο βίο και να είναι ελεύθερη».
«Όταν οι Ταλιμπάν ήρθαν στην Καμπούλ πριν από 20 χρόνια, έδωσαν τις ίδιες υποσχέσεις με τώρα.
»Και τότε δημιούργησαν το δικό τους κράτος, τα δικά τους δικαστήρια, χτύπησαν και σκότωσαν ανθρώπους.
»Για μένα, αυτή είναι η πιο επικίνδυνη ομάδα τρομοκρατών….
»Τώρα ολόκληρη η οικογένειά μου βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, κάθε λεπτό μετράει».
Είπε: «Ήμουν η πρώτη γυναίκα στο Αφγανιστάν που αποφοίτησε από αστυνομική ακαδημία με μεταπτυχιακό και κατείχα τόσο υψηλή θέση…
»Μετά από μένα, περίπου 4.000 Αφγανές γυναίκες μπήκαν σε αστυνομικά πανεπιστήμια».