Παρ’ ότι, όταν στο μέσον του Αυγούστου ξεκίνησε η «εκκένωση» της Καμπούλ από τους Αφγανούς μέχρι χτες συνεργάτες των ΗΠΑ και των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, που παρέμειναν στο Αφγανιστάν επί εικοσαετία, η Αθήνα σήκωσε -επικοινωνιακά- πολύ ψηλά τον πήχη του απεγκλωβισμού μερικών οικογενειών Αφγανών που ήταν παλαιότερα διερμηνείς της ελληνικής δύναμης, τώρα πλέον επικρατεί σιγή ιχθύος
Ενώ αρχικά, με ανακοινώσεις και διαρροές προβάλλονταν οι -έστω και λίγες- μεταφορές εκτός Αφγανιστάν Ελλήνων ή Αφγανών με ελληνικά διαβατήρια (συνολικά τρία άτομα) και καλλιεργείτο η εικόνα ότι η Ελλάδα θα απεγκλωβίσει όλους τους «δικούς της» (περί τα δέκα άτομα, δύο μεταφραστές και τα μέλη των οικογενειών τους), τώρα, με τη λήξη της «εκκένωσης» που συμφωνήθηκε ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ταλιμπάν, στις 31 Αυγούστου, παραμένει άγνωστη η τύχη όσων έμειναν πίσω.
Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, εκπρόσωποι του οποίου δήλωσαν ότι θα τοποθετηθούν ανοικτά επί του θέματος μετά τις 31 Αυγούστου, έως τώρα, δεν έχει ζητήσει περαιτέρω διευκρινίσεις για τις κινήσεις που ενδεχομένως γίνονται ή θα γίνουν για τον απεγκλωβισμό αυτών των ατόμων.
Να σημειωθεί ότι, αν και άλλες Δυτικές χώρες προέβησαν στην απομάκρυνση δεκάδων, εκατοντάδων και πολλών χιλιάδων Αφγανών, αριθμός που συνολικά υπολογίζεται ότι ξεπερνάει κατά πολύ τις εκατό χιλιάδες, η Αθήνα δεν κατάφερε μέχρι τώρα να απεγκλωβίσει έναν μικρό αριθμό ανθρώπων, σε σημείο να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί η «επιχείρηση« αυτή φιάσκο.
Καμπούλ: Το φιάσκο της «εκκένωσης» των Αφγανών μεταφραστών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων
Σκληρά μαθήματα
Την ίδια στιγμή, η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, και κυρίως ο τρόπος που έγινε, προκαλώντας απογοήτευση παγκοσμίως και κρίση αναξιοπιστίας στις ΗΠΑ, αποτέλεσε ένα σοβαρό μάθημα για την ΕΕ.
Μένει, βέβαια, να φανεί κατά πόσο αυτό το αμερικανικό «χαστούτι» θα προκαλέσει σοκ και θα αφυπνίσει την ΕΕ. Εως τώρα, η ηγεσία της ΕΕ και των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών περιορίζονται σε διαπιστώσεις και λόγια, τα οποία όμως είναι αμφίβολο κατά πόσο θα γίνουν πράξη.
Στο μεταξύ, Κατάρ και Τουρκία βρίσκονται σε συνεννοήσεις με τους Ταλιμπάν, προκειμένου να λειτουργήσει ομαλά το αεροδρόμιο της Καμπούλ. Η Αγκυρα, δε, έχοντας τις ευλογίες και τη χρηματοδότηση του ΝΑΤΟ, δεν αποκλείεται τελικώς, εφόσον επέλθει συμφωνία, να αναλάβει τη διαχείριση του αεροδρομίου.
Ευρω-δύναμη
Μετά τις δραματικές εξελίξεις στο Αφγανιστάν, αλλά και την διατύπωση του σαφούς νέου «Δόγματος Μπάιντεν » για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ , που δεν θέλει πλέον έξωθεν επεμβάσεις «οικοδόμησης κρατών» και «εξαγωγής της Δημοκρατίας», και βάζει ως προτεραιότητα την ανάσχεση της Κίνας και της Ρωσίας, παράγοντες της ΕΕ διατύπωσαν την ανάγκη «απεγκλωβισμού» της ΕΕ από τις ΗΠΑ.
Βέβαια, η Ευρώπη συζητά αυτό το θέμα, όπως επίσης και τη δημιουργία Ευρωστρατού χρόνια τώρα, αλλά δείχνει ιδιαίτερα άτολμη να κάνει τα λόγια πράξεις.
Χαρακτηριστικά, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, δήλωσε ότι «δεν χρειαζόμαστε ακόμα ένα μεγάλο γεωπολιτικό γεγονός για να συνειδητοποιήσουμε ότι η ΕΕ οφείλει να κατακτήσει μεγαλύτερη αυτονομία στη λήψη αποφάσεων και μεγαλύτερες δυνατότητες ανάληψης δράσης στη διεθνή σκηνή».
Σαρλ Μισέλ: Η Ένωση πρέπει να επιδιώξει μεγαλύτερη στρατηγική αυτονομία και ικανότητα δράσης
Ο ίδιος υπερασπίστηκε την ανάγκη δημιουργίας ευρωπαϊκής δύναμης ταχείας επέμβασης για την αντιμετώπιση κρίσεων. Κάτι που δήλωσε και ο Επίτροπος για θέματα εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ.
Κάτι αντίστοιχο ανέφερε σήμερα, κατά την προσέλευσή του στην άτυπη Σύνοδο των υπουργών Άμυνας της της ΕΕ, ο Ελληνας υπουργός Αμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος.
Ολοι έγιναν … Ορμπαν
Επιπλέον, στους κόλπους της ΕΕ διαπιστώνονται σοβαρές διαστάσεις απόψεων ως προς την αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού – Προσφυγικού ζητήματος, αφού σχεδόν όλες τα κράτη – μέλη της ΕΕ προσπαθούν να βγάλουν την ουρά τους απέξω. Σε σημείο, μάλιστα, που τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ γράφουν ότι, πλέον, όλοι η ηγέτες της ΕΕ έχουν γίνει … Ορμπαν.
Κάτι, άλλωστε, που διεφάνη και χτες κατά τη συζήτηση στο 16ο Bled Strategic Forum, στο Μπλεντ της Σλοβενίας, οπότε εκφράστηκαν διαφωνίες όταν ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Ιταλός, Νταβίντ Μαρία Σασόλι, είπε: «Όλοι σκέφτηκαν σωστά τους συνεργάτες τους και τις οικογένειες τους, αλλά κανείς δεν είχε το θάρρος να προσφέρει καταφύγιο σε όσους κινδυνεύει ακόμη η ζωή τους. Δεν μπορούμε να προσποιούμαστε ότι το αφγανικό ζήτημα δεν μας αφορά, γιατί συμμετείχαμε σε αυτή την αποστολή συμμεριζόμενοι τους στόχους και τις επιδιώξεις της».
Ολα αυτά σημειώνονται ενώ, μετά την 31η Αυγούστου, συνεχίζεται το ρεύμα των Αφγανών κυρίως προς το Ιράν και το Πακιστάν. Πολλοί μάλιστα περνούν τα σύνορα με τα πόδια.
Αφγανιστάν: Η «έξοδος τον Μυρίων»
Συνολικά, σε αυτές τις δύο χώρες ζούν μονίμως ή χρησιμοποιούνται ως ενδιάμεσοι σταθμοί για άλλους προορισμούς, εκατομμύρια Αφγανών. Ειδικά από το Ιράν πολλοί μεταβαίνουν στην Τουρκία και από εκεί στην Ελλάδα και την υπόλοιπη ΕΕ.
Νέοι φράχτες
Να σημειωθεί πως, εκτός του Αφγανιστάν, μια ακόμα «μεταναστευτική κρίση» βρίσκεται σε εξέλιξη τους τελευταίους μήνες. Ανάμεσα στη Λευκορωσία και τις Πολωνία και Λιθουανία.
Σήμερα, ο πρόεδρος της Πολωνίας ενέκρινε την πρόταση για κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης στα σύνορα με τη Λευκορωσία, όπου και υψώνονται πλέον συρματοπλέγματα για να μην περνούν μετανάστες και πρόσφυγες.
Οι Βρυξέλλες μάλιστα κατηγορούν τον πρόεδρο της Λευκορωσίας, Αλεξάντρ Λουκασένκο, όπως έκαναν πέρυσι και σε σχέση με τον Ταγίπ Ερντογάν, ότι «εργαλειοποιεί» τους μετανάστες για να πιέσει την ΕΕ και ειδικότερα τις χώρες Πολωνία και Λιθουανία.
Η ΕΕ, ως γνωστόν, που καταγγέλει τον Λουκασένκο ως «δικτάτορα», στηρίζει τις δύο χώρες μέλη της, τις οποίες, αντίθετα, ο Λουκασένκο κατηγορεί ότι θέλουν να τον ανατρέψουν και γι’ αυτό χρησιμοποιούν ως «εργαλείο» τους την ονομαζόμενη «λευκορωσική αντιπολίτευση» που εδρεύει στο εξωτερικό.
Πηγή: lawandorder.gr