Απαράδεκτες και αντιβαίνουσες προς τη φιλία και τη συμμαχία των δύο χωρών χαρακτήρισε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών τις δηλώσεις του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος σε συνέντευξή του υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι η Τουρκία θα επιχειρήσει να παρέμβει στις γαλλικές προεδρικές εκλογές την άνοιξη του 2022, επηρεάζοντας την κοινή γνώμη.
Η τουρκική διπλωματία δεν στέκεται τυχαία στο γεγονός ότι τόσο η Γαλλία όσο και η Τουρκία ανήκουν στην Ατλαντική Συμμαχία, καθώς είναι προφανές ότι σε μια στιγμή ασάφειας στις ευρωτουρκικές σχέσεις, αυτός που θα ρίξει την “αποφασιστική ψήφο” είναι η νέα αμερικανική κυβέρνηση, η οποία όχι μόνο επιχειρεί, εν μέσω νεοψυχροπολεμικής έξαρσης, να θωρακίσει την χαλαρωμένη εσχάτως διατλαντική σχέση, αλλά και να προσεταιριστεί την Άγκυρα στους μεσανατολικούς της σχεδιασμούς.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζεν Ψάκι, σε ερώτηση σχετικά με τις προσπάθειες του γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ να επιτύχει την επίσημη αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας του 1915, δεν περιορίστηκε απλώς να αναφέρει ότι η πολιτική της κυβέρνησης δεν έχει αλλάξει, αλλά πρόσθεσε και ότι οι ΗΠΑ έχουν “κοινό συμφέρον με την πολύτιμη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία να αντιταχθούν στην τρομοκρατία και να τερματίσουν τη σύγκρουση στην Συρία, αποκρούοντας τις κακόβουλες επιρροές στην περιοχή”, τουτέστιν αυτές της Ρωσίας και του Ιράν.
Όλα αυτά λέγονται, ενώ οι συγκρούσεις στη βόρεια Συρία έχουν αναθερμανθεί, με τις ρωσικές και συριακές κυβερνητικές δυνάμεις να σφυροκοπούν τις θέσεις των φίλων της Τουρκίας ισλαμιστών ανταρτών στην Ίντλιμπ, και ιδίως τις υποδομές τους για λαθραία εξαγωγή πετρελαίου, ενώ και στα βορειοανατολικά τα επεισόδια μεταξύ του τουρκικού στρατού και των Κούρδων μαχητών του YPG έχουν πολλαπλασιαστεί. Και την ίδια ώρα, η Μόσχα δέχεται επίσημη αντιπροσωπεία της σιιτικής οργάνωσης Χεζμπολάχ του Λιβάνου, την οποία η Δύση χαρακτηρίζει τρομοκρατική.
Σε μια συγκυρία κρίσιμη για την τουρκική οικονομία, ο Ερντογάν γνωρίζει ότι η χώρα του δεν έχει το περιθώριο να συνεχίσει την κατοχή συριακών εδαφών χωρίς επιπλέον στήριξη και εκβιάζει χωρίς περιστροφές την Ε.Ε., λέγοντας ότι αν τα δυτικά έθνη δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους για τον τερματισμό της ανθρωπιστικής κρίσης και δεν μοιραστούν το βάρος με την Τουρκία, η κατάληξη θα είναι νέα προσφυγικά κύματα προς την Ευρώπη.
Το υπονοούμενο δεν διέφυγε του Γάλλου προέδρου, ο οποίος στην συνέντευξή του στην ΕΡΤ1 ενόψει της 25ης Μαρτίου στάθηκε ιδιαίτερα στον ρόλο της Ελλάδας ως “φρουρού” των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε.
Σε κάθε περίπτωση, δεδομένου και του γεγονότος ότι το θέμα της Τουρκίας θα βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα της αποψινής διαδικτυακής Συνόδου Κορυφής των “27”, ο ένοικος των Ηλυσίων έχει κάθε λόγο να σκληρύνει τη στάση του, προκειμένου να δείξει ότι η χώρα του αφενός κρατά το κλειδί των κοινών ευρωπαϊκών αποφάσεων και αφετέρου παραμένει “παρούσα” στις υποθέσεις των αλλοτινών μεσανατολικών αποικιών της. Πόσω μάλλον που η μεγάλη υποστηρίκτρια της “θετικής ατζέντας” με την Τουρκία, Άνγκελα Μέρκελ, θα βρίσκεται υπό πίεση, καθώς η έκτακτη συμμετοχή του Τζο Μπάιντεν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο φέρνει στο προσκήνιο τις αμερικανικές πιέσεις προς το Βερολίνο και τη δική του δεκτικότητα σε “κακόβουλες επιρροές” (βλ. τον ρωσικό αγωγό Nord Stream 2).
Σε κάθε περίπτωση, ο Μακρόν δεν βιάζεται, Οι εντάσεις που αποκάλυψε ο γαλλοτουρκικός πόλεμος δηλώσεων του περασμένου φθινοπώρου, έδειχναν το τελευταίο διάστημα να υποχωρούν, μετά τα ανοίγματα του Ερντογάν προς τον Γάλλο ομόλογό του, ήδη από τον Ιανουάριο. Όμως, ο ένοικος των Ηλυσίων ξεκαθάρισε στην προχθεσινή τηλεοπτική συνέντευξή του ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί ανανέωση της συνεργασίας όταν υπάρχουν “ελιγμοί”, “αμφισημίες” και “απειλές”.
Ο ίδιος μάλιστα ανέφερε ότι απευθύνθηκε στον Εμίρη του Κατάρ (στενού συμμάχου της Τουρκίας) για τον τρόπο που το καταριανό δίκτυο Al Jazzera κάλυψε τις δηλώσεις του για την θέση του Ισλάμ στην Γαλλία. Είναι τέτοιου τύπου “χειραγωγήσεις της κοινής γνώμης” που ο Εμανουέλ Μακρόν θεωρεί ότι θα αξιοποιηθούν από την τουρκική πλευρά για την διαμόρφωση του κλίματος ενόψει των γαλλικών εκλογών.
Είναι όμως ο ίδιος ο Εμανουέλ Μακρόν που, στον απόηχο του αποκεφαλισμού του καθηγητή Σαμουέλ Πατί και με το βλέμμα στην πραγματικότητα στραμμένο προς την βασική αντίπαλό του στις επερχόμενες εκλογές, Μαρίν Λεπέν, άνοιξε τη σχετική συζήτηση με αμφιλεγόμενους όρους και τώρα εμμέσως συνδέει τους κυρίως αραβικής καταγωγής μουσουλμάνους ψηφοφόρους της Γαλλίας με τις επιδιώξεις μιας ξένης δύναμης όπως η Τουρκία. Και είναι ο ίδιος που αναγνωρίζει, ενώ ανεβάζει τους τόνους απέναντι στην Άγκυρα, ότι διαχείριση του προσφυγικού ερήμην της δεν μπορεί να υπάρξει.
Πηγή: capital.gr