-Αν στην Ελλάδα οι αγανακτισμένοι είχαν καταφέρει να μπουν στη βουλή δεν θα είχε μείνει όρθιο κολυμπηθρόξυλο…
Επειδή η έφοδος Αμερικανών διαδηλωτών στο Καπιτώλιο, έδωσε αφορμή σε κάποιους δικούς μας «δημοκράτες», αθεράπευτα ανόητους, να κάνουν αταίριαστες συγκρίσεις, θα ήθελα αρχικά να τους πληροφορήσω ότι αν στην Ελλάδα, οι αγανακτισμένοι είχαν καταφέρει να μπουν στη βουλή, δεν θα είχε μείνει όρθιο κολυμπηθρόξυλο!
Δεν θα κάθονταν απλά να φωτογραφηθούν στα έδρανα του Στουρνάρα και του Βενιζέλου, θα τα είχαν πετάξει φλεγόμενα από το παράθυρο. Και αν παρελπίδα κάποιος, είχε σηκώσει όπλο για να σκοτώσει, με πλήρη συνείδηση, μία άοπλη γυναίκα, δεν θα είχε καεί μόνο η βουλή, θα είχε καεί ολόκληρη η χώρα και το άπαν σύμπαν.
- Αυτά για να εξηγούμεθα. Άλλο πράγμα οι αγανακτισμένοι της Αθήνας που ανάμεσα τους βρίσκονταν επαγγελματίες μπαχαλάκηδες, χούλιγκανς, αντιεξουσιαστές, νεοναζιστές, μαζί με χιλιάδες απλούς -ευλόγως εξαγριωμένους-πολίτες και διαφορετική ιστορία οι διαδηλωτές-εκπρόσωποι μιας «άλλης Αμερικής», που ζει έξω από τους διαδρόμους της εξουσίας και πλέον δεν εκπροσωπείται πολιτικά.
Ένα το κρατούμενο λοιπόν. Οι άνθρωποι που συγκεντρώθηκαν προχθές στο Καπιτώλιο δεν ήταν ούτε «ανεξέλεγκτος όχλος», ούτε μπαχαλάκηδες που ήθελαν «να τα σπάσουν» και μετά να αναλωθούν σε οδομαχίες.
Ναι, ανάμεσα τους υπήρχαν και γραφικοί, υπήρχαν και περιθωριακοί, υπήρχαν και ταραξίες, αλλά η πλειονότητα ήταν πολίτες, κανονικοί άνθρωποι, που ήθελαν να ξεσπάσουν, με ομολογουμένως ακραίο τρόπο, επειδή θεωρούν ότι η φωνή τους δεν ακούγεται, ούτε στα έδρανα της Γερουσίας, ούτε στα μέσα ενημέρωσης.
Το πώς κατάφεραν να μπουν στον «ναό» του αμερικανικού κοινοβουλευτισμού, είναι μια άλλη υπόθεση. Ούτε οι ίδιοι το πίστευαν αν κρίνει κανείς από τα τηλεοπτικά πλάνα, που τους έδειχνε να περιπλανώνται αμήχανοι στις αίθουσες, ορισμένοι χαζεύοντας, με το στόμα ανοιχτό, λες και βρίσκονταν σε μουσείο.
Είναι ύποπτη η ευκολία με την οποία κάμφθηκε η αντίσταση της αστυνομικής φρουράς, από διαδηλωτές που-επαναλαμβάνω-δεν φαίνονταν αποφασισμένοι να «τα κάνουν λίμπα». Είτε μπορεί να αποδοθεί σε εσκεμμένη χαλάρωση των μέτρων φύλαξης, είτε σε πλήρη ανικανότητα, εκδοχή καθόλου κολακευτική για την μεγαλύτερη υπερδύναμη του πλανήτη, είτε τέλος στην απροθυμία της κανονικής αστυνομίας και όχι των «φουσκωτών» με τα μαύρα κουστούμια να συγκρουστούν με τους απλούς πολίτες.
Ερωτηματικά επίσης υπάρχουν για την δολοφονία της άοπλης γυναίκας που πυροβολήθηκε κατά κυριολεξία «εν ψυχρώ» από έναν κουμπουροφόρο με πολιτικά. Αν είχε συμβεί κάτι ανάλογο σε μία διαδήλωση του κινήματος «Βlack Lives Matter» ή των μαυροφορεμένων «Antifa» μπαχαλάκηδων που τα σπάνε κάθε τρεις και λίγο στις αμερικανικές πόλεις, θα έπαιζε πρώτο θέμα για όλο τον υπόλοιπο μήνα στα αμερικανικά δελτία ειδήσεων.
- Ελάχιστη σημασία θα είχε αν ο νεκρός ήταν οπλισμένος ή κουβαλούσε σακίδιο με μολότοφ, όπως αυτές που έκαψαν τους αθώους στη Marfin. Το σκούρο χρώμα του δέρματος θα αρκούσε για να του δώσει ελαφρυντικά για όλα.
Η 44χρονη βετεράνος της Πολεμικής Αεροπορίας αντίθετα, δεν προσφέρεται για επικοινωνιακή εκμετάλλευση. Είχε όλα τα στραβά: Λευκή, συντηρητική, πρώην στρατιωτικός, φανατική του Τράμπ. Γι αυτό παίζει μονόστηλο στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης. Αλλά επίσης για τον ίδιο λόγο, ένας στους δύο Ρεπουμπλικάνους ταυτίζεται με αυτούς που έκαναν το «ντου» στο Καπιτώλιο θεωρώντας τους πατριώτες και όχι υπονομευτές του πολιτεύματος και της δημοκρατίας.
Ας σταματήσουν λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρια των πολιτικών τσαρλατάνων, όπως του Γερμανού υπουργού εξωτερικών, που τόλμησε, ο αθεόφοβος, να συγκρίνει τα όσα συνέβησαν προχθές με την πυρπόληση της Reichstag από τον Χίτλερ και τους Ναζί! Εχει και ένα όριο η υποκρισία.
Τα γεγονότα της 6ης Μαρτίου ήταν μια αυθόρμητη λαική έκρηξη. Την οποία ασφαλώς υποκίνησε κι ο Τράμπ που είναι μάστορας στον εμπρηστικό λόγο. Αλλά δεν επρόκειτο ούτε περί πραξικοπήματος, ούτε περί προσπάθειας κατάλυσης της δημοκρατίας όπως ισχυρίζεται αναίσχυντα το CNN ή ο δικός μας ΣΚΑΙ.
Απόδειξη ότι η οργή μαλάκωσε με το που πάτησαν το πόδι τους οι διαδηλωτές στο Καπιτώλιο. Σεβάστηκαν τον χώρο κατά τρόπο πρωτοφανή. Και διαλύθηκαν ήσυχα. Αφησαν πίσω τους μόνο πλαστικά μπουκάλια, σημαίες και πεταμένα χαρτιά. Ούτε έσπασαν, ούτε έκαψαν, όπως θα συνέβαινε σε μια ανεξέλεγκτη λαική εξέγερση. Οι μεγαλύτερες καταστροφές έγιναν από τους «φουσκωτούς» με τα πολιτικά που πανικοβλήθηκαν και πετούσαν καρέκλες και γραφεία πίσω από τις πόρτες των διαδρόμων, πριν αρχίσουν να πυροβολούν.
Αυτοί που μαζεύτηκαν στο λόφο του Καπιτώλιου, δεν ήταν ούτε κανίβαλοι, ούτε εθνομηδενιστές, όπως οι κουκουλοφόροι μπαχαλάκηδες. Αγαπούν την Αμερική, αλλά νοιώθουν προδομένοι.
- Κραυγάζοντας για την…κατάλυση της αμερικανικής δημοκρατίας, τα συστημικά μέσα ενημέρωσης χάνουν την ουσία: Την αδυναμία του ίδιου του πολιτεύματος να δώσει πειστικές απαντήσεις στους μισούς Αμερικανούς που αισθάνονται εξαπατημένοι.
- Φοβούμαι ότι η δημοκρατία στις ΗΠΑ αυτοδιαλύεται, δεν καταλύεται. Και το περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο ο κορυφαίος συντηρητικός αναλυτής του Fox News, Tucker Carlson λέγοντας τα εξής:
«Η δημοκρατία είναι σαν βαλβίδα ασφαλείας για την εκτόνωση της πίεσης. Στο βαθμό που οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν πράγματα με την ψήφο τους μένουν ήρεμοι. Δεν μπουκάρουν σε κοινοβούλια. Συμβαίνει όμως και το αντίθετο, όταν ο κόσμος αρχίζει να πιστεύει ότι η δημοκρατία είναι μια απάτη, ότι η ψήφος είναι κοροιδία, ότι το σύστημα είναι διεφθαρμένο και κυριαρχείται από μία μικρή ομάδα ισχυρών αλλά ανέντιμων ανθρώπων που κοιτούν μόνο τα συμφέροντα τους …
Εκατομμύρια Αμερικανοί πιστεύουν ειλικρινά ότι οι πρόσφατες εκλογές ήταν νοθευμένες. Μπορείς να τους απορρίψεις ως τρελούς. Μπορεί να τους πεις συνωμοσιολόγους, ψεκασμένους, να τους πετάς έξω από το Τουίτερ. Αλλά αυτό δεν θα τους αλλάξει το μυαλό. Και αντί να προσπαθήσουν να τους αλλάξουν το μυαλό και να τους διαβεβαιώσουν ότι το σύστημα είναι αξιόπιστο και η δημοκρατία λειτουργεί, οι νέοι ηγέτες, δυστυχώς προσπαθούν να τους φιμώσουν».
Αυτά τα απλά είπε στην εκπομπή του ο Carlson και σίγουρα κάτι περισσότερο ξέρει για να είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς παρουσιαστές στις ΗΠΑ.
Ας τα σκεφτούμε λίγο παραπάνω και ας αφήσουμε τους εύκολους αφορισμούς και την πλειοδοσία δημοκρατικής ευαισθησίας για κάποιους γελοίους σαν αυτούς τους δικούς μας που σπεύδουν να σχολιάσουν γεγονότα σε «ξένα χωράφια» τιτιβίζοντας αβάσταχτες κοινοτυπίες περί δημοκρατίας στο τουίτερ…